รักร้ายๆ...สไตล์นายหน้าหวาน

เขื่อนตรงเข้าไปต่อยหน้าโทโมะทันที

เฟย์:พี่โมะ!))เฟย์รีบวิ่งเข้าไปประคองโทโมะ

เขื่อน:ถ้ามึงพูดเรื่องนี้อีกโดนมากกว่านี้แน่!!))เขื่อนชี้หน้า

เฟย์:เรื่องอะไร?พวกพี่มีอะไรปิดบังเฟย์อยู่))เฟย์ถามขึ้น

โทโมะ:ก็เรื่องที่อะ...

เขื่อน:ไอ้โมะ!!

แก้ว:พอเหอะเขื่อน!แก้วเข้าบ้านก่อนนะ))แก้วผลักตัวเองออกจากอ้อมแขนแกร่งและหมุนตัวกลับแต่คงจะลืมไปว่าตัวเองเจ็บเท้าพอก้าวขานิดเดียวก็ล้มไปกองกับพื้นซะแล้ว

เขื่อน/เฟย์:แก้ว!!))เฟย์กับเขื่อนรีบวิ่งเข้ามาช่วยประคอง

แก้ว:เฟย์!แก้วขอไปนอนบ้านเฟย์ได้มั้ย?แก้วไม่อยากอยู่กับคนใจร้าย!))แก้วหันไปมองโทโมะ

เฟย์:ได้สิ

โทโมะ:ใครอนุญาต!!คนใจร้ายแบบฉันไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้นแหละ!!))โทโมะแก้วมากระชากแก้วเข้าหาตัว

เฟย์:พี่โมะ!แก้วเจ็บเท้าอยู่นะ!))เฟย์พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ

โทโมะ:เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก

เฟย์:พี่โมะ!!

โทโมะ:เฟย์กลับไปเหอะ วันนี้พี่ขอโทษด้วยนะที่ส่งองุ่นไม่ทันนะเพราะคนอวดเก่งแถวนี้สำออยซะก่อน

เฟย์:พี่โมะ!ทำมั้ยต้องว่าแก้วด้วยนะ!

โทโมะ:เฟย์ก็รู้ว่าทำมั้ย))โทโมะพูดด้วยเสียงที่ฟังดูน่ากลัว

เฟย์:พี่โมะให้แก้วไปนอนกับเฟย์นะ))เฟย์ลองเอาน้ำเย็นเข้ารูป

โทโมะ:ไม่ต้องมาอ้อน!ยังไงยัยนี้ก็ต้องอยู่ที่นี้จนกว่าพี่จะพอใจ!

เขื่อน:แก้ว!!))เขื่อนร้องออกมาเมื่อเห็นร่างบางทรุดลงไปกับพื้นแต่ดีที่โทโมะรับไว้ทัน

เขื่อน:เพราะแก!แก้วถึงเป็นแบบนี้!!))เขื่อนจะตรงเข้ามาต่อยโทโมะอีกครั้งแต่เฟย์ห้ามไว้

เฟย์:ใจเย็นๆสิพี่เขื่อน!เฟย์ว่าเราพาแก้วเข้าไปในบ้านก่อนดีมั้ย))โทโมะอุ้มแก้วขึ้นก่อนจะเดินตรงเข้าบ้านไม่สนใจใคร 

................................................................................................................................

~ห้องนอน~

โทโมะอุ้มแก้วมาวางที่เตียงนุ่มก่อนจะเดินไปหยิบกล่องพยาบาลมานั่งทำแผลให้ 

เฟย์:พี่โมะ!ให้เฟย์ทำให้มั้ย?

โทโมะ:ไม่ต้องหรอก!พี่ไม่คิดที่จะฆ่ายัยนี้หรอกนะ แต่ถ้าไม่เชื่อใจจะอยู่ดูก็ไม่ได้ว่า))โทโมะพูดจบก็ลงมือทำแผลให้ร่างบาง

เฟย์:งั้นเฟย์ไปทำข้าวต้มให้แก้วดีกว่านะเห็นพี่บอกว่ายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้านี้หน่า))เฟย์ลากเขื่อนลงไปข้างล่าง

โทโมะ:ฉันขอโทษ))โทโมะลูบหัวร่างบางเบาๆก่อนจะลุกเอากล่องยาไปเก็บ

~ห้องครัว~

โทโมะ:เฟย์!ไปเช็ดตัวให้แก้วหน่อยสิเดี๋ยวพี่ทำเองก็ได้))โทโมะลงมาตาม

เฟย์:โอเคค่ะ

เขื่อน:ถ้าแก้วเป็นอะไรขึ้นมาฉันเอาแกตายแน่!))เขื่อนพูดขึ้นเมื่อเฟย์เดินหายไปแล้ว

โทโมะ:แกมีสิทธิ์อะไรว่ะ?

เขื่อน:ก็สิทธิ์ของ...ของ...ของเพื่อนไง!

