รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเลิกเรียน
'กริ๊ง กริ๊งง!' เสียงออดหมดเวลาเลิกเรียกฉันกับแก้วเดินขาลากออกมาจากห้องเรียน สภาพของฉันตอนนี้แทบจะดูไม่ได้เลย T^T นี่มันซอมบี้ชัดๆเลยยัยฟาง! ฉันบ่นอุบอิบพลางหยิบกระจกมาส่องหน้าตัวเองไปมา หว่า..รอยช้ำจากการโดนตบยังไม่หายเลย..
"เจ๊ฟาง เจ๊แก้ว!" ต้นเสียงที่เข้ามาทำลายความเงียบของฉันและแก้วดังเจื้อยแจ้วมาจากทางด้านหน้า หญิงสาวโบกมือไปมาเพื่อทำการเตือนสติว่าเธออยู่ ณ ที่แห่งนั้น
"อ้าว!ยัยเฟย์วันนี้กลับไวจัง?" แก้วถามพลางเอามือขวาไปจับไหล่ของยัยเฟย์ด้วยความเอ็นดู แหม..รักกันเข้าไป -o-'
"อ๋อ..วันนี้เฟย์ไม่ติวอ่ะเลยกลับเร็วหน่อย อ๊ะ!เจ๊ฟางแกเป็นอะไรน่ะทำไมดูซึมๆพิกล"
"เปล่าหรอก..ฉันแค่เบื่อๆน่ะ" ฉันพูดตัดบทก่อนที่แก้วจะอ้าปากอธิบายเหตุผลต่างๆนาๆให้ยัยเฟย์ฟัง - - เชอะ! ใครจะบอกล่ะ อายแย่สิ -3-
"งั้นเหรอ?" ยัยเฟย์เลิกคิ้วก่อนที่จะหันไปหาแก้วตามเดิม
พวกเราทั้งสามเดินกันไปจนถึงหอ ฉันเป็นผู้เปิดประตูเข้าไปก่อนอย่างไม่รีรอ แอดดด.. (เสียงเปิดประตูนี่ดังได้ใจ - -) อ๊ะ! น..นาย..ป๊อป..ปี้!! นายนั่นมาอยู่ห้องฉันได้ยังไง! O[]o
"เธอนี่ใจร้ายจังเลยนะ..ปล่อยให้ฉันรอตั้งนานแหน่ะ" เขายืนกอดอกพิงตู้เสื้อผ้าและมีลูกสมุนอีก 2 คนนั่งอยู่บนเตียง
"อ..อะไรของนาย! นายเข้าห้องฉันได้ยังไง?"
"ฮะๆ!การ์ตูนนี่ฮาชะมัด ไอ่โมะแกอ่านมั้ยวะ?" เขื่อนชายหนุ่มอารมณ์ดี กวน..เป็นชีวิตจิตใจพูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร ฉันได้แต่จ้องหน้านายนั่นเขม็งด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"จะบอกได้รึยังฮะ! ว่าพวกแกเข้ามาได้ยังไง?!" แก้วมองหน้านายโทโมะมือทั้งสองกำหมัดแน่น..
"หึ! ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ..แค่มาตรวจห้องของพวกเธอเท่านั้นเอง" ป๊อปปี้ขยับปากแล้วพล่ามวจีออกมาแสดงท่าทางให้ฉันอารมณ์เดือดยิ่งขึ้น!
"ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!"
"ฉันออกก็ได้ แต่พวกเธออย่าลืมล่ะ!ว่าฉันสามารถเข้าออกห้องเธอได้ทุกเมื่อ..ทุกเวลา" นายนั่นแสยะยิ้มที่มุมปากก่อนจะรีบบอกพวกสมุนเถื่อนๆอย่างนายเขื่อนกับโทโมะให้ออกไป
"อ้าว!ฉันยังอ่านไม่จบเลย..ยืมหน่อยนะยัยแกะ" นายเขื่อนยิ้มให้ฉันก่อนจะโบกมือลาแล้วเดินออกไปจากห้องนี้
แง แง!! ToT ทำไงดีๆ? ยัยฟางเอ้ยย!! ทำไมต้องมาตกระกำลำบากแบบนี้ด้วย ฉันต้องมาจบชีวิตตอนนี้น่ะเหรอ..ไม่เอาง่า อีกอย่างนายนั่นก็สามารถเข้ามาในห้องฉันได้ตลอด!ถ้าเกิดจะมาทำมิดีมิร้ายฉันก็ไม่ไหวน๊า! TAT อ๊ะ!ว่าแต่นายนั่นเข้ามาในห้องฉันได้ยังไงนะ..?
"เจ๊ฟาง..นี่มันเกิดอะไรขึ้น!" ยัยเฟย์ที่นิ่งเงียบมานานโพล่งถามด้วยความสงสัย
"เจ๊ก็ไม่รู้ง่ะ! - - แกทำกุญแจห้องหล่นรึเปล่า ค้นดูหนอ่ยสิ!" ฉันดึงกระเป๋ายัยเฟย์เพื่อมาค้นหากุญแจห้องสำรองที่พวกเราจะติดเอาไว้ทุกคน ผลก็คือ..ยัยเฟย์ทำกุญแจหาย!! -[]-
"เจอป้ะฟาง?"
"ไม่เจอ! อย่าบอกนะว่าแกทำหล่นหายแล้วพวกนั้นเก็บได้!"
"ห๊ะ!! -[]-" ยัยเฟย์กับยัยแก้วตะโกนพร้อมกัน เล่นเอาซะฉันตกใจไปเลย -,.-
"แกแน่ใจนะฟาง?"
"ก็ประมาณนั้น..ฉันว่าเราต้องอยู่ห่างๆพวกนั้นแล้วล่ะ" ฉันกอดอกพูดด้วยท่าทางจริงจัง เพราะสงสัยคราวนี้นายนั่นเล่นฉันตายแน่!!
คือตอนนี้..ไรเตอร์กำลังเรียนหนักง่าเลยเบลอๆไปบ้าง! ถ้าไม่สนุกก็ติชมกันได้น้า ^o^ ในเรื่องอาจจะงงๆนิดหน่อยก็บอกด้วยนะคะเดี๋ยวจะรีบไปแก้ให้..ยังไงก็ฝากเม้นด้วยนะคะ :') จะขอบคุณมากๆเลยแล้วก็อย่าลืมมาโหวตให้ไรเตอร์ด้วยนะค่าบบ // ถ้ามีคำวิบัติหรือคำที่เขียนผิดก็ขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะคะ
ช่วยเม้น , โหวต , และโปรดติดตามตอนต่อไป.. ,,ขอบคุณค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