Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  127.92K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ผู้หญิงนะเหมือนกันทุกรายลองได้เป็นของใครเข้าแล้วก็ไปไหนไม่รอด”

 

 

พูดจามั่นอกมั่นใจก่อนจะกระดกของเหลวสีเข้มลงคอ

 

 

“เออๆงั้นก็ตามใจแกซิวะตอนนี้ฉันก็ต้องเหงาหน่ะสิไอ้ป๊อปก็ไปดูงานที่ต่างจังหวัดตั้งครึ่งเดือน”

 

 

“แกจะไปกลัวอะไรสาวๆห้อมล้อมแกขนากนี้”

 

 

“555ก็จริงเนอะ”

 

 

น้ำเสียงอารมณ์ดีของนายแบบหน้าหล่อตอบมาด้วยท่าทางอารมณ์ขัน

 

 

“ว่าแต่แกไปแอบคิดเกมบ้าๆนั้นตอนไหนว่ะ”

 

 

“ก็ตอนที่แกไม่รู้ไงผู้หญิงอะไรมาข้อให้ช่วยแล้วยังหยิ่งอีกอย่างนี้มันน้านัก...”

 

 

บทสนทนาเกิดขึ้นที่ผับยายประจำที่หมอหนุ่มและนายแบบชื่อดังมาด้วยกันเป็นประจำแต่แปลกตรงที่ว่าขาดเพื่อน

 

ร่วมกวนไปหนึ่งคน...เมื่อการคุยยุติลงได้โทโมะก็ร่ำลาเขื่อนพร้อมกับพาสาวสวยกลับไปด้วยทิ้งให้เพื่อนหนุ่มหน้า

 

ใสโดนหญิงสาวอีกสามคนรุ่มเล้าโลมอยู่คนเดียว....

 

 

+

 

+

 

+

 

 

 

 

“อิ๊ อ๊า....”

 

 

เสียงครวญครางดังมาจากหญิงสาวที่กำลังคร่อมตัวอยู่ข้างบนชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเสี่ยวซ่านเนื่องจากตอน

 

 

นี้เธอเป็นฝ่ายรุกอยู่ เธอกดสะโพกถี่ๆติดกันหลายครั้งลงบนตัวของชายหนุ่ม

 

 

“ฮือออ”

 

 

ชายหนุ่มคราวก่อนที่น้ำรักจะถูกฉีดเข้าสู่หญิงสาวที่อยู่ด้านบน เธอคนนั้นยกสะโพขึ้นจนแกนกายอันใหญ่โตของ

 

เค้าหลุดออกจากร่างของเธอเปลี่ยนจากนอนมาเป็นนั่งแล้วใช้มือลูบไล้ไปที่ตรงนั้นของชายหนุ่มที่ยังคงตื่นตัวอยู่

 

ก้มหน้าลงไปจูบแผ่วเบาที่ตรงนั้น

 

 

ครื้น ครื้น~

 

เสียงมือถือดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มต้องเอี่ยวตัวไปเพื่อจะกดรับ

 

 

“โธ่...ปล่อยไว้ก่อนก็ได้คะ”

 

 

ชายหนุ่มไม่ได้ฟังอะไรแม้ส่วนล่างของเค้าจะถูกโลมเลียอยู่ก็ตามที

 

 

“ว่าไงครับคุณแม่”

 

 

(ตาโมะอยู่ไหนวันนี้นัดดูตัวคู่หมั้นนะ)

 

 

“ผมอยู่กับไอ้ป๊อปปี้ครับ”

 

 

“อิ๊ อ๊ะอ๊า~”

 

 

เสียงครางจากหญิงสาวที่ชื่อป๊อปปี้จริงๆดังลอดผ่านเข้าไปในสาย

 

 

(ตาโมะป๊อปปี้เพื่อนลูกหรือนังป๊อปปี้ที่ผับบ้าๆนั้นห๊ะ)

 

 

ได้ยินเสียงครวญครางก็รู้ได้ทันทีว่าลูกชายกำลังทำอะไรอยู่

 

 

(ตาโมะลูกเป็นหมอนะทำให้มันดีๆหน่อย)

 

 

“ครับเป็นหมอแต่ผมก็เป็นผู้ชายนะครับ...โอเคครับผมจะไปเดี๋ยวนี้”

 

 

ตัดบทวางสายมารดาไปทันที เฮ้ยใครจะคิดนอกจากหญิงสาวที่ชื่อแก้วคนนั้นจะถูกมัดมือชกจับหมั้นแล้ว เค้าเองก็

 

ไม่แพ้กันโดนจับหมั้นเหมือนกันแต่ดีตรงที่ว่าทั้งสองคนได้ตกลงเป็นแฟนชั่วคราวกันไปแล้ว ที่เหลือคราวนี้ก็คง

 

เหลือแต่พาไปแนะนำมากตัวกว่าว่าตนมีแฟนแล้วคิดได้ดังนั้นก็กระดกตัวลุกขึ้นมาทันทีทั้งๆที่ในใจก็นึกเสียดายคน

 

บนเตียงอยู่แต่ทำไงได้ถ้าไม่รีบไปมีหวังเค้าซวยแน่ๆ

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลแก้วอยู่ไหนครับ”

 

 

กรอกเสียงอย่างมีมารยาทใส่ไปในสาย

 

 

(อยู่บ้านคะพี่มีอะไร)

 

 

“พี่มีเรื่องจะคุยออกมาเจอหน่อย”

 

 

(คะที่ไหน)

 

 

“ร้ายกาแฟหน้าโรงพยาบาลพี่”

 

 

(ได้คะ)

 

 

 

 

 

ผู้หญิงอะไรหยิ่งนักนะ พูดนี่นับคำได้

 

 

ชายหนุ่มได้แต่นึกในใจแต่เค้ากลับไม่รู้ว่าหญิงสาวก็กำลังนึกเช่นกันว่าชายหนุ่มเองก็หยิ่ง

 

+

 

+

 

+

 

 

ร้านกาแฟ

 

 

ชายหนุ่มเลือกที่จะเบียวนัดดูตัวคู่หมั้นมาหาหญิงสาวแทน

 

 

“สวัสดีคะ”

 

 

หญิงสาวร่างบางนั่งลงและไหว้ทักทาย

 

 

“คนเป็นแฟนกันไม่ต้องไหว้ก็ได้ครับ”

 

 

“พี่มีอะไรกับแก้วคะ”

 

 

หญิงสาวรีบเข้าประเด่น

 

 

“น้องแก้วจะต้องไปแนะนำตัวกับแม่พี่ พร้อมเมื่อไหร่ครับ”

 

 

“แก้วก็พร้อมเสมอคะแต่ก่อนที่แก้วจะไปต้องขอให้พี่ไปแนะนำตัวกับแม่แก้วเหมือนกัน”

 

 

“ได้ครับวันนี้เลยไหม”

 

 

“ได้ก็ดีคะ”

 

 

การสนทนาเป็ฯไปแบบถามคำตอบคำ

 

 

“นี่พี่คะแก้วถามอะไรอย่างหนึ่งทำไมจะต้องหยิ่งอะไรนักหนาด้วย”

 

 

และแล้วก็เป็นหญิงสาวที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหวต้องถามออกมาว่าท่าทางที่ดูเรียบนิ่งนั้นเป็นเพราะสาเหตุอะไรกันแน่

 

 

“พี่ว่าน้องแก้วถามตัวเองก่อนไหมคะ”

 

 

ย้อนกลับมา

 

 

“นี่พี่คะ”

 

 

อารมณ์โกรธเริ่มออกมาทางใบหน้า

 

 

“โอเค เราต่างต้องลดความหยิ่งลงบ้างนะท่าจะร่วมงานกัน”

 

 

“คะ”

 

 

หญิงสาวตอบสั้นแล้วเดินนำชายหนุ่มไปที่รถเพื่อจะพาไปบ้านเธอ

 

 

“ไปรถพี่ดีกว่าไปรถแก้วมันจะดูไม่ดีไปแนะนำตัวทั้งทียังต้องไปรถแฟน”

 

 

พยักหน้าแล้วเดินตามชายหนุ่มไปที่รถจากัวล์สีเงินคันงามนั่น

 

 

+

 

+

 

+

 

 

บ้านศิริมงคลสกุล

 

 

“ยัยแก้วพาใครมาหน่ะลูก”

 

 

ทักทันที่ที่เห็นหน้า

 

 

“ก็คุณแม่บอกว่าอยากเห็นแฟนแก้วไงคะว่าจะดีสู้พี่กวินได้ไหมแก้วก็เลยพามา คุณแม่คะนี้พี่โทโมะคะ”

 

 

“สวัสดีครับคุณน้าผมโทโมะ วิศว ไทยยานนท์ครับ”

 

ไหว้อย่างนอบน้อม เมื่อได้ยินชื่อและนามสกุลก็ยิ้มออกมาทันที

 

 

“โธ่น้านึกว่าลูกใครที่แท้ก็ลูกชายคนบ้านใกล้เรือนเคียงนี้เอง”

 

 

ยิ้มรับชายหนุ่ม เป็ฯอย่างที่หญิงสาวคิดไว้ไม่มีผิดแม่ของเธอคงจะถูกใจชายหนุ่มมากก็จะไม่ถูกใจได้อย่างไรใน

 

เมื่อเป็นรู้กับครอบครัวไทยยานนท์อย่างดี แล้วอีกอย่างไทยานนท์เป็ฯตระกูลที่ทั้งรวยทั้งใหญ่โตไม่ว่าด้านไหนก็มี

 

แต่ชื่อเสียงแม่เธอจะไม่ชอบได้อย่างไร

 

 

“ครับ คุณน้าผมกับน้องแก้วเราเป็นแฟนกันวันนี้ผมเลยถือโอกาศมาแนะนำตัวครับกะว่าจะจองไว้แต่งงานเลย”

 

 

ชายหนุ่มเอ่ยปากไปถึงเรื่องแต่งงานโน่นแต่มารดาก็ยังยิ้มกว่าออกมาอยู่ดี เป็ฯอันว่าภาริจแรกผ่านไปอย่างง่ายดาย

 

หญิงสาวไม่ต้องถูกจับหมั้นกับกวิน

 

 

+

 

+

 

+

 

 

“ขอบคุณคะ”

 

 

กล่างเมื่อชายหนุ่มขับรถมาส่งที่ร้านกาแฟเพื่อเอารถของหญิงสาว

 

 

“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็ฯนอนกับพี่สักคืนได้ไหม”

 

 

“นี่อย่ามาทำเจ้าชู้กับแก้วนะไม่ชอบ!! พี่ช่วยแก้วแก้วก็ช่วยพี่แฟร์ๆแล้วยังมาขออะไรกันอีก”

 

 

หญิงสาวแหวชายหนุ่ม อะไรกันเมื่อไม่นานยังออกนิสัยหยิ่งอยู่เลยแต่พอมาตอนนี้มาทำเจ้าชู้ยักษ์ใส่เธอสะแล้ว

 

สงสัยว่าตอนนี้เกมได้เริ่มขึ้นแล้วตามที่คุยๆกันไว้ส่วนตัวว่า

 

ใครที่หลงรักก่อนจะต้องแพ้ไป!!

 

 

“โธ่...ของมันเคยๆกันอยู่ไม่บอกก็รู้ว่าน้องแก้วหน่ะไม่บริสุทธิ์แล้ว”

 

 

พูดออกมาเหมือนหยามหน้าหญิงสาวชัดๆ

 

 

“พี่เอาอะไรมาวัดว่าแก้วไม่บริสุทธิ์!!”

