Hidden Love รักนี้ห้ามเปิดเผย

2

Blind alley ( ซอยตัน )

~you're so sexy lady รู้ไหมใจฉันละลาย sexy lady เธอนุ่มนวลเกินบรรยายstop me baby make me crazy ใครว่านางฟ้าอยู่แค่บนฟ้าวิ้วววววว~

“ร้องหาป้าแกหรอ หะ!” ฉันตลาดเสียงใส่กลุ่มนักเรียนชายโรงเรียนข้างเคียงกลุ่มหนึ่ง ไอ้พวกนี้บังอาจมาแซว เดี๋ยวบั๊ดโดยสอยร่วง

“แกรีบไปกันเถอะ”เบล่าดึงแขนฉันให้รีบเดินไปยังซอยข้างหน้า ซึ่งเคยมีข่าวแว่วมาว่าเป็นซอยตันเป็นแหล่งแอบนัดพบกันของเด็กนักเรียนหลังเลิกเรียน แต่ไม่เคยมีสารวัตรนักเรียนหรือกรรมการโรงเรียนจากที่ไหนเลยที่มาตรวจแล้วเจอการมั่วสุมต่างบอกกันว่าก็เป็นแค่ซอยตัน ทำให้ไม่มีใครสงสัยหรือเข้ามาตรวจในซอยนี้แบบละเอียด จากข่าวที่ฉันรู้มาในนั้นมีเด็กนักเรียนโรงเรียนฉันรวมอยู่ด้วย ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจปลอมตัวมาที่ซอยแห่งนี้อย่างน้อยฉันก็น่าจะได้อะไรเกี่ยวกับซอยนี้บ้างและถ้าฉันทลายซอยนี้ได้นี่ต้องเป็นผลงานชิ้นเอกแน่ๆ

“แกคิดดีแล้วหรอที่จะไปซอยบ้าบอนั่น”เบล่าสะกิดถามฉันอีกที

“แกลองคิดดูนะ ถ้าฉันทลายซอยนี้สำเร็จมันจะเป็นผลงานชิ้นเอกของพวกเราและแน่นอนว่าฉันอาจจะได้รับการพิจารณาให้เป็นประธานสมาคมเลยก็ได้”ถ้าฉันทลายซอยบ้านี่ได้มันต้องเป็นผลงานชิ้นเอกแน่นอนและฉันก็จะเสนอต่อผู้อำนวยการโรงเรียนทีนี้ท่านก็จะเห็นความดีของฉันและแต่งตั้งฉันเป็นประธานสมาคมในที่สุด ยัยเรียวก็จะตกกระป๋องสักที ^_^

“ก่อนจะได้ผลงานชิ้นเอก ฉันว่าเราอาจจะสิ้นชีพก่อนก็ได้นะ มีแต่คำร่ำลือมาว่าไอ้คนที่คุมซอยมันโหดร้ายและทารุณมาก T^T”เบล่าพูดด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว

“ไม่มีทาง ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องเข้าไปดูให้เห็นกับตาให้ได้ ไม่มีอะไรที่ฉันต้องกลัว”พูดจบฉันดึงแขนเบล่าเดินตรงเข้าไปในซอยทันที ที่ปากซอยมันดูเงียบสนิทเหมือนไม่มีอะไรซ้ายขวาเป็นกำแพงอิฐสูงราวๆสามเมตรครึ่งได้ ฉันและเบล่าเดินตรงมาเรื่อยๆก็พบกำแพงด้านหน้าซึ่งเป็นการบอกว่าซอยนี้ตันแล้วถ้าเป็นคนทั่วไปก็จะคิดแบบนั้นแต่ที่ด้านล่างของกำแพงมีพุ่มไม้เป็นแนวยาวตลอดกำแพงเหมือนต้นไม้ที่ขึ้นทั่วไป ฉันว่านี่แหละที่น่าสงสัย

“แกซอยตัน กลับกันเถอะ”เบล่าพูดขึ้นในทันทีที่เห็นกำแพงเบื้อหน้า

“มันไม่ตันหรอก แกมองที่พุ่มไม้นั่นดีๆสิ” ใช่แล้วซอยนี้มันไม่ได้ตันอย่างที่คิด ที่เรียกว่าซอยตันก็เพราะแบบนี้นี่เองพุ่มไม้ที่เห็นด้านหน้าเป็นพุ่มไม้ปลอมสลับกับพุ่มไม้จริงซ้ายสุดของกำแพงเป็นพุ่มไม้ปลอม ฉันเดินไปแหวกพุ่มไม้นั่นออกก็พบช่องเล็กหลังพุ่มไม้นั่นพอผ่านได้

“ฉันไม่ไปได้มั้ยแก ฉันกลัวว่ะ งานนี้เสี่ยงมากเลยนะเว้ย” เบล่าพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางเหมือนจะร้องไห้ แกนี่จะขี้ขลาดไปไหนยะ

“งั้นฉันไปเอง แกไปรอที่ปากซอยเลยมีอะไรผิดปกติฉันจะโทรตาม”ฉันบอกเบล่าเสร็จก็มุดเข้าไปในช่องนั้นทันที เบื้องหน้าฉันตอนนี้เป็นด้านหลังของตึกแห่งหนึ่งความสูงสองชั้นเป็นตึกขนาดกลางๆไม่ใหญ่มาก ไม่น่าเชื่อว่าหลังกำแพงนี้จะมีตึกอยู่ด้วยฉันเดินตรงไปที่ประตูทางเข้าตึกทันที

“เธอน่ะ มาหาใครหรอท่าทางน่ารักเชียว” ชายคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาฉันทันที สายตาที่มองแทบจะกินฉันเข้าไปได้ทั้งตัว ไอ้นี่ดูท่าทางหื่นไม่ใช่เล่น เอาแล้วไงจะตอบยังไงดีเนี่ย ขืนตอบไปว่าเดินหลงมาก็ไม่น่าจะใช่ ซวยแล้วฉัน ><

“ถามทำไมไม่ตอบละ หูหนวกหรอ”มันถามกลับมาอีกครั้ง เอาวะเป็นไงเป็นกันสุ่มๆชื่อมาเลยแล้วกันเป้าหมายแค่ได้เข้าไปในตึกนี่แล้วก็หาทางชิ่งกลับออกมา สิ่งศักดิ์สิทธิ์จ๋าช่วยลูกด้วยนะเจ้าคะ>.<

“ฉัน ฉัน ฉันมาหา...”

“ตรงนั้นมีอะไรรึป่าว” มีเสียงตะโกนลงมาจากชั้นสองของตึก ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเห็นผู้ชายผมสีทองท่าทางหล่อยืนมองลงมาที่ฉันกับไอ้บ้านี่

“ยัยนี่มาหาใครไม่รู้คับ ผมถามก็ไม่ยอมตอบไม่รู้ว่าเด็กใคร” ไอ้บ้านั่นตอบกลับไป

“สงสัยเด็กใหม่ไอ้เดลป่าวผมสีนี้คุ้นๆนะ” เดลไหนอ่ะ ฉันไม่รู้จักคนชื่อนี้ แต่เอาวะเพื่อความอยู่รอดแค่เข้าไปดูในตึกว่ามีอะไรมาถึงขนาดนี้แล้วฉันถอยไม่ได้แล้ว

“ใช่ค่ะ ฉันมาหาเดล”ฉันตัดสินใจพูดออกไปในที่สุด

“งั้นขึ้นมาชั้นสองเลยไอ้เดลอยู่ห้องเดิมแหละ”นายผมทองพูดจบก็เดินกลับเข้าไป ฉันรีบเดินไปเปิดประตูเข้าไปในตึกทันที ภาพแรกที่เปิดเข้าไปฉันถึงกับตกใจมีโซฟาอยู่เกือบสิบตัวตามมุมต่างๆของห้องที่โซฟาแต่ละตัวมีนักเรียนชายหญิงนั่งพลอดรัก จู๋จี๋ กันเป็นคู่ด้านซ้ายมือของห้องเป็นเคาท์เตอร์ที่เต็มไปด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลากหลายชนิดเรียงเต็มชั้นไปหมด แถมยังเปิดเพลงเสียงดังอีกต่างหากนี่ถ้าฉันกลับไปมือเปล่ามันก็ไม่ได้แล้วฉันหยิบมือถือขึ้นมากดถ่ายรูปรอบๆไว้ได้สองสามรูป

“คนสวยมาหาใครกันจ้ะ”มีเสียงมากระซิบที่ข้างหู พร้อมกับแขนที่เข้ามาโอบเอวฉัน ไอ้บ้านี่มือไวชะมัดฉันรีบดีดตัวออกในทันทีและหันกลับไปมองต้นเสียง

“น่ารักซะด้วย ถ้าไม่มีใครมาด้วยไปนั่งคุยกับผมก่อนได้นะ”ไอ้บ้านั่นพูดพร้อมกับดันตัวฉันไปที่โซฟาที่อยู่ข้าง ฉันเสียหลักล้มลงที่โซฟา ไอ้หมอนั่นถือโอกาสเข้ามานั่งชิดตัวฉัน

“ฉันไม่ได้มาหาแก” ฉันพูดใส่หมอนั่นไป นี่แกจะใกล้ฉันมากเกินไปแล้วนะยะ ><

“วันนี้ไม่ได้มาหาฉัน พรุ่งนี้เธออาจจะกลับมาหาฉันก็ได้นะ” ไอ้บ้านั่นพูดจบก็คว้าเอวฉันและดึงตัวฉันเข้าไปใกล้มืออีกข้างโอบไหล่ฉันไว้ ฉันพยายามดิ้นเต็มที่ไม่นะฉันจะไม่ยอมเสียจูบให้แกเด็ดขาด!

“ไอ้พอส แกทำอะไรวะ นั่นเด็กไอ้เดลมันนะ” ผู้ชายผมสีทองคนเดิมเดินเข้ามาได้จังหวะพอดี หมอนั่นหรือพอสปล่อยมืออกจากฉันทันที

“อ้าวหรอ แล้วก็ไม่บอก เสียดายจัง” พอสพูดจบก็ลุกเดินไปหากลุ่มสาวชุดนักเรียนมอปลายกระโปรงแดงทันที แหมๆนายนี่มันกะล่อนจริงๆ

“เธอมาหาไอ้เดลแล้วทำไมไม่ขึ้นไปละ” นายผมทองถามขึ้น

“ฉันจะกลับแล้วแหละ ไว้วันหลังฉันจะมาใหม่”ฉันลุกขึ้นกำลังจะเดินตรงไปที่ประตู แต่ต้อสะดุดเมื่อมีมือของใครคนหนึ่งมาดึงแขนฉันไว้

“จะรีบกลับทำไม เธอมาหาฉันไม่ใช่หรอ” เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้น ฉันหันกลับไปมองถึงกับตกใจหมอนี่หล่อทีเดียว ผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตากลมโต จมูกโด่งเป็นสัน ใบหน้าเรียวเหมือนรูปไข่ปากเป็นกระจับ ><

“แกมาก็ดีแล้วเดล วันนี้ทำไมเด็กแกดูลนแปลกๆวะ” นายผมทองพูดจบก็เดินออกไป อะไรนะ! หมอนี่ชื่อเดล คนที่ฉันแอบอ้างว่ามาหาน่ะหรอไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย

“นายชื่อเดลหรอ” ฉันถามออกไปเพื่อความแน่นอน เผื่อนายนั่นอาจจะจำผิดคนก็ได้นะ

“ใช่ ฉันชื่อเดล เดลต้า”สิ่งศักดิ์สิทธิ์จ๋าช่วยลูกช้างด้วย ลูกช้างยังอยากมีชีวิตรอด นี่มันซวยขนานแท้ T_T