รักอันตรายกับยัยแวมไพร์เจ้าเสน่ห์

"ไว๊ร์!!!!!" เสียงตระโกนดังลั่น ไล๊ร์ล่าแทบสิ้นสติเมื่อเห็นร่างของไว๊ร์นอนลงกับพื้น เชือก! เบลดึงมือออกจากร่างของไว๊ร์ เลือดไวีร์อาบเต็มไปหมด เมื่อมองไปที่ไวีรืก้เห็นแววตาที่ไร้ความรู้สึก เหมือนกับว่าเธอตายแล้ว 
  "ปึ้ง!! ไล๊ร์ล่าช่วยไวีร์เร็ว !!" คาสเตอร์ ที่เห็นเหตุการยังพอมีสติอยู่บ้างรีบยิงปืนใส่เบล แต่ก็ดูเหมือนไร้ผล เพราะเบลปัดกระสุนของเค้าได้ เธอส่งยิ้มที่เยียบเย็นเห็นคาสเตอรืก่อนจะ พรุ่งเข้าใส่เค้าใช้มือปัดคาสเตอรืจนกระเด็นไปทาง ไล๊ร์ล่าที่ผึ้งได่สติก็รีบรุคขึ้นยืน เบลมองเธอที่ผึ้งยืนขึ้นมา อย่างสะใจ เข้าหาเธอเหมือนกับคาสเตอร์ (เป้ง!!) ก่อนที่ เบลจะปัดไลีร์ล่าจนกระเด็น ดาบสีขาวที่ไล๊ร์ล่าเธอก็ฟันที่แขนของ เบลแต่เธอก็ไม่เป็นอะไร ยิ่งจะทำให้เบลโกรธยิ่งขึ้น ดาบที่อยู่ในมือของไล๊ร์ล่าเป็นดาบคู่แฝด กับดาบสีดำของไว๊ร์ เบลเธอไม่พูดอะไรอีกแล้วเธอเหมือนต้องการแค่อย่างเดียวนั้นคือการฆ่า

[กอเลีย]

  "ไล๊ร์ล่า.." ฉันพูดออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเรื่องชุลมุลตรงหน้า ฉันเห็นไว๊ร์นอนจมกลองเลือดอยู่ตรงนั้น และคนที่เข้ามาโจมตีเรา 
  "ไม่เป็นไร กอเลีย เราต้องได้ออกไป" กอเลียบอกฉันทั้งที่เธอยัเหนือยหอบกับการต่อสู้ "นี้ วาลอะไรอย่างซิ ดูไว๊ร์ให้ฉันหน่อย" ไล็ร์ล่าบอกฉัน ฉันไม่แน่ใจว่าจะทำได้เลยเพราะความกลัว กับอาการสั่นที่เป็นยังไม่หาย 
  "อือ.." ฉันวิ่งไปที่ไว๊ร์ ทั้งที่ผู้หญิงคนนั้นยืนขวางอยู่ และเธอวิ่งเข้ามา (เป้ง!!) ไล๊ร์ล่าพรุ่งเข้ามาขวาง ทำให้ฉันหลบเข้ามาได้ ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเข้ามาเล่นงานฉัน ไล๊ร์ล่า เธอรีบสรัปที่เปรี่ยนมากันฉันกับไว๊ร์เอาไว้ได้ ฉันรีบวิ่งเข้าไปดูไว๊ร์ที่นอนอยู่ เมื่อพริกตัวเธอกับขึ้นมา แผลที่หน้าอกมันใหญ่มาก เลือดก็ไหรออกมาไม่หยุด จนฉันไม่รู้จะทำยังไง เพราะแผลนี้มันเกินเยียวยา "ทำไงดี?"
  "กอเลีย?" ไลีร์ล่าพูดกับฉันเมื่อฉันถามคำถาม ที่ไม่มีใครตอบ ไว๊ร์กำลังจพตายและไม่มีใครทำอะไรได้ ร่างของเธอเต็มไปด้วยแผล "กอเลียเลือด! เลือดของเธอเอาให้ไว๊ร์กินซิ!" ฉันมองไปยังร่างที่นอนอยู่อย่างสิ้นหวัง ไม่รู้จะทำอะไรได้เลือดของฉันจะช่วยอะไร ฉันหยิบดาบของไว๊ร์ขึ้นมากรีดที่มือจนเลือดค่อยๆไหรออกมาเลือดที่มือค่อยๆ หยดเข้าไปในปากของไว๊ร์ทีละน้อย แต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันทำอะไรไม่ได้เลยซินะ
  "ไว๊ร์ช่วยกับมาก่อนฉันยัง ไม่ได้ตอบแทนคุณเลย" แปะ! เมื่อฉันพูดจบสิ่งที่สำผัสใบหน้าฉันคือมือที่เย็นเชียบและเต็มไปด้วยของเหลวสีแดง ฉันมองเจ้าของมือด้วยสีหน้าประหราดใจ เธอรุคขึ้นมากอดฉัน เรื่องที่ไม่หน้าเป็นไปได้ จรึก! และฉันก็รู้สึกเจ็บที่ต้นคอสิ่งที่ฉันรู้สึกคือความเจ็บปวด ไวีรืถอยห่างออกจากฉันแววตาของเธอเป็นสีน้ำเงิน ปากของเธอเต็มไปด้วยเลือดของฉัน ไวีรืรุคขึ้นค่อยๆเดินไปข้างหน้า ดวงตาของเธอนนั้นไร้อารม สีผมของเธอค่อยเปรี่ยนเป็นสีขาว เธอเปรี่ยนไปเหมือนไม่ใช้คนเดิม เบล มองไว๊รืที่ฟื้นขึ้นมาอย่างโมโห สิ่งที่ไว๊ร์ทำคือยิ้มกับไป ทำให้เบลยิ่งโมโหมากขึ้น..

เบลวิ่งเข้าใส่ไวีร์ที่ยืนเชยๆ เมื่อเะอเข้ามาในระยะมือของเธอจะจับที่คอของไว๊ร์ ปึก!! ก่อนที่เบลจะได้รู้สึกตัว เธอก็ลอยไปกระแทกกับตู้คอนเทนเนอ พลิบตาที่เธอเข้ามาไว๊ณ์ก็จับแขนเธแเหวียงเธอลอยไปกระแทกกับตู้ได้ ทำให้เบลหยุดชงักไป แต่ไว๊ร์ก็ยังไม่หยุดเข้าไปประชิดตัวเบลตอนไหนไม่รู้ เธอบีบคอของเบลจับเธอคอยขึ้น ก่อนจะปาเธอเหมือนของเล่น ไปใส่กับเสาเหร็กต้นใหญ่ที่อยู่ไกรออกไป เธอกระอักออกมาเป็นเลือด นองเต็มพื้น
  "แกเป็นตัวอะไรกันแน่.." เบลนอนพิงกำแพง ปากของเธอเต็มไปด้วยเลือด ไว๊ร์ยิ้มอย่างพอใจกับสิ่งที่ตัวเองตัว เธอปาโซ้ที่ไว้ขนคอนเทนเนอใส่เบล เธอยังคับโซ่ให้มันรอบตัวเบลแน่พอจนเธอขยับไม่ได้ เบลเธอได้หมดสติไปแล้ว
  "ไว๊รื.." ฉันพูดออกมา ทำให้ไว๊ร์หันมาหาฉันแววตาของเธอนั้นไร้อารมจริงๆ ฉันไม่รู้เลว่าเธอเป็นอะไรกันแน่ เธอตอนนี้ดูเป็นอันตราย
  "กอเลียถอยออกไป" ไล๊ร์ล่าที่ดูการต่อสู้จบลง ก็รีบบอกฉันแต่ฉันกับไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เธอพูดคืออะไร "จงพันธนาการ ดุดดังโซ่ตรวน" ไลีรืล่าเรียกโซ่สีขาวออกมารอบตัวเธอ ไล๊ร์ล่าใช้มันมัดตัวไว๊ร์เอาไว้ (อ๊าก!!!!!!!!!) เสียงร้องลั่นของไวีร์นั้นไม่เหมือนกับเสียงของไว๊ร์เลยซะนิดเดียว

  "ไว๊ร์เธอคลั่งไปแล้ว"