Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย
9.2
tietang
แชร์นิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ผู้หญิงนะเหมือนกันทุกรายลองได้เป็นของใครเข้าแล้วก็ไปไหนไม่รอด”
พูดจามั่นอกมั่นใจก่อนจะกระดกของเหลวสีเข้มลงคอ
“เออๆงั้นก็ตามใจแกซิวะตอนนี้ฉันก็ต้องเหงาหน่ะสิไอ้ป๊อปก็ไปดูงานที่ต่างจังหวัดตั้งครึ่งเดือน”
“แกจะไปกลัวอะไรสาวๆห้อมล้อมแกขนากนี้”
“555ก็จริงเนอะ”
น้ำเสียงอารมณ์ดีของนายแบบหน้าหล่อตอบมาด้วยท่าทางอารมณ์ขัน
“ว่าแต่แกไปแอบคิดเกมบ้าๆนั้นตอนไหนว่ะ”
“ก็ตอนที่แกไม่รู้ไงผู้หญิงอะไรมาข้อให้ช่วยแล้วยังหยิ่งอีกอย่างนี้มันน้านัก...”
บทสนทนาเกิดขึ้นที่ผับยายประจำที่หมอหนุ่มและนายแบบชื่อดังมาด้วยกันเป็นประจำแต่แปลกตรงที่ว่าขาดเพื่อน
ร่วมกวนไปหนึ่งคน...เมื่อการคุยยุติลงได้โทโมะก็ร่ำลาเขื่อนพร้อมกับพาสาวสวยกลับไปด้วยทิ้งให้เพื่อนหนุ่มหน้า
ใสโดนหญิงสาวอีกสามคนรุ่มเล้าโลมอยู่คนเดียว....
+
+
+
“อิ๊ อ๊า....”
เสียงครวญครางดังมาจากหญิงสาวที่กำลังคร่อมตัวอยู่ข้างบนชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเสี่ยวซ่านเนื่องจากตอน
นี้เธอเป็นฝ่ายรุกอยู่ เธอกดสะโพกถี่ๆติดกันหลายครั้งลงบนตัวของชายหนุ่ม
“ฮือออ”
ชายหนุ่มคราวก่อนที่น้ำรักจะถูกฉีดเข้าสู่หญิงสาวที่อยู่ด้านบน เธอคนนั้นยกสะโพขึ้นจนแกนกายอันใหญ่โตของ
เค้าหลุดออกจากร่างของเธอเปลี่ยนจากนอนมาเป็นนั่งแล้วใช้มือลูบไล้ไปที่ตรงนั้นของชายหนุ่มที่ยังคงตื่นตัวอยู่
ก้มหน้าลงไปจูบแผ่วเบาที่ตรงนั้น
ครื้น ครื้น~
เสียงมือถือดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มต้องเอี่ยวตัวไปเพื่อจะกดรับ
“โธ่...ปล่อยไว้ก่อนก็ได้คะ”
ชายหนุ่มไม่ได้ฟังอะไรแม้ส่วนล่างของเค้าจะถูกโลมเลียอยู่ก็ตามที
“ว่าไงครับคุณแม่”
(ตาโมะอยู่ไหนวันนี้นัดดูตัวคู่หมั้นนะ)
“ผมอยู่กับไอ้ป๊อปปี้ครับ”
“อิ๊ อ๊ะอ๊า~”
เสียงครางจากหญิงสาวที่ชื่อป๊อปปี้จริงๆดังลอดผ่านเข้าไปในสาย
(ตาโมะป๊อปปี้เพื่อนลูกหรือนังป๊อปปี้ที่ผับบ้าๆนั้นห๊ะ)
ได้ยินเสียงครวญครางก็รู้ได้ทันทีว่าลูกชายกำลังทำอะไรอยู่
(ตาโมะลูกเป็นหมอนะทำให้มันดีๆหน่อย)
“ครับเป็นหมอแต่ผมก็เป็นผู้ชายนะครับ...โอเคครับผมจะไปเดี๋ยวนี้”
ตัดบทวางสายมารดาไปทันที เฮ้ยใครจะคิดนอกจากหญิงสาวที่ชื่อแก้วคนนั้นจะถูกมัดมือชกจับหมั้นแล้ว เค้าเองก็
ไม่แพ้กันโดนจับหมั้นเหมือนกันแต่ดีตรงที่ว่าทั้งสองคนได้ตกลงเป็นแฟนชั่วคราวกันไปแล้ว ที่เหลือคราวนี้ก็คง
เหลือแต่พาไปแนะนำมากตัวกว่าว่าตนมีแฟนแล้วคิดได้ดังนั้นก็กระดกตัวลุกขึ้นมาทันทีทั้งๆที่ในใจก็นึกเสียดายคน
บนเตียงอยู่แต่ทำไงได้ถ้าไม่รีบไปมีหวังเค้าซวยแน่ๆ
“ฮัลโหลแก้วอยู่ไหนครับ”
กรอกเสียงอย่างมีมารยาทใส่ไปในสาย
(อยู่บ้านคะพี่มีอะไร)
“พี่มีเรื่องจะคุยออกมาเจอหน่อย”
(คะที่ไหน)
“ร้ายกาแฟหน้าโรงพยาบาลพี่”
(ได้คะ)
‘ผู้หญิงอะไรหยิ่งนักนะ พูดนี่นับคำได้’
