Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย
9.2
tietang
แชร์นิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความงานวันรวมญาติ
บริเวณสนามลานกว้างหน้าบ้านไทยานนท์ถูกเนรมิตเป็นงานเลี้ยงอันหรูหรางานรวมญาติที่จัดขึ้นประจำทุกปีถูก
เนรมิตขึ้นด้วยฝีมือคุณหญิง นามาโกะ ไทยานนท์ คุณผู้หญิงของตระกูลไทยานนท์ งานนี้ถูกจัดขึ้นเพื่อรวมญาติทั้ง
ของตระกูลไทยานนท์ทั้งหมดที่ไม่ว่าจะเปลี่ยนนามสกุลหรือยังไม่เปลี่ยนก็ตามในที่นี้ก็รวมไปถึง ตระกูลจิระคุณ
และเศตสุวรรณ ด้วยที่เป็นตระกูลพี่น้องกันมานาน...
คืนนี้หาจะมองว่าใครเด่นก็คงจะไม่พ้นสามหนุ่มจากสามตระกูล โทโมะ-วิศว ไทยานนท์ ป๊อปปี้-ภาณุ จิระคุณ
และ เขื่อน-ภัทรดนัย เศตสุสวรรณ เพื่อนรักที่มีดีกรีความหล่อกระฉากใจไม่แพ้กัน
“พี่โมะ พี่ป๊อป พี่เขื่อน...”
เสียงใส่ดังมาจากร่างบางระหงในชุดสีน้ำเงิน เธอเรียกชายหนุ่มทั้งสามคนด้วยความดีใจ และด้วยเสียงเรียงเรียกที่
ดังพอควรญาติๆที่ยังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่เลยพาลมองทั้งสามหนุ่มไปด้วย แต่มองได้แว๊บเดี๋ยวก๋ต้อมเบนสายตาไป
ที่สามสาวที่เดินเข้ามา
คนกลางอยู่ในชุดราตรีสีเขียวตองอ่อนโชว์แขนเรียวเล็กที่ขาวเนียนผมสั้นสีดำถูกจัดแต่งให้เข้ากับชุดที่
เธอกำลังใส่อยู่ทำให้ใบหน้าเธอดูเด่นกว่าสองสาวที่เดินขนาบหลังจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก จริญญา ศิริมงคง
สกุล หรือที่ใครก็เรียกว่า “แก้ว” ทนายความสาวของตระกูลศิริมงคงสกุล
และที่ยืนเหลือมๆอยู่ด้านหลัง...ด้านซ้ายอยู่ในชุดสีฟ้าฟู่ฟ่องแต่แอบเซกซี่เล็กๆตรงที่มันสั้นเหนือเข่าขึ้
นมาโชว์ปลีขาที่สวยหาที่ติไม่ได้ผมฟู่ๆของเธอถูกรวบขึ้นมาม้วนเป็นทรงเก๋ไก๋แต่ปล่อยออกมานิดนึ่งเป็นรากไทร
เล็กทำให้หน้าที่ว่าหวานแล้วหวานไปอีกจะใครสะอีกถ้าไม่ใช่สาวนักออกแบบ...ฟาง
คนสุดท้ายอยู่ในชุดเดรสเรียบแนบเนื้อผมดำสลวยถูกดัดเป็นลอนใหญ่ถูกปล่อยลงมาเคลียไหล่ดวงตา
กลมโตสดใสที่ไม่ว่ามองไปที่ใครคนนั้นก็เป็นต้องหลงไหล เฟย์...
