รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

          เลิกเรียน
          'กริ๊ง กริ๊งง!' เสียงออดหมดเวลาเลิกเรียกฉันกับแก้วเดินขาลากออกมาจากห้องเรียน สภาพของฉันตอนนี้แทบจะดูไม่ได้เลย T^T นี่มันซอมบี้ชัดๆเลยยัยฟาง! ฉันบ่นอุบอิบพลางหยิบกระจกมาส่องหน้าตัวเองไปมา หว่า..รอยช้ำจากการโดนตบยังไม่หายเลย..
 
          "เจ๊ฟาง เจ๊แก้ว!" ต้นเสียงที่เข้ามาทำลายความเงียบของฉันและแก้วดังเจื้อยแจ้วมาจากทางด้านหน้า หญิงสาวโบกมือไปมาเพื่อทำการเตือนสติว่าเธออยู่ ณ ที่แห่งนั้น 
 
          "อ้าว!ยัยเฟย์วันนี้กลับไวจัง?" แก้วถามพลางเอามือขวาไปจับไหล่ของยัยเฟย์ด้วยความเอ็นดู แหม..รักกันเข้าไป -o-'
 
          "อ๋อ..วันนี้เฟย์ไม่ติวอ่ะเลยกลับเร็วหน่อย อ๊ะ!เจ๊ฟางแกเป็นอะไรน่ะทำไมดูซึมๆพิกล" 
 
          "เปล่าหรอก..ฉันแค่เบื่อๆน่ะ" ฉันพูดตัดบทก่อนที่แก้วจะอ้าปากอธิบายเหตุผลต่างๆนาๆให้ยัยเฟย์ฟัง - - เชอะ! ใครจะบอกล่ะ อายแย่สิ -3-
 
          "งั้นเหรอ?" ยัยเฟย์เลิกคิ้วก่อนที่จะหันไปหาแก้วตามเดิม
 
          พวกเราทั้งสามเดินกันไปจนถึงหอ ฉันเป็นผู้เปิดประตูเข้าไปก่อนอย่างไม่รีรอ แอดดด.. (เสียงเปิดประตูนี่ดังได้ใจ - -) อ๊ะ! น..นาย..ป๊อป..ปี้!! นายนั่นมาอยู่ห้องฉันได้ยังไง! O[]o
 
          "เธอนี่ใจร้ายจังเลยนะ..ปล่อยให้ฉันรอตั้งนานแหน่ะ" เขายืนกอดอกพิงตู้เสื้อผ้าและมีลูกสมุนอีก 2 คนนั่งอยู่บนเตียง
 
          "อ..อะไรของนาย! นายเข้าห้องฉันได้ยังไง?"
 
        "ฮะๆ!การ์ตูนนี่ฮาชะมัด ไอ่โมะแกอ่านมั้ยวะ?" เขื่อนชายหนุ่มอารมณ์ดี กวน..เป็นชีวิตจิตใจพูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร ฉันได้แต่จ้องหน้านายนั่นเขม็งด้วยอารมณ์หงุดหงิด
 
          "จะบอกได้รึยังฮะ! ว่าพวกแกเข้ามาได้ยังไง?!" แก้วมองหน้านายโทโมะมือทั้งสองกำหมัดแน่น..
 
          "หึ! ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ..แค่มาตรวจห้องของพวกเธอเท่านั้นเอง" ป๊อปปี้ขยับปากแล้วพล่ามวจีออกมาแสดงท่าทางให้ฉันอารมณ์เดือดยิ่งขึ้น! 
 
          "ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!"
 
          "ฉันออกก็ได้ แต่พวกเธออย่าลืมล่ะ!ว่าฉันสามารถเข้าออกห้องเธอได้ทุกเมื่อ..ทุกเวลา" นายนั่นแสยะยิ้มที่มุมปากก่อนจะรีบบอกพวกสมุนเถื่อนๆอย่างนายเขื่อนกับโทโมะให้ออกไป
 
          "อ้าว!ฉันยังอ่านไม่จบเลย..ยืมหน่อยนะยัยแกะ" นายเขื่อนยิ้มให้ฉันก่อนจะโบกมือลาแล้วเดินออกไปจากห้องนี้
 
          แง แง!! ToT ทำไงดีๆ? ยัยฟางเอ้ยย!! ทำไมต้องมาตกระกำลำบากแบบนี้ด้วย ฉันต้องมาจบชีวิตตอนนี้น่ะเหรอ..ไม่เอาง่า อีกอย่างนายนั่นก็สามารถเข้ามาในห้องฉันได้ตลอด!ถ้าเกิดจะมาทำมิดีมิร้ายฉันก็ไม่ไหวน๊า! TAT อ๊ะ!ว่าแต่นายนั่นเข้ามาในห้องฉันได้ยังไงนะ..?
 
          "เจ๊ฟาง..นี่มันเกิดอะไรขึ้น!" ยัยเฟย์ที่นิ่งเงียบมานานโพล่งถามด้วยความสงสัย
 
          "เจ๊ก็ไม่รู้ง่ะ! - - แกทำกุญแจห้องหล่นรึเปล่า ค้นดูหนอ่ยสิ!" ฉันดึงกระเป๋ายัยเฟย์เพื่อมาค้นหากุญแจห้องสำรองที่พวกเราจะติดเอาไว้ทุกคน ผลก็คือ..ยัยเฟย์ทำกุญแจหาย!! -[]-
 
          "เจอป้ะฟาง?" 
 
          "ไม่เจอ! อย่าบอกนะว่าแกทำหล่นหายแล้วพวกนั้นเก็บได้!" 
 
          "ห๊ะ!! -[]-" ยัยเฟย์กับยัยแก้วตะโกนพร้อมกัน เล่นเอาซะฉันตกใจไปเลย -,.-
 
          "แกแน่ใจนะฟาง?" 
 
          "ก็ประมาณนั้น..ฉันว่าเราต้องอยู่ห่างๆพวกนั้นแล้วล่ะ" ฉันกอดอกพูดด้วยท่าทางจริงจัง เพราะสงสัยคราวนี้นายนั่นเล่นฉันตายแน่!!
 

  คือตอนนี้..ไรเตอร์กำลังเรียนหนักง่าเลยเบลอๆไปบ้าง! ถ้าไม่สนุกก็ติชมกันได้น้า ^o^ ในเรื่องอาจจะงงๆนิดหน่อยก็บอกด้วยนะคะเดี๋ยวจะรีบไปแก้ให้..ยังไงก็ฝากเม้นด้วยนะคะ :') จะขอบคุณมากๆเลยแล้วก็อย่าลืมมาโหวตให้ไรเตอร์ด้วยนะค่าบบ // ถ้ามีคำวิบัติหรือคำที่เขียนผิดก็ขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ
 ช่วยเม้น , โหวต , และโปรดติดตามตอนต่อไป.. ,,ขอบคุณค่ะ