LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"เราจะไปไหนกัน" สาวร่างบางสะกิดแผ่นหลังหนาที่อยู่หน้าตนอย่างสงสัย เธอเดินมาตามร่างสูงผู้นำทางมาไกลพอสมควรจากแสงไฟข้างถนนรถที่ผ่านไปมาเหมือนมดตอมขนมหวานจนตอนนี้แทบจะไม่มีรถผ่านทางที่พวกเขาทั้งสองเดินผ่านเลย เธอถามเขามาหลายครั้งแล้วด้วยแต่ทำไมเขาไม่ตอบเธอ อีกอย่าง...เมื่อไม่นานมานี้โทโมะแวะเข้าห้องน้ำก่อนจะออกมาด้วยท่าทางแปลกๆ เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่เขา ตอนนี้เมื่อเธอแหงนมองบนฟ้าเธอเจอคอนโดฯที่เธอจำได้ฟังใจว่าใครเป็นเจ้าของมันคงเป็นใครไม่ได้นอกจาก คอนโดฯล่วยตัวของลูกชายเจ้าของอภิมหาริมทรัพย์เจ้าของค่ายยักษ์ใหญ่ KAMIKAZE นั่นเอง และ คอนโดฯระดับ 5 ดาวที่แค่ห้องธรรมดาก็ปาไป 8 หลักแบบนี้มันก็คงไม่ใช่ใคร !

"ป็อป !" แก้วแกะมือหนาที่ตอนนี้ไร้ความอบอุ่นไปแล้วสำหรับเธอ เธอไม่ได้เห็นหน้าของโทโมะหลังจากออกมาห้องน้ำที่เขาแวะและตอนนี้คนที่กุมมือเธอแน่นไม่ปล่อยไม่ใช่ใคร เจ้าของคอนโดฯที่ตั้งตระหง่านอยู่หน้าเธอนี่ไง เขาทำหน้านิ่งไม่สนใจก่อนจะลากๆ ๆ ๆและลากเธอเข้าไปในคอนโดฯ เธอไม่เข้าใจมันเกิดอะไรขึ้น

"ปล่อย !!" ร่างบางพยายามแกะมือหนาไม่เลิกจนร่างสูงอารมณ์ร้อนอย่างป็อปปี้เริ่มเดือดจึงรวบตัวร่างบางขึ้นมาโอบไว้ในอ้อมกอดและช้อนตัวอุ้มทั้งๆที่ร่างบางดิ้นและขัดขืน

-------------------------------------------------------------------------------------------

"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ"

"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ"

"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ"

"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ"

"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ"

"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ"

"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ"

เสียง Call Center เสียงหวานดังต่อเนื่องไม่ต่างจากนิ้วเรียวที่กดปุ่มโทรออกรัวๆด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด เธอหน่ะติดต่อเขามาตั้งแต่ 3 โมงเย็นจนป่านนี้ก็เป็นเวลาที่เพลงชาตติไทยบรรเลงทางโทรทัศน์ช่องฟรีทีวีซึ่งตอนนี้เธอก็อยากจะยืนตรงเคารพธงชาติแสดงความรักชาตินะแต่เธออยู่นิ่งไม่ได้ในตอนนี้ เธอเดินวนไปวนมาจนมันเข้าจังหวะกับเพลงชาติไทยไปแล้ว !!!

"รับสิ รับสิ" เธอพูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ำมาตอนนี้เธอไม่ได้โกรธอะไรเขานัก คิดในแง่ดีเข้าไว้สิ คิดในแง่ดีเขาอาจจะแบตเตอรี่หมดก็ได้แต่...นี่มันก็ผ่านมา 3 ชั่วโฒงแล้วนะเขาน่าจะกลับถึงคอนโดฯสุดหรูของเขาและชาร์ตแบตเตอรี่ได้แล้วสิ หรือ...หรือ...เขาจะรับคำที่ว่าจะกลับมาเป็น 'เหมือนเดิม' แค่ส่งๆเท่านั้นหน่ะ เขาปิดโทรศัพท์เพื่อหนีเธอ !? ไม่สิ..เขาอาจจะทำมือถือหล่นไว้หรือไม่ก็เปิดระบบสั่น แต่...แต่...คนที่เปิดโทรศัพท์ริงโทนเพลงร็อคบาดหูแบบนั้นมันคงเป็นไปไม่ได้ มันเกิดอะไรขึ้น !

ก๊อกๆ ๆ ๆ

"เกิดอะไรขึ้นพี่ฟาง ?" เฟย์ที่คล้องแขนสุดที่รักเธอมาในห้องแต่เห็สีหน้าไม่สบายใจของพี่สาวนี่มันก็ไม่ใช่ลางดีสักเท่าไหร่เลยนะเนี่ย พี่สาวที่แจ่มใสของเธอเปลี่ยนไปมากจริงๆหลังจากเกิดเรื่องวุ่นๆ

"โทรหาแก้วดีกว่า !" แม้่ดูเหมือนจะไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุดแต่มันก็ผุดขึ้นมาในสมองของฟางอย่างไม่รู้ว่าเวลาไหนกันแน่แต่มันน่าจะช่วยได้ก่อนที่นิ้วเรียวจะจิ้มไปยังรายชื่อของเพื่อนสนิทและกดโทรออกเธอรอสายด้วยใจตุ๊มๆต่อมๆ แก้วต้องช่วยเธอได้สิ

"ฮัลโหลแก้ว !!" เสียงหวานพูดอย่างดีใจก่อนที่เสียงจากในโทรศัพท์จะทำให้่ร่างบางช็อคจนเผลอปล่อยมือถือไอโฟนที่เธอทั้งรักทั้งหวงลงพื้นแต่ยังดีที่มันไม่แตกกระจายต้องขอบคุณเขื่อนที่รับมันได้แต่นิ้วหัวแม่โป้งของเขาดันไปโดนปุ่มลำโพงเข้านะสิเสียงประโยคที่ดังก้องในความคิดของฟางยิ่งสะท้อนสิ่งที่เธอได้ยิน ไม่จริง...เธอหูฝาด ไม่จริง...เขาจะไม่ทำแบบนั้น

[เลิกยุ่งกับชีวิตฉันซะยัยบ้า !] เสียงตะคอกไปทั่วห้องตามด้วยเสียงเอะอะโวยวายของแก้วที่แทรกเข้ามาบอกให้ปล่อยแขนและหยุดการกระทำ แต่...เขาทำอะไรแก้ว ? ทำไมเขาถึงอยู่กับแก้ว

[กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!] เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มเหมือนใครมาติดโฮมเธียร์เตอร์ในหอพักแคบๆจนเฟย์กับเขื่อนถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปิดหูก่อนจะตามด้วยน้ำเสียงแปลกๆของป็อปปี้ตอนนี้เธอไม่มีสติจะฟังอะไรแล้ว เสียงที่ตามมามันคืออะไรเธอไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นก่อนที่เธอจะรู้สึกจี๊ดที่หัวและเหมือนโลกทั้งใบพังทลายลงต่อหน้าต่อตาจนความมืดมาแทนที่ ที่ที่เธอกำลังยืนอยู่ นี่มันความฝัน...มันต้องเป็นฝันร้ายแน่ๆ มันไม่มีทางเกิดขึ้น ! แต่ถ้าเป็นจริงอย่าให้เธอตื่นมาพบกับสิ่งที่เธอได้ยินเมื่อไม่้นานมานี้อีกเลย ให้เธอหลับไปตลอดกาลเสียยังดีกว่า ...