LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"ที่นี่มัน ..." แก้วพูดเสียงสั่นทันทีที่เธอรับรู้ว่าเธออยู่บริเวณหลังอาคารเรียนท้ายมหา'ลัย แก้วพยายามจะยันตัวลุกขึ้นแต่เธอเพิ่งรู้ว่า มีเชือกพันธนาการแขนเธอเอาไว้และขาของเธอก็เช่นกัน เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงนะ เธอจำได้แค่ว่า เธอแอบเปอดกระเป๋าเจมส์บอนด์ของโทโมะออกมาก่อนที่เธอจะพบบางอย่างแล้วเธอก็แค่รู้สึกแปลกแปลกไม่อยากนั่งมองมันนานมากนักและเธอตัดสินใจเดินออกมาจากห้องแล้วลงลิฟต์มาชั้นล่าง เธอกะว่าจะไปหาอะไรกินที่ร้านพี่กั้งแต่พอเธอเดินผ่านประตูหอพักได้นิดหน่อย เธอก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง พอเธอมองผู้หญิงคนนั้นสักพักก็มีผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดพร้อมกลิ่นฉุนเย็นๆมาประทะกับจมูกเธอก่อนที่สติของเธอจะขาดหายไป

"ว่าไง สาวน้อย" เสียงเข้มแปลกๆดังมาจากที่ไหนสักแห่งก่อนที่จะปรากฎร่างสูงใหญ่น่ารังเกียจ ดูเป็นอันตพาลกร่างโลก ก่อนที่มือสากน่าขยะแขยงจะเอื้อมมาจับปลายเธอไว้ขณะที่เธอตัวสั่นด้วยความกลัว สายตาหิวกระหายที่มองเธออยู่มันคืออะไรกัน เธอไม่เคยเห็นสายตาแบบนี้มาก่อนเลย

"ไม่ต้องกลัวหรอกจ้ะ เธอไม่เป็นอะไรแน่ หึหึ" ร่างสูงใหญ่หัวเราะก่อนจะก้มหน้าในระดับเดียวกับเธอพร้อมนำจมูกมาชิดกับจมูกเธอ เธอกลัวไปหมดแล้ว ใครก็ได้ช่วยเธอที !!!

-------------------------------------------------------------------------------------------

"เจอแก้วมั้ย !" ป็อปปี้ถามคนอื่นๆอย่างร้อนรน เขาหาเธอทั่วมหา'ลัยแต่กลับไม่เจอเธอเลย ถามใครใครเขาก็ไม่เห็น เธอจะเป็นอะไรมั้ยนะ ผิดกับฟาง เธอนี่ผิดจังเลยนะที่เธอไม่อยากออกตามหาเพื่อนสนิทเธอเลยสักนิดเดียว !!! เธอเกลียด ! ทำไมป็อปปี้ต้องทำเป็นร้อนรนตามหาแก้วทั่วมหา'ลัยด้วย เธอยืนอยู่ข้างเขา เขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเธอด้วยซ้ำไป เธอวิ่งตามเขาติดติด เขาเห็นเธอบ้างมั้ย !!!

"ฟาง..." ป็อปปี้ที่เพิ่งนึกได้แตะไหล่ฟางเบาๆแต่ฟางกลับสะบัดมันออกอย่างแรงจนป็อปปี้อึ้งและอารมณ์เสียเล็กน้อย เขายอมรับว่าเขาทำผิดที่ไม่สนใจเธอแต่เธอมาสะบัดใส่เขาแบบนี้มันไม่ถูก

"ไปสนใจแก้วเถอะ !!!" ฟางสะบัดหน้าใส่ป็อปปี้พร้อมวิ่งกลับหอพัก แต่ป็อปปี้กลับไม่ตามเธอไป เขาทำลิ้นดันกระพุ้งแก้มกวนประสาทพร้อมหันหลังเดินออกตามหาแก้วต่อไป

"มันแย่กว่าเดิมแล้วเขื่อน" เฟย์เขย่าพร้่อมทำหน้าไม่สู้ดีนัก นี่มันไม่ใช่แผนของเธอเลย มันผิดแผนเอามากๆด้วยเขื่อนก็ไม่น่าจะใช่เช่นกัน

"เฟย์พอจะรู้มั้ย แก้วชอบไปที่ไหนเวลาไม่สบายใจ" โทโมะถามเฟย์แบบใจเย็น แต่สายตาของเขามันระอุร้อนรนยิ่งกว่าป็อปปี้เสียอีก ที่ที่เฟย์พอจะนึกได้ก็มีแต่ที่นั่น

"สวยดอกไม้หลังหอพักค่ะ" เฟย์ตอบก่อนจะมองหน้าเขื่อนและมองตามหลังที่เคลื่อนอออกไปของโทโมะก่อนที่เขื่อนจะวิ่งตามไปอีกคน เธอคงจะทิ้งสุดที่รักเธอไปไม่ได้ เธอคงต้องไปด้วยคน

"แก้ว !!" โทโมะเปิดประตูเรือนกระจกออกแต่ก็ไม่พบแก้ว

"อาจจะที่นั่นก็ได้" เขื่อนพูดก่อนชี้ไปที่หลังอาคาร แต่เฟย์กลับส่ายหน้าไม่ไปลูกเดียวแต่โทโมะวิ่งนำไปซะก่อน เขาบ้าบิ่นเกินไปที่ไม่ฟังคำอธิบาย ด้านหลังนั่นไม่ค่อยมีใครเข้าไป

"ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เกลียดเขาไป" เสียงโทรศัพท์ของโทโมะกรีดร้องทำให้เขาชะงักและกดรับ

[โทโมะ ช่วยฉันด้วย !!!] เสียงใสๆของแก้วตะโกนทะลุโทรศัพท์ น้ำเสียงของเธอสั่นด้วยความกลัว

"แก้ว !" โทโมะตะคอกกลับไปก่อนที่เสียงของแก้วจะห่างไปและมีเสียงผู้ชายพูดขึ้นมาแทน

[...]

"แกต้องการอะไรกันแน่"

[...]

"ตกลง แล้วเจอกัน ห้ามทำอะไรเธอ" เสียงทุ้มเข้มแหบๆน่าสยดสยองหัวเราะร่วนก่อนเสียงอู้อี้ของแก้วจะทำให้เขาได้ยินชัดเจนพร้อมกับที่สายตัดไป โทโมะกำมือแน่นพร้อมหันหลังไม่พูดกับใคร เลี่ยงสายตาทุกคนก่อนจะเข้าไปนั่งสงบอารมณ์ในห้อง