รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

 
          2 วันต่อมา..
 
          'แอด..' เสียงเปิดประตูห้องดังมาจากหน้าของห้องรับแขก ซึ่งเรายังไม่ทราบผู้บุกรุก (?) หรือบุคคลใดๆที่มาเยือนว่าเป็นใครทั้งสิ้น ได้แต่หันขวับไปมองแล้วเดินย่องเหมือนนินจาไปอยู่ด้านข้างประตูกับน้องสาวฝั่งตรงข้าม
 
          "จ๊ากกกก!!..แกเป็นใคร.."
 
          "เฮ้ยๆ! จะทำอะไรของแกฟะเนี่ย.."
 
          "อ้าว..ยัยแก้วคิดว่าใคร กลับมาแล้วเหรอ?ของฝากฉันล้ะ โฮะๆ ^o^"
 
          "นั่นสิ เจ๊แก้วของฝากจากเมืองนอกของเฟย์ที่เจ๊แก้วปิดปากเฟย์ไม่ให้บอกพี่ฟางอยู่ไหนอ่ะ"
 
          "โห! มาถึงยังไม่ได้ทำอะไรก็รวนคำถามหาแต่ของฝากนะยะ"
 
          "เชอะ..ก็แกเล่นไปแล้วไม่ยอมบอกฉันนี่ งอนแล้วนะ!"
 
          "โอ๋ๆ หัวฟูอย่าเพิ่งงอนเจ๊เซ่! ฮ่าๆ..เฟย์ๆเจ๊ซื้อซีรีย์มาฝาก แล้วก็ของกินด้วยน้า"
 
          "ว้าว..ขอบคุณค่า รักเจ๊แก้วที่สู้ดดด"
 
          ได้แต่มองน้องสาวกับพี่สาว (?) ป้อนอำหวานให้กันแล้วฮึดฮัด ชิ!ใครจะไปใจดีอย่างยัยแก้วกันเล่า ฉันมันก็แค่พี่สาวจอมโหด ไม่ฟังใคร เอาแต่ใจ อยู่ดีแหละ..น้อยใจจริงวุ้ยย 
 
          "ฟาง..นี่ซื้อของที่ระลึกมาให้ เอาป้ะๆ? ซื้อมาง้อโดยเฉพาะนะเนี่ย"
 
          "ชิ เก็บเอาไว้ให้ยัยเฟย์เหอะ ฉันไม่เอาแล้ว.."
 
          "อ๋อเหรอ..งั้นให้เฟย์นะ..ยัยเฟย์นี่เจ๊ฟางให้.."
 
           "สวยอีกแล้วอ่า...เจ๊แก้ว ><"
 
           อ้าวเฮ้ย..ไอ้เราอุตส่าห์เล่นตัวนิดนึง กลับโดนสวนกลับจนได้ แล้วของที่ระลึกนั่นมันก็สวยปานทองคำ..ฉันอยากได้ง่า..แต่ดันไปปฏิเสธเค้าอีก! บ้าๆๆๆๆจริงเลย ง่า..ทำไงดีล่ะเนี่ยยัยฟางจอมเล่นตัว..ให้ยัยเฟย์แล้วค่อยขอคืนดีมั้ย..หรือ..รับมาเลย ไม่อ่าหน้าด้านเกินไป..อืม..เอางี้แล้วกัน
 
          "ไม่อ่ะ งั้นฉันรับเอาไว้เป็นบุญตาก็แล้วกัน"
 
          "ฮ่าๆๆ ยัยบ๊องอยากได้ก็เอาไป แหม..ทำเล่นตัว"
 
          "แก้วง่า..ToT โกรธจริงด้วยนะ"
 
          "ก๊ากๆๆ น่ารักชะมัดเลยเวลาโกรธเนี่ย! เอาไปเถอะๆฉันให้"
 
          "ฮ่าๆๆๆ พี่ฟางนี่.."
 
          "อะไรยะ..ยัยเฟย์"
 
          "เปล๊าาา..."
 
          "ยาวเชียวนะ!"
 
          เราทั้งสามหัวเราะกันในห้อง..บ้างก็เล่นวิ่งไล่จับ..เฮ้อ คิดถึงจังเลยเวลาแบบนี้ แก้วมาก็ดีแล้วฉันจะได้ไม่เหงาอีก แล้วก็ไม่โดนนายป๊อปปี้คอยมาส่งแล้วสินะ เย้ๆๆๆ ดีใจที่สุดเลย >< ขอบคุณนะแก้วที่สวรรค์ส่งเธอมาเป็นเพื่อนรักของฉัน..
 
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
 
          [POPPY TAIK.]
 
          "เอ่อ..เรนโบว์"
 
          "ว่าไงป๊อป?"
 
          "ผม..คบกับยัยนั่นแล้วนะ.."
 
          "..ก็..ดีแล้วนี่ จะได้ลืมฉันซะที!"
 
          "อืม..แล้วเธอกับไอ้นั่นล่ะ อยู่ดีกันรึเปล่า"
 
          "เคนตะน่ะเหรอ..เค้าดีกว่านายเยอะเลยล่ะ"
 
          "หึ..จะคอยดูนะครับ พี่เรนโบว์"
 
          เจ็บ... 'เคนตะน่ะเหรอ..เค้าดีกว่านายเยอะเลยล่ะ' ผมไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เรนโบว์พูด..มันทรมานมากถ้าจะยอมรับมันให้ได้..แต่ก็เอาวะ เรนโบว์เค้าคือพี่สาวๆๆๆ ท่องจำเอาไว้จะได้ไม่โง่อยู่อีกไอ้ป๊อป! ฮึ่ยย!!
 
          'เพล้ง!!' ชายหนุ่มกำหมัดแน่นยั้งมือไม่อยู่ก็ต่อยกระจกบานใหญ่..ซึ่งตั้งอยู่ในห้องน้ำของตน..เมื่อเวลาเขามองมันจะนึกถึงเรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวกับ 'เรนโบว์' ในวันนี้เขาเจ็บ..และไม่อยากจะเจ็บอีกต่อไปแล้ว..น้ำตาใสๆแต่เมื่อมองมันอีกครั้งกลับดูหมองหม่นตัดกับใบหน้าของเขาโดยสิ้นเชิง..ได้ไหลรินลงมาสัมผัสกับแก้มหนา..ชายหนุ่มยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง..น้อยนักที่ใครๆจะห็นน้ำตา..เขาส่ายหัวให้ตัวเองก่อนจะยิ้มสมเพชตน..
 
          เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา...เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ..เผื่อวันพรุ่งนี้เธอ..ไม่เหลือใคร..
 
          "ฮัลโหล ไม่ทราบว่าใครครับ"
 
          "ฉันโทโมะนะ เอ่อ.."
 
          "ก๊ากๆๆๆ นึก'ไงโทรหาวะ..นี่เพิงไปซื้อโทรศัพท์มาล่ะสิ..ไอ้หัวโบราณ - -" 
 
          "เรื่องของกู..ว่าแต่แกคบกับกับยัยแกะจริงๆเหรอ"
 
           "เออ..ทำไมวะ? หึง'ไง.."
 
          "ไม่ได้หึง..แต่แกจะใช้ยัยนั่นเป็นเครื่องมือเพื่อลืมเรนโบว์มันจะดูใจร้ายหน่อยมั้ยวะ"
 
          "...อืม..ฉันจะพยายามรักยัยนั่นจริงๆก็แล้วกัน"
 
 ไรเตอร์แวะมาอัพให้ยาวๆเนื่องจากว่า 'พรุ่งนี้ ' ไรเตอร์ไปเยี่ยมยาย คงไม่ได้มาอัพให้ ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ ^^
     คำถาม : เมื่อไหร่จะจบคะไรเตอร์?
     ไรเตอร์ : ก็คงอีก 7-8 ตอนนั่นแหละ ไรเตอร์จะพยายามเขียนในหนึ่งตอนให้เยอะๆ แล้วก็รีบอัพให้อ่านจ้า