Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  128.53K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
“ไม่เป็นไรคะมันเป็นหน้าที่ของแก้วอยู่แล้ว”
 
ใบหน้าสวยหวานระบายยิ้มออกมา คนที่ยื่นกระเช้าของฝากมาให้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นลูกความที่เธอพึ่งจะว่าความ
 
ทำให้ชนะคดีไปได้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง
 
 
“ยังไงก็ต้องขอบคุณอยู่ดีครับเพราะถ้าไม่ได้คุณแก้วครอบครัวผมอาจจะต้องล้มละลายก็ได้”
 
 
 
หญิงสาวยิ้มแล้วรับกระเช้าของฝากมาถือไว้ เธอพูดคุยอีกสองสามประโยคก่อยจะขอตัวกลับบ้าน วันนี้เป็นอีกหนึ่ง
 
วันที่เธอมีความสุขไม่มีคนมาวุ่นวายคอยกวนประสาท
 
 
 
“ไปไหนครับ”
 
 
ไม่น่าไปนึกถึงเค้าเลยจริง ไม่รู้ว่าจะตายยากไปไหนนึกถึงปุ๊บก็มาปั๊บ รถที่เธอไปจอดทิ้งไว้มันกลับไปอยู่ที่เจ้าของ
 
ได้ยังไงกันนะ หญิงสาวพยายามจะเดินขึ้นรถตัวเองไปอย่างเร็วแต่ช่วงขาที่สั้นกว่าเดินยังไงก็ยังเสียเปรียบอยู่ดี
 
ชายหนุ่มก้าวยาวๆจนมายืนประชิดตัวหญิงสาวกดหน้าลงมาต่ำชิดกับในหน้าหวาน
 
 
“ออกไปห่างๆที่นี้ไม่ใช่ที่ๆพี่จะมาทำอะไรตามใจชอบนะ”
 
“งั้นเราก็ไปที่ๆมันทำได้ดีกว่า”
 
“ฮึ้ย!!ปล่อยนะ”
 
 
หญิงสาวสะบัดดิ้นจนหลุดออกมาได้เธอยืนนิ่งทำสีหน้าไม่พอใจอย่างมากที่มาทำรุ่มร่างกลางแจ้งแบบนี้
 
 
“ทำอะไรไวกับพี่รู้ตัวรึเปล่า”
 
“แก้วไปทำอะไรไว้”
 
“ทำให้พี่ทรมานค้างอยู่อย่างนั้นได้ยังไง คิดจะเล่นกับไฟเหรอไง”
 
“คะแก้วเล่นกับไฟ แต่แก้วไม่ใช่น้ำมันนะคะแก้วเป็นน้ำต่างหาก”
 
“เด็กหยิ่ง...รู้อะไรไหมถึงน้ำจะจุดไฟไม่ติด แต่น้ำก็ติดไฟนะครับรึบ้างที่น้องแก้วอาจจะไม่รู้พี่ช่วยสอนให้เอาไหม”
 
 
 
หญิงสาวเริ่มเขยิบถ่อยห่างเพื่อรักษาระยะห่างไม่ให้ชายหนุ่มเข้ามาใกล้มากนักเพราะเธอรู้ดีว่าไปทำอะไรไว้ ขืน
 
อยู่ใกล้มากๆเธอไม่ปลอดภัยแน่ มือบางขยับจะเปิดประตูรถของตัวเองออก
 
 
หมับ~
 
“ไปไหนครับยังคุยไม่จบเลยนะ”
 
“แก้วไม่มีอะไรจะคุยกันพี่ แล้วพี่ก็ไปทำงานทำการบ้างเถอะคะคนไข้รออยู่”
 
“น้องแก้วเป็นคนไข้ของพี่เหรอครับถึงรู้ว่ารอพี่อยู่”
 
 
ได้ยินแล้วมันยิ่งแค้นประโยคยอกย้อนมันทิ่มเข้าไปที่ต่อมความโมโหทำให้มันพุ้งจนถึงขีดสุด
 
 
“อย่าพึ่งเร้าร้อนซิครับ รอให้ถึงเตียงก่อนจะดีไหม”
 
 
 
ใครว่าเธอเร้าร้อนเธอโกรธจนตัวสั่นต่างหาก ไม่เคยบเถียงแล้วสู่ไม่ได้ขนาดนี้เธอเถียงเค้าไม่ได้เลยมันเถียงไม่ขึ้น
 
คนเป็นหมอพูดจายอกย้อนกวนกับแบบนี้ทั้งโลกรึเปล่านะ
 
 
ครื้น ครื้น~
 
เค้ารอกจากการสวดยับไปชั่วคราวเพราะไอโฟนสีขาวที่โผล่พ้นขอบกระเป๋าเสื้อมันเกิดสั่นอย่างรุ่นแรงจนชายหนุ่ม
 
ต้องดึงขึ้นมารับ
 
 
“วิศว ครับ”
 
(คุณหมอคะ วันนี้มีเคสผ่าตัดคุณหมอลืมไปรึเปล่าคะ)
 
“ขอโทษครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
 
 
เสียงหวานเจี๋ยวจากพยาบาลดังทะลุออกมาจนหญิงสาวได้ยิน ที่แท้คุณหมอคนเก่งก็ลืมเคสผ่าตัดของตัวเอง เธอ
 
หล่ะอยากให้คนไข้ที่รอการผ่าตักอยู่เกิดช๊อกตายไปเสียจริงๆเค้าจะได้โดนฟ้องไปเลย และเธอจะช่วยฝั่งคนไข้เอง
 
ฟ้องเรียกค่าเสียหายซะให้หมดดตัวเลยเป็นไง ความคิดต้องกระตุกวูบลงเมื่อมือหนาลากพาให้ร่างบางเดินตามไป
 
ที่รถของเค้าเอง
 
 
“ปล่อยแก้วนะ พี่ก็ไปของพี่จะมาอะไรกัยแก้วเนี่ย”
 
 
ฟังซะที่ไหนหล่ะจับหญิงสาวยัดใส่รถได้ก็บึ่งรถมุ่งหน้าสุ้โรงพยาบาลชื่อดังที่เค้าประจำการอยู่ พอมาถึงก็ลากเอาๆ
 
 
“เดี๋ยวเตรียมเครื่องมือไปรอผมที่ห้องผ่าตัดเลยนะอีก5นาทีผมจะทำการผ่าตัด”
 
 
มาถึงที่ได้ก็สั่งพยาบาลที่รออยู่ให้ไปเตรียมของทั้นที คนเป็นหมอทำอะไรเร็วเป็นบ้าเค้าใช้เวลาอันเพียงน้อยนิด
 
เปลี่ยนเครื่องแต่งกายนิดหน่อยแล้วหันมามองเธอแว็บนึ่ง
 
 
“รอพี่อยู่ที่ห้องห้ามไปไหนไม่งั้นเจอดีแน่”
 
“ถ้าแก้วบอกว่าไม่กลัวหล่ะคะ”
 
“ถ้าคิดจะหนีก็เข้าห้องผ่าตัดไปหร้อมพี่นี้แหละ”
 
 
เค้ากลัวเธอหนีจนบ้าขนาดให้เธฮเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยเนี่ยนะมันผิดกฎไม่ใช่เหรอไง ก็ดีเหมือนกันปล่อยให้
 
หมอทำผิดกฎจนโดนไล่ออกไปเลย
 
 
“พี่แน่ใจนะคะว่าแก้วเข้าไปได้”
 
“เปลี่ยนชุดแล้วตามพี่มา”
 
 
มีหรือที่หญิงสาวจะรอช้าเธอรีบเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็วแล้วเดินตามไป เธอก็ไม่อยากจะกลั้นแกล้วงหรอกนะแต่ช่วย
 
ไม่ได้เค้าอยากมาทำให้เธอโกรธทำไม ถ้าเธอจะป่วยจนห้องผ่าตัดวุ่นวายเค้าคงจะเสียหน้าน่าดูคิดได้แล้วก็เดิน
 
ตามเข้าไปเลย
 
 
“คุณหมอพาใครมาด้วยคะ”
 
“ผู้ช่วยทางใจของผมหน่ะครับ”
 
 
หมอมีผู้ช่วยทางใจด้วยเหรอไง ตอนนี้พยาบาลต่างทำหน้าที่เตรียมของกันอย่างรวดเร็วจนเธอมองแทบไม่ทัน ใน
 
ขณะที่ทุกคนทำงานกันอย่างเอาเป็นเอาตายเธอกลับทำได้เพียงยืนมองอย่างลุ้นๆอยู่ห่างๆก็เธอทำไม่เป็นนิ จากที่
 
ว่าจะมาป่วยกลับป่วนไม่ลงเห็ฯการผ่าไส้เฉือยพุงแล้วก็แทบอย่างเป็นลมไม่รู้วาการผ่าตัดมันน่ากลัวขนาดนี้ ยิ่งตอน
 
นี้ชายหนุ่มล้วงเข้าไปในข้างในแล้วกรีดมือผ่าๆอะไรก็ไม่รู้เธอเสียวจนไม่กล้ามอง ภาพสุดท้ายที่เธอได้เห็นก็คือ
 
การเย็บแผลสดๆแล้วทุกอยากงก็ดับมืดไป
 
 
ฟลุบ~แฟล๊ต~
 
 
เสียงร่างบางที่เป็นลมล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้นข้างห้องผ่าตัด ตามมาด้วยเสียงของการปิดไฟที่ใช้ในการผ่าตัด
 
มันเป็นสัญญาณว่าการผ่าตัดได้เสร็จสิ้งลงแล้วชายหนุ่มถอดถุงมืออกแล้วล้างมือกับน้ำยาฆ่าเชื้อที่พยาบาลเตรียม
 
ไว้ให้ หันมามองหญิงสาวที่นอนอยู่กระตุกยิ้มแล้วเดินตรงมาหา
 
 
“ไงคนเก่งถึงขั้นเป็นลมเลยเหรอเนี่ย”
 
 
ช้อนร่างบางขึ้นมาอุ้มแล้วเดินออกไป
 
 
“วันนี้ผมรับคนไข้แค่นี้นะครับมีธุระต้องจัดการ แล้วก็ลาต่ออีกสักหนึ่งอาทิตย์ด้วยเลย เรื่องหมอที่จะมาทำงานแทน
 
ผมก็เตรียมไว้แล้วพรุ่งนี้เค้าจะมาทำงานแทนผมเลย”
 
 
 
บอกยืดยาวกับพยาบาลแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
.......................................................................................................................
 
อัพแล้ววนะค๊าบ
 
รัดลีดเดอร์จ๊วฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา