ภารกิจป่วน ข้ามมิติพลิกชะตาโลก!

และแล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียน นักเรียนของสุกี้น้ำต่างก็ทยอยกันกลับบ้าน แต่ส่วนมากคงทยอยยกพวกตีกันเสียมากกว่า ต่วันนี้ไม่ค่อยมีการเคลื่อนไหวอะไรมาก เพราะข่าวที่ขุ่มกำลัง ม.5/5 ถูกจัดการนั้นทำให้ผู้คนระวังเป็นพิเศษ
เดนนิสก็เดินออกมาทันทีแต่ก่อนกลับไปก็ได้ตกลงเกี่ยวกับเนื้อหาภารกิจกับริงโก้แล้ว ส่วนริงโก้จะเข้าใจมากหรือน้อยนั้นก็ค่อนข้างเป็นความเสี่ยง แต่เดนนิสคาดว่าต่อให้บื้อยังไงเจ้าหมอนั้นคงไม่หลุดปากไปง่ายๆแน่
เดนนิสเดินไปจนถึงหน้าประตูโรงเรียนก็เจอกับพวกกลุ่มกรรมการนักเรียนยืนอยู่ ฮานะ ก็อยู่ด้วยนั้นเอง
สิ่งที่แรกที่เข้ามาในหัวเดนนิสคือ ต้องมีเรื่องมีราวเกิดขึ้นอีกเป็นแน่
แล้วไอโรงเรียนนี้มีทางเข้าออกแค่ทางเดียวรึไงเนี่ย ยกคนมาดักแบบมั่นใจเลยว่าจะออกทางนี้กันหมด เดนนิสมองไปรอบๆ ดูสิคนอื่นๆก็ไม่ค่อยกล้าออกประตูกันหมดแล้ว! มีพวกกรรมการที่น่าจะอันตรายมาดักไว้แบบนี้
เนี่ย!
ในที่สุดริงโก้ก็เดินออกมา
“กลับบ้านๆไปนอนยาวๆพรุ่งนี้จะได้ไปทำอะไรน่าสนุกแล้ว”
ริงโก้เดินพรางพูดออกมาแบบเสียงไม่ดังมากแต่บริเวณนั้นคนเงียบกันหมด จึงได้ยินเสียงริงโก้ชัดเจน ริงโก้เงยหน้าขึ้นมาแล้วเจอกับเดนนิส
“ไง ยังไม่กลับอีกรึ?” ริงโก้ถาม
“นายดูนั้นก่อน” เดนนิสชี้ไปทางกรรมการนักเรียน
ทางกรรมการนักเรียนก็มองกลับมาเช่นกัน ฮานะจ้องกลับมาริงโก้แบบไม่ละสายตา
“อะไรกัน เจอเรื่องอีกแล้วเรอะ” ริงโก้บ่นอย่างไม่พอใจ
ริงโก้เดินออกไปที่หน้าประตูพยายามทำกับว่าพวกกรรมการไม่มีตัวตน
“หยุดก่อน” ฮานะ พูดขึ้นมาเพื่อหยุดไม่ให้ริงโก้เดินพ่านไป ริงโก้ก็หันกลับมา
“วันนี้คนของฉันคงไปกร่าวหาว่านาย ทำระเบิดเล่นที่ดาดฟ้าสินะ มันเป็นความจริงรึป่าว”
เดนนิสได้เตี้ยมกับริงโก้อย่างจริงจังไว้ก่อนหน้านั้นแล้วว่าถ้าใครถามเรื่องนี้ให้โกหกไปว่า จุดระเบิดจริงๆ
“อ่า ใช่แล้ว ทางเราจุดระเบิดเล่นจริงๆ ต้องขอโทษด้วย”
เดนนิสรู้สึกโล่งใจที่ริงโก้พูดแบบนั้นไปกับฮานะ
“โอเค แต่ว่านายมายอมรับความจริงทีหลังแบบนี้ มันก็ไม่น่ายอมรับเท่าไรนัก แต่ทางเราก็มีส่วนผิดเช่นกัน ที่เข้าไปโจมตีนายแบบนั้นโดยไม่ใจเย็นก่อน แต่ฉันไม่คิดว่าคนของทางเราจะยอมถูกเล่นงานเฉยๆแน่ รากิมาร้องไห้งอแงกับฉันว่าต้องลงโทษนายให้ได้ เห็นทีจะปล่อยไว้ไม่ได้ละ”
“รุ่นพี่คะ! อย่าพูดเรื่องนั้นให้คนอื่นเขารู้สิคะ!” รากิคอตกและจ๋อยไปเลย
“แต่โทษก็คงจะเหลือแค่ครึ่งหนึ่ง พวกเราจะไม่สู้กันอย่างแน่นอน เพราะทางเราเองก็มีส่วนผิด ทางเราจะส่งเรื่องนี้ไปทางบ้านของนาย และนายอาจถึงขั้นต้องโดนพักการเรียน”
อาจจะฟังดูไม่ใช้เรื่องใหญ่สำหรับคนในสุกี้น้ำ แต่ถ้าหากไม่ยอมปฏิบัติตยังหรือโผล่หน้ามาโรงเรียนเพื่อมีเรื่อง
จะโดนฮานะจัดการอย่างสาสม ส่วนคนที่ขัดขืนและพยายามตอบโต้ด้วยกำลังก็โดนฮานะจัดการซะน่วมเลยทีเดียว และฮานะยังเป็นที่ลือกันในหมู่สุกี้น้ำว่าแข็งแกร่งมากเป็นอันดับต้นๆ เป็นนักเรียน ม.5 ที่ได้ฉายาว่าหญิงแกร่งแห่งสุกี้น้ำ ปีที่แล้วมีสถิติการคว่ำนักเลงอย่างนับไม่ถ้วน
ริงโก้หน้านิ่งเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ถ้าแม่ของเขารู้ละก็เรื่องไม่จบง่ายๆแน่
“เดี๋ยวๆๆๆ รุงแรงขนาดนั้นเลยรึ!” ริงกีรีบถามกลับไป
ทันใดนั้นเจสที่อยู่ทางฝั่งประธานนักเรียนก็โผล่หน้าออกมา เป็นหน้าที่จมูกยุบและแปะปาสตอร์ไว้หลังจากโดนริงโก้ต่อยกระเด้นไป
“ดีแค่ไหนแล้วที่แกโดนแค่พักการเรียน ถ้าหนักจริงๆละก็ ฮานะเล่นงานแกยับแน่”
“เงียบไปน่าเจสนายเองก็ไปหาเรื่องเขาเหมือนกัน คุณสมบัติของกรรมการนักเรียนในตัวนายยังมีอยู่บ้างไหม” ฮานะหันกลับไปพูดกับเจส
“ผ..ผมก็แค่ทำตามหน้าที่” ในขณะที่เจสบ่นพึมพำให้ฮานะฟัง ริงโก้ก็แทรกมาว่า
“โดนลงโทษแบบหนักคือการโดนซัดสินะ งั้นฉันเลือกแบบนั้นดีกว่า!”
ทุกคนในบริเวณนั้นหันมาทางริงโก้ด้วยสีหน้าตกใจมาก เดนนิสถึงกับกุมหัวและคาดไว้แล้วว่ามันคงออกมาประมาณนี้ละนะ
“ว่าไงนะ... ฉันให้โอกาสนายพูดอีกที ฉันยิ่งไม่ค่อยชอบพวกท้าทายแบบนายด้วย” ฮานะดันแว่นตัวเองขึ้นและมองมาทางริงโก้
“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก! เข้ามาซัดฉันได้เลย!” ริงโก้ตอบออกมาแบบเสียงดังฟังชัด
“งั้นฉันจะถือว่านายรับการลงโทษแบบนั้นละกัน” ฮานะก้าวออกมาข้างหน้า
พวกนักเลงต่างซุบซิบกันใหญ่
“เจ้าหมอนั้นมันบ้าไปแล้วรึไง.. ไปยอมสู้กับฮานะแบบนั้น..”
“หมอนั้นคงจะได้เห็นความน่ากลังของฮานะแน่นอน เจ็บหนักแน่”
“เดี๋ยวก่อนๆ เห็นหมอนั้นบ้าๆแบบนั้นก็จริง แต่หมอนั้นวันนี้นะคว่ำเคโจหัวโจกแห่งขุมกำลังม.5/5 ได้เลยนะ!”
“หมอนั้น? หมอนั้นนะรึที่คว่ำเคโจคนนั้นนะ!”
“หรือว่าหมอนั้นคือริงโก้ที่ทุกคนพูดถึงกัน”
“ก็ใช่นะสิ!”
พวกนักเลงซุบซิบคุยกันปิดท้ายด้วยเสียงของพวกนักเลงที่เคยโดนริงโก้อัดคว่ำมาแล้ว
“งั้นฉันจะไม่ออมมือ เตรียมตัวไว้ให้ดี” ฮานะตั้งท่าต่อสู้ เป็นการตั้งท่าที่มั่นคงและดูเป็นวิชาศิลปะการต่อสู้
“อ่า เข้ามาได้เลย ว่าแต่จะไม่ใช้กระบองจริงเหรอ?” ริงโก้ถามฮานะแบบยิ้มแย้ม แต่ทันใดนั้นฮานะก็พุ่งเข้ามาใกล้แล้ว
“ไม่จำเป็น..” ฮานะพูดกับริงโก้ในระยะประชิดตัวก่อนที่จะใช่ฝ่ามืออัดเข้าไปที่ลำตัวริงโก้
ผัวะ!
“อึก” ริงโก้เสียหลักล้มถอยหลังไปนิดนึง
“สุดยอดเลยสมกับเป็นฮานะ!” กลุ่มกรรมการนักเรียนส่งเสียงเชียร์
มองดูพ่านๆอาจจะดูเหมือนโดนเต็มๆตัวแต่อันที่จริงๆแล้ว ริงโก้ล้มพ้นจากระยะการโจมตีเมื่อกี้ได้ถึง4ใน10เลย เดนนิสที่มองแล้วก็วิเคราะห์ออกได้ทันที และเขาก็รู้ว่าฮานะก็รู้สึกได้เช่นกัน
“เจ้าริงโก้นั้นมันไม่ธรรมดาจริงๆด้วย หลบวิชาหมัดของเราได้เกือบครึ่งนึ่งของการโจมตีเลยทีเดียว”
ริงโก้ลุกขึ้นมาและปัดร่างกายเล็กน้อย
“เธอเนี่ยไม่ธรรมดาเลยแฮะ แข็งแกร่งใช้ได้เลยละ ต่อไปนี้เป็นทีของฉันบ้างละ”
ริงโก้พุ่งเข้าไปโจมตีด้วยหมัดซ้าย ฮานะปัดแขนนั้นออกและใช้หลังมืออีกข้าง กระแทกไปที่ลิ้นปี่ของริงโก้”
“อุ้บ!” ริงโก้โซ่เซ่เล็กน้อยแต่ยังยืนไหว
เป็นการโจมตีที่ไม่หนักหน่วงบ้าคลั่งเหมือนพวกนักเลงต่อยกันก็จริง แต่ก็แม่นยำแน่นอนและหวังผลได้ นั้นสินะการโจมตีของฮานะ เดนนิส
วิเคราะห์ออกมา
พวกกลุ่มกรรมการนักเรียนยิ้มออกมา
“ต่อให้เป็นริงโก้ก็สู้ฮานะไม่ไหวหรอก”
ริงโก้ตั้งตัวได้มั่นคง
“มาต่อกันดีกว่า ให้มันจบไป”
“ก็แน่อยู่แล้ว..” ฮานะพุ่งไปทางด้านข้างริงโก้และพยายามจู่โจมเข้าที่สะบัก รอบนี้ริงโก้ตั้งตัวทันและถอยหลังออกมาได้ทัน แต่ฮานะยังไม่หยุดเธอตั้งตัวอีกครั้งและเตะริงโก้ด้วยท่าราวน์เฮาส์จากทางด้านซ้าย
ริงโก้ยกแขนสองข้างขึ้นมากันแต่ก็รับแรงกระแทกไปมาก
“คงแขนชาไปซักพักละนะ” ฮานะคิดในใจ แต่เธอก็ได้คิดผิดเมื่อริงโก้ยกมือขวาขึ้นได้และต่อยกลับมา
“บ้าน่า..” ฮานะคิดในใจและเตรียมรับหมัด แต่อยู่ๆริงโก้ก็ชะลอหมัดลง
ทำให้ฮานะถอยกลับมาทัน
กลุ่มกรรมการนักเรียนส่งเสียงเชียร์กันใหญ่ แต่ฮานะรู้วึกได้ว่าริงโก้ตั้งใจจะไม่ชกเธอ
“นาย.. ทำไมถึงชะลอละ”
“อ่อ ฉันถูกสอนมาว่าการชกผู้หญิงมันไม่ดีนะ ก็เลยไม่ชก แต่เมื่อกี้ก็นับว่าโดนละกันนะ งั้นฉันได้ไปแล้วหนึ่งแต้ม จำไว้ด้วยละกัน!”
“หนอบ.. ดูถูกกันรึ งั้นฉันจะต้องใช้เจ้านั้นแล้วสินะ”
ฮานะตั้งท่าเตรียมโจมตีอย่างรุนแรง
จู่ๆรากิก็ตะโกนขึ้นมา
“หรือว่ารุ่นพี่จะใช้ท่านั้น”
“ไม่จริงน่า ฮานะไม่เคยใช้ท่านั้นกับคนเป็นๆเลยนะ เธอก็เห็นสภาพหุ่นซ้อมหลังโดนท่านั้นใช่ไหมละ”
ริงโก้ยิ้มออกมา
“งั้นก็เข้ามาเลย! ฉันจะรับมันไว้เอง”
“เคล็ดวิชาหมัดเจาะหินผา!”ฮานะกำหมัดแน่นและพุ่งไปหาริงโก้โดยตรง ริงโก้เอาแขนมาบังลำตัวช่วงบนไว้
“ย๊าก!”
ตู้ม!!!!!!