ชายหนุ่มได้แต่นึกในใจแต่เค้ากลับไม่รู้ว่าหญิงสาวก็กำลังนึกเช่นกันว่าชายหนุ่มเองก็หยิ่ง
+
+
+
ร้านกาแฟ
ชายหนุ่มเลือกที่จะเบียวนัดดูตัวคู่หมั้นมาหาหญิงสาวแทน
“สวัสดีคะ”
หญิงสาวร่างบางนั่งลงและไหว้ทักทาย
“คนเป็นแฟนกันไม่ต้องไหว้ก็ได้ครับ”
“พี่มีอะไรกับแก้วคะ”
หญิงสาวรีบเข้าประเด่น
“น้องแก้วจะต้องไปแนะนำตัวกับแม่พี่ พร้อมเมื่อไหร่ครับ”
“แก้วก็พร้อมเสมอคะแต่ก่อนที่แก้วจะไปต้องขอให้พี่ไปแนะนำตัวกับแม่แก้วเหมือนกัน”
“ได้ครับวันนี้เลยไหม”
“ได้ก็ดีคะ”
การสนทนาเป็ฯไปแบบถามคำตอบคำ
“นี่พี่คะแก้วถามอะไรอย่างหนึ่งทำไมจะต้องหยิ่งอะไรนักหนาด้วย”
และแล้วก็เป็นหญิงสาวที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหวต้องถามออกมาว่าท่าทางที่ดูเรียบนิ่งนั้นเป็นเพราะสาเหตุอะไรกันแน่
“พี่ว่าน้องแก้วถามตัวเองก่อนไหมคะ”
ย้อนกลับมา
“นี่พี่คะ”
อารมณ์โกรธเริ่มออกมาทางใบหน้า
“โอเค เราต่างต้องลดความหยิ่งลงบ้างนะท่าจะร่วมงานกัน”
“คะ”
หญิงสาวตอบสั้นแล้วเดินนำชายหนุ่มไปที่รถเพื่อจะพาไปบ้านเธอ
“ไปรถพี่ดีกว่าไปรถแก้วมันจะดูไม่ดีไปแนะนำตัวทั้งทียังต้องไปรถแฟน”
พยักหน้าแล้วเดินตามชายหนุ่มไปที่รถจากัวล์สีเงินคันงามนั่น
+
+
+
บ้านศิริมงคลสกุล
“ยัยแก้วพาใครมาหน่ะลูก”
ทักทันที่ที่เห็นหน้า
“ก็คุณแม่บอกว่าอยากเห็นแฟนแก้วไงคะว่าจะดีสู้พี่กวินได้ไหมแก้วก็เลยพามา คุณแม่คะนี้พี่โทโมะคะ”
“สวัสดีครับคุณน้าผมโทโมะ วิศว ไทยยานนท์ครับ”
ไหว้อย่างนอบน้อม เมื่อได้ยินชื่อและนามสกุลก็ยิ้มออกมาทันที
“โธ่น้านึกว่าลูกใครที่แท้ก็ลูกชายคนบ้านใกล้เรือนเคียงนี้เอง”
ยิ้มรับชายหนุ่ม เป็ฯอย่างที่หญิงสาวคิดไว้ไม่มีผิดแม่ของเธอคงจะถูกใจชายหนุ่มมากก็จะไม่ถูกใจได้อย่างไรใน
เมื่อเป็นรู้กับครอบครัวไทยยานนท์อย่างดี แล้วอีกอย่างไทยานนท์เป็ฯตระกูลที่ทั้งรวยทั้งใหญ่โตไม่ว่าด้านไหนก็มี
แต่ชื่อเสียงแม่เธอจะไม่ชอบได้อย่างไร
“ครับ คุณน้าผมกับน้องแก้วเราเป็นแฟนกันวันนี้ผมเลยถือโอกาศมาแนะนำตัวครับกะว่าจะจองไว้แต่งงานเลย”
ชายหนุ่มเอ่ยปากไปถึงเรื่องแต่งงานโน่นแต่มารดาก็ยังยิ้มกว่าออกมาอยู่ดี เป็ฯอันว่าภาริจแรกผ่านไปอย่างง่ายดาย
หญิงสาวไม่ต้องถูกจับหมั้นกับกวิน
+
+
+
“ขอบคุณคะ”
กล่างเมื่อชายหนุ่มขับรถมาส่งที่ร้านกาแฟเพื่อเอารถของหญิงสาว
“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็ฯนอนกับพี่สักคืนได้ไหม”
“นี่อย่ามาทำเจ้าชู้กับแก้วนะไม่ชอบ!! พี่ช่วยแก้วแก้วก็ช่วยพี่แฟร์ๆแล้วยังมาขออะไรกันอีก”
หญิงสาวแหวชายหนุ่ม อะไรกันเมื่อไม่นานยังออกนิสัยหยิ่งอยู่เลยแต่พอมาตอนนี้มาทำเจ้าชู้ยักษ์ใส่เธอสะแล้ว
สงสัยว่าตอนนี้เกมได้เริ่มขึ้นแล้วตามที่คุยๆกันไว้ส่วนตัวว่า
ใครที่หลงรักก่อนจะต้องแพ้ไป!!
“โธ่...ของมันเคยๆกันอยู่ไม่บอกก็รู้ว่าน้องแก้วหน่ะไม่บริสุทธิ์แล้ว”
พูดออกมาเหมือนหยามหน้าหญิงสาวชัดๆ
“พี่เอาอะไรมาวัดว่าแก้วไม่บริสุทธิ์!!”
“ก็ถ้าไม่อยากให้พี่พูดก็มาลองให้พี่ชิมสิจะได้รู้ว่าบริสุทธิ์อยู่รึเปล่า”
นี่ถ้าไม่เป็นเพราะเคยเห็นใส่ชุดกาว์นเป็นหมอเธอไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าคนทียืนตรงหน้าเธอจะเป็นหมอ
“พี่อย่ามาพูดจาแบบนี้นะ”
“อ้าวถ้าพี่ไม่พูดแบบนี้แล้วจะให้พูดแบบไหน อ่อเตือนน้องแก้วนะครับอย่าหลงรักพี่เข้าเชี่ยวหล่ะเพราะตามเกม
แล้วหลงรักก่อนเท่ากับแพ้นะครับ”
“ไม่มีทางคะ พี่นั่นแหละจะต้องหลงแก้วจนโง่หัวไม่ขึ้น”
“ครับ...ถ้างั้นตามพี่มาทางนี้หน่อย”
หญิงสาวเดินตามช่ายหนุ่มไปอย่างหาวหาญเธอจะรู้ไหมว่าทางที่เธอเดินไปนั้นมันอันตราย!!
+
+
+
“อ้าว...น้องฟางมาทำอะไรที่นี้”
ป๊อปปี้เอ่ยทักทายแฟนเก่าด้วยน่าตาระรื่นเมื่อเจอกันที่บ้านพักต่างอากาศ
“ฟาง...เออฟางมาทำงานที่นี้รับออกแบบบ้านพักเอาไว้คะ”
ตอบอย่างกระอักกระอสน นี้เค้าไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอเธอเจ็บเจียนตายทุกครั้งที่เจอหน้าเค้าแต่เค้ากลับทำหน้า
ระรื่นใส่เธอ
“พี่ก็มาทำงานเหมือนกันน้องฟางพักที่ไหน”
“ก็พักที่นี้แหละคะ”
“บังเอิญจังนะครับพี่ก็พักที่นี้พักบ้านหลังนี้ด้วย”
หญิงสาวถึงกับทำตาโตเพราะว่าเธอก็พักบ้านหลังนี้เหมือนกันแล้วจะให้เฮอยู่ร่วมกับแฟนเก่าเนี่ยนะ ไม่มีทาง ฟาง
รีบล้วงมือถือขึ้นมาโทรหาคนที่จ้างเธอมาทำงานที่นี้ทันที
“ฮัลโหลพี่กาก้าคะไหนบอกฟางว่าจะพักกับเจ้านายไงคะ”
(ก็พักกับเจ้านายไงคะ)
“เจ้านายที่พี่ว่าชื่ออะไรคะ”
(คุณภาณุคะ)
“ฟางเป็นผู้หญิงนะคะพี่”
(ไม่เป็ฯไรหรอกคะแค่2อาทิตย์เองคะ)
“พี่กาก้า2อาทิตย์เนี่ยมันครึ่งเดือนนะคะ”
(คะเอาเถอะเจ้านายพี่ไม่ทำอะไรหรอกคะ งั้นเท่านี้นะคะลูกค้าพี่มาคะสวัสดีคะ)
พูดตัดบทแล้วรีบวางสายไป อะไรกันเธอต้องอยู่กับเค้าถึง2อาทิตย์เชี่ยวหรือ หญิงสาวรีบชิ่งเดินหนี่ขึ้นไปชั้นสอง
เพื่อเก็บสัมภาระแต่ก็ไม่วายที่ชายหนุ่มจะเดินตามมา
“พี่ป๊อปเข้ามาทำอะไร”
ถามเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินตามเข้ามาในห้อง
“พี่ก็มาจัดของสิครับ”
“หมายความว่าไง”
“บ้านนี้มีห้องนอนห้องเดียวเท่านั้นครับ”
หญิงสาวถึงกับอึงหนักไปใหญ่
“ฟางไม่นอนกับพี่”
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลยที่เมื่อก่อนยังนอนอ้อนพี่ทุกคืนเลยนี่น้า”
ป๊อปปี้พูดถึงเรื่องเก่าๆทำให้ฟางคิดไปถึงวันนั้น วันที่เธฮรักเค้ามากรักจนมอบกายให้ไปอย่างง่ายดายแล้วหลังจาก
นั้นเธอก็ต้องเจ็บปวดเมื่อตื่นมาพบว่าเธอนอนอยู่เพียงคนเดียวมีแค่โน๊ตเขียนไว้ว่า ‘เราเลิกกันเถอะ’ เค้าหลอกฟัน
เธอแล้วก็ทิ้ง
“ก็แล้วยังไง”
เธอยังคงขืนไว้ไม่ให้น้ำตาที่เก็บไว้ไหลออกมา
ขวับ~
ป๊อปปี้คว้าร่างบางเข้ามากอด
“ฟางเปลี่ยนไปมากเลยรู้ไหม ทำไมเป็นเมียพี่มันไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง”
