Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  128.68K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

งานวันรวมญาติ

บริเวณสนามลานกว้างหน้าบ้านไทยานนท์ถูกเนรมิตเป็นงานเลี้ยงอันหรูหรางานรวมญาติที่จัดขึ้นประจำทุกปีถูก

 

เนรมิตขึ้นด้วยฝีมือคุณหญิง นามาโกะ ไทยานนท์ คุณผู้หญิงของตระกูลไทยานนท์ งานนี้ถูกจัดขึ้นเพื่อรวมญาติทั้ง

 

ของตระกูลไทยานนท์ทั้งหมดที่ไม่ว่าจะเปลี่ยนนามสกุลหรือยังไม่เปลี่ยนก็ตามในที่นี้ก็รวมไปถึง ตระกูลจิระคุณ

 

และเศตสุวรรณ ด้วยที่เป็นตระกูลพี่น้องกันมานาน...

 

 

 

 

คืนนี้หาจะมองว่าใครเด่นก็คงจะไม่พ้นสามหนุ่มจากสามตระกูล โทโมะ-วิศว ไทยานนท์  ป๊อปปี้-ภาณุ  จิระคุณ

 

และ เขื่อน-ภัทรดนัย  เศตสุสวรรณ เพื่อนรักที่มีดีกรีความหล่อกระฉากใจไม่แพ้กัน

 

 

“พี่โมะ พี่ป๊อป พี่เขื่อน...”

 

 

เสียงใส่ดังมาจากร่างบางระหงในชุดสีน้ำเงิน เธอเรียกชายหนุ่มทั้งสามคนด้วยความดีใจ และด้วยเสียงเรียงเรียกที่

 

ดังพอควรญาติๆที่ยังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่เลยพาลมองทั้งสามหนุ่มไปด้วย แต่มองได้แว๊บเดี๋ยวก๋ต้อมเบนสายตาไป

 

ที่สามสาวที่เดินเข้ามา

 

 

 

            คนกลางอยู่ในชุดราตรีสีเขียวตองอ่อนโชว์แขนเรียวเล็กที่ขาวเนียนผมสั้นสีดำถูกจัดแต่งให้เข้ากับชุดที่

 

เธอกำลังใส่อยู่ทำให้ใบหน้าเธอดูเด่นกว่าสองสาวที่เดินขนาบหลังจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก จริญญา ศิริมงคง

 

สกุล หรือที่ใครก็เรียกว่า “แก้ว” ทนายความสาวของตระกูลศิริมงคงสกุล

 

 

           และที่ยืนเหลือมๆอยู่ด้านหลัง...ด้านซ้ายอยู่ในชุดสีฟ้าฟู่ฟ่องแต่แอบเซกซี่เล็กๆตรงที่มันสั้นเหนือเข่าขึ้

 

นมาโชว์ปลีขาที่สวยหาที่ติไม่ได้ผมฟู่ๆของเธอถูกรวบขึ้นมาม้วนเป็นทรงเก๋ไก๋แต่ปล่อยออกมานิดนึ่งเป็นรากไทร

 

เล็กทำให้หน้าที่ว่าหวานแล้วหวานไปอีกจะใครสะอีกถ้าไม่ใช่สาวนักออกแบบ...ฟาง

 

 

            คนสุดท้ายอยู่ในชุดเดรสเรียบแนบเนื้อผมดำสลวยถูกดัดเป็นลอนใหญ่ถูกปล่อยลงมาเคลียไหล่ดวงตา

 

กลมโตสดใสที่ไม่ว่ามองไปที่ใครคนนั้นก็เป็นต้องหลงไหล เฟย์...

 

 

 

 

“โอ้...นึกว่าเสียงใครเธอเองหรอกเหรอ”

 

 

หญิงสาวชุดเขียวตองเอ่ยทักผู้ที่ยืนอยู่ก่อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

 

 

พิมประภาคู่แข่งของเธอตั้งแต่สมัยยังอยู่มหาลัยแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้สนใจไม่ว่าพิมจะแข่งกับเธอยังไงคนที่ชนะ

 

เสมอก็คือเธอ ตอนที่อยู่มหาลัยด้วยกันแก้วเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของคณะมา6ปีรวดในขณะที่พิมก็เป็นได้แค่ไม้

 

รองเท่านั้น!! จากนันก็เบนสายตาไม่มองหนุ่มๆอีกสามคนที่เหลือพวกเค้าเป็นรุ่นพี่เธอ1ปีคนหนึ่งเป็นหมอ คนหนึ่ง

 

เป็นวิศวะ ส่วยคนสุดท้ายเป็นนายแบบที่กำลังมาแรงเลยที่เดียวเมื่อเห็นหน้าคุณหมอรูปหล่อหญิงสาวก็เบนสายตา

 

หนีทันทีไม่ใช่ว่าไม่ถูกกันหรอกนะก็แค่ไม่ชอบขี้หน้าเฉยๆ

 

 

“ชิส์”

 

 

เสียงจิ๊ปากหลุดออกมาจากปากเรียวที่ถูกเคลือบด้วนลิปต์สีพีช

 

 

“ว่าไงครับน้องแก้ว”

 

 

ชายหนุ่มเดินเข้ามาทักหญิงสาวอย่างกวนประสาทแต่ว่าเค้ามีกันสามคนเมื่อคนหนึ่งเดินมาอีกสองคนที่เหลือก็เดิน

 

ตามมาด้วย หญิงสาวไม่ได้สนใจคำพูดกวนประสาทของคนตรงหน้านักแต่หันไปมองเพื่อนที่ชื่อฟางมากกว่าซึ่ง

 

หน้าตาตอนนี้เหมือนยากไปจากที่ตรงนี้เหลือเกิน...เพราะอะไรหน่ะเหรอก็เพราะพี่ป๊อปวิศวะหน้าตาดีคนนั้นเคย

 

เป็นแฟนเก่าฟางมาก่อนหน่ะสิแต่หญิงสาวก็ไม่ทราบสาเหตุที่แนนอนนักหรอกว่าทำไมสองคนนี้ถึงเลิกกันทั้ๆที่ก็รัก

 

กันดี

 

 

“เราไปกันเธอแก้ว”

 

 

ฟางเอ่ยบอกหญิงสาวเบาๆ

 

 

“เจอกันยังไม่ทันทักทายเลยจะรีบไปไหนหล่ะครับน้องฟาง”

 

 

เขื่อนทักทายฟาง

 

 

“นี่ๆถ้าเค้าอยากทักก็คงทักไปนานแล้วแหละ...แต่นี้ไม่อยากทักไงชิส์ๆ”

 

“ทำไมฉันก็ไม่ได้ทักเธอนิยัยหัวหอม”

 

 

“ใครอนุญาติให้พี่เรียกชื่อนี้ไม่ทราบห๊ะ”

 

 

“ก็ชื่อนี้พี่เป็นคนตั้ง้าจะเรียกก็คงไม่ผิดมั๋งครับหัวหอม...”

 

 

เมื่อได้ยินดังนั้นเฟย์ก็รีบเดินก้าวหนีไปทันที สองคนนี้มีอะไรกันรึเปล่าเหมือนว่ามีอะไรแต่ต่างคนก็ต่างไม่ยอม

 

พูด...

 

 

“แก้วกับฟางขอตัวนะคะพี่ป๊อป พี่โมะ”

 

 

ชื่อสุดท้ายเธอไม่ค่อยอยากจะเอ่ยนักหรอกนะผู้ชายอะไรหยิ่งชะมัด...

 

 

ค่ำคืนเลี้ยงรุ่นถูกจบด้วยการเดินไปคนละทิศละทางไม่มีอะไรไปมากกว่าการเจรจาครั้งนั้น

 

+

 

+

 

+

 

“โอ้ย...ปวดหัวไม่เอาฉันไม่หมั้นหรอกนะ”

 

 

“แล้วแกจะทำยังไงห๊ะ”

 

 

“ฉันต้องหาคนที่ดีพร้อมมาเป็นแฟนฉันก่อน”

 

หญิงสาวร้องโอ้ยโอยเมื่อตอนเช้าของวันแม่ของเธอบอกว่าเธอต้องหมั้ยกับกวิน ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เพรียบพร้อมไปทั้ง

 

ฐานะ การเรียน และหน้าตาดีไปสะเธอไม่รู้ว่าจะไปหาใครที่ดีกว่ามาเป็นแฟนเพื่อยื้อการหมั้นที่เธอไม่อยากหมั้น

 

 

ครั้งนี้

 

“เฟย์ว่าก็คนที่แก้วเคยคบมาก็ได้ไง”

 

 

“โธ่เฟย์ก็รู้ว่าแต่ละคนมีใครที่ดีเท่าพี่กวินได้หล่ะถ้าจะหาแฟนสักคนไปยืนยันก็ต้องหาที่ดีกว่าพี่กวินซิไม่งั้นฉันก็

 

ต้องโดนจับหมั้นอยู่ดี”

 

 

“ถ้างั้นฟางว่าคงยากแหละ พี่กวินดีปานนั้น”

 

 

“แต่ฉันต้องหาให้ได้”

 

 

“เป็นกำลังใจให้แล้วกันจ๊าเหลือเวลาอีกไม่นาน”

 

 

“อืมๆงั้นฉันไปทำงานก่อนนะพอดีนัดลูกความไว้”

 

 

“อะจ่ะโชคดี”

 

 

รำล่าเพื่อนทั้งสองแล้วขับรถออกไป

 

 

+

 

+

 

+

 

แต่ก่อนที่เธอจะไปพบลูกความต้องแวะไปโรงพยาบาลซะก่อนไปเอายาให้แม่นมที่บ้าน สายตาคู่งามมองไปเห็น

 

ผู้ชายคนหนึ่งสวมชุดกาว์นสีขาวสะอาดกำลังเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ยังไงเค้าก็ยังคง

 

ความสง่างามไว้ได้อย่างครบถ้วนแม่ว่าจะผ่านเคสผ่าตัดมาหยกๆ...พี่โมะ นี่แหละผู้ชายที่จะดีเท่าพี่กวิน หล่อ รวย

 

การงานมั่นคง เธอรวบรวมความกล้าเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในห้องทำงาน

 

 

“พี่โมะ...ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหม”

 

 

ชายหนุ่มออกจะงงกับการทักทายของหญิงสาวเธอกับเค้าไม่เคยทักกันแม้แต่ครั้งเดียวเพราะออกจะไม่ชอบหน้า

 

กันเธอไม่ชอบที่เค้าหยิ่ง เค้าก็เช่นกันไม่ชอบที่เธอหยิ่ง...

 

 

“ครับ”

 

คำตอบสั้นๆทำให้หญิงสาวยิ่งคิดว่าคนอะไรทำไมหยิ่งอย่างนี้

 

“พี่มาเป็นแฟนแก้วได้ไหม”

 

ออกปากขอความช่วยเหลือไป

 

“งั้นเหรอ...ได้สิ”

 

ตอบตกลงง่ายดายจนเกินไปหญิงสาวเองก็ยังแปลกใจ

 

+

 

+

 

+

 

ผับแห่งหนึ่ง

 

“เฮ้ย!!ไอ้โมะเอาจริงเหรอว่ะ”

 

 “เออสิว่ะ หยิ่งดีนักจะลองดูทำเป็นมาขอเป็นแฟนจะทำให้หลงรักข้าไปเลย”

 

 

พูดจบแล้วประกบปากกับหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆนี่เหรอหมอสุดหล่อที่ใครๆว่าดีหนักหนาตกกลางคืนก็เป็นคาสโนวา

ดีๆนั้นเอง

 

“ว่าแต่คืนนี้ตกลงจะไปกับน้องนไหนว่ะเลือกมาเร็วฉันกับไอ้ป๊อปจะได้เลือกมั่ง”

 

ให้โอกาสหมอหนุ่มได้เลือกก่อนทั้งสามคนมักจะมาเที่ยวผับแห่งนี้ด้วยกันและเมื่อถึงตอนกลับก็จะหิ้วสาวๆกลับไป

 

ด้วย

 

 

“เอาเนี่ยแหละน้องคนนี้และ”

 

บอกไปก็จับไปที่หน้าอกอวบของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง

 

 

“เอองั้นฉันคนนี้แล้วกัน ตกลงแกจะเป็นแฟนยัยนั้นจริงเหรอวะ”

 

 

“เออสิว่ะ มันก็แค่เกมเท่านั้นแหละหึ”

 

“แต่ฉันว่าแกไม่ควรไปเสี่ยงกับน้องเค้านะ เธอสวยไม่หยอกที่เดียว”

 

เสียงนี้ดังออกมาจากปากของป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งเงียบมานาน

 

“แต่ฉันก็หล่อ”

 

เมื่อความหยิ่งทะนงตัวมีมากกว่าทำให้เกมนี้เริ่มต้นขึ้น!!

 

+

 

+

 

+

 

 

“แก้ว แกไปขอพี่เค้าจริงอ่า”

 

 

เฟย์พูดเหมือนไม่เชื่อ

 

“อืม และพี่เค้าก็ตกลงแล้วด้วย”

 

“เอาแน่เหรอแก้ว”

 

ฟางถาม

 

“ก็ต้องแน่เพราะในสายตาฉันถ้าจะหาคนที่จะเทียบพี่กวินได้ก็พี่โมะนี้แหละ”

 

“แล้วถ้าพี่เค้าทำให้แกรักเค้าขึ้นมาหล่ะ”

 

ฟางถามเพราะกลัวใจหญฺงสาวเพราถึงพี่โมะที่ใครๆเรียกจะดูดีทุกอย่างแต่มีอย่างหนึ่งที่ใครๆต่างก็รู้พี่เค้าเป็นเสือผู้

 

หญิงที่เดียว ผู้หญิงคนไหนที่ว่าแน่ก็ยังมาสยบแทบเท้าพี่เค้าทุกรายแล้วเพื่อนสาวของเธอจะรอดไหม

 

 

“ถ้าเค้าคิดที่จะเคลมฉัน ก็ก็จะทำให้เค้ารักฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน”

 

“เฮ้ย!!แก้วจากที่ไปขอให้เค้าเป็นแฟนช่วยกลายเป็นเล่นเกมกันไปแล้วเหรอไง”

 

“ฉันไม่รู้ถ้าพี่เค้าไม่เริ่มฉันก็จะไม่เริ่ม”

 

+

 

+

 

+

 

เมื่อสองฝ่ายเริ่มคิดเกมนี้ขึ้นมาทาทายความสามารถของกันและกันเมื่อฝ่ายหนึ่งท้ามีหรืออีกฝ่ายจะไม่รับขอเสนอ

 

การขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่มครั้งนี้คงจะไม่ธรรมดาซะแล้วสินะเมื่อเกมเริ่มขึ้นแน่นอนตอนจบย่อมต้องมีคน

 

แพ้และคนชนะเป็นแน่ แต่ถ้าเกมนี้มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้องตอนจบอาจจะเจ็บด้วยกันทั้งคู่ก็เป็นได้แล้วบทสรุป

 

ของเกมนี้จะเป็นเช่นใคร เธอหรืเขา ใครจะชนะแล้วใครจะเป็นคนที่เจ็บที่สุดกันแน่?? คำตอบจะยังไม่ปรากฏเพราะ

 

นี่เป็นเพียงแค่บทเริ่มต้นเท่านั้น...

 

 

 

 

 

 

 

 

...........................................................................................................................................................................

 

 

อัพตอนแรกแล้วนะคะถ้ายังมีใครสนใจก็อ่านแล้วก็เม้นๆกันหน่อยไรเตอรืจะได้อัพต่อไงคะ

 

 

อยากอ่านไรเตอร์ก็อยากอัพ

 

 

แต่ถ้าอยากอ่านแต่ไม่เม้น ไรเตอร์อัพแต่ไม่มีแรงเช่นกันคะเพราะฉะนั้น

 

 

อยากอ่านก็เม้นๆหน่อยนะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา