LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"อื้อๆ ๆ ๆ" แก้วที่ถูกมัดขาและแขนด้วยสายรัดผ้าม่านอย่างหนาและปิดปากด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก เธอดิ้นกุกกักอยู่ในห้องน้ำ เควินอุ้มเธอมาวางที่ชักโครก ใช่ ! เควินส่งข้อความมา เอาไว้ตอนท้ายเธอจะบอกให้ฟัง อย่าลืมเตือนเธอด้วยหล่ะ
"เป็นอะไรไป...ไม่เหมือนเธอเลยนะ" เควินไม่เข้าใจ ทำไมทุกคนเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะเป็นฟาง คนที่เขารักแต่ความจริงเธอยังรักเขา เธอแค่ประชดเขาต่างหาก ส่วนแก้ว เพราะไอ้บ้านี่ต่างหาก มันคงไปหว่านเสน่ห์ให้แก้วหลงมากกว่าแต่คิดว่าเขาจะยอมหรอ ! คนที่รักเขายังไงก็ต้องรักแบบนั้น เธอไม่มีสิทธิ์หมดรักเขา
"ฉันเกลียดนาย เกลียด ๆ ๆ ๆ อื้อ~" แก้วที่ได้รับอิสระแต่ทำไมคนที่เธอรักเป็นแบบนี้หล่ะ ? นี่หรอคนที่เธอรักมันไม่ใช่ ! เธอเกลียดเขา เกลียดที่เขาทำทุกอย่างแม้กระทั่งหลอกใช้เธอเพื่อฟาง เกลียดที่เขาทำร้ายคนที่ไม่เกี่ยวข้อง เกลียดที่เขาทำอะไรบ้าๆเพราะเห็นเธอเป็นฟาง เขาไม่เคยเห็นใครสำคัญเท่าฟาง
"เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแก้ว ฉันรักเธอ" เสียงเควินเป็นเหมือนเสียงหลงใหลแต่มันเสแสร้ง ฟางทำอะไรกับเขา หรือว่าฟางประชดเควินด้วยการเอาใครสักคนมาเป็นคู่รัก 
"เราจะไม่เหมือนเดิม ฉันรักเขา ฉันรักโทโมะ ไม่ใช่นาย !" แก้วตะคอกใส่เควินอย่างเหลืออด เขากลัวเธอหมดรัก
"เธอโกหก"
"นายต่างหากที่ไม่รับความจริง"
"งั้นอยากเห็นไอ้บ้านี่ ไปอยู่ที่หลังมหา'ลัยรึเปล่าหล่ะ" เควินยิ้มมุมปากก่อนจะยกโทโมะขึ้นมา ทำไมกันนะ ทำไมเธอถึงกลัว...ไม่ใช่กลัวตัวเอง แต่กลัวว่าเขาจะเป็นยังไงมากกว่า
"นายบ้าไปแล้ว !!!"
"งั้นเธอก็มาเป็นแฟนกับฉันสิ" แก้วสะดุ้งตกใจทันที มันไม่ใช่สิ่งดีเลยถ้าเขาจะประชดฟาง ฟางเกลียดการทรยศแล้วเธอหล่ะ ถ้าเธอไปเป็นแฟนกับคนที่ฟางรัก มันไม่ต่างอะไรกับทรยศ
"ตกลง" แก้วตอบอย่างไม่ต้องคิด ไม่ใช่เพราะเธอรักเขาแต่เพราะร่างที่นอนสลบต่างหาก ถ้าปล่อยเขาไปด้านหลังมหา'ลัยแล้วไม่ต่างอะไรกับนรกบนดิน แหล่งมั่วสุม อันตพาลอยู่ที่นั่นทั้งนั้น
-------------------------------------------------------------------------------------------
"เฮ้ออออ~" แก้วที่พยุงโทโมะขึ้นบันไดมาและวางเขาลงกับเตียงพร้อมเดินไปนำน้ำมาเช็ดตัว หลังจากนี้มันจะมีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ยนะ เธอไม่อยากคิดอีกแล้ว
"อือ" โทโมะที่ถูกผ้าเย็นโปะบริเวณหน้าตาก็เริ่มรู้สึกตัว เขาจับมือแก้วเอาไว้พร้อมพยายามยันตัวลุกขึ้น
"ตื่นแล้วหรอ" แก้วยิ้มให้กับคนที่เอ่อ...ชันหัวมานอนบนตักเธอ ไอ้นี่มันฉวยโอกาศนี่หว่า
"อืม...เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย" โทโมะซุกหน้าลงกับตักมากขึ้นและโอบแขนรอบเอวแก้ว
"มะ...ไม่เป็นไร นอนได้แล้ว พรุ่งนี้นายสอนเช้าละสิ" แก้วผลักหัวโทโมะออกเบาๆพร้อมกับยิ้มแห้งๆให้เมื่อโทโมะทำสีหน้าจับผิด เขาไม่ควรรู้...ไม่เลย แก้วดันโทโมะให้นอนลงกับเตียงพร้อมกับส่งยิ้มให้
"เอ่อ...ฝันดีนะั" แก้วรีบปิดไฟและล้มตัวลงนอนหันหลังให้โทโมะอย่างตัดบท
-------------------------------------------------------------------------------------------
"ขอบใจที่มาส่งนะป็อป วันหลังฟางจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก" ฟางยิ้มขอบคุณจากใจจริง เขาเลี้ยงอาหารโปรดเธอด้วยแหละ เธอไม่ต้องเสแสร้งด้วย เมื่อยหน้าตายเลยถ้าเธอทำแบบนั้นตลอด
"ป็อปเต็มใจนี่นา ฝันดีนะครับ"
ฟอด~
"อีตาบ้า ไปเลย ชิชิ" ฟางงอนแก้มป่องทันทีเมื่อป็อปปี้โน้มหน้ามาหอมแก้มเธอโดยไม่ตั้งตัว ถ้าตั้งตัวเธอจะได้ยื่นแก้มให้ซะหน่อยไง ไม่ใช่ ! เธอจะได้หลบทันต่างหาก -///-
"แน่ใจน้าาา~ ขออีกนิดสิ" 
"ไม่อาววว~" ฟางส่ายหน้าอย่างเขินๆ "แต่พอคิดอีกทีก็โอเค 555+" ฟางเขย่งตัวสุดปลายเท้าและวาดแขนไปรั้งคอป็อปปี้ก่อนประกบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม มอบความหวานในริมฝีปากให้ป็อปปี้ และ ป็อปปี้เกี่ยวเอวฟางพร้อมโอบกอดพันธนาการไปพร้อมกัน
"ฉันเกลียดเธอแล้วฟาง" อีกมุมหนึ่งของบริเวณใกล้ๆเควินที่แอบมาซุ่มดูคนที่เขารักแต่พอเห็นเธอดูดดื่มกับไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้แล้วเขาไม่รู้สึกหึง เขาแค่หงุดหวิดว่าทำไมเธอไม่รักเขาแล้ว มันแปลกจังเลย หรือว่า...เขาจะเปลี่ยนคนไปแล้ว