LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"มันเกิดอะไรขึ้นกับแก้ว !!" ป็อปปี้เดินปึงปังเข้ามาในห้องพร้อมตะคอกเสียงดังก่อนจะกระชากคอเสื้อโทโมะที่อารมณ์ปะทุไม่ต่างกันมากนัก ตาประสานตาที่เต็มไปด้วยความโมโห

"ไม่ใช่เรื่องของแก" โทโมะปัดมือป็อปปี้อย่างแรงพร้อมผลักอกจนป็อปปี้เซไปชนแก้วน้ำและมันก็แตกกระจายไปคนละทิศละทาง ป็อปปี้ที่ตกใจเผลอเอามือไปโดนเศษแก้วบาด

"ไปทำแผลไป" โทโมะไล่ป็อปปี้ทางอ้อมแน่นอน เขาไม่ใช่พ่อหนุ่มนักรักไม้ป่าเดียวกัน ถึงได้อยากอยู่กับไอ้บ้าที่มาโมโหแถมทำท่าร้อนรนกับแก้ว เขาก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรนักหนา อารมณ์เย็นๆในตอนที่ได้อยู่กับแก้วถึงได้เดือดจนแทบจะเผาใครให้มันไหม้เป็นตอตะโกได้ !

"เหอะ !" ป็อปปี้หัวเราะในลำคอพร้อมหันหลังกลับไปยังห้องของคนที่เขาไม่ค่อยอยากจะเข้าหน้าเท่าไหร่ในตอนนี้แต่ก็จำเป็น เขาปิดประตูเสียงดังลั่น

"ฉันจะไปช่วยเธอให้ได้แก้ว" โทโมะนั่งลงกับเตียงพร้อมนั่งคิดหนักเกี่ยวกับเธอ เขาอีกแล้ว เขาทำให้เธอเดือดร้อนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาไม่น่ามาที่นี่เลย

-----------------------------------------------------------------------------------------------

แอ๊ดดด

"..." บุคคลสองคนหันหลังให้แก่กันไม่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับมามอง เธออยากให้เขามีเวลาคิดทบทวนสิ่งที่เขาทำไป แต่ไม่แม้เลยซักนิด เขาดูเหมือนจะเหม่อลอยเหมือนเดิมพร้อมพันผ้าพันแผลไปด้วย ใช่ว่าเธออยากใจร้ายใจดำใจจืดใจชืดใจอะไรก็แล้วแต่ ตั้งแต่เขาเดินเข้ามาในห้องพร้อมเลือดหยดตามพื้น เธอก็เผลอกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาตรวจแผลด้วยความเป็นห่วงแต่เขากลับ...

'ไม่ต้องมายุ่ง นี่แผลของฉัน' ป็อปปี้ตะคอกใส่เธอพร้อมผลักเธอที่ขวางทางเขาให้ไปกองกับพื้น ก่อนจะทำสายตาหงุดหงิดใส่เธอ นี่มันอะไรกัน เขาเป็นใคร เขาไม่ใช่ 'ป็อปปี้' เขาไม่ใช่ 'ภาณุ จิระคุณ' เขาไม่ใช่ ลูกชายเจ้าของเครือยิ่งใหญ่อย่างเครือ KAMIKAZE เขาไม่ใช่ สุภาพบุรุษที่เธอหลงรัก เขาก็เป็นได้แค่ ปีศาจร้ายร้ายในคราบคนดี เขาก็เป็นได้แค่ คนที่เธอหลงรัก เขาก็เป็นได้แค่ คนที่ไม่เคยสนใจเธอเลย และ เขาก็เป็นได้แค่ คนที่มีความสัมพันธ์บางอย่างกับเพื่อนสนิทเธออย่างแก้ เขาเป็นได้แค่ เศษเสี้ยวความรักจากใครบางคนเท่านั้น !!!

"ฮึก" ฟางก้มหน้าปล่อยน้ำใสไหลอาบหน้าเธอ อีกแล้วหรอที่เธอต้องถูกไม่สนใจ อีกแล้วหรอที่เธอไม่ใช่คนที่ถูกเลือก อีกแล้วหรอที่เพื่อนสนิทเธอเข้ามาเกี่ยว อีกแล้วหรอที่เธอไม่ใช่คนที่ถูกรัก อีกแล้วหรอที่เธอต้องเป็นฝ่าย 'เสียน้ำตา' ให้ อีกแล้วหรอที่เธอเป็นอะไรที่ไม่ต่างจากคนไม่สำคัญ ไม่สิ ตัวน่าขยะแขยงน่ารังเกียจอะไรก็ไม่รู้มากกว่า !!! ทุกคนคงคิดแบบนี้กับเธอ เธอไม่ใช่คนที่คู่ควรกับใครเลย ไม่ใช่ ...

"หึ" ป็อปปี้หยันมุมปากทันทีที่ได้ยินเสียงสะอื้นของเธอ น่าสงสารเสียจริงแต่ก็นะ เธอมันก็แค่คนที่ไม่เข้าใจเขา เธอมันก็แค่ยัยบ้าที่ทำตัวให้เขารัก และ เธอมันก็แค่ตัวแทน ในเมื่อเธอไม่ใช่ 'แก้ว' เมื่อเธอไม่ใช่ 'จริญญา สิริมงคลสกุล' เธอไม่ใช่ 'คนที่มีความสัมพันธ์อะไรบางอย่าง' กับเขา เธอก็เป็นได้แค่นั้น ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะเหยียบย่ำซ้ำเติมทารุณอะไรนักหรอกนะ แต่เมื่อเธอเป็นคนเริ่มแสดงด้านมืดของเธอออกมาก่อน เขาก็แสดงด้านมืดของเขาออกมาได้เหมือนกัน เธอแค่ไม่เคยเห็นเพราะ เธอหน่ะ ไม่รู้จักเขา 'ดีพอ' ไงหล่ะ

----------------------------------------------------------------------------------------------

"อย่านะ !" แก้วกรีดร้องลั่นทันทีที่มือสากๆแตะต้นขาเธอ ใครก็ได้มาช่วยเธอที เธอกลัว...กลัวคนพวกนี้ เธอไม่เคยเห็นอะไรน่ากลัวขนาดนี้มาก่อนเลย พวกเขามองเธอด้วยสายหิวกระหายแถมคอยวนเวียนแตะเนื้อต้องตัวเธอมันน่ากลัว เธอพูดอะไรไม่ได้แล้ว เธออยากร้องไห้เป็นบ้า คนพวกนี้คิดจะมาเลิกเสื้อที่เธอใส่อยู่แต่เธอคงจะโชคดีพอที่จะถีบไอ้พวกนั้นกระเด็นไปได้ โชคดีอีกดอกที่เธอใส่กางเกง แต่ตอนนี้มันโชคร้ายมากมากที่เธอยังถูกลวนลามทั้งทางกายและทางสายตา พระเจ้า ! ช่วยเธอให้รอดพ้นจากเรื่องบ้าๆนี่เสียทีเถอะ