Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  127.94K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

38)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

กุญแจไม่อยู่”

พอจะเปิดประตูรถกลับพบว่ามันถูกล็อกอยู่ สงสัยจะอยู่ในเสื้อคลุมตัวที่เธอใส่มา ถ้าจะกลับบ้านก็ต้องขึ้นไปเอาเสื้อคลุมหน่ะซิ แก้วเดินมารถอยู่นอกบ้านเพื่อโบกรถแท็กซี่ แต่รออยู่นานสองนานไม่ยักจะมีรถผ่านมาซักคำ ด้วยความที่อารมณ์ร้อนเลยเดินกลับขึ้นไปบนบ้านโทโมะอีกรอบ

 

อ้าว...ไหนว่ากลับแล้วไงหล่ะทำไมยังอยู่อีก”

หวายที่กำลังจะกินคุกกี้เป็นต้องหยุดแล้วถามแก้วที่เดินเข้ามาก่อน

 

กุญแจรถอยู่ข้างบนอะ”

บอกแล้วคอมตัวไปทางด้านหลังมากิแล้วเดินเลียบขึ้นบันไดไป เดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องแล้วยืนนิ่งๆใจจริงก็อยากจะฟังว่าคุยอะไรกัน แต่อีกใจก็มารยาท สุดท้ายก็เลือกจะยืนฟังดีกว่า อยากรู้ว่าจะคุยอะไรกันบ้าง

 

 

แก้มแดงเชี่ยวนะคะ เมาจนป่วยรึเปล่าเนี่ย”

 

เหรอครับ สงสัยพี่จะเมามากจริงๆ”

 

งั้นให้จินนี่เช็ดตัวให้ดีกว่านะคะ”

 

ก็ดีเหมือนกันครับพี่เหนียวตัวพอดี”

 

งั้นถอดเสื้อผ้าออกซิค่ะจะได้เช็ดถนัดๆหน่อย”

คิดไว้มีผิดเหรอเหมือนกันหมดผู้ชาย!! บอกว่าเหนียวตัวทั้งๆที่พึ่งอาบน้ำเสร็จ ทีอยู่กับเธอไม่เห็นพูดจาสุภาพขนาดนี้เลย ที่กับจินนี่ครับทุกคำ โกรธ โมโห แค้น น้อยใจ เสียความรู้วึก ตอนนี้อารมณ์หลายอย่างมันพาลให้เธอสับสนไปหมด คิดมากจนเรียงลำดับความคิดไม่ถูกเลย เข้มแข็งซิ...คำนี้ยังก้องอยู่ในใจ แต่เหมือนท่องไปมันก็ไร้ค่าอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ยมข้อมือเรียวขึ้นมาปาดน้ำตาอย่างล้วกๆ

ปึก!!

มือไม้อ่อนปวกเปียกจนทิ้งมือลงไปโดนขอบประตูเข้าอย่างจัง รีบขว้ามือขึ้นมาล้มหายใจแรงๆเป่ารดผ่ามือราวกับว่าเป่าแล้วจะหาย

แอ็ดด!!

เสียงประตูถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วทันทีที่คนข้างในได้ยินเสียงเหมือนมีคนอยู่ข้างนอก

 

ทำไมยังอยู่ตรงนี้หล่ะ”

พอกันทีกับผู้ชายคนนี้!! แก้วเดินลงบันไดไปอย่างช้าๆโดยไม่ได้หันมาตอบคำถาม

 

อย่าพึ่งไปซิ ลืมกุญแจรถไม่ใช่เหรอ”

เสียงเรียกดังขึ้นอีกครั้งเลยทำให้หยุดเดินแต่ก็ไม่ได้หันหน้ามาหา คงไม่ดีแน่ถ้าปล่อยให้เขาได้เห็นน้ำตาของเธอ

 

อ้าวพี่โทโมะมาทำอะไรหน้าห้องค่ะใครมาเหรอ”

เสียงใสๆที่ลอยมาทำให้แก้วนึกอิจฉา เอาซิทำหน้าที่ซะเหมือนเป็นภรรยามันซะเลยไม่ต้องเกรงใจกัน กล้ามเนื้อลูกตาถูกเกร็งอย่างแรงเพื่อบังคับไห้น้ำตาหยุดไหล

หมับ~

ร่างกายที่ท่อนบนไร้อาภรขว้าข้อมือบางเพื่อส่งกุญแจให้

 

กุญแจรถ”

 

ไม่ต้องมาไล่กลับอยู่แล้วไม่อยู่ขัดจังหวะหรอก!!”

พูดเหมือนอยากจะให้เธอออกไปไวๆ ดีหนิเธอก็ไม่อยากทนอยู่เห็นภาพบาดตาสักเท่าไหร่หรอก แก้วหันกลับมาแหวใส่อย่างอดไม่ได้ แต่พอนึกขึ้นได้ก็ลืมไปว่าใบหน้าตัวเองเต็มไปด้วยคราบน้ำตา รู้สึกตัวช้าไปก็โดนโทโมะรั้งตัวเข้ามาหา

 

ร้องไห้ทำไม”

 

ใครว่าแก้วร้องฝุ่นเข้าตาก็เท่านั้น”

รู้ว่าคำแก้ตัวมันฟังไม่ขึ้น แต่จะให้บอกเขาเหรอว่าเอ่อร้องไห้ ร้องไห้เพราะน้อยใจเขาร้องไห้เพราะหึงเขา

 

ทนายก็แปลกใครว่าเป็นผู้เที่ยงตรง แต่พี่ว่าไม่หล่ะมั๋งงานนี้”

 

ปล่อยแก้วจะไปแล้ว เชิญพี่ไปอยู่กับน้องจินนี่ครับของพี่เหอะ”

 

หึงเหรอไง”

ไม่ยอมปล่อยออกไปง่ายๆ มือหนาทั้งสองข้างจับให้ใบหน้างามอยู่นิ่งดวงตาใสๆที่มีน้ำเอ่อออกมา มันอดไม่ได้ที่จะใช้นิ้วโป้งไล่น้ำตาออก

 

...”

 

หึงจริงๆสิเนี่ย”

 

ใช่!! ทำไมแก้วหึง”

ทำไมเธอพูดก่อนก็ได้ ถ้าจะจบก็ให้มันจบตรงที่เธอเป็นคนแพ้ก็ได้ยังไงเธอก็แพ้อยู่แล้ว เธอใจไม่แข็วพอจะสู้กับเขาหรอก อย่ามาคิดว่าเธอไม่รู้ที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมพูดความรู้สึกเหตุผลมันคืออะไร ก็แค่เรื่องที่ท้าทายกันไว้เกมนี้เธอจะแพ้เอง ไม่เห็นเป็นไรเพราะยังไงคงไม่มีเกมครั้งต่อไปหรอก

 

ทำไมถึงหึง”

แววตาบงบอกถึงความเป็นผู้ชนะเริ่มมาเยือนโทโมะจนได้

 

แก้วรักพี่พอใจรึยังที่แก้วพูดก่อน แก้วหึงแก้วหวงแก้วน้อยใจ แก้วยอมแพ้แล้วพี่อยากจะชนะก็เอาไป สำหรับพี่ไม่เคยเห็นอะไรสำคัญไปกว่าชัยชนะอยู่แล้ว”

 

...”

 

แก้วรักพี่ แก้วรักพี่ แก้วรักพี่ แก้วรักพี่”

พูดไปก็จบ เกมโอเว่อร์ สมัยนี้ไม่จำเป็นหรอกว่าผู้ชายต้องพูดก่อน เพราะชายหญิงมันเท่าเทียมกันไปแล้ว มือบางค่อยปลดมือหนาออกจากร่างเธอ ไม่มีการตอบรับใดๆจากผู้ชายตรงหน้า ร่างบางค่อยก้าวลงบันใดไปเรื่อย ในขณะที่โทโมะกำลังยืนอึงกับสิ่งที่ได้ยิน เธอคิดว่าที่เขาไม่ยอมบอกว่ารักมันมาจากเขาอยากชนะ เธอคิดอะไรของเธอที่ไม่พูดเพราะปากมันไม่พูดเอง เรื่องเกมอะไรพรรคนั้นลืมมันไปจนหมดแล้ว สมองพึ่งสังการว่าให้ก้าวขาตามร่างนั่นไป

 

หมับ~

รีบรวบร่างบางมากอดไว้ ขืนปล่อยให้หลุดไปคราวนี้มีหวังโอกาสได้คืนคงยากเพราะสาวเจ้าเล่นเข้าใจผิดไปไกลเลย

 

แก้ว...”

 

...”

จะเอาอะไรกับเธออีก เธอก็พูดไปแล้วไงว่ารัก... โทโมะรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ถึงแม้เขาจะโฉกโฉนเรื่องบนเตียงแต่เขาก็ไม่เคยบอกรักผู้หญิงคนไหนมาก่อน มันทำให้พูดยากไปนิด

 

 

 

 

.......................................................................................

 

จ่ะอ๊ากมาละค๊าบอัพแล้วนะอาจจะดูห่วยไปมากๆต้องขอโทษด้วยนะ

 

ค๊าบไรเตอร์ไม่เอาไหนเลยเจ่งๆ(พึ่งรู้ตัวไงห๊า) ไม่รู้หล่ะใครหลงกับดัก

 

เข้ามาอ่านแล้วได้โปรดเม้นเป็นกำลังังใจกันหน่อยนะค๊าบ^^

 

ไม่รู้แหละอ่านแล้วเม้นหน่อยโหวดนิดขอบคุณมากๆค๊าบบบ

 

ปล.1 รักรีดเดอร์ที่สุดจ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา