Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

นามาโกะ  :  ว่าไง

 

 

“ว่าไง”

 

 

พอเริ่มโดนเร่งเข้าอีกครั้งหญิงสาวก็แทบคลั่งเธอจะตอบว่าอะไรดี ตอนนี้มันตื้อไปหมด

 

 

“คือว่าแก้ว...”

 

“เอาอย่างนี้ไหมฉันว่าถ้ารอหนูคิดคงไม่ได้คำตอบแน่ๆงั้นน้าถามแล้วกัน”

 

 

คราวนี้ยิ่งไปกันใหญ่เลยแค่บรรยายเองยังไปไม่เป็นเลย ถ้าจะถามแล้วถ้าเกิดตอบผิดขึ้นมาหล่ะไม่ยิ่งเลวร้ายไปอีก

 

เหรอเนี่ย

 

 

“คุณน้าไม่ต้องถามหรอกคะแก้วเล่าทีเดียวเลยดีกว่าคะ พี่โทโมะเป็นผู้ชายอบอุ่น

 

 

ใครมองภายนอกก็อาจจะคิดว่าพี่เค้าจะดูขรึมๆหน่อย แต่ความจริงแล้วพี่เค้าน่ารักมากกว่าคะ ส่วนใหญ่เวลาเราไป

 

ทานข้าวก็จะนัดกันไปทำอาหารกันทานเองมากกว่าพอดีพี่เค้าชอบทำอาหารทานเองหน่ะคะ พี่เค้าจะติดนิสัยอย่าง

 

นึ่งคือจะชอบอมลูกอม หรือไม่ก็เป็นของหวานที่เด็กๆชอบกิน ยิ่งเวลานอนนี้จะดูเด็กไปเลยเพราะจะนอนตะแคง

 

อยู่ท่าเดียวดูๆไปแล้วผิดกับตอนที่ใส่ชุดคุณหมอเลยหล่ะคะ”

 

หญิงสาวพูดอะไรออกไปบ้างก็ไม่รู้ถูกบ้างผิดบ้างแต่ก็ยิ้มไว้ก่อนหล่ะงานนี้

 

 

“แล้วที่ว่าคบมานานแล้วหน่ะเมื่อไหร่กัน”

 

“อันที่จริงแล้วแก้วกับพี่โทโมะเรารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วคะแต่พึ่งจะมาคบกันจริงๆจังๆก็ตอนที่พี่เรียนจบ

 

ตรีแล้ว รวมๆก็ประมาณหนึ่งปีคงจะได้คะ”

 

“แล้วคิดว่าจะคบกันไปอีกนานไหม”

 

 

ถามอย่างนี้หญิงสาวจะไปรู้ได้อย่างไรว่าจะต้องอยู่ในสถานะแฟนของเค้าไปอีกถึงเมื่อไหร่ เพราะในเมื่อเธอกับเค้า

 

ก็ไม่ได้คบกันจริงๆซักหน่อย อยากจะตอบไปใจแทบขาดว่าถ้าคบกันคงไม่เกิน7วันหญิงสาวก็คงจะทนกับผู้ชาย

 

หื่นจับจิตคนนี้ไม่ได้แน่ๆ แต่ว่ามันพูดไม่ได้หล่ะซิ

 

 

“แก้วก็ไม่ทราบเหมือนกันคะว่าอนาคตระหว่างแก้วกับพี่เค้าจะเป็นอย่างไร เราก็ยังคงต้องศึกษากันไปเรื่อยๆ

 

ก่อนหน่ะ”

 

“แล้วหนูจะคบลูกชายฉันทำไมกัน ในเมื่อหนูไม่เคยคิดถึงอนาคตร่วมกับตาโมะเลย”

 

 

บรรยากาศเริ่มดูบึ้งตึงมากขึ้นทุกที่ น้ำเสียงที่ถามออกมาทำให้หญิงสาวเกิดอาการประหม่าและหวั่นกลัวเล็กๆ แต่

 

ด้วยนิสัยของทนายสาวก็ไม่ยอมที่จะจนมุมง่ายๆเช่นกันหญิงสาวตอบคำถามนั่นกลับไปด้วยท่าทีมั่นคง

 

 

“อย่างที่แก้วบอกเราไม่สามารถทราบได้ว่าอนาคตแก้วกับพี่โมะจะรักกันเหมือนวันนี้ไหม แต่มันสำคัญตรง

 

ปัจจุบันที่เราทำอยู่ตอนนี้คือเรามีความสุขที่ได้ยืนอยู่ข้างๆกันคอยเป็นกำลังใจให้กันมันก็ถือว่าดีที่สุดสำหรับแก้ว

 

แล้ว เผื่อในวันข้างหน้าทั้งพี่โมะและแก้วอาจจะเจอคนที่เหมาะสมกับเรามากกว่า ถึงตอนนั้นอาจต้องแยกทาง แต่

 

อย่าน้อยเราก็มีช่วงเวลาดีๆที่เราได้เคยยืนเคียงข้างกันเก็บไว้ในความทรงจำ เพราะฉะนั้นเรื่องของอนาคตเราเลย

 

เลือกที่จะให้เวลาเป็นตัวตัดสินแต่แก้วก็แอบหวังว่าจะได้อยู่รักกับพี่เค้าตลอดไป”

 

 

 

หญิงสาวแอบลอบถอนหายใจทิ้งเมื่อพูดจบ เป็นความโชคดีที่จู่ๆเธอก็พูดเรื่องพร่ำเพ้อพรรณายืดยาวแบบนั้น

 

ออกมา นามาโกะนั่งนิ่งอยู่เป็นพักนึ่ง

 

 

“น้าดีใจที่ตาโมะเลือกคนไม่ผิด ยังไงก็อยากให้อดทนกับเค้ามากๆหน่อยเพราะเค้าออกจะไม่เหมือนใครเอาแต่ใจก็

 

เยอะ เอาไว้เดี๋ยวฉันจะไปขอถอนหมั้นอีกฝ่ายหนึ่งให้แล้วกัน”

 

 

 

แม้สีหน้าจะดูเอ็นดูเธอขึ้นมาบ้างแต่ว่าหญิงสาวก็ยังสัมผัสได้ว่าบททดสอบการเป็นลูกสะใภ้ของบ้านนี้มันยังไม่

 

จบแค่เพียงการตอบคำถามไม่กี่นาที มันคงไม่แปลกหรอกที่บ้านนี้จะเลือกลูกสะใภ้มากเป็นพิเศษก็ลูกชายทั้งเป็น

 

ถึงหมอแล้วไหนจะยังมรดกอีกไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แต่ของแค่นี้ไม่ได้ทำให้หญิงสาวตื่นเต้นดีใจเลยเพราะเธอเองก็มี...

 

เธอเองยังต้องนั่งคุยโน้นคุยนี้ไปเรื่อยๆในระหว่างรอชายหนุ่มที่พาอดีตคู่หมั้นไปเดินดูรอบๆบ้าน

 

 

 

‘ป่านนี้ไม่พาเค้าขึ้นห้องไปแล้วเหรอไงนะ’

 

 

รอไปก็กร่นด่าไปในใจ ยังไม่ทันจะได้ด่าอะไรต่อร่างของชายหนุ่มก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่อน้องจินนี่นั่น

 

 

 

“เป็นไงครับคุณแม่แฟนผม”

 

“แม่ชอบ แล้วตกลงจะถอนหมั้นหนูจินนี่ใช่ไหมลูก”

 

 

คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้ผู้หญิงตัวเล็กถึงกับสะอึกไปเลย หมดหวังจริงๆที่จะได้เป็นภรรยาของคุณหมอ

 

 

“งั้นจินนี่ขอตัวนะคะ”

 

 

ไม่รอฟังคำตอบให้อายไปมากกว่านี้ ลุกขึ้นขอตัวกลับบ้าน

 

 

“พี่ไปส่งนะครับ”

 

“ไม่เป็นไรหรอกคะเดี๋ยวแฟนพี่เข้าใจผิด”

 

“ไม่เป็นไรคะให้พี่โมะไปส่งจะได้ปลอดภัยไงคะ”

 

 

เธอก็รู้สึกสงสารไม่น้อยมีอย่างที่ไหนไปขอหมั้นเค้าแล้วไปถอนหมั้น นี่ถ้าเป็นเธอนะจะด่าให้เปิ่งไปเลย

 

 

“น้องแก้วก็ไปกับพร้อมพี่เลยดีกว่าครับพี่จะได้เลยไปเข้าเวรที่โรงพยาบาลไม่ต้องย้อนกับมารับอีกรอบ”

 

“งั้นจินนี่ไม่กวนดีกว่าคะเดี๋ยวโทรให้คนที่บ้านมารับก็ได้พี่โทโมะไปทำงานเถอะคะ”

 

“เอางั้นเหรอครับ”

 

“  คะ”

 

“งั้นก็โชคดีนะครับ แม่ครับผมกับน้องแก้วไปก่อนนะครับ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.................................................................................................................................

 

 

ขอโทษอีกครั้งคะที่หายไปนาน วันนี้มาเลยอัพยาวเลยคะ มันกร่อยมันไม่สนุกยังไงก็อย่าว่านะคะพอดีว่าข้อสอบ

 

 

ทำพิษชั่วคราวคะแฮ่ๆ^^มีใครอยากรู้ไหมว่าถ้าป๊ารู้ป๊าจะทำยังไงกับม๊า แล้วอยากรู้ไหมว่าม๊าจะสู้ป๊าได้รึเปล่า??

 

 

อยากอ่านต่ออีกก็เม้นๆโหวดๆนะคะแล้วจะมาอัพต่อคะ

 

 

รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