Jealous...หึงนะคร๊าบบบ

 
 
“พี่ๆ!เป็นอะไรไป?”ร่างบางเขย่าหัวไหล่เขาอย่างแรง อีกฝ่ายลงไปนอนหอบหายใจแรง เม็ดเหงื่อผุดพรายทุกผิวขุมขน
“แก้ว...แฮ่กๆ...พี่ร้อน ....ร้อนมาก!”แก้วลุกขึ้นมองเขานิ่งๆ ไม่รู้เลยไม่รู้จริงๆว่าเขาเป็นอะไร?
 
 
                     อาการแปลกๆ ทำไมไม่เคยเจอมาก่อน!
 
 
“พี่!”ถึงจะโมโหเขายังไง แต่ความเป็นห่วงย่อมมาก่อนเสมอ มือบางแตะเบาๆที่ข้อมือของร่างสูง อีกฝ่ายสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ แต่ที่น่าตกใจกว่าก็คือแก้ว....
“ออกไปก่อน!....พี่บอกให้ออกไปก่อน!”
“พี่เป็นอะไรไป อ๋อ...อยากกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นมากใช่มั๊ย? ไปเลย ไปสิ ฮึ!”ร่างบางลุกผึงจากเตียงนอนทันที ความโกรธประทุขึ้นอีกครั้ง!
                เขาไม่ได้โต้แย้งใดๆ ร่างสูงกลับวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อดับความรุ่มร้อนในกายให้หมดสิ้น หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น....แต่ไม่ใช่เลย!
“ตกลงพี่เป็นอะไรกันแน่!”ร่างบางตามเข้ามาพลางฉุดเขาให้หันหน้ามา แล้วถามอย่างสงสัย
                        ร่างสูงหายใจช้าๆ แต่หอบหนัก ดวงตาจ้องมองอีกฝ่ายนิ่งๆ  ความรู้สึกแปลกๆวิ่งฉิวไปทั่วร่างกาย  พลางสะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านนั่นออกไป! แต่เขา...ทำไม่ได้!!!
“อื้อ....”ร่างสูงดึงคนตัวเล็กเข้ามาประกบจูบอย่างกระหาย  สายน้ำที่ไหลรดทำให้ทั้งคู่เปียกชุ่ม  ร่างสูงดันตัวร่างบางติดกำแพงก่อนจะกดจูบหนักหน่วงลงบนกลีบปากบางอีกครั้ง   เสียงครางอื้ออึงดังขึ้นในลำคอของอีกฝ่าย  มือหนาฉีกกระชากเสื้อยืดสีขาวตัวบางออกจนขาดวิ่น! ก่อนจะลูบไล้ผิวเนียนอย่างโหยหา จนแก้วตั้งรับไม่ทัน!
“ปล่อยนะ! พี่เป็นอะไร? เป็นบ้าอะไรไป!!!!”ร่างบางยันใบหน้าของเขาออก สายตาคมจดจ้องคนตัวเล็กราวกับจะกลืนกินเข้าไปเสียให้ได้
 
 
                                  สายตาหมาป่าชัดๆ!!!
 
 
 
“พี่ต้องการแก้ว!!!”
“..............”
“พี่เป็นอะไรไม่รู้.....พี่..........ถ้าแก้วไม่ยินยอม ออกไปข้างนอกซะ!....อย่าพึ่งเข้ามา”ร่างสูงกัดฟันพูดอย่างทรมาน สีหน้าเก็บกดที่ต้องการระบาย! ทำเอาแก้วใจสั่นวูบ รู้สึกสงสารอย่างบอกไม่ถูก
“เอ่อ.....”
“ออกไปก่อน!”
 
 
                     อาการแบบนี้!มัน..........
 
 
“ยอมแล้ว.....แก้วยอมพี่แล้ว!”ร่างบางตอบกลับเสียงนักแน่นแต่อีกฝ่ายส่ายหน้าพลางยิ้มน้อยๆ
“อย่าเลย  ออกไปก่อนนะ ขอพี่อยู่คนเดียว!สักพัก!”
“พี่ทำไม่ได้หรอก.....เชื่อแก้วเถอะ  แก้วเข้าใจแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นทำอะไรกับพี่!”ความข้องใจ กระจ่างแจ้งในทันที
 
 
 
                ร้ายกาจมากนะพี่พลอย!
 
 
 
“ผู้หญิงคนนั้น?....พลอย!!!”
“มันทรมานมากใช่มั๊ย? แก้วไม่ว่าอะไรพี่หรอก”ร่างสูงก้มหน้าหลบสายตานิ่งๆ   หลายความรู้สึกประเดประดังเข้ามา ทั้งงงว่าตัวเองเป็นอะไร ทั้งต้องการ....ร่วมรักกับคนตรงหน้า!  แต่หากมันเป็นเพราะอะไรก็มิอาจทราบได้!!!
           ร่างบางรู้ดีว่าร่างสูงรู้สึกเช่นไร  มือบางปลดสายบราที่ปกปิดผิวกายออกช้าๆ เพื่อเปิดทางให้เขา....................
.
.
.
.
.
.
            ภายใต้อุณหภูมิเย็นช่ำจากเครื่องปรับอากาศไม่สามรถดับความรุ่มร้อนในกายของร่างสูงได้เลยแม้แต่น้อย....2  ร่างเหมือนอยู่กลางทะเลทรายอันร้อนระอุ กับบทรักที่ถูกส่งมอบโดยร่างสูง  มือหนาเค้นคลึงอกสวยด้วยแรงอารมณ์ที่โหมกระหน่ำเข้ามาไม่ขาดสาย  ลิ้นร้อนลากไล้ไปทั่วผิวกายของร่างบาง..........
“อื้อ....”ร่างบางตัวสั่นเทิ้มด้วยแรงการกระทำจากคนด้านบน  ไฟรักที่แล่นฉิวทำเอาเขาไม่สามารถหักห้ามมันได้เลยจริงๆ
“แก้ว...อือ...พี่ขอบใจนะ....พี่ ขะ ขอโทษ!”ร่าสูงเอ่ยบอกเสียงสั่น ในใจนึกภาวนาให้การกระทำอันแสนงี่เง่าของตัวเองสิ้นสุดเสียที  นึกสงสารร่างบางในใจที่ต้องมารับผลพวงจากการกระทำของตัวเอง...แต่ทว่า....ร่างกายกลับไม่หยุดตอบสนองก็เท่านั้น!
“แก้ว...อึก...เจ็บ~”ร่างบางร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก ระหว่างเธอกับเขาก็ตาม!
“พี่ขอโทษ”ร่างสูงผ่อนแรงการกระทำลง  ก่อนที่ร่างบางจะรู้สึกเสียววูบบริเวณท้องน้อย  และภารกิจสิ้นสุดลง!..........................
 
                      ร่างสูงถอดถอนตัวออกจากร่างกายของร่างบาง   มือหนาลูบเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามใบหน้าหวานพลางก้มลงจูบขมับที่ชื้นเหงื่อของอีกฝ่าย   ร่างบางหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน..............
“แก้ว...พี่รักแก้วนะ  ขอบคุณนะที่รัก!”
“อือ....”ตอบได้แค่นั้นร่างบางก็ผล็อยหลับลงเพราะความเพลีย
.
.
.
.
        แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านทำให้ร่างสูงรู้สึกตัว   ก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กข้างกายที่ยังหลับสนิทภายใต้ผ้าห่มผืนหนา
 
 
                      พี่ขอโทษนะ  ตัวเล็กของพี่! ขอโทษจริงๆ
 
 
 
      มือหนาลูบไล้ปอยผมของคนที่กำลังหลับสบาย  วงแขนแข็งแรงตวัดคนตัวเล็กเข้ามากอดเพื่อให้ความอบอุ่น ตามที่โบราณบอก หนาวเนื้อให้ห่มเนื้อ  ผิวกายอุ่นของร่างสูงแผ่ซ่านไปยังคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี!
 
        ร่างสูงมองตามยิ้มๆกับคนตัวเล็กที่นอนเกยหน้าอกตัวเองอยู่อย่างสบาย เมื่อวานไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง?  จำได้แค่ว่าตอนไปผับกับเขื่อน สักพักก็บังเอิญไปเจอพลอยพอดี!  .....รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เห็นแก้วเข้าไป(ที่โดนตบนั้นแหละ-*-)  ตอนนี้เขาพอจะเริ่มรู้ตัวบ้างแล้วว่าคงโดนวางยาเป็นแน่.......
 
 
                 ถ้านางฟ้าตัวน้อยของพี่ไม่เข้าไป พี่ก็คง......จะไม่เหลืออะไรแน่ๆ!
 
 
        ร่างสูงยิ้มให้กับตัวเองอย่างมีความสุข พลางโอบกอดคนตัวเล็กให้กระชับแน่นยิ่งขึ้น
 
ก๊อกๆๆๆ!
เสียงเคาะประดูดังขึ้นแต่เช้า ร่างสูงหงุดหงิดไม่น้อยที่ถูกขัดจังหวะการชื่นชมคนตัวเล็ก!
“ใครว่ะ?”
   สักพักเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของร่างสูงก็ดังขึ้น
“ฮัลโหล!”
“ทำไมแกไม่เปิดประตูให้ชั้นว่ะ เคาะจนมือจะหงิกแล้วนะโว้ยยย!”เขื่อนตะคอกใส่ทันทีที่โทโมะรับ
 
 
 
        ไอ้ตัวขัดคือมันนี่เอง!
 
 
................................................................................................................................
นอนกันหรือยังทุกโคนนนน^^ อัพและ 2ตอนแล้วนะT^T พรุ่งนี้บ๊าย บาย ขอลาป่วยค๊าบบบ>[]< ฝีนดีค๊าบบบทุกคน!!!