 

 

“ก็ถ้าไม่อยากให้พี่พูดก็มาลองให้พี่ชิมสิจะได้รู้ว่าบริสุทธิ์อยู่รึเปล่า”

 

 

นี่ถ้าไม่เป็นเพราะเคยเห็นใส่ชุดกาว์นเป็นหมอเธอไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าคนทียืนตรงหน้าเธอจะเป็นหมอ

 

 

“พี่อย่ามาพูดจาแบบนี้นะ”

 

 

“อ้าวถ้าพี่ไม่พูดแบบนี้แล้วจะให้พูดแบบไหน อ่อเตือนน้องแก้วนะครับอย่าหลงรักพี่เข้าเชี่ยวหล่ะเพราะตามเกม

 

แล้วหลงรักก่อนเท่ากับแพ้นะครับ”

 

 

“ไม่มีทางคะ พี่นั่นแหละจะต้องหลงแก้วจนโง่หัวไม่ขึ้น”

 

 

“ครับ...ถ้างั้นตามพี่มาทางนี้หน่อย”

 

 

หญิงสาวเดินตามช่ายหนุ่มไปอย่างหาวหาญเธอจะรู้ไหมว่าทางที่เธอเดินไปนั้นมันอันตราย!!

 

 

+

 

+

 

+

 

 

“อ้าว...น้องฟางมาทำอะไรที่นี้”

 

 

ป๊อปปี้เอ่ยทักทายแฟนเก่าด้วยน่าตาระรื่นเมื่อเจอกันที่บ้านพักต่างอากาศ

 

 

“ฟาง...เออฟางมาทำงานที่นี้รับออกแบบบ้านพักเอาไว้คะ”

 

 

ตอบอย่างกระอักกระอสน นี้เค้าไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอเธอเจ็บเจียนตายทุกครั้งที่เจอหน้าเค้าแต่เค้ากลับทำหน้า

 

ระรื่นใส่เธอ

 

 

“พี่ก็มาทำงานเหมือนกันน้องฟางพักที่ไหน”

 

 

“ก็พักที่นี้แหละคะ”

 

 

“บังเอิญจังนะครับพี่ก็พักที่นี้พักบ้านหลังนี้ด้วย”

 

 

หญิงสาวถึงกับทำตาโตเพราะว่าเธอก็พักบ้านหลังนี้เหมือนกันแล้วจะให้เฮอยู่ร่วมกับแฟนเก่าเนี่ยนะ ไม่มีทาง ฟาง

 

รีบล้วงมือถือขึ้นมาโทรหาคนที่จ้างเธอมาทำงานที่นี้ทันที

 

 

“ฮัลโหลพี่กาก้าคะไหนบอกฟางว่าจะพักกับเจ้านายไงคะ”

 

 

(ก็พักกับเจ้านายไงคะ)

 

 

“เจ้านายที่พี่ว่าชื่ออะไรคะ”

 

 

(คุณภาณุคะ)

 

 

“ฟางเป็นผู้หญิงนะคะพี่”

 

 

(ไม่เป็ฯไรหรอกคะแค่2อาทิตย์เองคะ)

 

 

“พี่กาก้า2อาทิตย์เนี่ยมันครึ่งเดือนนะคะ”

 

 

(คะเอาเถอะเจ้านายพี่ไม่ทำอะไรหรอกคะ งั้นเท่านี้นะคะลูกค้าพี่มาคะสวัสดีคะ)

 

 

พูดตัดบทแล้วรีบวางสายไป อะไรกันเธอต้องอยู่กับเค้าถึง2อาทิตย์เชี่ยวหรือ หญิงสาวรีบชิ่งเดินหนี่ขึ้นไปชั้นสอง

 

เพื่อเก็บสัมภาระแต่ก็ไม่วายที่ชายหนุ่มจะเดินตามมา

 

 

“พี่ป๊อปเข้ามาทำอะไร”

 

 

ถามเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินตามเข้ามาในห้อง

 

 

“พี่ก็มาจัดของสิครับ”

 

 

“หมายความว่าไง”

 

 

“บ้านนี้มีห้องนอนห้องเดียวเท่านั้นครับ”

 

หญิงสาวถึงกับอึงหนักไปใหญ่

 

 

“ฟางไม่นอนกับพี่”

 

 

“ไม่เห็นจะเป็นไรเลยที่เมื่อก่อนยังนอนอ้อนพี่ทุกคืนเลยนี่น้า”

 

 

ป๊อปปี้พูดถึงเรื่องเก่าๆทำให้ฟางคิดไปถึงวันนั้น วันที่เธฮรักเค้ามากรักจนมอบกายให้ไปอย่างง่ายดายแล้วหลังจาก

 

นั้นเธอก็ต้องเจ็บปวดเมื่อตื่นมาพบว่าเธอนอนอยู่เพียงคนเดียวมีแค่โน๊ตเขียนไว้ว่า ‘เราเลิกกันเถอะ’ เค้าหลอกฟัน

 

เธอแล้วก็ทิ้ง

 

 

“ก็แล้วยังไง”

 

 

เธอยังคงขืนไว้ไม่ให้น้ำตาที่เก็บไว้ไหลออกมา

 

 

ขวับ~

 

 

ป๊อปปี้คว้าร่างบางเข้ามากอด

 

 

“ฟางเปลี่ยนไปมากเลยรู้ไหม ทำไมเป็นเมียพี่มันไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง”

 

 

ป๊อปปี้คิดไปว่าที่ฟางพูดจาเฉยเมยเป็นเพราะเธอไม่ได้แคร์เค้าอีกต่อไป แต่ตรงข้ามฟางกำลังเก็บความรู้นั้นไว้ไม่

 

ให้มันออกมาอีกต่างหาก

 

 

“พี่หลอกฟางพี่ได้แล้วก็ทิ้งอย่างนี้เรียกว่าฟางเป็นเมียพี่เหรอ”

 

 

ท้อยคำต่อว่าที่รุนแรงเสียดแทงเข้าไปทิ้งหัวใจป๊อปปี้ เค้าไม่ได้อยากทำแบบนั้นเค้าโดนบังคับ

 

 

“พี่ไม่ได้หลอกฟางและไม่เคยคิดจะหลอก”

 

 

“และที่พี่ทำมันคืออะไร ตอบฟางมันคืออะไร”

 

 

น้ำเสียงเริ่มสั้นเครือเล็กน้อยอารมณ์เต็มไปด้วยความโกรธปะปนกับความเสียใจ

 

 

วันนี้เป็นตายยังไงพี่ก็จะอธิบายทุกอย่างให้ฟางฟังให้ได้

 

 

 

ป๊อปปี้คิดในใจวันนี้สิ่งที่ถูกปิดบังมายาวนานจะถูกเปิดเผย เค้าจะไม่ต้องจมอยู่กับความเศร้าอีกต่อไป...แม้ว่าหาก

 

เล่าความจริงออกมาจะทำให้หญิงสาวยิ่งโกรธแต่มันก็คงจะดีกว่าไม่ได้เล่าอะไรเลย

 

+

 

+

 

+

 

 

“วันนี้อยู่ร้านคนเดียวเหรอครับ”

 

 

นายแบบหล่อเดินเข้ามาทักเฟย์ถึงในร้าน

 

 

“ลมอะไรพัดมาหรือคะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นหน้า”

 

 

เฟย์พูดออกไป ก็จริงตั้งแต่เรียนจบจากกันมาเธอก็ไม่เคยเห็นว่าเขื่อนจะมาหาวันนี้มาแปลก

 

 

“ก็เพื่อนๆพี่อยู่กับเพื่อนๆเฟย์กันหมดพี่เห็นเฟย์ว่างอยู่ก็เลยมาครับ”

 

 

“อ๋อ...พี่ก็แค่ว่างเหรอคะอืมงั้นดีเลยคะว่างมากนักใช่ไหมมาช่วยเฟย์ทำอาหารขายดีกว่าพอดีคนที่ร้านลา2คนมี

 

ลูกมือเป็นนายแบบคนคงจะเข้าร้านไม่น้อย”

 

 

เมื่อเห็นเขื่อนมาแนวเจ้าชู้เธอเลยแก้เผ็ดด้วยการใช้ทำนู้นทำนี้สะเลย กลายเป็นว่าวั้นนั้นทั้งวันเขื่อนโดนเฟย์ใช้ไม่

 

หยุดตั้งแต่เที่ยงยัน3ทุ่มร้านปิดพอดี

 

 

“โอ๊ย...ถ้ารู้ว่ามาแล้วเหนื่อยอย่างนี้ไม่มาดีกว่า”

 

 

“ใครใช้ให้พี่มาหล่ะคะ”

 

 

นั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างเขื่อน

 

 

“คราวหน้าพี่จะไม่มาแล้ว”

 

 

“คะดีเลย...ที่หน้าที่หลังจะเหล่สาวก็มองๆหน่อยนะคะเฟย์ไม่ใช่คนที่พี่จะมาเคี้ยวได้ง่ายๆนะ”

 

 

เฟย์หัวเราะน้อย เอาหล่ะสิเผลอดูถูกชายหนุ่มไปเต็มๆ

 

 

“วันนี้พี่คาดโทษไว้ก่อนจะมาเอาคืนวันหลังนะ แต่ตอนนี้เลี้ยงข้าวสักมื้อได้ไหม”

 

 

“ได้สิคะไหนๆก็ทำงานมาทั้งวันแล้ว”

 

 

เฟย์ลุกขึ้นไปทำอาหารมาให้

 

 

สามสาวนี้เหมือนกันหมดเลยแฮะ เอาตัวรอดเก่งฉลาดเป็นกรด

 

 

เขื่อนคิดในใจ

 

 

“อาหารมาแล้วคะ”

 

 

วางข้าวผักกุ้งตรงหน้าเขื่อน เค้าใช้เวลาไม่นานรักเพื่อจัดการอาหารตรงหน้า

 

 

“เชิญคะ”

 

 

เมื่อเห็นว่าทานหมดก็ไล่กลับทันที

 

 

“ไล่กันเลยเหรอครับเนี่ย”

 

 

“คะไล่”

 

 

ตอบอย่างตรงไปตรงมาทำให้เขื่อนเสียหน้าแปลกๆ

 

 

“ก็ได้ครับ แต่พรุ่งนี้พี่จะมาช่วยใหม่นะ”

 

 

ยิ้มแบบละลายใจให้ก่อนจะเดินจากไป

 

 

“ถ้าพี่ไม่กลัวโดนใช้งานพี่ก็มาตามสบายคะ”

 

 

เฟย์พูดไล่หลังไปเขื่อนไม่ทันได้ยินเลยกลายเป็นว่าหญิงสาวพูดคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...........................................................................................................................................

อัพแล้วนะคะหายงงกันบ้างรึยังเอ่ยถ้ายังไม่หายงงแนะนำต่ออีกว่าให้ลองอ่านไปเรื่อยๆคะแอบกระซิบคะเรื่องนี้มี

 

อะไรหลายๆอย่างเลยนะไรเตอร์ว่า555

 

ยังไงถ้าอยากรู้ว่าป๊าพาม๊าเราไปทำอะไร แล้วไอ้ที่ไรเตอร์ว่ามันอันตรายคืออะไรก็เม้นๆโหวดเยอะๆคะแล้วจะมาอัพ

 

ให้ได้กระจ่าง อิอิNC ฮ่าฮ่าไรเตอร์นี่กระตุ้นจริงๆเลยว่าไหม555แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา