Love story สะดุดรักยัยเลือดหวาน

6.3

เขียนโดย นาย_หน้าหวาน

วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 20.45 น.

  13 ตอน
  3 วิจารณ์
  14.37K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 17.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) ลบรอย..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
    
         "อึนยอน..นายพูดบ้าอะไรเนี่ย! ฉันไม่เข้าใจ ออกไปจากตัวฉันออก ฉันอึดอัดนะ.."
         นาอึนพยายามดิ้นและพลักอึนยอนที่ค่อมตัวร่างบางอยู่ แต่แรงของคนตัวเล็กไม่สามารถทำอะไรคนตรงหน้าได้เลย..
        
          หน้าหล่อเลื่อนหน้าเข้าใกล้เหยื่อของเขาอย่างช้าๆ 
 
  หงับ~ 
         "อื้ออออออ ยะ..หยุดนะ " ร่างเล็กน้องห้ามขณะที่เขี้ยวเล็มสวยฝั่งลง 
 
   อึก~ อึก~ เลือดจากลำคอสีขาวระเรื่อ ค่อยๆ ไหลซึมออกมาตามแรงดูดของอึนยอน
   
        " ขะ ขอ โทษ..." 
 ร่างสูงถอดเขี้ยวออกจากลำคอ ก่อนจะได้สติกลับมา
    "นาย..T~T อืออ เจ็บ " ร่างบางพุบลงไป ไร้เรี่ยวแรง
    "นาย ป ะ เป็ น.." สายตาที่มองมาที่ร่างสูงด้วยความหวาดกลัว ตัวสั่นไปหมด แต่ไม่มีแรงที่จะหนี
       
       "แวมไพร์.. "
 
        น้ำตาใสๆเริ่มเอ่อล้นไปทั่วใบหน้าของนายอน จนร่างสูงก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน
       กระซิกๆ ฮื่ออออ ผมได้ยินแค่เสียงสะอื่นของเธอ
      " ฉันขอโทษ.. " มีเพียงคำพูดคำนี้เท่านั้นที่ผมสามารถพูดออกไปได้ ผมพลาด.. ผมกำลังจะกลายเป็น'ตัวประหลาด'ในสายตาของนายอน
      อ่ะ? มีอย่างนึงที่ผมสามารถทำให้เธอได้หนิหน่า
     
อึนยอน:" นายอน..ไว้ใจฉันนะ เธออยู่เฉยๆ สักพักนะ" 
นายอน:" T~T อือออ อย่าฆ่าฉันเลยย ฉันกลัวแล้ว~ "
 
    ร่างสูงแกะมือของคนตัวเล็กที่กุมต้นคออยู่ออก แล้วจับรวบแขนทั้งสองข้างด้วยมือเดียว ร่างบางพยายามดิ้นทำให้น้ำตายิ่งไหลหนักกว่าเดิม 
 
      " นี่! เชื่อใจฉันหน่อยได้มั้ย.. " ร่างสูงพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าไปที่ลำคอคนตัวเล็กอีกครั้ง
 
   'จุ๊บ'ครั้งนี้มันไม่ใช่การกัด แต่เป็น....ริมฝีปากแดงเปือนเลือดของคนสูงแตะรอยแผลบนลำคอที่เขากัด..
         ร่างสูงใช้จูบของเขาในการลบรอยแผลที่ถูกกัด
มันแผ่วเบา นุ่มนวล และอ่อนหวานจนร่างบางเคลิ้มไปมันรสจูบ จูบนี้นานซะจนคนตัวเล็กอ่อนละทวยกว่าเดิม
 
"เสร็จแล้ว..แผลนี้จะมีแต่แวมไพร์เท่านั้นที่เห็น"
นี้คือหนึ่งในความสามารถของแวมไพร์ ที่จะใช้เมื่อเลือกเหยื่อหมายความว่าเหยื่อคนนี้เป็นของฉัน..แวมไพร์ตัวอื่นจะรู้ แต่ไม่ยุ่งกับเหยื่อของกันและกัน
     
      "นายทำอะไร.." ร่างตัวเล็กพูดออกมาด้วยสีหน้าผ่อนคลายขึ้น
อึนยอน:"มันเป็นข้อแลกเหมือนหน่ะ..รอยแผลจะหายไปทุกครั้งที่ถูกกัด และนั้นหมายความว่าเธอมีเจ้าของแล้ว "
 
นายอน:" ห้ะ เจ้าของ? ใคร อะไร ยังไง งง?? o~ o?"
      
     " เอาง่ายๆ "
     " เธอ.. "
     
      " เป็นของฉัน "
        
      
 
        
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา