รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

          
          ณ โรงพยาบาล 
 
          "อืม.." 
 
          "เจ๊ฟางตื่นแล้ว เจ๊แก้วดูดิ!"
 
          หือ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันแล้วที่นี่ที่ไหน ทำไมฉันถึงต้องมานอนอยู่ที่นี่ด้วยหว่า เอ๊ะ! แล้วยัยสองคนนี่เป็นใครกันนะ -_-^ ตะโกนโหวกเหวกไม่รู้จักเกรงใจชาวบ้านเลย คนนึงตัดผมสั้นจี๊ดอย่างกะทอมแหน่ะ อีกคนก็เสียงแหล๊มแหลมอย่างกับควายออกลูก -.-
 
          "ใครอนุญาตให้คนอย่างพวกเธอมาที่นี่ แล้วฉันเป็นใครไม่ทราบ" ฉันถามก่อนจะลุกขึ้นมานั่งไขว่ห้างเชิงนางพญา
 
          "ไอ้ย้ะ มีอำด้วยยอ่ะ ยัยฟางนี่พวกฉันไงแก้วเฟย์"
 
          "ใช่ๆ เจ๊นี่เจ๊อยู่โรงบาลฯนะยะ" เฟย์
 
          "ฉันถามว่าฉันเป็นใครไง! แล้วที่ว่าฉันอำอ่ะใช้สมองส่วนไหนคิดยะ"
 
          ทั้งสองอึ้งไปกับคำพูดห้วนๆของหญิงสาวที่เมื่อก่อนพูดจาไพเราะ ก่อนจะมองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วรีบเดินออกจากห้องตรงดิ่งไปหานางพยาบาลทันที
 
          "เรียกหมอด่วนค่ะ เหมือนคนไข้จะมีอาการผิดปกติทางสมอง ด่วนๆนะคะ!" เฟย์เร่งรัดก่อนจะเดินไปกุมมือสาวห้าวไว้แน่น เธอไม่คิดเลยว่าพี่สาวแท้ๆของเธอจะจำเธอและเพื่อนสนิทของตัวเองไม่ได้!
 
          ....................................
 
          โอ้ยย นี่อะไรกันเนี่ย ฉันเป็นใคร แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วยัยสองคนบ้านั่นมาจากไหน ถามดีๆแทนที่จะตอบกลับเดินออกจากห้อง คนไร้มารยาท เหอะ! รกโลกกกจริงๆ ไม่อยู่แล้วโรงบาลฯ เนี่ย
 
          ฟึ่บ
 
          แหมม ได้ออกมาเปิดหูเปิดตา คนมองเต็มเลยอ่ะฉันคือสาวผู้ทรงเสน่ห์ ฮ่าๆๆ บัดนี้ฉันได้เดินทางไกลมาถึงถนนสายหนึ่งมันไม่ค่อยเปลี่ยวนะแค่ไม่มีคน -_- ก็อยากรู้เหมือนกันว่าอยากเดินมาทางนี้ทำไม ทั้งๆที่ฉันไม่รู้จักที่นี่เลย แต่ความรู้สึกเหมือนจะชินกับทางยังไงยังงั้น 
 
          "จ๊อกกกก ก..กก" โอ้ยยยยท้องร้องจ๊อกๆต้องคนอร์คัพโจ๊ก -.- นี่ฉันหิวเป็นด้วยเหรอเนี่ย (ท่าทางอาการหนัก) อ้ะ มีร้านก๋วยเตี๋ยวด้วยย กรี๊ดๆๆหิวววจะหม่ำแล้วน้าค้าาา
 
........................
 
          "โหป้าฉันไม่มีเงินอ่ะเดี๋ยวจ่าย"
 
          "นี่อีหนูฉันก็ไม่ใช่คนใจดำหรอกนะแต่โซ๊ยไปตั้งสิบกว่าถ้วยจะไม่ให้ป้าคิดเงินแพงได้ยังไง"
 
          "โอ้ยย ก็หนูบอกว่าไม่มีเงินอ่ะป้าจะทำไม -_-"
 
          "อ้าวนังหนูนี่วอนหาตำรวจซะแล้ว"
 
          "หนูไม่มีจริงๆอ่ะ ให้ค้นตัวเลย แล้วไม่ต้องให้หนูล้างจานนะเดี๋ยวกลับมาจ่าย"
 
          "ฉันจะแจ้งตำรวจนังเด็กสถุน"
 
          "กรี๊ดป้าา หัดดูหนังหน้าตัวเองนะคะหนูออกจะเพอเฟ็กต์"
 
          "กรี๊ดดดดดดด.. เด็กๆอย่าจับอีนี่เร็วเข้า!"
 
          "เฮ้ยยๆๆ ปล่อยฉันนะ!!"
 
          อี๋ ดูอีตาแขนปลาหมึกนี่สิมีเหงื่อเต็มเลยเหม็นอ่ะ น่ารังเกียจที่สุดบังอาจมากกก กรี๊ดดด รับไม่ได้ที่สู้ดดดดดด -_- ได้แต่พูดในใจ..นี่ฉันทำอะไรไม่ได้เลยเหรอเนี่ยย แงงงงง 
 
          เพียะ!
 
          "ปากดีไม่ใช่เหรอห้ะนังหนู"
 
          ป้าร้านก๋วยเตี๋ยวเอามือสากๆฟาดมาที่หน้าของฉันอย่างจัง ก่อนที่นางจะบีบคางฉันเมื่อเห็นฉันไม่ตอบโต้ เหอะ หมาหมู่นี่หว่าาาา ชิ..แค่นี่มดกัดย่ะ
 
          "ป้าครับมีเรื่องอะไรกัน แล้วทำผู้หญิงคนนี้ทำไม!!"
 
          "เอ่อ..ป..ป้า..ป้าเปล่าค่ะคุณหนู!"
 
          บัดนี้ฉันถูกปลดปล่อยออกมาจากการเหนี่ยวรั้งของเด็กเสริฟ์ก้ามโตในร้าน ฉันหันขวับไปตามเจ้าของต้นเสียง เจ้าชาย..ที่เข้ามาช่วยฉันในยามตกยากลำบาก กรี๊ดด! >//< หล่อจังเลย..ดวงตาคมกริบดุจเหยี่ยว ปากแดงเจื่อนๆ รับกับหน้าตาหวานได้ทั้งๆที่ไม่น่าจะเข้ากัน ฉันมองเขาอย่างหลงไหลเลยแหละ เขายิ้มให้ฉันทีนึงก่อนจะทำตาขวางใส่ยัยป้าก๋วยหมึก (ตั้งสดฮ่าๆ)
 
          "ขอบคุณนะคะ -//-"
 
          "ไม่เป็นไรทีหลังอย่าหัดมีเรื่องอีกล่ะ ฉันไปละ"
 
          ชายหน้าหวานเดินกำลังจะขึ้นรถบีเอ็มสุดหรูของตัวเอง ก่อนที่ฉันจะเดินตามเขาไปอย่างดื้อๆ แหมมม ก็ไม่มีที่ไปแล้วไงคะ อยากตามไปอยู่บ้านงะสุดหล่อ
 
          "นี่เธอจะตามฉันมาทำไม -_-"
 
          "ขอติดรถไปด้วยคนนะคะสุดหล่อ" ฉันยิ้มอย่างออดอ้อนก่อนเขาจะหัวเราะออกมาด้วยความตลกท่าทางน่ารักของฉันล่ะมั้ง -.- 
 
          "มาสิ ว่าแต่เธอน่ะชื่ออะไร"
 
          "ไม่รู้ -3-"
 
          "เฮ้ย อย่ามาอำเบื่อคนโกหก"
 
          "นี่สุดหล่อฉันไม่ได้อำ ฉันไม่รู้จริงๆ!"
 
          "เธอความจำเสื่อมเหรอ ?"
 
          "เรื่องนั้นไว้ทีหลังเถอะขอไปอาศัยที่บ้านหน่อย"
 
          ฉันขอเขาแบบดื้อๆ เอาสิด้านได้อายอดย่ะ คนอย่างฉันไม่เกรงกลัวใคร (เกี่ยวอ่อ?) หึหึ คือไม่อยากจะเม้าท์นะว่าสุดหล่อให้ฉันมาอยู่บ้านด้วย ยังไม่คิดด้วยว่าหมอนั่นจะเป็นมาเฟียสุดเฟี้ยว -_-เพราะท่าทางที่เขาคุยกับฉันนะดูไม่น่าเกรงขามออกจะปัญญาอ่อนด้วยซ้ำไป และเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออีกเรื่องคือเขาอยู่ที่พระราชวังแห่งนี้คนเดียว มันใหญ่โตจนฉันต้องเรียกซะเวอร์เลยล่ะ อ้อสุดหล่อมีนามว่า..เจมส์ เราสนิทกันได้ไวมากแทบจะชั่วโมงนึงเลยก็ว่าได้ อย่ามาอิจฉา ชิๆ
 
          "นี่ เธอบอกฉันได้ยังว่าเธอน่ะสมองเสื่อมหรือเปล่า"
 
          "อือ..คงงั้นแหละ"
 
          "งั้นสุดหล่อจะตั้งชื่อให้สุดสวยยังไงดีน้าา"
 
          "อยากชื่อ...ข้าวฟ่างอ่ะ"
 

 
                        อะไรกันสาวฟางอยู่ๆก็สมองเสื่อมซะงั้น แถมยังนิสัยเสีย แล้วนี่ยังไปอยู่กับมาเฟียอีกทีนี่เรื่องราวจะเป็นยังไงติดตามตอนต่อไป