ริงโก้รับการโจมตีเต็มๆ ถึงกับไหลไปตามแรงกระแทก แต่เท้าของริงโก้ยังยึดมั่นกับพื้นจึงกระเด้นถอยไปทั่งยืน หลังชนกับกำแพง เป็นการที่โจมตีที่รุนแรงถึงขั้นทำให้กำแพงมีรอยร้าวได้เมื่อริงโก้กระเด้นไปกระแทก
ทุกคนถึงกลับอึ้ง
“ฮานะทำแรงไปรึป่าวนะ..” เจสพูดขึ้นแบบเสียงสั่นๆ
เดนนิสมองริงโก้ด้วยความกังวลเพราะตอนนี้ริงโก้ไม่มีการตอบสนองกับมาเลย
ฮานะมีรอยช้ำที่มือหลังจากใช้ท่านี้ไป เป็นท่าที่ถ้ายังไม่สมบูรณ์แบบก็คงทำร้ายร่างกายตัวเองด้วยเช่นกัน
“จบซะทีสินะ” ฮานะก็เดินคถอยไป
ทันใดนั้น จู่ๆ ริงโก้ก็เงยหน้าขึ้นมาสีหน้าค่อนข้างบ่งบอกว่าอาการหนัก
“ก็เจ็บใช้ได้เลย... นี้สินะท่าที่แรงที่สุดของเธอ”
“อะไรกัน! ยังสู้ต่อได้งั้นรึ” ฮานะถึงกับตกใจเพราะนั้นคือวิชาที่รุนแรงที่สุดของเธอ
“เธอเนี่ยไม่แกร่งจริงๆนะ.. ถ้างั้น ฉันจะเอาจริงขึ้นไปหลายเท่าตัวเลยละกัน” ริงโก้พูดออกมาและเดินไปหาฮานะ
“ว่าไงนะ นี้นายยังไม่เอาจริงงั้นรึ?” ฮานะถึงกับอึ้ง
“พวกเธอนะพอได้แล้ว” เสียงดังมากจากอีกทางนึ่ง
ต้นเสียงคือชายใส่แว่นทรงผมกะละแตะป้ายกรรมการนักเรียน รุ่นบุกเบิก
“อะ.. คุณจุน” ฮานะหันไปออกด้วยหน้าเอื้อมเล็กน้อย
หลังจากนั้นจุนก็ตะโกนว่า
“พวกเธอกรรมการนักเรียนเป็นบ้าไปแล้วรึ หยุดตีกันได้แล้ว! รู้ไหมว่ามัน บร่าๆๆๆ”
พูดยาวมากจนขี้เกียจฟัง
“ค่าคะ! จะหยุดแล้ว ต้องขอโทษทุกคนด้วย” ฮานะหันไปบอกกรรมการนักเรียนด้วยกันเองและหันมามองริงโก้
“ริงโก้ ขอโทษทีนะฉันไม่เคยสู้กับใครนานขนาดนี้และดูเหมือนจะติดใจนะเลยไหลไปตามน้ำ ต้องขอโทษด้วย วันนี้จะถือว่าทางเราเป็ฯฝ่ายผิดละกัน
ฉันจะยกโทษให้กับเรื่องทั้งหมด” ฮานะยิ้มและเดินไป
“อ่า.. จบแล้วรึ” ริงโก้ทำหน้างงนิดๆและเดินไปหาเดนนิส
“นายเป็นไงมั้งเนี่ยโดนท่านั้นเข้าไป” เดนนิสถามอย่างเร่งรีบ
“เจ็บเป็นบ้าเลยนะสิ!” ริงโก้ตอบแบบตรงตัว
“แต่ก็นะ ช่างเถอะฉันต้องรีบกลับบ้านไปพักแล้ว เดียวพรุ่งนี้ต้องไปภารกิจสำคัญกับนายนี้”
“เออ..จริงสินะ งั้นก็ดูแลตัวเองด้วย”
เป็นการสนทนาที่เรียบง่ายมาก เพราะเดนนิสมั่นใจว่าคนอย่างริงโก้บอกไม่เป็นไรก็คือไม่เป็นไร
และทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ
แต่ในระหว่างที่เหตุการณ์ดำเนินอยู่นั้น ก็มีคนจับตามองอยู่
“ฮึ นั้นนะรึ ริงโก้ ที่คว่ำเคโจได้แถมยังสูสีกับฮานะอีกฉันคงไม่ไหวหรอกคงต้องใช้แผนสะแล้ว” ชายปริศนายิ้มออกมาชายคนนั้นหันไปหาพวก
“เฮ้! พวกนายเราจะประชุมแผนการกัน เราจะไม่คว่ำหมอนั้นแต่เราจะเอาเจ้านั้นมาเข้าขุ่มกำลังให้ได้!”