ป๊อปปี้คิดไปว่าที่ฟางพูดจาเฉยเมยเป็นเพราะเธอไม่ได้แคร์เค้าอีกต่อไป แต่ตรงข้ามฟางกำลังเก็บความรู้นั้นไว้ไม่
ให้มันออกมาอีกต่างหาก
“พี่หลอกฟางพี่ได้แล้วก็ทิ้งอย่างนี้เรียกว่าฟางเป็นเมียพี่เหรอ”
ท้อยคำต่อว่าที่รุนแรงเสียดแทงเข้าไปทิ้งหัวใจป๊อปปี้ เค้าไม่ได้อยากทำแบบนั้นเค้าโดนบังคับ
“พี่ไม่ได้หลอกฟางและไม่เคยคิดจะหลอก”
“และที่พี่ทำมันคืออะไร ตอบฟางมันคืออะไร”
น้ำเสียงเริ่มสั้นเครือเล็กน้อยอารมณ์เต็มไปด้วยความโกรธปะปนกับความเสียใจ
‘วันนี้เป็นตายยังไงพี่ก็จะอธิบายทุกอย่างให้ฟางฟังให้ได้’
ป๊อปปี้คิดในใจวันนี้สิ่งที่ถูกปิดบังมายาวนานจะถูกเปิดเผย เค้าจะไม่ต้องจมอยู่กับความเศร้าอีกต่อไป...แม้ว่าหาก
เล่าความจริงออกมาจะทำให้หญิงสาวยิ่งโกรธแต่มันก็คงจะดีกว่าไม่ได้เล่าอะไรเลย
+
+
+
“วันนี้อยู่ร้านคนเดียวเหรอครับ”
นายแบบหล่อเดินเข้ามาทักเฟย์ถึงในร้าน
“ลมอะไรพัดมาหรือคะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นหน้า”
เฟย์พูดออกไป ก็จริงตั้งแต่เรียนจบจากกันมาเธอก็ไม่เคยเห็นว่าเขื่อนจะมาหาวันนี้มาแปลก
“ก็เพื่อนๆพี่อยู่กับเพื่อนๆเฟย์กันหมดพี่เห็นเฟย์ว่างอยู่ก็เลยมาครับ”
“อ๋อ...พี่ก็แค่ว่างเหรอคะอืมงั้นดีเลยคะว่างมากนักใช่ไหมมาช่วยเฟย์ทำอาหารขายดีกว่าพอดีคนที่ร้านลา2คนมี
ลูกมือเป็นนายแบบคนคงจะเข้าร้านไม่น้อย”
เมื่อเห็นเขื่อนมาแนวเจ้าชู้เธอเลยแก้เผ็ดด้วยการใช้ทำนู้นทำนี้สะเลย กลายเป็นว่าวั้นนั้นทั้งวันเขื่อนโดนเฟย์ใช้ไม่
หยุดตั้งแต่เที่ยงยัน3ทุ่มร้านปิดพอดี
“โอ๊ย...ถ้ารู้ว่ามาแล้วเหนื่อยอย่างนี้ไม่มาดีกว่า”
“ใครใช้ให้พี่มาหล่ะคะ”
นั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างเขื่อน
“คราวหน้าพี่จะไม่มาแล้ว”
“คะดีเลย...ที่หน้าที่หลังจะเหล่สาวก็มองๆหน่อยนะคะเฟย์ไม่ใช่คนที่พี่จะมาเคี้ยวได้ง่ายๆนะ”
เฟย์หัวเราะน้อย เอาหล่ะสิเผลอดูถูกชายหนุ่มไปเต็มๆ
“วันนี้พี่คาดโทษไว้ก่อนจะมาเอาคืนวันหลังนะ แต่ตอนนี้เลี้ยงข้าวสักมื้อได้ไหม”
“ได้สิคะไหนๆก็ทำงานมาทั้งวันแล้ว”
เฟย์ลุกขึ้นไปทำอาหารมาให้
‘สามสาวนี้เหมือนกันหมดเลยแฮะ เอาตัวรอดเก่งฉลาดเป็นกรด’
เขื่อนคิดในใจ
“อาหารมาแล้วคะ”
วางข้าวผักกุ้งตรงหน้าเขื่อน เค้าใช้เวลาไม่นานรักเพื่อจัดการอาหารตรงหน้า
“เชิญคะ”
เมื่อเห็นว่าทานหมดก็ไล่กลับทันที
“ไล่กันเลยเหรอครับเนี่ย”
“คะไล่”
ตอบอย่างตรงไปตรงมาทำให้เขื่อนเสียหน้าแปลกๆ
“ก็ได้ครับ แต่พรุ่งนี้พี่จะมาช่วยใหม่นะ”
ยิ้มแบบละลายใจให้ก่อนจะเดินจากไป
“ถ้าพี่ไม่กลัวโดนใช้งานพี่ก็มาตามสบายคะ”
เฟย์พูดไล่หลังไปเขื่อนไม่ทันได้ยินเลยกลายเป็นว่าหญิงสาวพูดคนเดียว
...........................................................................................................................................
