รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

 
          "หาวว.."
 
 
          ตื่นขึ้นมารับกับเช้าสดใส พลางบิดขี้เกียจไปมาอย่างที่ไม่เคยทำ (?) สายตาทอดมองไปรอบๆดวงตาคู่สวยรับกับแสงพระอาทิตย์ขึ้นสีส้มอ่อนอ่อน หญิงสาวหยีตาแล้วหลบหน้ามาอีกทาง ก่อนจะไปสะดุดกับลิ้นชักสีชมพูหวานแหววที่ไม่รู้จะเอามาตั้งทำแกะอะไร ตั้งอยูข้างหน้าตัวเอง ด้วยสัญชาตญาณของคนสวยขี้สงสัย จึงหันซ้ายหันขวาแล้วเดินตรงไปยังลิ้นชักหวานแหววทันที
 
 
          มือข้างขวาควานหาของในลิ้นชักออกมา ก่อนจะอึ้ง ทึ่ง เสียวว กับบางสิ่งบางอย่างตรงหน้า (หรืออาจจะเป็นพลังงานบางอย่างก็เป็นได้..) 
 
 
          'ฟิ้ววว..' นิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่มือข้างขวาจะตกไปแตะพื้นอย่างควบคุมไม่ได้ จึงปล่อยให้ภาพลอยไปตามสายลม
 
          "..ป๊อปปี้..เรนโบว์.."
 
          เมื่อตั้งสติได้จึงรีบตีหน้าตัวเองเป็นการใหญ่ก่อนจะพ่นคำสี่พยางค์ออกมาด้วยความอึ้ง ป๊อปปี้กับเรนโบว์ เค้าทั้งสองรักกันงั้นเหรอ? ทำไมพี่น้องคู่นี้ถึงได้แปลกประหวาดกว่าชาวบ้านชาวช่องกัน! สายตาจับจ้องกับลิ้นชักหวานแหววก่อนจะหันไปยังตู้เสื้อผ้าสีชมพู (ห้องนี้จะสีชมพูอะไรนักหนาวะ - - เลี่ยน) 
 
 
          มือทั้งสองสั่นเทา หญิงสาวสบถด่าตัวเองชั่วครู่ก่อนจะส่ายหัวให้กับตัวเองเบาๆ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะจับจ้องตู้เสื้อผ้า แล้วเปิดออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่น่าเชื่อ!ในตประตูด้านซ้ายมีรูปคู่ของทั้งสองคนติดต่อกันทำเป็นรูปหัวใจใหญ่ๆ เสื้อทั้งหมดเป็นของผู้หญิงคนหนึ่ง 'เรนโบว์' ซึ่งจัดเก็บเป็นระเบียบ ขนาดฝุ่นยังไม่มีสักแอะ
 
 
       'เราจะรักกันตลอดไปนะ เรนโบว์ LOVE ป๊อปปี้'
          .
 
          .
 
          .
 
          "...ฮึก..."  น้ำตาใสๆที่กลั้นมานานจับใจได้ไหลรินลงมาประทับกับแก้มนวลใส หญิงสาวยิ้มเบาๆให้กับตัวเอง ก่อนจะปิดตู้เสื้อผ้า 
 
          'เธอนี่โง่จังเลยนะ ขนาดเขาใช้เป็นเครื่องมือแล้วยังไม่เข็ด กระแดะมาทะเลแล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก ยัยฟาง!!!'
 
          'แอดด....'
 
          "ตื่นแล้วเหรอ ทำไมไม่อาบน้ำเน่ามาทั้งวันแล้วนะ.." ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาอย่างไร้มารยาท ใครสั่งใครสอนเนี่ย! 
 
          "ฉันจะกลับ"
 
          "หืม..เป็นอะไร ทำไมเสียงสั่นอ่ะ แล้วที่จะกลับหมายความว่าไง" ชายหนุ่มไม่รีรอ ดิ่งตัวเข้าไปหาหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง
 
          "เอ๊ะ อย่ามายุ่งกบฉันสักเรื่องได้มั้ย ฉันจะกลับ" ว่าแล้วผลักร่างชายหนุ่มให้ออกไปไกลๆตัว เพราะกลัวเห็นว่าตัวเองกำลังเสียน้ำตาให้กับเขาอยู่
 
          "..ฟาง..มีอะไรก็บอกกันตรงๆดิ อย่าทำแบบนี้ได้มั้ย ฉันไม่ชอบ" 
 
          "ไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืนสิ ฉันคิดว่านายห่วงแต่เรื่องของตัวเองซะอีก! ฉันไปเองก็ได้ "
 
          "นี่เธอ.." 
 
 
          ชายหนุ่มดึงร่างบางเข้ามาโอบกอดในอ้อมอกแกร่ง ก่อนจะพ่นลมหายใจเฮือกใหญ่ออกมา หญิงสาวนิ่งงันไปสองนาทีก่อนจะสะบัดตัวเชิงปฏิเสธการเกาะกุมของชายหนุ่ม 
 
 
          "ร้องไห้นี่  ใครทำอะไรเธอ"
 
          "เปล่า คิดถึงแก้วเฉยๆ"
 
          "นี่ๆ อย่าเว่อร์หน่อยเลย ไปอาบน้ำได้แล้ว ฉันทำข้าวต้มให้เดี๋ยวเย็นหมด"
 
          "..อือ.."
 
 
          ก้มหน้างุดให้กับชายหนุ่มก่อนจะโกหกไปว่าคิดถึงแก้ว เหอะ ฉันไม่บอกนายง่ายๆหรอก ถึงฉันบอกก็ไม่ได้ทำให้นายมาหลงรักฉันนี่! ฉันไม่น่าใจง่ายเลย แค่มารับมาส่งสองสามวันก็แรดไปชอบคนอย่างเขา! สมน้ำหน้ายัยหน้าด้าน! 
 
          .
 
          .
 
          .
 
          "กินแบบนั้นเมื่อไหร่จะหมด" 
 
          คนร่างสูงกล่าวขึ้นทำลายความเงียบในห้องครัว เมื่อเห็นหญิงสาวเอาช้อนคนข้าวต้มเป็นวงกลมไปมา ท่าทีเหม่อลอยแบบนั้นไม่เหมาะกับใบหน้าเรียวสวยหวานๆอย่างเธอเลย ถ้ามียิ้มแย้มก็ดีนะเหมือนคนรักเก่าของเขาเลย
 
 
          "....."
 
          "ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ฉันไม่จริงจัง"
 
          "เหอะ นายไม่เคยจริงจังสักเรื่องกับฉันหรอก" 
 
          "อื้ม แน่นอน เดาถูกนี่"
 
          "ฉันไม่ได้เดา แค่การแสดงออกของนายฉันก็รู้แล้ว!" ทุบโต๊ะดังก่อนจะสะบัดก้นออกจากเก้าอี้ตัวหรูทันที เดินไปในห้องสีชมพูที่ทำให้เจ็บใจอย่างไม่รีรอ
 
 
         อือ..ทำไมมันเจ็บแบบนี้ เจ็บ เจ็บ! หัวใจฉันบอบช้ำเพราะนายคนเดียวเลยป๊อปปี้ ยิ่งได้มาที่นี่แผลหัวใจก็ยิ่งลึก..ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้! ทำไมถึงต้องเป็นฉัน ทำไมฉันต้องมาโง่เป็นเครื่องมือให้นายหลอกใช้ด้วย ฉันเกลียดนาย คนผิดประเพณีรักพี่สาวแท้ๆของตัวเองได้ลง! 
 
          นอนหลับตาบนเตียงนุ่มๆแล้วปลดปล่อยความช้ำใจออกมาให้หมด เธอจะต้องลืมเค้าให้ได้..
 
          "..ฮึก..แก้ว..ฮึก..ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน..มาช่วยปลอบฉันที.."
 
          สะบัดความคิดที่เป็นไปไม่ได้ทิ้งลงบนเตียง ตอนนี้หัวของเธอหนักอึ้งเหมือนมีหินมาถ่วงไว้ยังไงไม่รู้ หรือว่าจะเป็นไข้อีกแล้วล่ะเนี่ย..
 
 หายหน้าไปนานเลย :P คิดถึงไรเตอร์บ้างมั้ยเนี่ย? - - ไม่ได้อัพนานล่ะ เลยมาอัพแล้วอัพเลย #แป๊ก ใครที่ติดตามอยู่นะคะ ขอให้ติดตามๆๆๆตลอดไปน้า ^^