รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

โทโมะ:มากินข้าวเร็วๆเข้า))โทโมะเรียกแก้วที่เดินลงมาจากชั้นสอง
แก้ว:อะไรอ่ะ?))แก้วมองดูข้าวต้มในถ้วย
โทโมะ:ข้าวต้มไง!ไม่เคยกินหรือไง
แก้ว:ไม่ใช่!ฉันหมายถึงข้าวต้มหมู กุ้ง ปลา อะไรแบบนี้อ่ะ
โทโมะ:ข้าวต้มหมู))แก้วนั่งลงก่อนจะตักข้าวต้มเข้าปาก
แก้ว:อ๊ากกกกก...ร้อนๆๆๆๆ))แก้วพัดปากตัวเองที่โดนข้าวต้มร้อนๆลวก
โทโมะ:เป่าก่อนสิ!ทำเหมือนคนไม่ได้กินข้าวมาเป็นปี))โทโมะบ่นพร้อมยื่นแก้วน้ำให้
แก้ว:ไม่ได้กินมาหนึ่งวันต่างหาก!เพราะนายนั้นแหละ!
โทโมะ:เธอทำตัวเธอเองทั้งนั้น
แก้ว:นี้!นายนี้มันเกินไปจริงๆ
โทโมะ:ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ!รีบกินซะจะได้กินยา))แก้วค่อยๆกินข้าวต้มจนหมดถ้วย
โทโมะ:กินซะ))โทโมะส่งยาประมาณสี่เม็ดได้มาให้
แก้ว:โห่!ทำไมมันเยอะแบบนี้อ่ะ
โทโมะ:ยาลดไข้ ยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบ ยาโรคกระเพาะ
แก้ว:กินเม็ดเดียวได้ป่ะ))แก้วต่อรอง
โทโมะ:ไม่ได้!กินซะฉันจะได้ไปทำงาน
แก้ว:งั้นนายไปทำงานเลยก็ได้เดี๋ยวฉันกินเอง
โทโมะ:ฉันรู้ว่าเธอจะไม่กินยาเพราะฉะนั้นรีบกินซะก่อนที่ฉันจะจับมันกรอกปากเธอ!
แก้ว:กินไม่เป็นอ่ะ
โทโมะ:ใส่ปากแล้วกลืนกินน้ำตาม
แก้ว:นายอย่ากวนได้มั้ย
โทโมะ:ฉันนับหนึ่งถึงสามถ้าเธอไม่กินฉันจะป้อนเธอด้วยปาก))โทโมะขู่ทำให้แก้วรีบยัดยาทั้งหมดใส่ปากทันที
แก้ว:แหวะ!ขมอ่ะ))แก้วดื่มน้ำตามจนหมดแก้ว
โทโมะ:ขึ้นไปนอนพักข้างบนซะฉันจะไปทำงาน แล้วอย่าคิดหนีนะไม่งั้นเธอเจอดีแน่!))โทโมะพูดก่อนจะเดินออกไป
แก้ว:แล้วอย่าคิดหนีนะไม่งั้นเธอเจอดีแน่ กลัวตายละ!))แก้วพูดล้อเล่น
แก้ว:ป่านนี้ที่บ้านจะเป็นห่วงเราแค่ไหนนะ คงตามหากันให้วุ่นแน่เลย โทรหาดีกว่า...เอ๊ะ!ไม่มีโทรศัพท์นี้หว่า อุ้ย!!หงุดหงิดเว้ย!))แก้วบ่นแล้วเดินขึ้นห้องไป
....................................................................................................................................
~บ้าน จิระมงคลสกุล~
ป๊อบปี้:ไปหรือยังครับฟาง?))ป๊อบปี้ถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น
ฟาง:ฉันไปเองได้
ป๊อบปี้:ไปด้วยกันดีกว่านะจะได้ไม่เปลืองน้ำมั้นไง
ฟาง:ฉันยอมเปลืองน้ำมัน))ฟางพูดจบก็ลุกออกไปทันที
แม่มล:ค่อยๆปรับไปนะลูกนะเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง))แม่มลเข้ามาปลอบ
ป๊อบปี้:ถ้าผมรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ผมคงไม่ยอมให้ฟางดื่มแต่แรก
แม่มล:เอาน่าลูกไปทำงานดีกว่านะ
ป๊อบปี้:หวัดดีครับม๊า))ป๊อบปี้เดินออกมาก็เจอฟางยืนอยู่หน้ารถ
ป๊อบปี้:ทำมั้ยยังไม่ไปอีกละฟาง?
ฟาง:รถเสีย
ป๊อบปี้:งั้นไปกับป๊อบมั้ย?
ฟาง:ถ้าไม่ไปกับนายแล้วจะให้ฉันเดินไปหรือไง!
ป๊อบปี้:งั้นเชิญครับ
...................................................................................................................................
....:ไอ้โมะ!โทโมะอยู่ไหนว่ะ!วู้ๆ
แก้ว:อืออออ))เสียงตะโกนดังลั่นบ้านทำให้แก้วตื่นขึ้นมา
.....:ไอ้โมะเว้ยยยย...อยู่ไหนว่ะ?
แก้ว:ใครมาโวยวายว่ะเนี่ย!))แก้วลุกลงมาดู
แก้ว:จะตะโกนอะไรนักหนาห๊ะ!
....:เธอเป็นใครเนี่ย?
แก้ว:นายนั้นแหละเป็นใคร!?!
....:ฉันเป็นเพื่อนไอ้โมะ
แก้ว:นายนั้นมีเพื่อนเป็นลิงหรอว่ะ?))แก้วพูดเบาๆ
....:เธอว่าอะไรนะ?
แก้ว:ป่าวๆ...โทโมะอยู่ในไร่อ่ะ
...:แล้วเธอเป็นใครเนี่ย?
แก้ว:ฉันเป็น...เป็น...เป็น
...:เป็นเมียไอ้โมะนะสิ
แก้ว:จะบ้าหรอ!!))แก้วเผลอตะโกนเสียงดัง
....:จะตะโกนทำมั้ยเนี่ยแสบแก้วหูชะมัด ฉันชื่อเคนตะนะ
แก้ว:ใครอยากรู้กัน
เคนตะ:ฉันพูดกับเธอดีๆนะ
แก้ว:ฉันพูดความจริืง
เคนตะ:ยัยผู้หญิงปากจัด!
แก้ว:ทำมั้ย))แก้วทำหน้ากวนประสาท
เคนตะ:ฮึ้ยยย))เคนตะตรงเข้าไปหาแก้ว
โทโมะ:หยุดนะเว้ย!!แกจะทำอะไรว่ะไอ้เคน?
เคนตะ:เมียแกนี้ปากดีจริงๆเลย!
แก้ว:ฉันมะ...
โทโมะ:แก้วก็เป็นแบบนี้แหละกำลังเบลอๆนะเป็นไข้))โทโมะโอบไหล่แก้วไว้
เคนตะ:จัดหนักหรอว่ะเป็นไข้เลยอ่ะ
แก้ว:นี้!!ฉันไม่ได้มีอะไรกับนายนี้สักหน่อยนะ!))แก้้ววีน
เคนตะ:เรื่องธรรมชาติน่าอย่าไปคิดมาก
แก้ว:ไอ้ลิงเตี้ย!!
เคนตะ:ยัยยีราฟ!!
โทโมะ:เอาๆๆ...อย่าพึ่งทะเลาะกัน เธอก็อย่าไปว่าปมด้อยมันสิ))โทโมะหันมาบอกแก้ว
แก้ว:ไปนอนดีกว่า))แก้วสะบัดตัวออกแล้วก็เดินขึ้นห้องไปทันที
เคนตะ:มึงเลือกเมียยังไงว่ะเนี่ยปากจัดชะมัด
โทโมะ:กูพอใจของกูละกัน...ว่าแต่มึงมาหากูมีอะไรหรือเปล่า?
เคนตะ:คิดถึงเลยมาหา
โทโมะ:เอาความจริง-_-
เคนตะ:กูอยากมาอยู่กับมึงสักพักอ่ะ มีนท้องแล้วแพ้ขี้หน้ากูว่ะบอกว่าไม่อยากเห็นหน้า
โทโมะ:น่าสงสารจริงๆเลยเพื่อน 5555
เคนตะ:มึงอย่าตอกย้ำกูดิว่ะ
โทโมะ:แต่มึงต้องนอนห้องนอนแขกนะเพราะห้องกู...
เคนตะ:กูรู้ว่ามึงนอนกับเมีย
....:เจ้าโมะ
เคนตะ/โทโมะ:สวัสดีครับ