อัพแล้วนะคะหายงงกันบ้างรึยังเอ่ยถ้ายังไม่หายงงแนะนำต่ออีกว่าให้ลองอ่านไปเรื่อยๆคะแอบกระซิบคะเรื่องนี้มี
อะไรหลายๆอย่างเลยนะไรเตอร์ว่า555
ยังไงถ้าอยากรู้ว่าป๊าพาม๊าเราไปทำอะไร แล้วไอ้ที่ไรเตอร์ว่ามันอันตรายคืออะไรก็เม้นๆโหวดเยอะๆคะแล้วจะมาอัพ
ให้ได้กระจ่าง อิอิNC ฮ่าฮ่าไรเตอร์นี่กระตุ้นจริงๆเลยว่าไหม555แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ
พูดจามั่นอกมั่นใจก่อนจะกระดกของเหลวสีเข้มลงคอ
“เออๆงั้นก็ตามใจแกซิวะตอนนี้ฉันก็ต้องเหงาหน่ะสิไอ้ป๊อปก็ไปดูงานที่ต่างจังหวัดตั้งครึ่งเดือน”
“แกจะไปกลัวอะไรสาวๆห้อมล้อมแกขนากนี้”
“555ก็จริงเนอะ”
น้ำเสียงอารมณ์ดีของนายแบบหน้าหล่อตอบมาด้วยท่าทางอารมณ์ขัน
“ว่าแต่แกไปแอบคิดเกมบ้าๆนั้นตอนไหนว่ะ”
“ก็ตอนที่แกไม่รู้ไงผู้หญิงอะไรมาข้อให้ช่วยแล้วยังหยิ่งอีกอย่างนี้มันน้านัก...”
บทสนทนาเกิดขึ้นที่ผับยายประจำที่หมอหนุ่มและนายแบบชื่อดังมาด้วยกันเป็นประจำแต่แปลกตรงที่ว่าขาดเพื่อน
ร่วมกวนไปหนึ่งคน...เมื่อการคุยยุติลงได้โทโมะก็ร่ำลาเขื่อนพร้อมกับพาสาวสวยกลับไปด้วยทิ้งให้เพื่อนหนุ่มหน้า
ใสโดนหญิงสาวอีกสามคนรุ่มเล้าโลมอยู่คนเดียว....
+
+
+
“อิ๊ อ๊า....”
เสียงครวญครางดังมาจากหญิงสาวที่กำลังคร่อมตัวอยู่ข้างบนชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเสี่ยวซ่านเนื่องจากตอน
นี้เธอเป็นฝ่ายรุกอยู่ เธอกดสะโพกถี่ๆติดกันหลายครั้งลงบนตัวของชายหนุ่ม
“ฮือออ”
ชายหนุ่มคราวก่อนที่น้ำรักจะถูกฉีดเข้าสู่หญิงสาวที่อยู่ด้านบน เธอคนนั้นยกสะโพขึ้นจนแกนกายอันใหญ่โตของ
เค้าหลุดออกจากร่างของเธอเปลี่ยนจากนอนมาเป็นนั่งแล้วใช้มือลูบไล้ไปที่ตรงนั้นของชายหนุ่มที่ยังคงตื่นตัวอยู่
ก้มหน้าลงไปจูบแผ่วเบาที่ตรงนั้น
ครื้น ครื้น~
เสียงมือถือดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มต้องเอี่ยวตัวไปเพื่อจะกดรับ
“โธ่...ปล่อยไว้ก่อนก็ได้คะ”
ชายหนุ่มไม่ได้ฟังอะไรแม้ส่วนล่างของเค้าจะถูกโลมเลียอยู่ก็ตามที
“ว่าไงครับคุณแม่”
(ตาโมะอยู่ไหนวันนี้นัดดูตัวคู่หมั้นนะ)
“ผมอยู่กับไอ้ป๊อปปี้ครับ”
“อิ๊ อ๊ะอ๊า~”
เสียงครางจากหญิงสาวที่ชื่อป๊อปปี้จริงๆดังลอดผ่านเข้าไปในสาย
(ตาโมะป๊อปปี้เพื่อนลูกหรือนังป๊อปปี้ที่ผับบ้าๆนั้นห๊ะ)
ได้ยินเสียงครวญครางก็รู้ได้ทันทีว่าลูกชายกำลังทำอะไรอยู่
(ตาโมะลูกเป็นหมอนะทำให้มันดีๆหน่อย)
“ครับเป็นหมอแต่ผมก็เป็นผู้ชายนะครับ...โอเคครับผมจะไปเดี๋ยวนี้”
ตัดบทวางสายมารดาไปทันที เฮ้ยใครจะคิดนอกจากหญิงสาวที่ชื่อแก้วคนนั้นจะถูกมัดมือชกจับหมั้นแล้ว เค้าเองก็
ไม่แพ้กันโดนจับหมั้นเหมือนกันแต่ดีตรงที่ว่าทั้งสองคนได้ตกลงเป็นแฟนชั่วคราวกันไปแล้ว ที่เหลือคราวนี้ก็คง
เหลือแต่พาไปแนะนำมากตัวกว่าว่าตนมีแฟนแล้วคิดได้ดังนั้นก็กระดกตัวลุกขึ้นมาทันทีทั้งๆที่ในใจก็นึกเสียดายคน
บนเตียงอยู่แต่ทำไงได้ถ้าไม่รีบไปมีหวังเค้าซวยแน่ๆ
“ฮัลโหลแก้วอยู่ไหนครับ”
กรอกเสียงอย่างมีมารยาทใส่ไปในสาย
(อยู่บ้านคะพี่มีอะไร)
“พี่มีเรื่องจะคุยออกมาเจอหน่อย”
(คะที่ไหน)
“ร้ายกาแฟหน้าโรงพยาบาลพี่”
(ได้คะ)
‘ผู้หญิงอะไรหยิ่งนักนะ พูดนี่นับคำได้’
ชายหนุ่มได้แต่นึกในใจแต่เค้ากลับไม่รู้ว่าหญิงสาวก็กำลังนึกเช่นกันว่าชายหนุ่มเองก็หยิ่ง
+
+
+
ร้านกาแฟ
ชายหนุ่มเลือกที่จะเบียวนัดดูตัวคู่หมั้นมาหาหญิงสาวแทน
“สวัสดีคะ”
หญิงสาวร่างบางนั่งลงและไหว้ทักทาย
“คนเป็นแฟนกันไม่ต้องไหว้ก็ได้ครับ”
“พี่มีอะไรกับแก้วคะ”
หญิงสาวรีบเข้าประเด่น
“น้องแก้วจะต้องไปแนะนำตัวกับแม่พี่ พร้อมเมื่อไหร่ครับ”
“แก้วก็พร้อมเสมอคะแต่ก่อนที่แก้วจะไปต้องขอให้พี่ไปแนะนำตัวกับแม่แก้วเหมือนกัน”
“ได้ครับวันนี้เลยไหม”
“ได้ก็ดีคะ”
การสนทนาเป็ฯไปแบบถามคำตอบคำ
“นี่พี่คะแก้วถามอะไรอย่างหนึ่งทำไมจะต้องหยิ่งอะไรนักหนาด้วย”
และแล้วก็เป็นหญิงสาวที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหวต้องถามออกมาว่าท่าทางที่ดูเรียบนิ่งนั้นเป็นเพราะสาเหตุอะไรกันแน่
“พี่ว่าน้องแก้วถามตัวเองก่อนไหมคะ”
ย้อนกลับมา
“นี่พี่คะ”
อารมณ์โกรธเริ่มออกมาทางใบหน้า
“โอเค เราต่างต้องลดความหยิ่งลงบ้างนะท่าจะร่วมงานกัน”
“คะ”
หญิงสาวตอบสั้นแล้วเดินนำชายหนุ่มไปที่รถเพื่อจะพาไปบ้านเธอ
“ไปรถพี่ดีกว่าไปรถแก้วมันจะดูไม่ดีไปแนะนำตัวทั้งทียังต้องไปรถแฟน”
พยักหน้าแล้วเดินตามชายหนุ่มไปที่รถจากัวล์สีเงินคันงามนั่น
+
+
+
บ้านศิริมงคลสกุล
“ยัยแก้วพาใครมาหน่ะลูก”
ทักทันที่ที่เห็นหน้า
“ก็คุณแม่บอกว่าอยากเห็นแฟนแก้วไงคะว่าจะดีสู้พี่กวินได้ไหมแก้วก็เลยพามา คุณแม่คะนี้พี่โทโมะคะ”
“สวัสดีครับคุณน้าผมโทโมะ วิศว ไทยยานนท์ครับ”
ไหว้อย่างนอบน้อม เมื่อได้ยินชื่อและนามสกุลก็ยิ้มออกมาทันที
“โธ่น้านึกว่าลูกใครที่แท้ก็ลูกชายคนบ้านใกล้เรือนเคียงนี้เอง”
ยิ้มรับชายหนุ่ม เป็ฯอย่างที่หญิงสาวคิดไว้ไม่มีผิดแม่ของเธอคงจะถูกใจชายหนุ่มมากก็จะไม่ถูกใจได้อย่างไรใน
เมื่อเป็นรู้กับครอบครัวไทยยานนท์อย่างดี แล้วอีกอย่างไทยานนท์เป็ฯตระกูลที่ทั้งรวยทั้งใหญ่โตไม่ว่าด้านไหนก็มี
แต่ชื่อเสียงแม่เธอจะไม่ชอบได้อย่างไร
“ครับ คุณน้าผมกับน้องแก้วเราเป็นแฟนกันวันนี้ผมเลยถือโอกาศมาแนะนำตัวครับกะว่าจะจองไว้แต่งงานเลย”
ชายหนุ่มเอ่ยปากไปถึงเรื่องแต่งงานโน่นแต่มารดาก็ยังยิ้มกว่าออกมาอยู่ดี เป็ฯอันว่าภาริจแรกผ่านไปอย่างง่ายดาย
หญิงสาวไม่ต้องถูกจับหมั้นกับกวิน
+
+
+
“ขอบคุณคะ”
กล่างเมื่อชายหนุ่มขับรถมาส่งที่ร้านกาแฟเพื่อเอารถของหญิงสาว
“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็ฯนอนกับพี่สักคืนได้ไหม”
“นี่อย่ามาทำเจ้าชู้กับแก้วนะไม่ชอบ!! พี่ช่วยแก้วแก้วก็ช่วยพี่แฟร์ๆแล้วยังมาขออะไรกันอีก”
หญิงสาวแหวชายหนุ่ม อะไรกันเมื่อไม่นานยังออกนิสัยหยิ่งอยู่เลยแต่พอมาตอนนี้มาทำเจ้าชู้ยักษ์ใส่เธอสะแล้ว
สงสัยว่าตอนนี้เกมได้เริ่มขึ้นแล้วตามที่คุยๆกันไว้ส่วนตัวว่า
ใครที่หลงรักก่อนจะต้องแพ้ไป!!
“โธ่...ของมันเคยๆกันอยู่ไม่บอกก็รู้ว่าน้องแก้วหน่ะไม่บริสุทธิ์แล้ว”
พูดออกมาเหมือนหยามหน้าหญิงสาวชัดๆ
“พี่เอาอะไรมาวัดว่าแก้วไม่บริสุทธิ์!!”
“ก็ถ้าไม่อยากให้พี่พูดก็มาลองให้พี่ชิมสิจะได้รู้ว่าบริสุทธิ์อยู่รึเปล่า”
นี่ถ้าไม่เป็นเพราะเคยเห็นใส่ชุดกาว์นเป็นหมอเธอไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าคนทียืนตรงหน้าเธอจะเป็นหมอ
“พี่อย่ามาพูดจาแบบนี้นะ”
“อ้าวถ้าพี่ไม่พูดแบบนี้แล้วจะให้พูดแบบไหน อ่อเตือนน้องแก้วนะครับอย่าหลงรักพี่เข้าเชี่ยวหล่ะเพราะตามเกม
แล้วหลงรักก่อนเท่ากับแพ้นะครับ”
“ไม่มีทางคะ พี่นั่นแหละจะต้องหลงแก้วจนโง่หัวไม่ขึ้น”
“ครับ...ถ้างั้นตามพี่มาทางนี้หน่อย”
หญิงสาวเดินตามช่ายหนุ่มไปอย่างหาวหาญเธอจะรู้ไหมว่าทางที่เธอเดินไปนั้นมันอันตราย!!
+
+
+
“อ้าว...น้องฟางมาทำอะไรที่นี้”
ป๊อปปี้เอ่ยทักทายแฟนเก่าด้วยน่าตาระรื่นเมื่อเจอกันที่บ้านพักต่างอากาศ
“ฟาง...เออฟางมาทำงานที่นี้รับออกแบบบ้านพักเอาไว้คะ”
ตอบอย่างกระอักกระอสน นี้เค้าไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอเธอเจ็บเจียนตายทุกครั้งที่เจอหน้าเค้าแต่เค้ากลับทำหน้า
ระรื่นใส่เธอ
“พี่ก็มาทำงานเหมือนกันน้องฟางพักที่ไหน”
“ก็พักที่นี้แหละคะ”
“บังเอิญจังนะครับพี่ก็พักที่นี้พักบ้านหลังนี้ด้วย”
หญิงสาวถึงกับทำตาโตเพราะว่าเธอก็พักบ้านหลังนี้เหมือนกันแล้วจะให้เฮอยู่ร่วมกับแฟนเก่าเนี่ยนะ ไม่มีทาง ฟาง
รีบล้วงมือถือขึ้นมาโทรหาคนที่จ้างเธอมาทำงานที่นี้ทันที
“ฮัลโหลพี่กาก้าคะไหนบอกฟางว่าจะพักกับเจ้านายไงคะ”
(ก็พักกับเจ้านายไงคะ)
“เจ้านายที่พี่ว่าชื่ออะไรคะ”
(คุณภาณุคะ)
“ฟางเป็นผู้หญิงนะคะพี่”
(ไม่เป็ฯไรหรอกคะแค่2อาทิตย์เองคะ)
“พี่กาก้า2อาทิตย์เนี่ยมันครึ่งเดือนนะคะ”
(คะเอาเถอะเจ้านายพี่ไม่ทำอะไรหรอกคะ งั้นเท่านี้นะคะลูกค้าพี่มาคะสวัสดีคะ)
พูดตัดบทแล้วรีบวางสายไป อะไรกันเธอต้องอยู่กับเค้าถึง2อาทิตย์เชี่ยวหรือ หญิงสาวรีบชิ่งเดินหนี่ขึ้นไปชั้นสอง
เพื่อเก็บสัมภาระแต่ก็ไม่วายที่ชายหนุ่มจะเดินตามมา
“พี่ป๊อปเข้ามาทำอะไร”
ถามเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินตามเข้ามาในห้อง
“พี่ก็มาจัดของสิครับ”
“หมายความว่าไง”
“บ้านนี้มีห้องนอนห้องเดียวเท่านั้นครับ”
หญิงสาวถึงกับอึงหนักไปใหญ่
“ฟางไม่นอนกับพี่”
“ไม่เห็นจะเป็นไรเลยที่เมื่อก่อนยังนอนอ้อนพี่ทุกคืนเลยนี่น้า”
ป๊อปปี้พูดถึงเรื่องเก่าๆทำให้ฟางคิดไปถึงวันนั้น วันที่เธฮรักเค้ามากรักจนมอบกายให้ไปอย่างง่ายดายแล้วหลังจาก
นั้นเธอก็ต้องเจ็บปวดเมื่อตื่นมาพบว่าเธอนอนอยู่เพียงคนเดียวมีแค่โน๊ตเขียนไว้ว่า ‘เราเลิกกันเถอะ’ เค้าหลอกฟัน
เธอแล้วก็ทิ้ง
“ก็แล้วยังไง”
เธอยังคงขืนไว้ไม่ให้น้ำตาที่เก็บไว้ไหลออกมา
ขวับ~
ป๊อปปี้คว้าร่างบางเข้ามากอด
“ฟางเปลี่ยนไปมากเลยรู้ไหม ทำไมเป็นเมียพี่มันไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง”
ป๊อปปี้คิดไปว่าที่ฟางพูดจาเฉยเมยเป็นเพราะเธอไม่ได้แคร์เค้าอีกต่อไป แต่ตรงข้ามฟางกำลังเก็บความรู้นั้นไว้ไม่
ให้มันออกมาอีกต่างหาก
“พี่หลอกฟางพี่ได้แล้วก็ทิ้งอย่างนี้เรียกว่าฟางเป็นเมียพี่เหรอ”
ท้อยคำต่อว่าที่รุนแรงเสียดแทงเข้าไปทิ้งหัวใจป๊อปปี้ เค้าไม่ได้อยากทำแบบนั้นเค้าโดนบังคับ
“พี่ไม่ได้หลอกฟางและไม่เคยคิดจะหลอก”
“และที่พี่ทำมันคืออะไร ตอบฟางมันคืออะไร”
น้ำเสียงเริ่มสั้นเครือเล็กน้อยอารมณ์เต็มไปด้วยความโกรธปะปนกับความเสียใจ
‘วันนี้เป็นตายยังไงพี่ก็จะอธิบายทุกอย่างให้ฟางฟังให้ได้’
ป๊อปปี้คิดในใจวันนี้สิ่งที่ถูกปิดบังมายาวนานจะถูกเปิดเผย เค้าจะไม่ต้องจมอยู่กับความเศร้าอีกต่อไป...แม้ว่าหาก
เล่าความจริงออกมาจะทำให้หญิงสาวยิ่งโกรธแต่มันก็คงจะดีกว่าไม่ได้เล่าอะไรเลย
+
+
+
“วันนี้อยู่ร้านคนเดียวเหรอครับ”
นายแบบหล่อเดินเข้ามาทักเฟย์ถึงในร้าน
“ลมอะไรพัดมาหรือคะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นหน้า”
เฟย์พูดออกไป ก็จริงตั้งแต่เรียนจบจากกันมาเธอก็ไม่เคยเห็นว่าเขื่อนจะมาหาวันนี้มาแปลก
“ก็เพื่อนๆพี่อยู่กับเพื่อนๆเฟย์กันหมดพี่เห็นเฟย์ว่างอยู่ก็เลยมาครับ”
“อ๋อ...พี่ก็แค่ว่างเหรอคะอืมงั้นดีเลยคะว่างมากนักใช่ไหมมาช่วยเฟย์ทำอาหารขายดีกว่าพอดีคนที่ร้านลา2คนมี
ลูกมือเป็นนายแบบคนคงจะเข้าร้านไม่น้อย”
เมื่อเห็นเขื่อนมาแนวเจ้าชู้เธอเลยแก้เผ็ดด้วยการใช้ทำนู้นทำนี้สะเลย กลายเป็นว่าวั้นนั้นทั้งวันเขื่อนโดนเฟย์ใช้ไม่
หยุดตั้งแต่เที่ยงยัน3ทุ่มร้านปิดพอดี
“โอ๊ย...ถ้ารู้ว่ามาแล้วเหนื่อยอย่างนี้ไม่มาดีกว่า”
“ใครใช้ให้พี่มาหล่ะคะ”
นั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างเขื่อน
“คราวหน้าพี่จะไม่มาแล้ว”
“คะดีเลย...ที่หน้าที่หลังจะเหล่สาวก็มองๆหน่อยนะคะเฟย์ไม่ใช่คนที่พี่จะมาเคี้ยวได้ง่ายๆนะ”
เฟย์หัวเราะน้อย เอาหล่ะสิเผลอดูถูกชายหนุ่มไปเต็มๆ
“วันนี้พี่คาดโทษไว้ก่อนจะมาเอาคืนวันหลังนะ แต่ตอนนี้เลี้ยงข้าวสักมื้อได้ไหม”
“ได้สิคะไหนๆก็ทำงานมาทั้งวันแล้ว”
เฟย์ลุกขึ้นไปทำอาหารมาให้
‘สามสาวนี้เหมือนกันหมดเลยแฮะ เอาตัวรอดเก่งฉลาดเป็นกรด’
เขื่อนคิดในใจ
“อาหารมาแล้วคะ”
วางข้าวผักกุ้งตรงหน้าเขื่อน เค้าใช้เวลาไม่นานรักเพื่อจัดการอาหารตรงหน้า
“เชิญคะ”
เมื่อเห็นว่าทานหมดก็ไล่กลับทันที
“ไล่กันเลยเหรอครับเนี่ย”
“คะไล่”
ตอบอย่างตรงไปตรงมาทำให้เขื่อนเสียหน้าแปลกๆ
“ก็ได้ครับ แต่พรุ่งนี้พี่จะมาช่วยใหม่นะ”
ยิ้มแบบละลายใจให้ก่อนจะเดินจากไป
“ถ้าพี่ไม่กลัวโดนใช้งานพี่ก็มาตามสบายคะ”
เฟย์พูดไล่หลังไปเขื่อนไม่ทันได้ยินเลยกลายเป็นว่าหญิงสาวพูดคนเดียว
...........................................................................................................................................
อัพแล้วนะคะหายงงกันบ้างรึยังเอ่ยถ้ายังไม่หายงงแนะนำต่ออีกว่าให้ลองอ่านไปเรื่อยๆคะแอบกระซิบคะเรื่องนี้มี
อะไรหลายๆอย่างเลยนะไรเตอร์ว่า555
ยังไงถ้าอยากรู้ว่าป๊าพาม๊าเราไปทำอะไร แล้วไอ้ที่ไรเตอร์ว่ามันอันตรายคืออะไรก็เม้นๆโหวดเยอะๆคะแล้วจะมาอัพ
ให้ได้กระจ่าง อิอิNC ฮ่าฮ่าไรเตอร์นี่กระตุ้นจริงๆเลยว่าไหม555แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
