รักเข้าแล้วไง..คุณชายสุดฮอต

 

          เช้าวันรุ่งขึ้น..ผ่านไปไวเหมือนโกหก

 

          "โอ๊ะโอ! นึกว่าใคร..ยัยหน้าด้านนี่เอง"

 

          หญิงสาวซึ่งมีนามว่า 'แองเจิ้ล' ศัตรูหมายเลขหนึ่งเดินตรงเข้ามาใกล้ๆพลางเอามือม้วนผมตัวเองสายตาทอดมองอย่างเหยียดหยามเบ้ปากไปทางซ้ายอย่างเอาเรื่องมาพร้อมกับยัยอ้วนอีกสองคนที่เดาๆดูแล้วคือลูกน้องที่โดนยัยนั่นปั่นหัวด้วยการหลอกล่อด้วยเงิน เหอะๆ ปีศาจชัดๆเลย

 

          "ฉันหน้าด้าน..ยังไง?"

 

          "หึ..จับผู้ชาย ฉันบอกแล้วไงว่าให้เลิกยุ่งกับป๊อปอ่ะ คราวนี้แกโดนแน่นังฟาง!"

 

          "นี่ๆ พวกเธอหยุดหาเรื่องฟางได้มั้ยฮะ?"  เพื่อนสาวก้าวมาตรงหน้าเชิงเป็นการปกป้อง

 

          "อ๋อ..ลืมไปว่าเพื่อนกลับมาแล้วนี่..ฮ่าๆแก้วเธอยังให้ยัยฟางหลอกใช้อีกเหรอ หยุดโง่ได้แล้วย่ะ!"

 

          "เงียบปากนะแองเจิ้ล!" 

 

          "เงียบเหรอ..ก็ถ้าไม่อยากโดนตบแกเลิกกับป๊อปสิ ป๊อปไม่ได้รักแก!"

 

          "ถ้านายนั่นไม่ได้รักฉัน คงไม่ขอฉันเป็นแฟนหรอก!" 

 

          พลั้งปากเจ้ากรรมพูดไป ฉันมันหน้าด้านจริงๆ อยากตบปากตัวเอง -*- ปากพาซวยชัดๆยัยบ๊อง! โอ้ยทีนี้เอาไงล่ะเนี่ยเกิดหน้าแตกขึ้นมาจะทำยังไง ฉันพูดอะไรออกปายย..

 

          "เหอะ หน้าไม่อาย! เธอน่ะอย่าดีแต่ปากนักเลย"

 

          'เพี้ยะ!!' รู้สึกชาหน้าไปทั้งแถบ ด้วยฝ่ามือหยาบกระด้างของหญิงสาวตรงหน้า..จากแก้มใสๆตอนนี้แดงซ่านดั่งมะเขือเทศที่สุกพอได้ที่..มีเพื่อนสาว 'แก้ว' ดึงตัวออกมาพลางถามอย่างห่วงใยก่อนจะมองหน้า 'แองเจิ้ล' ศัตรูผู้ไม่แพ้ใครด้วยสีหน้าเหยียดหยาม

 

           "พอเถอะ! ในเมื่อป๊อปปมันไม่รักเธอแล้วเธอจะมาทำร้ายฟางทำไม!"

 

          "ก็..นังฟางมันอ่อยป๊อปนี่! ทำไมฉันจะทำไมได้หา!"

 

          "ฟางไม่เคยอ่อยผู้ชาย!"

 

          "หึ! เธอก็ปกป้องมันอยู่นั่นแหละ"

 

          "..แก้ว..ไปเถอะฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว"

 

          "ไปได้ก็ดี..แล้วก็ไปให้พ้นๆจากป๊อปด้วยนะ! ครั้งนี้ฉันจะเตือนเป็นครั้งสุดท้าย"

 

          "เอาไว้เตือนกับหมาข้างบ้านเถอะ!" แก้วตวาดเสียงสูงก่อนจะพาฉันวิ่งออกมาจากหลังโรงเรียนซึ่งเป็นทางผ่านเข้าโรงเรียนจากหอ

 

----------------------------

 

          "เฮ้ย! มาดูแกะหน้าแดง ไอ่ป๊อปๆเร็วๆ"

 

          "อะไรอีกวะ?"

 

          "ไอ่โมะด้วย มาดูเร็วเข้า"

 

          "เดี๋ยวตามไป ขี้เกียจเดิน"

 

          เสียงเซ็งแซ่ที่อาจจะดูออกว่าฉันไปทำอะไรมาถึงหน้าแดงแจ๋ขนาดนั้น ก็นะ..มีรอยมือด้วย เจ็บง่า T^T แก้วก็จับมือฉันเดินผ่านไอ่เขื่อนแตกพอดี ฮึ่ยย!อายเป็นเหมือนกันนะเนี่ย แล้วตอนนี้ิพวกนั้นก็รู้แล้วด้วย โอยย!โชคชะตากลั่นแกล้งหนูทุกตอนในนิยายเรื่องนี้อ่ะ 

 

          "ใครตบเธอ"

 

          "เปล่า..ฉันวิ่งชนเสา" ลูบแก้มตัวเองเพื่อลบรอยฝ่ามือ

 

          "งั้นเหรอ..โกหกไม่เนียนว่ะ"

 

          "โอ้ยย! เลิกยุ่งกับฉันซักที"

 

          "จะทำไม ฉันเป็นแฟนเธอนะ"

 

          "หยุดอ้างเรื่องนี้ได้แล้ว.."

 

          "เฮ้ยๆ หยุดเถียงกัน" นายโทโมะซึ่งเงียบมานานเดินเข้ามาคั่นตรงกลางแล้วพูดสายตาไม่มองใคร

 

          "เออว่ะ เถียงไปทำไมเสียเวลา" นายเขื่อนแตกกล่าวพร้อมสาวท้าวยาวๆมาตะโกนข้างหู แสบนะเฟ้ย! - -

 

          ได้แต่หลบหน้าทั้งสามพลางลูบแก้มตัวเองไปมาแล้วมองหน้าเพื่อนสาวซึ่งบัดนี้เธอกำลังเลียไอติม แผล่บๆ หน้าตาเฉย (?) ไปซื้อมาตอนไหนฟะ! ไม่คิดจะช่วยฉันเล้ยย ไอ่เรื่องนี้อ่ะ! กลับหอไปต้องพูดให้รู้เรื่องซะแล้ว!

 

          "ฉันไปนะ ไม่อยากเป็นเป้าสายตาสาวๆแถวนี้"

 

          "เดี๋ยวสิ..จุ๊บ.."

 

          "เฮ้ยยยยยยย!!! O[]o"   เสียงของ 'แก้ว โทโมะ เขื่อน ' ซึ่งบัดนี้กำลังตะลึงตึ่งโป๊ะกับท่าทางของเพื่อนชายและเพื่อนสาว - - นี่!นายป๊อปปี้กำลังทำอะไร? จูบฟางงั้นเหรอ! เป็นไปไม่ได้!

 

          "อื้อ!..'เพี้ยะ!'นายทำบ้าอะไรเนี่ย!" ตบหน้าชายหนุ่มหนึ่งครั้งสายจาจับจ้องไปยังคนร่างสูงอย่างเอาเรื่อง

 

          "อนากหนีฉันเองนี่..เอ้อ!แล้วฉันจะทำให้เธอเป็นเป้าสายตาของสาวๆแถวนี้ด้วย"

 

          "อ๊ากกกกกก!! ไอ่บ้า ไอ่โรคจิต ตัณหากลับ ไอ่ๆๆ.."

 

          "ด่าสิด่าให้พอใจเลย..ฉันจะได้จูบเธออีกเอามั้ย?"

 

          "ไม่เอาเว้ย!..แก้วช่วยฉันด้วย..กะ..แก้.."

 

          มองหน้าเพื่อนสาว 'แก้ว' อย่างอึ้งๆ!ตอนนี้แก้วกำลังเกาะคอนายโทโมะอยู่น่ะสิ! สองคนนี้ไปเป็นแฟนกันตอนไหนล่ะเนี่ย! เมื่อกี้เหรอ..ไม่อ่ะ

 

          "อ๊ากกกกกกก! นะ..นายโทะโมะ แกมากอดฉันทำไมฟะ!"

 

          "ยัยบ้า..เธอน่ะเกาะคอฉันอยู่น่าจะรู้นะ! หลอกแต๊ะอั่งฉันอีก บรื้ออเสียวไส้!"

 

          "เย้ยยย!! ฉันไม่รู้นี่ เวลาฉันตกใจก็ชอบกระโดดเกาะคอฟาง..แต่ไม่คิดอ่ะ..แหะๆ -_^'"

 

          "หึหึ!..งั้นแล้วไป!"

 

          "แก้ว..ไปห้องเรียนๆๆ ไม่อยากอยู่แล้ว! T^T"

 

          "นั่นสิ! รีบไปเถอะ อยู่ที่นี้แล้วเสียอารมณ์ ชิ!"

 

          "ก๊ากๆๆๆๆ ยัยสองคนนี้ตลกชะมัด"

 

          ได้แต่หลับตาสักพักก่อนจะปัดความคิดบ้าๆนั่นให้หมด..โอ้ย!โดนตบยังไม่พอต้องมาโดนโขมยจูบต่อหน้าสาธารณชนเค้าอีก ฮึ่ยยยย!! ยัยฟางนะแกทำไมเป็นคนแบบนี้ อุตส่าห์ไว้ใจนายนั่นสองเปอร์เซนต์ (ไรเตอร์ : อย่างงี้เรียกว่าไว้ใจหรา? - -)

 

          "ฟาง..ไม่เป็นไรใช่ป้ะ?"

 

          "โอเค..มั้ง! แก้วฉันอยากย้ายโรงเรียนๆๆๆ"

 

          "โอ๋ๆ เลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้ว..เธอต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคอีกมากนะกล้าๆหน่อยเซ่"

 

          "ย่ะๆ เล่นใส่เป็นชุดเลยเนอะ! - -"

 

          "ฮะๆๆๆ"

 

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

 

          [TOMO TALK.]

 

          เธอคนนั้นมาจริงๆ ผมไม่อยากเชื่อเลย..เมื่อกี้ผู้หญิงที่ผมรักกระโดดกอดคอผมเพราะสาเหตุเด็กๆ - - ก็แค่ไอ่ป๊อปมันจูบยัยฟางเองแค่นี้จิ๊บมาก!! แก้วนี่ตลกเป็นบ้า..ผมได้แต่กลั้นหัวเราะ จะเอาไม่อยู่..ได้แต่เดินมาห้องน้ำแล้วลอบยิ้มอยู่คนเดียว -//- ผมมันบ้าๆๆๆๆใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆๆ อยากจะเข้าไปขยี้ผมซอยสั้นๆของเธอจริงๆเลย..แต่ก็นะเหตุผมเดิมๆ..คือผมไม่มีสิทธิ์ น้อยใจ วู้ๆๆ! -3- 

 

          "เฮ้ยไอ่โมะเสร็จยังวะ?"

 

          "ไม่ต้องถาม แค่รอก็พอ"

 

          "กวนทีน.."

 

          ได้แต่หัวเราะชอบใจไอ้เพื่อนหลุดโลกซึ่งวันๆเอาแต่เรื่องตลก หรือเรื่องแปลกๆที่มันเคยทำมาก่อนมาเล่าสู่กันฟัง โอ้ยยย!ปวดตับเพราะเรื่องไร้สาระนี่แหละ - - ส่วนไอ่ป๊อปทางบ้านมันก็มีแต่เรื่องเครียดๆ โดยฌฉพาะเรนโบว์พี่สาวต่างแม่ของมันซึ่งมันรักหมดใจ แต่พอมารู้ความจริงว่าเรนโบว์เป็นพี่สาวมันทำใจไม่ได้และคิดจะหนีกับเรนโบว์หลายครั้งแต่ถูกปฏิเสธตลอด..เฮ้อ น่าสงสารจริงๆ

 

          "โมะการบ้านเสร็จยังวะ"

 

          "เสร็จแล้ว เอาไปลอกดิ"

 

          "ขอบใจ.."

 

          "อือ..แล้วไอ่ป๊อปล่ะ?"

 

          "มันขึ้นห้องไปหายัยแกะแล้ว!"

 

          "เหรอ.."

 

           อ่านเองยัง 'ง+ง' เลยยย! ไรเตอร์ฝากเรื่องนี้หน่อยน้า / แต่งยาวๆๆๆ?