Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  127.93K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

อวัยวะแกร่งพองตัวขึ้นจนถึงขีดสุดหญิงสาวยิ้มอย่างพอใจจับมันเล่นไปมาจนมีน้ำเริ่มปริ่มออกมา

 

 

หญิงสาวก็นหยุดการกระทำแล้วลุกออกจากร่างไปทิ้งให้ชายหนุ่มนอนค้างเติ่งคนเดียว

 

 

 

 

“แก้ว!!”

 

 

“ถ้ามันอยากมากนักก็ทำเองซิคะแก้วหมดอารมณ์แล้ว”

 

 

 

ยืนบอกทั้งๆที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่อยางยั่วยวนชายหนุ่ม ดิ้นคลุกคลักแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะแขนถูก

 

 

มัดตรึงไว้ พอแต่งตัวเสร็จก็เดินตรงมาที่ชายหนุ่มจูบไปที่หน้าอกแล้ว...

 

 

 

“แก้วกลับบ้านก่อนนะคะบ๊ายบาย”

 

 

 

เดินออกไปจากห้องโดยไม่หันมามองชายหนุ่ม ไม่เดินออกไปมือเปล่าหยิบกุญแจรถคันใหม่ของชาย

 

 

หนุ่มไปด้วย

 

 

 

“ยัยหยิ่งจอมแสบฝากไว้ก่อนเถอะจะตามไปเอาคืนซะให้ลุกไปไหนไม่ได้เลยคอยดู”

 

 

 

น้ำเสียงโมโหปนค้างเติ่งพูดตามหลังหญิงสาวไปเธอแสบจริงๆเล่นเอาเค้าซะอยู่หมัดไปไหนไม่รอด

 

 

เลย ทั้งครวญครางทั้งขอร้อง หญิงสาวเดินไปยิ้มไปอย่างเป็นผู้ชนะ

 

 

 

“ใครบอกว่าบนเตียงพี่จะคุมเกมได้ตลอด…”

 

 

 

หญิงสาวกดปลดล็อดบีเอ็มคันหรูที่เพิ่งเปิดป้ายแดงมาใหม่สดๆร้อนๆนี่คงเป็นรถคันใหม่ที่คุณหมอ

 

 

จอมหื่นนั่นถอยมาใหม่แหงๆ เธอขับมันออกไปจอดทิ้งไว้ที่สำนักงานของเธอแล้วเปลี่ยนไปขับรถ

 

 

ตัวเองกลับบ้านอย่างสบายใจไม่ได้สนใจบีเอ็มที่ขับมาเลยสักนิด มันถูกปลดล๊อกไว้อย่างงั้นถ้ามีคน

 

 

มือดีมาเห็นรับรองว่าคันนี้ไม่รอดต้องโดนขโมยแหง รถไม่ได้ล๊อกกุญแจพร้อมขับ ก็เธอบอกแล้วไง

 

 

ว่าคนอย่างเธอเสียอะไรไปแล้วย่อมต้องได้เอาคืนบางไม่มากก็น้อย

 

+

 

+

 

+

 

 

Quebec...

 

 

ป๊อปปี้และฟางตั้ดสินใจกลับมาที่เมืองนี้อีกครั้งแต่มาคราวนี้ไม่ได้มาเพื่อวาดรูปเหมือนคราวแรกแต่

 

 

มาเพื่อเก็บภาพร่วมกันเป็นที่ระลึกก่อนจะกลับไทย

 

 

 

1 2 3 แช๊ะ~

 

 

“Thank you…”

 

 

 

ป๊อปปี้และฟางพ่นภาษาที่เป็นสื่อสากลขอบคุณผู้ชายร่างสูงที่มาถ่ายภาพคู่ให้

 

 

หมับ~

 

 

ป๊อปปี้วาดแขนโอบรอบเอวฟางและออกแรงดึงเพียงนึดหน่อยร่างบางก็แทบจะปลิวติดมือเข้ามาแนบ

 

 

อกกว้าง

 

 

“อือ...เล่นอะไรคะเนี่ย”

 

 

“ไหนยิ้มหวานๆซิครับ”

 

 

 

บอกแล้วยิ้มหวานให้ ฟางก็ยิ้มตอบไปอย่างหวานเชี่ยบ รอยยิ้มที่เจือไปด้วยความสุขดวงตาที่เปี่ยมไป

 

 

ด้วยรักถูกถ่ายทอดออกมาอย่างไม่ปิดบัง

 

 

 

แช๊ะ~

 

 

เพี้ย~

 

 

“เล่นอะไรมาแอบถ่ายได้ไงอ่า”

 

 

 

เขินที่ถูกป๊อปปี้แอบถ่ายรูปตอนที่เธอกำลังยิ้ม มือข้างที่ถือกล้องดิจิตอลลดลงแล้วคล้องสายกล้องเก็บ

 

 

ไว้ที่แขน จับฝ่ามือเรียวที่ฟาดลงบนไหล่เมื่อครู่มารวบไว้

 

 

จุ๊บ~

 

 

ความรู้สึกอุ่นที่ฝ่ามือแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เพียงแค่ป๊อปปี้จูบที่ลงมาที่ผ่ามือเบาบางก็ทำให้เธอรู้สึก

 

 

อบอุ่นไปทั้งร่างกาย นี่หน่ะเหรอจูบเดียวสะท้านไปถึงขั่วหัวใจ...

 

 

 

สวบ~

 

 

ดึงฟางเขามากอด

 

 

 

“พรุ่งนี้กลับแล้ว พี่ไม่อยากกลับเลย”

 

 

“ไม่ได้หรอกนะเรายังมีงานนะคะ”

 

 

“ฟาง...”

 

 

“ว่าไงคะ”

 

 

“สัญญากับพี่ได้ไหมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราจะอยู่ข้างกันตลอดไป”

 

 

“ค่ะ”

 

 

 

จูบประทับที่หน้าผากมนอีกครั้งด้วยความรัก กลิ่นไอความรักลอยตลบอบอวนไปทั่วทั้งหน้าโบสถ์

 

 

แห่งหนึ่ง ถึงแม้ว่าวัฒนธรรมตะวันตกจะไม่ถือเรื่องการกอดจูบในที่สาธารณะแต่ก็ไม่วายมีคนส่วน

 

 

ใหญ่มองด้วยความอิจฉา บางคนถึงกับถ่ายภาพไว้เลยก็มี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...................................................................................................................................

 

 

อ๊ากกกขอโทษก๊าบเวลามีน้อยจริงๆได้เท่านี้ครับไว้พรุ่งนี้จะยาวๆและจัดเต็ม(สื่ออีกแล้ว55) มันน้อย

 

 

ไปใช่ไหมอ่าง่าไว้พรุ่งนี้เนอะ^^ อย่าลืมนะคะอ่านแล้วเม้นติชมกันด้วยนะ (พลีส)และถ้าชอบบ้างก็

 

 

โหวดให้บางก็ได้ค๊าบ

 

 

รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟ

 

 

เจอกันตอนหน้าจ๊า*()* KF&TK:)))))

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา