รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

          เช้าวันรุ่งขึ้น..

      

          "นายจะทำอะไรฉันน่ะ? อย่านะ!" ฉันสะบัดมืออกจากคนตรงหน้าแล้ววิ่งหนีออกมาหน้าตึกโรงเรียน

   

          "หึ! เธอคิดว่าจะหนีฉันพ้นงั้นเหรอ.."

          เสียงเย็นยะเยือกดังแว่วมา อ๊ากก!! O[]o ตัวของฉันลอยขึ้นมาทั้งๆที่ฉันยืนอยู่ อ๊ะ! มีใครมาจับตัวฉันดึงขึ้นเนี่ย? -o-' เฮ้ย!นายเขื่อนนี่หว่า ง่าา T^T ปล่อยฉันน้า..

          'แฮ่ก แฮ่ก!!' ทุกอย่างมืดหมดฉันค่อยๆลืมตา..แสงสว่างทอดจ้าผ่านกระจกสีใสๆนั้นทำให้ฉันต้องลุกขึ้นจากเตียงมาปิดตาตัวเอง..นี่ฉันฝันไปเหรอเนี่ย? ค่อยโล่งหน่อย คิดว่าจะโดนเล่นงานซะแล้วสิ!

          

          "ยัยฟาง..เธอเป็นอะไรบ้าง?" เสียงคุ้นของเพื่อนสนิทดังออกมาทำให้ฉันได้สติ มือบางขาวดุจหิมะเคลื่อนที่มาแตะตรงหน้าผากฉันด้วยความห่วงใย อ่า..หนาว.. ToT

          "แก้ว ฉันเวียนหัวง่ะ"

 

          "ก็เธอเป็นไข้น่ะสิ..ตัวร้อนจี๋เลยย >o<" สาวห้าวทำท่าทำทางให้ฉันเห็นก่อนจะไปหยิบผ้าชุบน้ำมาโปะไว้ที่หน้าผากของฉัน

          "ไหนยัยเฟย์ล่ะ?" 

 

          "เฟย์ไปสอบชิงทุนน่ะ เจ้าตัวบอกว่าจะดูแลพี่สาวแต่ฉันยื้อไว้น่ะ กลัวน้องจะเสียการเรียน..ก็เลยมาดูแลเธอแทนอ่ะ วันนี้ไม่ต้องไปเรียนละ -,.-" ไม่พูดอย่างเดียวสาวห้าวเดินมานั่งที่ขอบเตียง 

          "งั้นเหรอ" 

 

          "อืม พรุ่งนี้เธอไม่หายฉันจะพาไปหาหมอนะ หลับเถอะ"

          ฉันหลับตาลงตามคำกล่าวของเพื่อนสาว ขออย่าให้ฝันร้ายอีกล่ะ ToT โฮ ! เพราะฝันบ้าๆนั่นแน่เลยฉันถึงได้ป่วยขนาดนี้! โอ๊ย..ปวดหัวชิบ ไม่คิดดีกว่ายิ่งคิดยิ่งปวด จากนั้นฉันก็หลับยาวไปเลยย -o^

         [POPPY TALK.] ณ โรงเรียนโด่เร่มี่

         วันนี้..ทำไมผมไม่เห็นยัยแกะนะ -,.- กะว่าจะแกล้งซักหน่อย! สงสัยคงจะเป็นเรื่องเมื่อวานแน่ๆเลยดันไปขู่ซะเจ็บด้วยคงกลัวจนไม่กล้ามาสู้หน้าเราเลยเหรอ? -0- ไม่สิๆยัยนั่นเข้มแข็งจะตายชัก คงไม่มีทางกลัวเราขนาดนั้นหรอกม้างง ?

          "เฮ้ย! ไอ่ป๊อปมัวแต่เหม่ออะไรวะ?" เสียงกวนๆของไอ่เขื่อนทำให้ผมหลุดจากภวังค์ความคิด (ไร้สาระ)

          "เปล่าซักหน่อย.." ผมตอบปัดรำคาญ

          "ฮั่นแน่! คิดถึงยัยแกะอยู่ล่ะสิ? ^o^ ฉันรู้นะโว้ยย"

          "โธ่เว้ย! ไอ้บ้าฉันไม่ชอบของแปลกอย่างยัยนั่นหรอก เตี้ยก็เตี้ย แถมยังบ๊องอีกต่างหาก บรึ่ยย!! >o<" 

          "ฮะๆๆๆ ก๊ากๆๆ ฉันล้อเล่นแค่นี้คิดเป็นจริงเป็นจังไปได้"

          "เหอะๆ ล้อซะมันเขินเลยว่ะ -o-" โทโมะ ซึ่งเงียบมานานพูดออกมามันทำให้ผมยิ่งหน้าขึ้นสีใหญ่ ไอ้นี่!คำพูดของมันแต่ละคำบาดจี๊ดเจ็บถึงหัวใจ มิน่าล่ะ!มันถึงไม่พูดมากเพราะกลัวคนอื่นเกลียดมัน ฮ่าๆๆ ^o^'

          "ไร้สาระว่ะ! ฉันเข้าห้องเรียนก่อนนะ พวกแกก็แยกย้ายกันกลับห้องของตัวเองได้แล้ว -_^" ผมพูดตัดบทก่อนจะเดินจากพวกมันมายังห้องเรียนของตนเอง ความคิดฟุ้งซ่านก็เริ่มปรากฏขึ้นอีกครั้ง! ให้ตายเถอะ!ผมคิดถึงยัยนั่นอีกแล้ว โอ้ยย! ปวดประสาท!!!! -

     อ่าา!! ><" ไรเตอร์แวะมาอัพให้นะค้าบบ ^^' เห็นคำขอมาไรเตอร์จัดให้คร้าบบ! ฮิฮิ 'เนื้อเรื่องสนุกมั้ย? ถ้าสนุกไรเตอร์ขอเม้นน้า..555 5 อีกทีนะจ๊ะ "ขอฝากให้ทุกคนติดตามเรื่องนี้ต่อไปด้วยน้า" // ถ้ามีคำวิบัติหรือคำที่เขียนผิด ก็ขออภัยมา ณ โอกาส นี้ด้วยนะคะ