Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  127.92K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ลงโทษสักสองคืนดีไหมห๊ะ”

 

“ไม่เอาแล้ว อย่ามายุ่งเอะอะก็จะลากขึ้นเตียงแก้วจะช้ำตายอยู่แล้ว!!”

 

 

ร่างบางทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดอย่างเดียว ไม่พอใจด้วย

 

 

“ทำนิสัยไม่ดี ถ้าแกล้งพี่ก็ยังพอทนนี้ไปแกล้งใครเค้าก็ไม่รู้”

 

“ก็มันไม่รู้นิก็แหย่เล่นเฉยๆ ที่มามีธุระจะคุย”

 

 

เมื่อความผิดที่ทำเริ่มรู้ว่ามันร้ายแรงก็เริ่มบายเบี่ยงหาทางออก ก็จริงอย่างว่าเธอมาที่นี้ก็เพื่อเจรจาเรื่องที่พ่อกับแม่

 

ท้วงเธอมา จะเอายังไงกับการหมั้นแต่ความหมั่นไส้ดันมากเกินทะลุปรอทเผลอแกล้งไป แต่รู้ว่าคนตรงหน้าจะไม่

 

สนใจอารมณ์ฉุนเอามากๆเลยหล่ะ

 

 

 

“รออยู่ตรงนี้เดี๋ยวมา”

 

 

กดร่างบางให้นั่งลงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องทำงาน ถ้าไม่ติดว่าเธอต้องคุยก็คงจะหนีกลับไปแล้ว ไม่นานนักโท

 

โมะก็เดินออกมาแล้วหยุดยืนจ้องหน้า

 

 

“จ้องเอาอะไรห๊ะ”

 

 

ทางทางยียวนของเค้าทำให้ต้องถามไปจนได้

 

 

“พูดจากวนแบบนี้ลากขึ้นเตียงเลยดีไหมห๊ะ”

 

 

นั่งลงเบียดแนบกายสาวจนเธอต้องกระเถิบหนี แต่ก็โดนตามไม่เลิกเมื่อหนีมากๆเข้าวงแขนแข็งแรงก็โอบไหล่แล้ว

 

ดึงขึ้นมาให้เธอนั่งอยู่บนตัก ดิ้นคลุกคลักอยู่เป็นนานสองนาน ดิ้นจนหมดแรงดิ้น

 

 

 

“คุณหมอค่ะ จะกลับมาทำงานเมื่อไหร่ค่ะเนี่ย”

 

 

พยาบาลสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั่งอยู่มองเลยผ่านแก้วเหมือนเป็นอากาศทั้งที่เธอนั่งอยู่บน

 

ตักเค้าอยู่แท้ๆ

 

 

“อีก2-3วันหน่ะครับ”

 

“นานจังเลยนะค่ะ พยาบาลที่นี้คิดถึงกันหมดแล้ว”

 

“ขอบคุณครับ ผมก็คิดถึงทุกคนเหมือนกัน”

 

 

แก้วทำหน้าตาไม่พอใจแล้วกระโดดลงจากตัก พอจะเดินกลับถูกรั้งไว้

 

 

“ค่ะงั้นดิฉันไปทำงานก่อนนะค่ะ”

 

“ครับ”

 

 

มือบางสะบัดสุดแรงจนข้อมือดังก๊อก เสียงกระดูกขบกันอย่างรุนแรงความเสี่ยวแล่นปรี๊ดขึ้นมาที่ขอแขนจนต้องหยุด

 

การกระทำโทโมะลากให้กลับมานั่นที่เดิม

 

 

“หึงเหรอ”

 

“ไม่!!”

 

“ไม่หึงแล้วทำฟึดฟัดทำไม”

 

“พอใจจะทำมีอะไรไหม แล้วก็ปล่อยแก้วได้แล้วมีงานต้องไปทำต่อ”

 

“อ้าวแล้วไม่คุยธุระแล้วเหรอ”

 

“แม่แก้วเริ่มถามเรื่องของเราแล้วว่าจะเอายังไง”

 

“แล้วยังไงครับ”

 

“ก็แล้วจะทำยังไง แม่แก้วถามเรื่องหมั้น พี่ไปบอกได้ไงว่าจะมาขอแก้ว พี่ก็รู้ว่าที่เราทำมันก็เป็นแค่การสร้างภาพ

 

แล้วทีนี้จะทำยังไง”

 

“ไม่รู้ซิ”

 

“พี่พูดได้ไงว่าไม่รู้”

 

“ก็ถ้าแก้วอยากให้พี่ไปสู่ขอก็บอกว่ารักพี่ก่อนซิครับ”

 

 

ไอ้บ้าจะให้เธอพูดได้อย่างไรถ้าพูดก็เท่ากับว่าเธอแพ้เดิมพันหน่ะสิ

 

 

 “พี่โทโมะ!!งั้นก็เลิกยุ่งกันไปเลย ไปหาทางแก้ปัญญากันเองทางใครทางมัน”

 

 

ดูเค้าทำนี่เธอกำลังคิดหนักแต่เค้ากลับยิ้มหน้าตาระรื่น ใช่เค้าไม่โดนเหมือนเธอนิแม่เธอเร่งถามทุกวันเลยถ้าไม่ทำ

 

อะไรสักอย่างมีหวังคงต้องได้กลับไปหมั้นกับพี่กวินเป็นแน่แล้วเธอก็ยอมไม่ได้หรอกนะที่จะทำร้ายหัวใจของคน

 

ที่รักทั้งสองคน...เอ๊ะรึว่าจะสี่คน

 

 

 

“เรายังไม่ได้ผู้ชนะในเกมเลยนะ”

 

“พี่ยังจะเล่นเป็นเด็กอีกเหรอบ้า!!”

 

“ถ้าจะรอรับคำปรึกษางั้นก็ต้องยอมให้พี่ลงโทษเรื่องที่ไปทำคนอื่นเค้าเสียเวลาก่อน”

 

“ไม่เอา ไม่ยอม อย่าเข้ามานะ”

 

 

 

 

 

 

 

.............................................................................................................................

 

อัพแล้วนะค่ะขอโทาที่ผิดสัญญาหายไปหลายวันพร้อมอัพชดใช้ค๊าบบบบบ อยากอ่านอีกก็เม้นๆโหวดๆนะค๊าบบบบ

 

ปล.รักลีดเดอร์จ๊วฟฟฟฟฟม๊วฟฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา