Jealous...หึงนะคร๊าบบบ

 
“มาทำไมแต่เช้าว่ะ?”ร่างสูงกระซิบกระซาบพูดกับเขื่อนเบาๆเพราะเกรงว่าแก้วจะตื่นเสียก่อน   เขื่อนเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับเสียงอันแผ่วเบาของเขา
“โว้ยย!กลัวแม่มึงจะตื่นหรือไงว่ะ พูดดังๆดิ!  เฮ้ยๆไม่ต้องๆชั้นเปิดได้ล่ะ แกไม่ได้ล๊อกห้องนี่หว่า”
“เฮ้ย! ไอ้เขื่อน!”ร่างสูงร้องห้ามเพื่อน   รักไม่ทันเสียแล้ว...
 
 
                   เขื่อนเดินผิวปากเข้ามาอย่างอารมณ์ดี หันซ้ายแลขวาก็ยังไม่เจอเพื่อนรักเสียที
 
“อยู่ไหนของแกว่ะ?”เมื่อกวาดตามองไปรอบห้องแล้วยังไม่เจอ เขื่อนจึงตัดสินใจเข้าไปห้องนอนเพื่อนอย่างถือวิสาสะทันที อารามรีบร้อนทำให้เขาเสียมารยาทอย่างห้ามไม่ได้...
 
 
             ชั้นรีบจริงๆโว้ย!
 
 
O_O!!!!
          ภาพสาวน้อยที่นอนเกยหน้าอกของเพื่อนรักปรากฏต่อสายตาของเขา เขื่อนยิ้มกริ่มแล้วแซวทันที อีกฝ่ายมองตามด้วยความหงุดหงิด พลางโบกมือไล่ให้เขื่อนไปรอข้างนอก ก่อนที่ตัวเองจะลุกออกมาจากแก้วอย่างแผ่วเบา....
“อะไของมึงว่ะไอ้เขื่อน?เข้ามาทำไมแต่เช้า!”ร่างสูงต่อว่า แต่เขื่อนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรแถมยังยิ้มล้อเลียนด้วยซ้ำไป
“แหม!หนักสิมึง  เพลาๆซะบ้างเหอะ!น้องเค้ายังเด็กอยู่นะโว้ย!เดี๋ยวช้ำซะหมด!!”
“กูรู้และ!ตกลงมาทำไมอะไรแต่เช้าว่ะ....รบกวนชะมัด!”
“คือเมื่อคืนเนี่ย....ตอนอยู่ที่ผับอ่ะ มึงเห็นใครกินแก้วกูบ้างป่ะว่ะ....”ข้อขัดข้องใจของเขื่อนทำเอาเขาต้องลากสังขารมาหาโทโมะแต่เช้า!
“จะไปรู้มั๊ย? เออ...แต่เมื่อคืนกูเป็นอะไรไม่รู้ว่ะ...โคตรร้อนเลย  แถมยัง....เอ่อ...อยากแบบนั้น!!”ร่างสูงเฉสายตาไปทางห้องนอน ซึ่งเขื่อนก็รู้ทันทีโดยไม่ต้องบอกมากมาย
“เป๊ะ!!!”เขื่อนดีดนิ้วเป๊าะทันที
“อะไรของมึงว่ะ มันน่ายินดีตรงไหนไม่ทราบ!!!”โทโมะถามกลับอย่างอารมณ์เสีย
“กูรู้และ?...มึงนี่เองที่กินแก้วกู....ถึงได้ร้อนรนจนน้องเค้านอนซมอย่างนั้นนะ ฮ่าๆๆ แรงจริงๆ!”เขื่อนหัวเราะอย่างสะใจ ในขณะที่อีกฝ่ายมองตามด้วยสีหน้างุนงง
“หมายความว่ายังไง?”
“ก็หมายความว่า....ยาที่ใส่ในแก้วนะกูเป็นคนใส่เอง แหม่! กะว่าจะสนุกกับสาวๆเสียหน่อยไปเข้าห้องน้ำกลับมาแปปเดียว เหลือแต่แก้วเปล่าซะล่ะ....ไม่นึกเลยว่าแกจะเป็นคนกินเข้าไป ฮ่าๆๆๆ”
“นี่หมายความว่า...แกเองเหรอที่เป็นคนใส่ยานะ....ไม่ใช่พลอยหรอกเหรอ?”
“เออ....กูเนี่ยแหละ !!!”
“ไอ้เวรเอ๊ย!!!!”ร่างสูงตบหัวเพื่อนตัวแสบอย่างแรงจนอีกฝ่ายร้องโอย
“โอ๊ย!ไอ้บ้าตบกูทำไมว่ะ  มึงต้องขอบใจกูด้วยซ้ำ....แล้วเป็นไง?เมื่อคืนนี้......สวรรค์ชั้น 7 หรือเปล่าว่ะ ฮ่าๆ”
“ทรมานchipหาย! ถ้าตัวเล็กของกูไม่ยอมนะ....กูตายแน่ๆ!”ร่างสูงสบถอย่างเซ็งๆ
“โทษทีๆแต่ช่วยไม่ได้นี่หว่า มึงอยากกินแก้วกูทำไมเล่า-*-....แล้วนี่ค่อยยังชั่วหรือยังว่ะ...หรือว่า ยามันยังออกฤทธิ์อยู่?”
“ไม่แล้วล่ะ.....”
“เออดีแล้ว! เดี๋ยวเมียมึงไม่ได้พักกันพอดี.......น่างสงส๊าน น่าสงสาร ฮ่าๆ เฮ้ย!...แล้วเมื่อคืนมึงใส่เสื้อกันฝนหรือเปล่าเนี่ย?”เขื่อนเอ่ยถามเสียงสูงทันที ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนชาย อีกฝ่ายส่ายหน้าน้อยๆไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร!
“เปล่า!..กูเมาขนาดนั้น แถมอารมณ์ยังพาไปอีก กูจะไปรู้ตัวอะไรว่ะ....แต่อย่างนั้นก็เหอะ! กูก็ไม่เคยใส่อยู่แล้ว!”ร่างสูงยักไหล่อย่างไม่แคร์จนอีกฝ่ายตาโต
“เดี๋ยวเถอะมึง!กลัวน้องเค้าจะไม่ท้องใช่มั๊ย?”
“โว้ย!ไอ้เขื่อนนี่!....ตัวเล็กกินยาอยู่หรอกน่า อย่าเซ้าซี้มากได้ป่ะ เดี๋ยวพ่อแตะไปนู่น!”
“ไม่น่าล่ะ!เดี๋ยวนี้ ชุดนักศึกษาฟิตจนกระดุมแทบปริเลย ฮ่าๆ”ร่างสูงตาโตทันทีที่ได้ยินเพื่อนรักกล่าวถึงแฟนสาว
“เดี๋ยวกูถีบให้!มึงมองหน้าอกแก้วเหรอ ไอ้....”
“ใจเย็นๆ กูเปล่าซะหน่อย!แค่บังเอิญน่า ไม่ได้จ้องสังเกตสักหน่อย โธ่เอ๊ย!ไอ้ขี้งก!!!”ถ้าไม่ติดว่าเขื่อนเป็นเพื่อนรัก เพื่อตายล่ะก็ มีหวังงานนี้เขื่อนได้กินหมัดไปแน่!
 