โทโมะ:แน่ใจหรอว่ะว่าไม่ได้คิดมากกว่านั้น...ถ้าแกทำน้องฉันเสียใจฉันก็เอาแกตายเหมือนกัน!))โทโมะพูดจบก็ตักข้าวต้มใส่ชามที่เตรียมไว้

โทโมะ:พาเฟย์กลับบ้านได้แล้วมั้งมันมืดแล้วส่วนแก้วเดี๋ยวฉันดูแลเอง))โทโมะหันกลับมาพูดกับเขื่อนก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไป

~ห้องนอน~

เฟย์:เรียบร้อยแล้วค่ะ

โทโมะ:ขอบคุณมากนะ เราก็กลับบ้านไปได้แล้วไปมันมืดแล้วอันตราย

เฟย์:งั้นเฟย์กลับก่อนนะ!พี่อย่าทำอะไรแก้วนะ

โทโมะ:รู้แล้วน่า...พี่ไม่ได้ใจร้ายแบบนั้นสักหน่อย

..................................................................................................................................

~บ้าน นีระสิงห์~

ฟาง:สวัสดีค่ะพ่อ แม่))ฟางตรงเข้ามากอดผู้เป็นแม่

แม่น้อย:ว่าไงลูกมาเก็บเสื้อผ้าหรอ?

ฟาง:เก็บทำมั้ยค่ะ

พ่อนัด:ก็เก็บเสื้อผ้าไปบ้านป๊อบไงลูก

ฟาง:ฟางไม่ไปค่ะ!

แม่น้อย:ยัยฟาง!!

พ่อนัด:คุณใจเย็นๆ

ฟาง:แม่ก็รู้นี้ค่ะว่าฟางไม่ได้รักเค้า

แม่น้อย:แต่แกแต่งงานกับเค้าแล้วแกก็ต้องไปอยู่บ้านเค้าสิ

ฟาง:แค่ยอมแต่งก็ดีแล้วนะแม่!

แม่น้อย:ยัยฟาง!แกรีบขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลยนะฉันจะพาแกไปบ้านโน้น!))ผู้เป็นแม่ออกคำสั้งเชิงบังคับทำให้สาวหวานหน้างอเดินขึ้นห้องไป

...................................................................................................................................

~ห้องนอน~

แก้ว:หนาว นะ หนาว~ ม๊าแก้วหนาว))เสียงละเมอทำให้ร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆสะดุ้งตื่นขึ้น

โทโมะ:แก้ว!เป็นอะไรนะ แก้ว!

แก้ว:หนาววววว หนาว ม๊าแก้วหนาว

โทโมะ:หนาวหรอ?))โทโมะเอามืออังหน้าผากแก้วทำให้รู้ว่าร่างบางตัวร้อนยังกับไฟ เค้ารีบลุกไปเอากะละมังน้ำพร้อมผ้ามาเช็ดตัวให้ร่างบางทันที

แก้ว:หนาว ฮือออ หนาว))ร่างบางยังคงละเมอต่อไป เมื่อเช็ดตัวเสร็จร่างสูงก็ขึ้นไปนอนที่เดิมก่อนจะกอดร่างบางไว้ให้ไออุ่นจากร่างกายส่งถึงอีกร่างกายหนึ่ง เสียงเงียบหายไปหลังจากที่เค้ากระชับอ้อมกอดจนแถบหายใจไม่ออก แสงแดดยามเช้าส่องมาทำให้ร่างที่นอนหลับไหลค่อยๆลืมตาขึ้น ทำมั้ยมันขยับตัวไม่ได้นะแก้วคิดในใจ ลองขยับอีกทีก็พบการเคลื่อนไหวภายในผ้าห่ม โทโมะค่อยๆคลายอ้อมกอดแต่ก็ยังไม่ได้ปล่อยซะที่เดียว

แก้ว:นี้นายปล่อยนะ!))แก้วผลักโทโมะออกแต่ดูท่าคนร่างสูงจะไม่รู้สึกตัว

แก้ว:อะไรกันเนี่ย!))แก้วได้แต่บ่น

โทโมะ:ฮืออออออ))เสียงครางเบาๆทำให้รู้ว่าร่างสูงจะตื่นแล้ว

แก้ว:นี้นายปล่อยนะ!))แก้วผลักเค้าออกอีกครั้ง

แก้ว:นายมากอดฉันทำมั้ยเนี่ย!))แก้วพูดขึ้นเมื่อตัวเองเป็นอิสระ

โทโมะ:แล้วใครกันละที่บ่นว่าหนาวจนน่ารำคาญ

แก้ว:ถ้าฉันน่ารำคาญแล้วนายจะมายุ่งกับฉันทำมั้ย!

โทโมะ:ฉันกลัวว่าจะมีคนมาตายในไร่

โทโมะ:ดีขึ้นหรอยัง?))โทโมะเอามืออังหน้าผากแก้ว

แก้ว:ไม่ต้องมายุ่ง!

โทโมะ:อย่าเล่นตัวให้มากนัก!ไปอาบน้ำได้แล้วไปจะได้มาทำแผล

แก้ว:ทำมั้ยฉันต้องเชื่อนายด้วย!

โทโมะ:จะอาบเองหรือให้ฉันอาบให้))โทโมะขยับเข้ามาใกล้ๆ

แก้ว:อาบเอง!))แก้วพูดแล้วรีบลุกวิ่งเข้าห้องน้ำทันที

โทโมะ:อาบน้ำอุ่นนะเธอยังไม่หายดี))โทโมะตะโกนบอก

แก้ว:รู้แล้วน่า))โทโมะเดินลงไปทำข้าวต้มใหม่เพราะข้าวต้มเมื่อคืนมันเสียไปแล้ว