“โอ้...นึกว่าเสียงใครเธอเองหรอกเหรอ”
หญิงสาวชุดเขียวตองเอ่ยทักผู้ที่ยืนอยู่ก่อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
พิมประภาคู่แข่งของเธอตั้งแต่สมัยยังอยู่มหาลัยแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้สนใจไม่ว่าพิมจะแข่งกับเธอยังไงคนที่ชนะ
เสมอก็คือเธอ ตอนที่อยู่มหาลัยด้วยกันแก้วเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของคณะมา6ปีรวดในขณะที่พิมก็เป็นได้แค่ไม้
รองเท่านั้น!! จากนันก็เบนสายตาไม่มองหนุ่มๆอีกสามคนที่เหลือพวกเค้าเป็นรุ่นพี่เธอ1ปีคนหนึ่งเป็นหมอ คนหนึ่ง
เป็นวิศวะ ส่วยคนสุดท้ายเป็นนายแบบที่กำลังมาแรงเลยที่เดียวเมื่อเห็นหน้าคุณหมอรูปหล่อหญิงสาวก็เบนสายตา
หนีทันทีไม่ใช่ว่าไม่ถูกกันหรอกนะก็แค่ไม่ชอบขี้หน้าเฉยๆ
“ชิส์”
เสียงจิ๊ปากหลุดออกมาจากปากเรียวที่ถูกเคลือบด้วนลิปต์สีพีช
“ว่าไงครับน้องแก้ว”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาทักหญิงสาวอย่างกวนประสาทแต่ว่าเค้ามีกันสามคนเมื่อคนหนึ่งเดินมาอีกสองคนที่เหลือก็เดิน
ตามมาด้วย หญิงสาวไม่ได้สนใจคำพูดกวนประสาทของคนตรงหน้านักแต่หันไปมองเพื่อนที่ชื่อฟางมากกว่าซึ่ง
หน้าตาตอนนี้เหมือนยากไปจากที่ตรงนี้เหลือเกิน...เพราะอะไรหน่ะเหรอก็เพราะพี่ป๊อปวิศวะหน้าตาดีคนนั้นเคย
เป็นแฟนเก่าฟางมาก่อนหน่ะสิแต่หญิงสาวก็ไม่ทราบสาเหตุที่แนนอนนักหรอกว่าทำไมสองคนนี้ถึงเลิกกันทั้ๆที่ก็รัก
กันดี
“เราไปกันเธอแก้ว”
ฟางเอ่ยบอกหญิงสาวเบาๆ
“เจอกันยังไม่ทันทักทายเลยจะรีบไปไหนหล่ะครับน้องฟาง”
เขื่อนทักทายฟาง
“นี่ๆถ้าเค้าอยากทักก็คงทักไปนานแล้วแหละ...แต่นี้ไม่อยากทักไงชิส์ๆ”
“ทำไมฉันก็ไม่ได้ทักเธอนิยัยหัวหอม”
“ใครอนุญาติให้พี่เรียกชื่อนี้ไม่ทราบห๊ะ”
“ก็ชื่อนี้พี่เป็นคนตั้ง้าจะเรียกก็คงไม่ผิดมั๋งครับหัวหอม...”
เมื่อได้ยินดังนั้นเฟย์ก็รีบเดินก้าวหนีไปทันที สองคนนี้มีอะไรกันรึเปล่าเหมือนว่ามีอะไรแต่ต่างคนก็ต่างไม่ยอม
พูด...
“แก้วกับฟางขอตัวนะคะพี่ป๊อป พี่โมะ”
ชื่อสุดท้ายเธอไม่ค่อยอยากจะเอ่ยนักหรอกนะผู้ชายอะไรหยิ่งชะมัด...
ค่ำคืนเลี้ยงรุ่นถูกจบด้วยการเดินไปคนละทิศละทางไม่มีอะไรไปมากกว่าการเจรจาครั้งนั้น
+
+
+
“โอ้ย...ปวดหัวไม่เอาฉันไม่หมั้นหรอกนะ”
“แล้วแกจะทำยังไงห๊ะ”
“ฉันต้องหาคนที่ดีพร้อมมาเป็นแฟนฉันก่อน”
หญิงสาวร้องโอ้ยโอยเมื่อตอนเช้าของวันแม่ของเธอบอกว่าเธอต้องหมั้ยกับกวิน ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เพรียบพร้อมไปทั้ง
ฐานะ การเรียน และหน้าตาดีไปสะเธอไม่รู้ว่าจะไปหาใครที่ดีกว่ามาเป็นแฟนเพื่อยื้อการหมั้นที่เธอไม่อยากหมั้น
ครั้งนี้
“เฟย์ว่าก็คนที่แก้วเคยคบมาก็ได้ไง”
“โธ่เฟย์ก็รู้ว่าแต่ละคนมีใครที่ดีเท่าพี่กวินได้หล่ะถ้าจะหาแฟนสักคนไปยืนยันก็ต้องหาที่ดีกว่าพี่กวินซิไม่งั้นฉันก็
ต้องโดนจับหมั้นอยู่ดี”
“ถ้างั้นฟางว่าคงยากแหละ พี่กวินดีปานนั้น”
“แต่ฉันต้องหาให้ได้”
“เป็นกำลังใจให้แล้วกันจ๊าเหลือเวลาอีกไม่นาน”
“อืมๆงั้นฉันไปทำงานก่อนนะพอดีนัดลูกความไว้”
“อะจ่ะโชคดี”
รำล่าเพื่อนทั้งสองแล้วขับรถออกไป
+
+
+
แต่ก่อนที่เธอจะไปพบลูกความต้องแวะไปโรงพยาบาลซะก่อนไปเอายาให้แม่นมที่บ้าน สายตาคู่งามมองไปเห็น
ผู้ชายคนหนึ่งสวมชุดกาว์นสีขาวสะอาดกำลังเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ยังไงเค้าก็ยังคง
ความสง่างามไว้ได้อย่างครบถ้วนแม่ว่าจะผ่านเคสผ่าตัดมาหยกๆ...พี่โมะ นี่แหละผู้ชายที่จะดีเท่าพี่กวิน หล่อ รวย
การงานมั่นคง เธอรวบรวมความกล้าเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในห้องทำงาน
“พี่โมะ...ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหม”
ชายหนุ่มออกจะงงกับการทักทายของหญิงสาวเธอกับเค้าไม่เคยทักกันแม้แต่ครั้งเดียวเพราะออกจะไม่ชอบหน้า
กันเธอไม่ชอบที่เค้าหยิ่ง เค้าก็เช่นกันไม่ชอบที่เธอหยิ่ง...
“ครับ”
คำตอบสั้นๆทำให้หญิงสาวยิ่งคิดว่าคนอะไรทำไมหยิ่งอย่างนี้
“พี่มาเป็นแฟนแก้วได้ไหม”
ออกปากขอความช่วยเหลือไป
“งั้นเหรอ...ได้สิ”
ตอบตกลงง่ายดายจนเกินไปหญิงสาวเองก็ยังแปลกใจ
+
+
+
ผับแห่งหนึ่ง
“เฮ้ย!!ไอ้โมะเอาจริงเหรอว่ะ”
“เออสิว่ะ หยิ่งดีนักจะลองดูทำเป็นมาขอเป็นแฟนจะทำให้หลงรักข้าไปเลย”
พูดจบแล้วประกบปากกับหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆนี่เหรอหมอสุดหล่อที่ใครๆว่าดีหนักหนาตกกลางคืนก็เป็นคาสโนวา
ดีๆนั้นเอง
“ว่าแต่คืนนี้ตกลงจะไปกับน้องนไหนว่ะเลือกมาเร็วฉันกับไอ้ป๊อปจะได้เลือกมั่ง”
ให้โอกาสหมอหนุ่มได้เลือกก่อนทั้งสามคนมักจะมาเที่ยวผับแห่งนี้ด้วยกันและเมื่อถึงตอนกลับก็จะหิ้วสาวๆกลับไป
ด้วย
“เอาเนี่ยแหละน้องคนนี้และ”
บอกไปก็จับไปที่หน้าอกอวบของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง
“เอองั้นฉันคนนี้แล้วกัน ตกลงแกจะเป็นแฟนยัยนั้นจริงเหรอวะ”
“เออสิว่ะ มันก็แค่เกมเท่านั้นแหละหึ”
“แต่ฉันว่าแกไม่ควรไปเสี่ยงกับน้องเค้านะ เธอสวยไม่หยอกที่เดียว”
เสียงนี้ดังออกมาจากปากของป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งเงียบมานาน
“แต่ฉันก็หล่อ”
เมื่อความหยิ่งทะนงตัวมีมากกว่าทำให้เกมนี้เริ่มต้นขึ้น!!
