Attachment รักที่ไม่อาจลืม

    ซ่าๆๆๆๆ

   อ่าวฝนตกซะละป่านี้ยัยนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะปล่อยให้อยู่บ้านคนเดียวยิ่งดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องรู้ราวเสียด้วยสินะยัยบ๊องนี้หนะ5555คิดแล่วยังขำตอนที่เธอทำไฟไหม้เตาแก๊ซแล้วผมแกล้งงอนเธอหนะยัยนั้นหน้าเสียไปเลยหละ

"กลับมาแล้วยัยบ๊อง :)"

   ไร้เสียงตอบรับจากคนที่ท่านกำลังตามหา

"เฮ้!!!โรส อยู่ไหน"

   ยัยนี้หายไปไหนเนี้ยเริ่มใจคอจะไม่ดีแล้วนะฝนก็ตกด้วย

"อย่าเล่นแบบนี้หน่าโรสเธออยู่ไหนออกมาได้แล้ว"

   ผมเดินตามหาเธอจนทั่วบ้านแต่ก็ไม่เจอเอาแล้วสิยัยนี้ตัวปัญหาชัดๆเลย จากนั้นผมก็วิ่งตามหาเธอไปเรื่อยเปลื่อยทั้งๆที่ฝนตกแต่ผมก็ไม่สนอะไรทั้งนั้นหละตอนนี้สนอย่างเดียวก็คือต้องตามหายัยนั้นให้เจอก่อน

"โรส โรส โรส"

   ผมตะโกนหาเธอแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเลยผมควรจะไปถามบัานคนแถ่วๆนี้ดูเผื่อว่าเธอจะหลบฝนอยู่ที่ไหนสักแห่ง

    ก๊อกๆๆๆ แอ๊ดดด~

"สวัสดีครับคือว่าผมมาตามหาคนหนะครับตัวเล็กๆผมยาวประมาณกลางหลังหนะครับพอจะเห็นมาแถ่วนี้บ้างหรือเปล่า"

"ไม่เห็นจ๊ะพ่อหนุ่มลิงไปถามคนอื่นดูนะ"

"อ๋อ ขอบคุณครับ"

   ผมไล่ถามคนไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่มีใครเห็นเลยเธอไปอยู่ไหนของเธอนะนี้ก็มืดแล้วด้วย ฝนก็ไม่ยอมหยุดตกเสียทีเหลือบ้านหลังนี้หลังสุดท้ายแล้วหละนะผมจะลองไปถามดู

    ก๊อกๆๆๆๆ แอ๊ดดดด~

"โรส.....o_o"

"เซ็นเซ"

"ทะ..อุ๊บ!!!"

    ทันทีที่เธอเห็นผมเธอก็เข้ามากอดผมอย่างกับว่าห่งกันมานานแต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสทสัมผัสนั้นพอตั้งหลักได้ผมก็กอดเธอตอบกระชับอ้อมแขนให้มากกว่าเดิมเพื่อสื่อให้เธอรู้ว่าผมเป็นห่วงเธอ

"นายมาตามหาฉันจริงๆด้วย"

   เธอพูดทั้งๆที่กอดผมอยู่ผมผละเธอออกจากอ้อมแข้นแล้วกำไหล่เธอไว้แน่น

"จะไม่ให้ฉันมาตามหาเธอได้ไงยัยบ๊องถ้าเธอเป็นิะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ ตามหาแทบแย่"