LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"ฮ้ายยย~ อิ่มจังเลย" แก้วลูบพร้อมตบท้องที่แน่นไปด้วยอาหารสุดหรู ภัตรคารหรูเชียวนะ ฟรีด้วยแหละ ไม่กินให้คุ้มได้ไง แม้ว่าเธอจะไม่มีอารมณ์กินยังไง เธอก็ต้องกินละนะ ก่อนที่คนที่พาเธอมากินจะเกิดสงสัยขึ้นมา

"อิ่มหน่ะแหละดี...จะได้มีแรงเยอะๆ โอ้ย!" แก้วหยิกแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามน่ากัดของโทโมะจนเขียว พูดส่อเจตนามาเลยนะเนี่ย เธอมีที่หนีแล้วแต่...ถ้าเขารู้ เธอคงจะถูกโกรธมากสินะ

"เป็นอะไรเนี่ย จู่ๆก็สลด ฉันล้อเล่น" โทโมะชูนิ้วก้อยแกว่งไปมาหน้าแก้ว เอาไงก็เอากัน เนียนๆไปก็แล้วกันนะ แก้วปัดมือโทโมะก่อนจะก้าวลงจากรถคันหรูและวิ่งไปในทิศทางที่โทโมะไม่คุ้นเคยและโทโมะตามแก้วไม่ทันจึงเกิดอาการเหงื่อตก เพราะ เขาหรือเปล่าเธอถึงต้องหนีไปแบบนี้ เขาพยายามวิ่งตามแต่ไม่ทันเพราะแก้วดูเหมือนจะรู้จักทางเป็นอย่างดีทำให้เขาสับสน โทโมะวิ่งไปหยุดที่ทางขึ้นหอพักแต่นี่ไม่ใช่หอพักหญิงมันเป็นหอพักชาย !!! เขาเห็นหลังเธอวิ่งเข้าไปข้างใน เธอมาหาใครกันแน่ ???

"ขอโทษครับ เข้าไม่ได้นะครับ" พนักงานคุมหอกั้นโทโมะไม่ให้ตามแก้วเข้าไป ที่แก้วเข้าไปได้อาจจะเพราะเธอมาหาเขาบ่อยๆจนพนักงานที่นี่จำไดเ้และให้เธอเข้าไป แต่ความจริงใครจะเข้า-ออกได้ตามสบายแต่แก้วอ้อนวอนขอให้พนักงานหรือรุ่นพี่ที่เธอเคารพช่วยกันโทโมะให้ก่อนที่เขาจะรู้ว่าเธอมาหาใคร

ก๊อกๆ ๆ

"อ้าว ! มาแล้วหรอ" ชายผิวขาว จมูกโด่ง ใบหน้าหวานแต่มีเสน่ห์ยิ้มจนตาหยี มันเป็นยิ้มที่ทำให้ผู้หญิงละลายลงไปกับพื้นได้แต่ไม่ใช่ตอนนี้ แก้วผลักเขาเข้าไปในห้องพร้อมกับก้าวเข้าไปพร้อมกับล็อคห้องเพราะเธอเห็น...เห็นว่าใครบางคนกำลังวิ่งขึ้นบันไดมา เธออุตส่าห์ดักทางลิฟต์ไว้แต่เขาวิ่งขึ้นมาเร็วเกินไป

"หึ ! หนีจากหมอนั่นมาละสิ" เสียงนุ่มพร้อมกับปลายจมูกคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอและแก้มของแก้ว จนเธอแทบจะอ้วกเพราะกลิ่นน้ำหอมกลิ่นฉุนที่เธอเกลียด เอวบางของเธอถูกพันธนาการไว้ด้วยมือหนาๆและรั้งเธอไปตามทางและไหล่บางถูกกดให้นั่งลงกับโซฟานุ่มๆ นี่เป็นห้องวีไอพีซึ่งไม่ต่างจากคอนโดฯหรูเลย

"นายต้องการอะไรกันแน่ เร็วๆเข้า" แก้วที่หวาดระแวงและกระวนกระวายกับหน้าประตู เธอไม่ต้องการให้เขาตามมา...ไม่เลย เธอก็ไม่อยากมาด้วยเช่นกันแต่เพราะสิ่งนั้นต่างหากทำให้เธอต้องหนีมา

"กลับมาเป็นเหมือนเดิมไง" ร่างสูงที่ยืนค้ำร่างเธอนั่งลงตรงแขนโซฟาก่อนจะลูบปลายคางเธอเบาๆพร้อมกับคลอเคลียอยู่บริเวณแก้มและซอกคอ

"เราไม่เคยเป็นอะไรกันด้วยซ้ำ ฉันออกไปแล้วนะ" แก้วผลักเขาออกก่อนจะลุกพรวดพราดออกจากโซฟา ตอนนี้ไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่ๆ ถ้าเธอยังอยู่ต่อไปในห้องนี้ เธอคงจะโดนขย้ำและนั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ

"จะไปไหนกัน อยู่สนุกด้วยกันก่อนสิ" ร่างของแก้วถูกกระชากกลับไปที่โซฟาพร้อมกดไว้ใต้ร่างโดยมีร่างสูงคร่อมอยู่ และแขนและข้อมือของเธอถูกดติดลงกับโซฟา

"นายเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ย !!!" แก้วดิ้นสุดตัวแต่เธอกระดุกกระดิกอะไรไม่ได้เลย

"เธอ...ฉันคิดถึงเธอ" เขาก้มหน้าลงมาใกล้ๆใบหน้าของแก้วและพยายามจะแนบริมฝีปากแต่แก้วพยายามหลบและเม้มริมฝีปากโดยอัตโนมัติ

"ช่วยด้วย !!! อุ๊บ" แก้วตะโกนแหกปากจนทำให้ร่างที่คร่อมเธออยู่อารมณ์เสียและได้โอกาสปิดปากเธอ

@ นอกห้อง

โทโมะที่ฝ่าพนักงานคุมหอแต่พอเขาไปกดลิฟต์แล้วเท่าที่ดูแก้วคงจะดักเอาไว้โดยกดเอาไว้ทุกชั้นและวิ่งขึ้นบันไดแทน เพราะเขาเห็นหลังเธอ เธอวิ่งอย่างหวาดระแวงเข้าไปที่ห้องที่ชั้น 4 รู้สึกจะห้อง 413 ห้องใครกัน ?ตอนนี้เขาได้แค่นั่งรออยู่หน้าห้องและเขาก็มั่นใจด้วยว่าเธอเข้าไป ทำไมเธอต้องหนีเขาด้วย เธอกลัวอะไร

"ช่วยด้วย !!! อุ๊บ" เสียงแก้วดังออกมาจากในห้อง ยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าแก้วอยู่ข้างในแต่เขาจะเข้าไปยังไงในเมื่อตอนนี้ไม่ว่าเขาหมุนลูกบิดยังไงมันก็ค้าง 

ปึ้งๆ ๆ 

"นี่คุณเปิดประตูเดี๋ยวนี้" โทโมะทุบประตูอย่างแรง+รัวจนมือของเขาแดงแต่ข้างในมีเสียงของแก้วดังอู้อี้ๆอยู่ เขาเป็นอะไรไป ทำไมต้องกระวนกระวายขนาดนี้ด้วย ยิ่งคิดโทโมะก็ยิ่งทุบประตูรัวขึ้น รัวขึ้นและรัวขึ้น

"อะไรเนี่ยคุณ" บุคคลข้างในเปิดประตูออกมาก่อนจะโดนกำปั้น(โดยบังเอิญ)เข้าที่หน้าเพราะออกมาไม่มีสัญญาณโทโมะที่ทุบรัวอยู่เขาจึงโดนไปเต็มๆ

"ฉันได้ยินเสียงแก้ว แกนัดแก้วมาใช่มั้ย" โทโมะกระชากคอเสื้อของบุคคลด้านหน้าอย่างเดือดจัดเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แก้วหนีเขามาเจอหมอนี่ ไอ้นี่มันสำคัญมากขนาดนี้เลยหรอ ? ขนาดที่หนีเขามาแบบไม่บอกกล่าว

"ไม่จริงหรอก ไม่มีแก้วเลย แกดูสิ" บุคคลปริศนาหลีกทางเล็กน้อยให้โทโมะได้สำรวจรอบห้อง

"อู้อี้ๆ" เสียงแว่วเบาๆดังมาจากในห้องน้ำทำให้โทโมะเดินเข้าไปและพยายามจะเปิดประตูแต่...

ปึ้ก !

"นอนไปสักพักไม่มีใครว่าหรอกว่ะ" โทโมะถูกตีบริเวณท้ายทอยก่อนจะสลบล้มลงไปกับพื้น