LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

"จะไปไหนเนี่ย" โทโมะผู้สงสัยมานานว่าร่างบางในอ้อมอกของเขาทำไมพยายามแกะมือของเขาที่โอบรอบเอวบางๆเธอไว้จัง เขาไม่ได้ต่ออีกยกสักหน่อย เอ...หรือต้องต่ออีกยกจนหมดแรงดี

"อาบน้ำ ปล่อยดิ" แก้วที่เริ่มเหนื่อยกับมือตังเมมันจะมีบ้างม้ายยย~ ที่เธอแกะมือนี่ออกเนี่ย แก้วถูกรวบตัวไปกอดก่อนที่เจ้าของอ้ิอมกอดอุ่นๆจะผลอยหลับไป แก้วค่อยโบกมือไปมาเพื่อทดสอบว่าหลับหรือยังแต่เขาน่าจะหลับแล้วนะ เขาไม่แกล้งเธอไง แต่ทำไมเธอถึงแกะไม่ออกง๊า TOT~ ไหนๆก็ไหนๆแล้วเธอก็ขอหลับซบอกหน่อยแล้วกัน ><~ ร่างบางในอ้อมกอดแหงนหน้ามองใบหน้าใสๆยามหลับอย่างน่ารัก มันดูไม่มีพิษสงเอาซะเลยโดยเฉพาะถ้าเทียบกับที่เขาผจญภัยมากับเธอเมื่อกี้ มันดูไม่ใช่คนคนเดียวกันเอาซะเลยนะสิ ดูเขาตอนนี้สิดวงตาน่าหลงใหลปิดสนิท ริมฝีปากเรียวปิดสนิท จมูกโด่งเหมือนเสาเข็มที่ชอบมาคลอเคลียตามแก้มเธอ ผิวขามอมชมพูเหมือนผู้หญิง นี่ถ้าไม่ติดว่ามีซิคก์แพ็คเธอคิดว่าเป็นสาวประเภทสองไปซะแล้วนะเนี่ย แก้วนึกอย่างหมั่นใส้พร้อมหยิกแก้มและส่ายไปมา ทำไมน่ารักแบบนี้นะ >w<~ เธออยากเป็นคนที่ได้นอนเคียงข้ามแล้วคอยมองเขายามทำหน้าไร้พิษสง อยากเป็นคนที่เขาคอยมอบความอบอุ่นให้ด้วยอ้อมแขนแข็งแกร่ง และ เธอ...อยากจะเป็นคนที่เขารัก เธอคงจะบ้าไปแล้วสินะ ที่ใจง่ายขนาดนี้ เธอเนี่ย จะคู่ควรกับเขารึเปล่านะ เธอไม่รู้เลยจริงๆแต่การที่ตอนนี้เธอได้อยู่ข้างๆเขาแบบนี้ก็ดีแค่ไหนแล้วนะ 

-------------------------------------------------------------------------------------------

"แก้ว ดูมีความสุขนะ" 2 พี่น้องนีระสิงค์ผู้ชอบแอบแง้มประตูมองเพื่อน พวกเธอก็เป็นห่วงเขานะ อย่าให้เขาเป็นคนห่วงพวกเธอเท่านั้น พวกเธอไม่เคยช่วยชีวิตแก้ว ไม่เลย

"ไปกันเถอะ" ป็อปปี้คว้าเอวบางคนพี่ของตระกูลนีระสิงห์ออกห่างจากห้องอย่างผิดปกติ อีกครั้งแล้วที่ฟางหงุดหงิดป็อปปี้เพราะแก้ว เฮ้ออ~ เธอจะพยายามไม่คิดมากก็แล้วกัน

"เขื่อน เราจะเอาไงกันดี" เฟย์เขย่าแขนสุดที่รักของเธอ เธอไม่อยากให้พวกเขาทะเลาะกันแตกหักนี่ เขื่อนทำท่าคิดหนักก่อนทีเขาจะปิ๊งอะไรเด็ดๆพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูเฟย์

"โอเค !!!" เฟย์ยิ้มโชว์ลักยิ้มข้างแก้มก่อนจะหัวเราะกัน 2 คนพร้อมเดินเข้าไปในห้อง

-------------------------------------------------------------------------------------------

"ฮ้าววววววววว~" แก้วลุกขึ้นมาจากอ้อมกอดที่แกะง่ายกว่าเมื่อคืนเยอะก่อนจะจิ้มแก้มเนียน 2-3 ที แก้มนุ๊มนุ่มผู้ชายอะไรก็ไม่รู้อ๊า~ >[]<~ เธอเล่นแก้มโทโมะไปมาก่อนจะกระโดดลงจากเตียงไปอาบน้ำและใส่เสื้อผ้าเป็นเสื้อกล้ามกับกางเกงยีนส์ขาสั้น เอ๊ะ ! พูดถึงกางเกงยีนส์แล้วของขอโทษเธอหายไปไหน !!! แก้วที่พอนึกได้เดินหาของเล็กน้อยก่อนที่เธอจะสะดุดกับกระเป๋าเจมส์บอนด์ของโทโมะ อืมม...น่าลอง แก้วย่องไปพยายามปลดล็อคกระเป๋า กระเป๋านี่มันกระเป๋าเจมส์บอนด์จริงๆด้วย ตั้งรหัสแถมแงะออกยากอีกต่างหาก แต่เมื่อเธอแกะออกมามันกลับเป็นสิ่งอื่น เธอบ้าอีกแล้วที่มาแกะกระเป๋าโดยไม่ได้รับอณุญาติ

"อือ~" ร่างสูงเปล่าเปลือยสะลึมสะลือตื่นมาพยายามควานหาร่างบางในอ้อมกอดเขาแต่เธอหายไป เขาลืมตาตื่นมาก่อนหันไปรอบๆห้องแต่ก็ไม่พบ เธอหายไปอีกแล้ว โทโมะรีบร้อนแต่งตัวก่อนจะเปิดประตูออกไปด้านนอก

ปังๆ ๆ

"มีอะไรหรอครับอาจารย์" ป็อปปี้เปิดประตูมายักคิ้วกวนประสาทโทโมะเล็กน้อย

"แก้วอยู่ในห้องมั้ย" โทโมะถามด้วยเสียงอารมณืหงุดหงิด ให้ตาย เขาจะหาเธอเจอมั้ยเนี่ย

"แก้วหายไปหรอ !!!" ป็อปปี้ตะโกนก่อนที่โทโมะจะพยักหน้าและป็อปปี้ผลักโทโมะที่ขวางทางออกและวิ่งลงบันไดออกตามหาแก้วส่วนโทโมะได้แต่วิ่งกดลิฟต์ตามลงไป

"แก้วหายไป ???" เขื่อนกับเฟย์สงสัยอย่างมาก พวกเขายังไม่ทันได้ดำเนินแผนแต่หมากในเกมกับหายไป !!!

-------------------------------------------------------------------------------------------

"อืออ~" แก้วที่ฟื้นขึ้นมาก่อนที่เธอจะพบว่าที่เธออยู่จะเป็น...