 
                      ไอ้เวรนี่!!  ไม่กระทืบก็บุญเท่าไหร่แล้ว!!
 
 
“ไม่มีอะไรแล้ว มึงรีบๆกลับไปดิ๊!กูจะไปนอนต่อแล้ว”ร่างสูงเอ่ยไล่เพื่อนรักทันทีที่ทุกอย่างกระจ่างแจ้ง
‘คนทำคือไอ้เขื่อน...ไม่ใช่พลอย!”
 
              รู้สึกผิดกับพลอยเหมือนกัน แฮะ!
 
“เออ.!ไปก็ได้ว่ะ...อิจฉาโว้ยย!คนมีแฟนเป็นตัวเป็นตน!”เขื่อนตะโกนอย่างสุดเซ็งก่อนจะเดินออกไป  ร่างสูงส่ายหน้ามองตามอย่างเอือมๆ
 
 
            แกก็ลองเลิกเป็นเพลย์บอยดูสิว่ะ!!!
 
 
             หลังจากเคลียปัญหากับเพื่อนได้เสร็จร่างสูงก็เดินกลับไปที่ห้องอีกครั้ง คนตัวเล็กยังคงหลับสนิท!ก่อนจะรู้สึกตัวมือถูกมือหนาโอบกอดเอาไว้!
“อือ.....”ร่างบางครางเสียงต่ำเมื่อถูกสัมผัส
“ นอนซะนะ!เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้^^”ร่างสูงโน้มหน้าลงไปหอมแก้มเล็กน้อยก่อนจะกระซิบบอก อีกฝ่ายพยักหน้ารับ อย่างเหนื่อยอ่อน แค่แรงจะลุกยังไม่มีเลย!
.
.
.
          เมื่อจัดแจงธุระของตัวเองเสร็จ จึงมาจัดการกับเด็กขี้เซาบนเตียงต่อ น้ำอุ่นถูกชำระร่างกายอย่างแผ่เบา ก่อนที่ร่างสูงจะจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าให้
“เสร็จแล้วนะตัวน้อย ตื่นมากินข้าวก่อนเถอะจะได้มีแรง!”
“อื้อ...แก้วปวดหัว!”มือบางยกกุมขมับตัวเองพลางนิ่วหน้าด้วยความรู้สึกปวดร้าว ทั้งปวดหัวและปวดตามร่างกาย!
 “ไหนพี่ดูหน่อยสิ!”   ร่างสูงยกมืออังหน้าผากร่างบางแล้วถึงกับเบ้หน้า
“อื้อ....”
“ตัวร้อนจี๋เลย! แก้วพี่ขอโทษนะ! เดี๋ยวพี่ไปหายามาให้ รอพี่แปปเดียวนะ!”ร่างบางพยักหน้ารับก่อนที่ร่างสูงจะออกไปเอายามาให้
“อ่ะ กินยาเสียหน่อยนะ!จะได้ค่อยยังชั่ว!”
“อืม...”แก้วรับคำแล้วทำตามอย่างว่าง่าย  ก่อนที่ร่างสูงจะอุ้มคนตัวเล็กมานอนพิงอกเพื่อกอดให้ความอบอุ่น
“แบบนี้อุ่นมั๊ย?”
“อืม....”
“แก้วพี่มีเรื่องจะบอก!”
“เรื่องอะไร?”
“เรื่องเมื่อคืน...ไม่ใช่เพราะพลอยอย่างที่เราเข้าใจกันหรอก.......แต่มันเป็นเพราะไอ้เขื่อนต่างหากล่ะ!”ร่างบางเฉสายตาขึ้นมองหน้าเขา ก่อนที่อีกฝ่ายจะอธิบายให้ฟัง
“เพราะพี่เขื่อนนี่เอง! เฮอะ!แต่ถึงยังไงแก้วก็ยังโกรธพี่อยู่ดี ”
“อ้าว!โกรธพี่เรื่องอะไรละค่ะ!”
“แล้วพี่ไปจูบกับพี่พลอยทำไมเล่า...แล้วไอ้เรื่องที่โทรไปแล้วก็ไม่รับทั้งๆที่พี่เป็นคนบอกให้แก้วโทรไป แล้วไหนจะเรื่องเมาอีก!พี่สัญญากับแก้วแล้วพี่ก็ทำไม่ได้!!!ฮึ”
“โอ๋ๆพี่ขอโทษ เรื่องพลอยนะ มันเป็นเพราะพี่เห็นเป็นแก้วต่างหากล่ะ....ตอนนั้นยาคงเริ่มออกฤทธิ์ละมั้ง แต่ไอ้เรื่องเมาเนี่ย!พี่ขอโทษจริงๆนะ  ไอ้เขื่อนมันชวนพี่อ่า!”
“ฮึ!แล้วเป็นไงสุดท้ายใครต้องรับกรรม....เป็นแก้วอีก!!!”ร่างบางตัดพ้อด้วยความหมั่นไส้ อาการป่วยหายเป็นปลิดทิ้ง
 
 
                        เฮอะ!สุดท้ายก็ต้องเป็นแก้วที่เจ็บตัว!!!!
 
 
“จุ๊บๆๆๆ! พี่ขอโทษน้า^^ เอาเป็นว่าพี่จะไถ่โทษให้ แก้วอยากให้พี่ทำอะไรก็...ว่ามาเลย!”ร่างสูงจู่โจมหอมแก้มขาวนับครั้งไม่ถ้วน
“แน่นะ!”
“ค๊าบบบ^^”
“ตอนนี้แก้วยังคิดไม่ออก! ไว้คิดออกแล้วจะบอกทีหลังแล้วกัน”
“ได้ค๊าบบบ”
 
 
..................................................................................................................................................................................-
 
ว๊ากกก>O<!!!  ว่าจะไม่อัพล่ะนะ ทุกทีเลย! เอาล่ะตอนนี้อาจมีคำไม่สุภาพปะปนอยู่ ก็ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ละค๊าบบบ^^!~   ว่าแต่สนุกกันหรือเปล่า ขอเสียงหน่อย เฮ้!!!!^O^/  +____=? เอาล่ะขอเวลาไปแต่งตอนต่อไปให้จบก่อนนะ!  ฝันดีนะทุกคน รักนะจุ๊บๆ^3^<<<(บ้าไปแล้ววว><)