+
+
+
“แก้ว แกไปขอพี่เค้าจริงอ่า”
เฟย์พูดเหมือนไม่เชื่อ
“อืม และพี่เค้าก็ตกลงแล้วด้วย”
“เอาแน่เหรอแก้ว”
ฟางถาม
“ก็ต้องแน่เพราะในสายตาฉันถ้าจะหาคนที่จะเทียบพี่กวินได้ก็พี่โมะนี้แหละ”
“แล้วถ้าพี่เค้าทำให้แกรักเค้าขึ้นมาหล่ะ”
ฟางถามเพราะกลัวใจหญฺงสาวเพราถึงพี่โมะที่ใครๆเรียกจะดูดีทุกอย่างแต่มีอย่างหนึ่งที่ใครๆต่างก็รู้พี่เค้าเป็นเสือผู้
หญิงที่เดียว ผู้หญิงคนไหนที่ว่าแน่ก็ยังมาสยบแทบเท้าพี่เค้าทุกรายแล้วเพื่อนสาวของเธอจะรอดไหม
“ถ้าเค้าคิดที่จะเคลมฉัน ก็ก็จะทำให้เค้ารักฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน”
“เฮ้ย!!แก้วจากที่ไปขอให้เค้าเป็นแฟนช่วยกลายเป็นเล่นเกมกันไปแล้วเหรอไง”
“ฉันไม่รู้ถ้าพี่เค้าไม่เริ่มฉันก็จะไม่เริ่ม”
+
+
+
เมื่อสองฝ่ายเริ่มคิดเกมนี้ขึ้นมาทาทายความสามารถของกันและกันเมื่อฝ่ายหนึ่งท้ามีหรืออีกฝ่ายจะไม่รับขอเสนอ
การขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่มครั้งนี้คงจะไม่ธรรมดาซะแล้วสินะเมื่อเกมเริ่มขึ้นแน่นอนตอนจบย่อมต้องมีคน
แพ้และคนชนะเป็นแน่ แต่ถ้าเกมนี้มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้องตอนจบอาจจะเจ็บด้วยกันทั้งคู่ก็เป็นได้แล้วบทสรุป
ของเกมนี้จะเป็นเช่นใคร เธอหรืเขา ใครจะชนะแล้วใครจะเป็นคนที่เจ็บที่สุดกันแน่?? คำตอบจะยังไม่ปรากฏเพราะ
นี่เป็นเพียงแค่บทเริ่มต้นเท่านั้น...
...........................................................................................................................................................................
อัพตอนแรกแล้วนะคะถ้ายังมีใครสนใจก็อ่านแล้วก็เม้นๆกันหน่อยไรเตอรืจะได้อัพต่อไงคะ
อยากอ่านไรเตอร์ก็อยากอัพ
แต่ถ้าอยากอ่านแต่ไม่เม้น ไรเตอร์อัพแต่ไม่มีแรงเช่นกันคะเพราะฉะนั้น
อยากอ่านก็เม้นๆหน่อยนะคะ
บริเวณสนามลานกว้างหน้าบ้านไทยานนท์ถูกเนรมิตเป็นงานเลี้ยงอันหรูหรางานรวมญาติที่จัดขึ้นประจำทุกปีถูก
เนรมิตขึ้นด้วยฝีมือคุณหญิง นามาโกะ ไทยานนท์ คุณผู้หญิงของตระกูลไทยานนท์ งานนี้ถูกจัดขึ้นเพื่อรวมญาติทั้ง
ของตระกูลไทยานนท์ทั้งหมดที่ไม่ว่าจะเปลี่ยนนามสกุลหรือยังไม่เปลี่ยนก็ตามในที่นี้ก็รวมไปถึง ตระกูลจิระคุณ
และเศตสุวรรณ ด้วยที่เป็นตระกูลพี่น้องกันมานาน...
คืนนี้หาจะมองว่าใครเด่นก็คงจะไม่พ้นสามหนุ่มจากสามตระกูล โทโมะ-วิศว ไทยานนท์ ป๊อปปี้-ภาณุ จิระคุณ
และ เขื่อน-ภัทรดนัย เศตสุสวรรณ เพื่อนรักที่มีดีกรีความหล่อกระฉากใจไม่แพ้กัน
“พี่โมะ พี่ป๊อป พี่เขื่อน...”
เสียงใส่ดังมาจากร่างบางระหงในชุดสีน้ำเงิน เธอเรียกชายหนุ่มทั้งสามคนด้วยความดีใจ และด้วยเสียงเรียงเรียกที่
ดังพอควรญาติๆที่ยังเป็นหนุ่มเป็นสาวอยู่เลยพาลมองทั้งสามหนุ่มไปด้วย แต่มองได้แว๊บเดี๋ยวก๋ต้อมเบนสายตาไป
ที่สามสาวที่เดินเข้ามา
คนกลางอยู่ในชุดราตรีสีเขียวตองอ่อนโชว์แขนเรียวเล็กที่ขาวเนียนผมสั้นสีดำถูกจัดแต่งให้เข้ากับชุดที่
เธอกำลังใส่อยู่ทำให้ใบหน้าเธอดูเด่นกว่าสองสาวที่เดินขนาบหลังจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก จริญญา ศิริมงคง
สกุล หรือที่ใครก็เรียกว่า “แก้ว” ทนายความสาวของตระกูลศิริมงคงสกุล
และที่ยืนเหลือมๆอยู่ด้านหลัง...ด้านซ้ายอยู่ในชุดสีฟ้าฟู่ฟ่องแต่แอบเซกซี่เล็กๆตรงที่มันสั้นเหนือเข่าขึ้
นมาโชว์ปลีขาที่สวยหาที่ติไม่ได้ผมฟู่ๆของเธอถูกรวบขึ้นมาม้วนเป็นทรงเก๋ไก๋แต่ปล่อยออกมานิดนึ่งเป็นรากไทร
เล็กทำให้หน้าที่ว่าหวานแล้วหวานไปอีกจะใครสะอีกถ้าไม่ใช่สาวนักออกแบบ...ฟาง
คนสุดท้ายอยู่ในชุดเดรสเรียบแนบเนื้อผมดำสลวยถูกดัดเป็นลอนใหญ่ถูกปล่อยลงมาเคลียไหล่ดวงตา
กลมโตสดใสที่ไม่ว่ามองไปที่ใครคนนั้นก็เป็นต้องหลงไหล เฟย์...
“โอ้...นึกว่าเสียงใครเธอเองหรอกเหรอ”
หญิงสาวชุดเขียวตองเอ่ยทักผู้ที่ยืนอยู่ก่อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
พิมประภาคู่แข่งของเธอตั้งแต่สมัยยังอยู่มหาลัยแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้สนใจไม่ว่าพิมจะแข่งกับเธอยังไงคนที่ชนะ
เสมอก็คือเธอ ตอนที่อยู่มหาลัยด้วยกันแก้วเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของคณะมา6ปีรวดในขณะที่พิมก็เป็นได้แค่ไม้
รองเท่านั้น!! จากนันก็เบนสายตาไม่มองหนุ่มๆอีกสามคนที่เหลือพวกเค้าเป็นรุ่นพี่เธอ1ปีคนหนึ่งเป็นหมอ คนหนึ่ง
เป็นวิศวะ ส่วยคนสุดท้ายเป็นนายแบบที่กำลังมาแรงเลยที่เดียวเมื่อเห็นหน้าคุณหมอรูปหล่อหญิงสาวก็เบนสายตา
หนีทันทีไม่ใช่ว่าไม่ถูกกันหรอกนะก็แค่ไม่ชอบขี้หน้าเฉยๆ
“ชิส์”
เสียงจิ๊ปากหลุดออกมาจากปากเรียวที่ถูกเคลือบด้วนลิปต์สีพีช
“ว่าไงครับน้องแก้ว”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาทักหญิงสาวอย่างกวนประสาทแต่ว่าเค้ามีกันสามคนเมื่อคนหนึ่งเดินมาอีกสองคนที่เหลือก็เดิน
ตามมาด้วย หญิงสาวไม่ได้สนใจคำพูดกวนประสาทของคนตรงหน้านักแต่หันไปมองเพื่อนที่ชื่อฟางมากกว่าซึ่ง
หน้าตาตอนนี้เหมือนยากไปจากที่ตรงนี้เหลือเกิน...เพราะอะไรหน่ะเหรอก็เพราะพี่ป๊อปวิศวะหน้าตาดีคนนั้นเคย
เป็นแฟนเก่าฟางมาก่อนหน่ะสิแต่หญิงสาวก็ไม่ทราบสาเหตุที่แนนอนนักหรอกว่าทำไมสองคนนี้ถึงเลิกกันทั้ๆที่ก็รัก
กันดี
“เราไปกันเธอแก้ว”
ฟางเอ่ยบอกหญิงสาวเบาๆ
“เจอกันยังไม่ทันทักทายเลยจะรีบไปไหนหล่ะครับน้องฟาง”
เขื่อนทักทายฟาง
“นี่ๆถ้าเค้าอยากทักก็คงทักไปนานแล้วแหละ...แต่นี้ไม่อยากทักไงชิส์ๆ”
“ทำไมฉันก็ไม่ได้ทักเธอนิยัยหัวหอม”
“ใครอนุญาติให้พี่เรียกชื่อนี้ไม่ทราบห๊ะ”
“ก็ชื่อนี้พี่เป็นคนตั้ง้าจะเรียกก็คงไม่ผิดมั๋งครับหัวหอม...”
เมื่อได้ยินดังนั้นเฟย์ก็รีบเดินก้าวหนีไปทันที สองคนนี้มีอะไรกันรึเปล่าเหมือนว่ามีอะไรแต่ต่างคนก็ต่างไม่ยอม
พูด...
“แก้วกับฟางขอตัวนะคะพี่ป๊อป พี่โมะ”
ชื่อสุดท้ายเธอไม่ค่อยอยากจะเอ่ยนักหรอกนะผู้ชายอะไรหยิ่งชะมัด...
ค่ำคืนเลี้ยงรุ่นถูกจบด้วยการเดินไปคนละทิศละทางไม่มีอะไรไปมากกว่าการเจรจาครั้งนั้น
+
+
+
“โอ้ย...ปวดหัวไม่เอาฉันไม่หมั้นหรอกนะ”
“แล้วแกจะทำยังไงห๊ะ”
“ฉันต้องหาคนที่ดีพร้อมมาเป็นแฟนฉันก่อน”
หญิงสาวร้องโอ้ยโอยเมื่อตอนเช้าของวันแม่ของเธอบอกว่าเธอต้องหมั้ยกับกวิน ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เพรียบพร้อมไปทั้ง
ฐานะ การเรียน และหน้าตาดีไปสะเธอไม่รู้ว่าจะไปหาใครที่ดีกว่ามาเป็นแฟนเพื่อยื้อการหมั้นที่เธอไม่อยากหมั้น
ครั้งนี้
“เฟย์ว่าก็คนที่แก้วเคยคบมาก็ได้ไง”
“โธ่เฟย์ก็รู้ว่าแต่ละคนมีใครที่ดีเท่าพี่กวินได้หล่ะถ้าจะหาแฟนสักคนไปยืนยันก็ต้องหาที่ดีกว่าพี่กวินซิไม่งั้นฉันก็
ต้องโดนจับหมั้นอยู่ดี”
“ถ้างั้นฟางว่าคงยากแหละ พี่กวินดีปานนั้น”
“แต่ฉันต้องหาให้ได้”
“เป็นกำลังใจให้แล้วกันจ๊าเหลือเวลาอีกไม่นาน”
“อืมๆงั้นฉันไปทำงานก่อนนะพอดีนัดลูกความไว้”
“อะจ่ะโชคดี”
รำล่าเพื่อนทั้งสองแล้วขับรถออกไป
+
+
+
แต่ก่อนที่เธอจะไปพบลูกความต้องแวะไปโรงพยาบาลซะก่อนไปเอายาให้แม่นมที่บ้าน สายตาคู่งามมองไปเห็น
ผู้ชายคนหนึ่งสวมชุดกาว์นสีขาวสะอาดกำลังเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ยังไงเค้าก็ยังคง
ความสง่างามไว้ได้อย่างครบถ้วนแม่ว่าจะผ่านเคสผ่าตัดมาหยกๆ...พี่โมะ นี่แหละผู้ชายที่จะดีเท่าพี่กวิน หล่อ รวย
การงานมั่นคง เธอรวบรวมความกล้าเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในห้องทำงาน
“พี่โมะ...ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหม”
ชายหนุ่มออกจะงงกับการทักทายของหญิงสาวเธอกับเค้าไม่เคยทักกันแม้แต่ครั้งเดียวเพราะออกจะไม่ชอบหน้า
กันเธอไม่ชอบที่เค้าหยิ่ง เค้าก็เช่นกันไม่ชอบที่เธอหยิ่ง...
“ครับ”
คำตอบสั้นๆทำให้หญิงสาวยิ่งคิดว่าคนอะไรทำไมหยิ่งอย่างนี้
“พี่มาเป็นแฟนแก้วได้ไหม”
ออกปากขอความช่วยเหลือไป
“งั้นเหรอ...ได้สิ”
ตอบตกลงง่ายดายจนเกินไปหญิงสาวเองก็ยังแปลกใจ
+
+
+
ผับแห่งหนึ่ง
“เฮ้ย!!ไอ้โมะเอาจริงเหรอว่ะ”
“เออสิว่ะ หยิ่งดีนักจะลองดูทำเป็นมาขอเป็นแฟนจะทำให้หลงรักข้าไปเลย”
พูดจบแล้วประกบปากกับหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆนี่เหรอหมอสุดหล่อที่ใครๆว่าดีหนักหนาตกกลางคืนก็เป็นคาสโนวา
ดีๆนั้นเอง
“ว่าแต่คืนนี้ตกลงจะไปกับน้องนไหนว่ะเลือกมาเร็วฉันกับไอ้ป๊อปจะได้เลือกมั่ง”
ให้โอกาสหมอหนุ่มได้เลือกก่อนทั้งสามคนมักจะมาเที่ยวผับแห่งนี้ด้วยกันและเมื่อถึงตอนกลับก็จะหิ้วสาวๆกลับไป
ด้วย
“เอาเนี่ยแหละน้องคนนี้และ”
บอกไปก็จับไปที่หน้าอกอวบของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง
“เอองั้นฉันคนนี้แล้วกัน ตกลงแกจะเป็นแฟนยัยนั้นจริงเหรอวะ”
“เออสิว่ะ มันก็แค่เกมเท่านั้นแหละหึ”
“แต่ฉันว่าแกไม่ควรไปเสี่ยงกับน้องเค้านะ เธอสวยไม่หยอกที่เดียว”
เสียงนี้ดังออกมาจากปากของป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งเงียบมานาน
“แต่ฉันก็หล่อ”
เมื่อความหยิ่งทะนงตัวมีมากกว่าทำให้เกมนี้เริ่มต้นขึ้น!!
+
+
+
“แก้ว แกไปขอพี่เค้าจริงอ่า”
เฟย์พูดเหมือนไม่เชื่อ
“อืม และพี่เค้าก็ตกลงแล้วด้วย”
“เอาแน่เหรอแก้ว”
ฟางถาม
“ก็ต้องแน่เพราะในสายตาฉันถ้าจะหาคนที่จะเทียบพี่กวินได้ก็พี่โมะนี้แหละ”
“แล้วถ้าพี่เค้าทำให้แกรักเค้าขึ้นมาหล่ะ”
ฟางถามเพราะกลัวใจหญฺงสาวเพราถึงพี่โมะที่ใครๆเรียกจะดูดีทุกอย่างแต่มีอย่างหนึ่งที่ใครๆต่างก็รู้พี่เค้าเป็นเสือผู้
หญิงที่เดียว ผู้หญิงคนไหนที่ว่าแน่ก็ยังมาสยบแทบเท้าพี่เค้าทุกรายแล้วเพื่อนสาวของเธอจะรอดไหม
“ถ้าเค้าคิดที่จะเคลมฉัน ก็ก็จะทำให้เค้ารักฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน”
“เฮ้ย!!แก้วจากที่ไปขอให้เค้าเป็นแฟนช่วยกลายเป็นเล่นเกมกันไปแล้วเหรอไง”
“ฉันไม่รู้ถ้าพี่เค้าไม่เริ่มฉันก็จะไม่เริ่ม”
+
+
+
เมื่อสองฝ่ายเริ่มคิดเกมนี้ขึ้นมาทาทายความสามารถของกันและกันเมื่อฝ่ายหนึ่งท้ามีหรืออีกฝ่ายจะไม่รับขอเสนอ
การขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่มครั้งนี้คงจะไม่ธรรมดาซะแล้วสินะเมื่อเกมเริ่มขึ้นแน่นอนตอนจบย่อมต้องมีคน
แพ้และคนชนะเป็นแน่ แต่ถ้าเกมนี้มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้องตอนจบอาจจะเจ็บด้วยกันทั้งคู่ก็เป็นได้แล้วบทสรุป
ของเกมนี้จะเป็นเช่นใคร เธอหรืเขา ใครจะชนะแล้วใครจะเป็นคนที่เจ็บที่สุดกันแน่?? คำตอบจะยังไม่ปรากฏเพราะ
นี่เป็นเพียงแค่บทเริ่มต้นเท่านั้น...
...........................................................................................................................................................................
อัพตอนแรกแล้วนะคะถ้ายังมีใครสนใจก็อ่านแล้วก็เม้นๆกันหน่อยไรเตอรืจะได้อัพต่อไงคะ
อยากอ่านไรเตอร์ก็อยากอัพ
แต่ถ้าอยากอ่านแต่ไม่เม้น ไรเตอร์อัพแต่ไม่มีแรงเช่นกันคะเพราะฉะนั้น
อยากอ่านก็เม้นๆหน่อยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
