Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย
9.2
tietang
แชร์นิยายฟิคชั่น
23)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโทโมะเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ช้อนร่างบางอุ้มเข้าไปในห้องพิเศษที่ว่างอยู่พร้อมกับล็อกประตู สายตามองไปเห็นถ้วย
กาแฟที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทันทีที่ถูกโทโมะรุกร่านเข้ามามือเรียวก็จับแก้วกาแฟแล้วราดมันลงบนผมเค้า
“เล่นอะไรอีก!!”
“ไม่ได้เล่น แก้วบอกแล้วว่าไม่ยอมไงหล่ะ”
“ไม่ยอมแต่ก็จะเอา จะเอา จะเอา”
ย้ำคำพูดหลายครั้งแล้วจู่โจมอย่างรวดเร็วเรียวปากถูกครอบครองได้ในระยะเวลาอันสั้น มือหนาป่ายไปตามทรวงอก
อวบตึง ถอดเสื้อผ้าออกย่างง่ายดาย จับมือเรียววางที่แผงอก
“ใครทำเลอะจัดการด้วย”
บังคับให้เธอถอดเสื้อผ้าให้
“พอใจรึยังไอ้หมอหื่นหัวเหม็น ออกไป๊!!”
“ก็ถ้าอยากให้หอมก็...”
แม้ว่าแก้วจะไม่ยอม โทโมะก็ลากเข้ามาในห้องน้ำจนได้ และโรงพยาบาลห้องน้ำไม่ได้กว้างมากมายเท่าไหร่นัก
ร่างสูงนั่งลงบนฝาชักโครกที่ปิดแล้วกอดเอวแก้วไว้แน่นตำแหน่งที่เค้านั่งและเธอยืนช่างเหมาะเจาะเกินไป...รัดเอว
บางแล้วก้มลงไปจูบซับที่เนื้อกายสาว
“สระผมทีเหม็น”
“ก็ปล่อยเอวแก้วซิ”
ไร้ประโยชน์เมื่อคนตัวโตไม่ยอมฟังยังคงสำผัมกายเธอไปเรื่อย เธอเลยใช้ขันตักน้ำแล้วสาดลงไปที่หัวอย่างแรง
ติดๆกันจนโทโมะสำลักน้ำ สาดเสร็จก็เทแชมพูลงบนเส้นผมใช้กรงเล็บขยี้แรงๆไม่สนว่าฟ้องจะเข้าตาเค้าหรือไม่
ในเมื่ออยากให้สระก็สระให้ ฟองฟุ้งเต็มห้องน้ำไปหมดพอได้คราวล้างเธอก็สาดซ้ำลงไปไม่ยัง
“แค่ก แค่ก~”
ทนไม่ไหวสำลักน้ำจนต้องปล่อยมือจากเอวบางแล้วไปลูบหน้าลูบตาตัวเองก่อน แก้วได้จังหวะเดินออกไปจาก
ห้องน้ำอย่างเร็ว
สวบ~
ไม่พ้นมือเค้าไปได้จริงร่างสูงที่เดินตามมาสวมกอดจากด้านหลังรัดแน่นเพื่อเป็นการลงโทษ
“ถ้าพี่ตายไปจะทำไง”
“ส่งวัดไงค่ะ”
“ปากดีจริงก่อนไปวัดไม่อยากไปสวรรค์กันก่อนเหรอ”
“นรกมากกว่าหล่ะซิ”
เถียงคำไม่ตกฝากจริงๆ แขนรักลำตัวแน่นขึ้นมือก็ไม่วายบีบไปที่ทรวงอก
“โอ๊ย แก้วเจ็บนะ”
“เจ็บก็อยาดื้อ”
...................................................................................................................
อัพต่ออีกแล้วนะฮ่าฮ่าจะมีคนอ่านไหมหว่า~
ปล.ยังไงก็รักลีดเดอร์นะค๊าบบบจ๊าวฟฟม๊วฟฟฟ
กาแฟที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทันทีที่ถูกโทโมะรุกร่านเข้ามามือเรียวก็จับแก้วกาแฟแล้วราดมันลงบนผมเค้า
“เล่นอะไรอีก!!”
“ไม่ได้เล่น แก้วบอกแล้วว่าไม่ยอมไงหล่ะ”
“ไม่ยอมแต่ก็จะเอา จะเอา จะเอา”
ย้ำคำพูดหลายครั้งแล้วจู่โจมอย่างรวดเร็วเรียวปากถูกครอบครองได้ในระยะเวลาอันสั้น มือหนาป่ายไปตามทรวงอก
อวบตึง ถอดเสื้อผ้าออกย่างง่ายดาย จับมือเรียววางที่แผงอก
“ใครทำเลอะจัดการด้วย”
บังคับให้เธอถอดเสื้อผ้าให้
“พอใจรึยังไอ้หมอหื่นหัวเหม็น ออกไป๊!!”
“ก็ถ้าอยากให้หอมก็...”
แม้ว่าแก้วจะไม่ยอม โทโมะก็ลากเข้ามาในห้องน้ำจนได้ และโรงพยาบาลห้องน้ำไม่ได้กว้างมากมายเท่าไหร่นัก
ร่างสูงนั่งลงบนฝาชักโครกที่ปิดแล้วกอดเอวแก้วไว้แน่นตำแหน่งที่เค้านั่งและเธอยืนช่างเหมาะเจาะเกินไป...รัดเอว
บางแล้วก้มลงไปจูบซับที่เนื้อกายสาว
“สระผมทีเหม็น”
“ก็ปล่อยเอวแก้วซิ”
ไร้ประโยชน์เมื่อคนตัวโตไม่ยอมฟังยังคงสำผัมกายเธอไปเรื่อย เธอเลยใช้ขันตักน้ำแล้วสาดลงไปที่หัวอย่างแรง
ติดๆกันจนโทโมะสำลักน้ำ สาดเสร็จก็เทแชมพูลงบนเส้นผมใช้กรงเล็บขยี้แรงๆไม่สนว่าฟ้องจะเข้าตาเค้าหรือไม่
ในเมื่ออยากให้สระก็สระให้ ฟองฟุ้งเต็มห้องน้ำไปหมดพอได้คราวล้างเธอก็สาดซ้ำลงไปไม่ยัง
“แค่ก แค่ก~”
ทนไม่ไหวสำลักน้ำจนต้องปล่อยมือจากเอวบางแล้วไปลูบหน้าลูบตาตัวเองก่อน แก้วได้จังหวะเดินออกไปจาก
ห้องน้ำอย่างเร็ว
สวบ~
ไม่พ้นมือเค้าไปได้จริงร่างสูงที่เดินตามมาสวมกอดจากด้านหลังรัดแน่นเพื่อเป็นการลงโทษ
“ถ้าพี่ตายไปจะทำไง”
“ส่งวัดไงค่ะ”
“ปากดีจริงก่อนไปวัดไม่อยากไปสวรรค์กันก่อนเหรอ”
“นรกมากกว่าหล่ะซิ”
เถียงคำไม่ตกฝากจริงๆ แขนรักลำตัวแน่นขึ้นมือก็ไม่วายบีบไปที่ทรวงอก
“โอ๊ย แก้วเจ็บนะ”
“เจ็บก็อยาดื้อ”
...................................................................................................................
อัพต่ออีกแล้วนะฮ่าฮ่าจะมีคนอ่านไหมหว่า~
ปล.ยังไงก็รักลีดเดอร์นะค๊าบบบจ๊าวฟฟม๊วฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
