รักอันตรายกับยัยแวมไพร์เจ้าเสน่ห์
เขียนโดย 
WeloveGloy
วันที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.26 น.
แก้ไขเมื่อ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2556 16.11 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) เธอคือบาปของฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรู้สึกหนัก! ทำไมร่างกายฉันถึงได้รู้ศึกหนักแบบนี้นะ[กอเลีย!! ตื่นเร็ว.. กอเลียตื่นเร็วซิ] เสียงใครได้ยินก้องอยู่ในหัว กอเลีย!!!!
“ลืมตาซิ กอเลียลืมตา”
“ไล๊ร์ล่า..” สิ่งแรกที่ฉันได้เห็นคือเธอ ฉันรู้สึกหนักไปทั้งตัว ยังปวดหัวมากๆอีกด้วย ฉันมองไล๊ร์ล่า เมื่อฉันเห็นเธอก็น้ำตาคลอ
“ไล๊ร์ล่าเกิดอะไรขึ้นหรอ ร้องทำไม?” ฉันถามเธอทั้งที่ยังรู้สึกมึนอยู่ตลอด มองไปรอบๆ ก็รู้สึกแปรกๆ ที่นี้ไม่ใช้บ้านฉัน ไม่ใช้ทางกับบ้าน ไม่เหมือนบ้านไว๊ร์ด้วยซ้ำ เหมือนโรงเก็บของเก่าๆ
“หยุดร้องได้แล้วไล๊ร์ล่า เราต้องหาทางออกจากที่นี้จำได้ไหม้?” เสียงผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด่านหลังฉัน ถือปืนอยู่ในมือกำลังเร็งไปที่.. (ฉันไม่รู้ว่าอะไร เหมือนคนแต่ไม่ใช้คนมีปีกบินได้ เหมือนที่ฉันเจอที่ทางเดิน..)
“รู้แล้วละหน้า! นายคิดว่าเจอแบบเนียจะออกไปยังไงงั้นหรอลองบอกฉันมาหน่อย” ไล๊ร์ล่าผู้กับผู้ชายคนนั้น ฉันไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้เลยแม้แต่นิด
“ฉันไม่รู้ดูเหมือนพวกมันจะไม่เข้ามากินเรานะ คงจะรอผลของไว๊ร์โอล่า” เค้ามองไปยังด่านในของโกดัง และเมื่อมองตามเข้าไปฉันก็เห็น ไว๊ร์ยืนอยู่ตรงหน้าผู้หญิงคนหนึ่งถือถือดาบอยู่ผู้หญิงคนนั้นดูไม่เป็นมิตร์
“กอเลียต่อจากนี้ อย่าอยู่ห่างจากฉันนะ” ไล๊ร์ล่าบอกฉัน ฉันอยากถามเธอและให้เธอช่วยตอบตอนนี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่นะ
[ไว๊ร์โอล่า]
“เบล.. ปล่อยพวกลูกน้องฉันไปแล้วฉันจะอยู่สู้กับเธอเอง” ฉันพูดกับเธอเพื่อว่าเธอจะยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง
“กล้าดียังไง ไว๊ร์ เธอยังกล้าเรียกชื่อฉันแบบนั้นอยู่อีกหรอ อย่าหวังอะไรที่เป็นไปไม่ได้ฉันไม่ได้ใจดีเหมือนเมื่อก่อนหรอกนะ” เบลเฟกอร์พรุ่งเข้ามาใส่ไว๊ร์ด้วยความเร็วที่แม้แต่เธอยังมองแถบไม่ทัน เฟรี้ยว! ไวร์หลบมือของเบลเฟกอร์ไปได้ก็จริงแต่เสื้อของเธอกับขาด มือของเบลเฟกอร์นั้นกลายเป็นเหล็กสีเทา เหมือนกงเล็บของสัตว์ป่า
“เบล.. สิ่งที่ฉันทำกับเธอนั้นมันช่วยไม่ได้เพราะเธอนั้นจะฆ่าเราทุกคนฉันคิดว่าเธอเข้าใจ” ไว๊ร์ยังพูดต่อ
“หุบปาก!! เธอหามเรียกฉันได้ชื่อนั้น เพราะเธอหักหลังฉันละยังฆ่าฉันด้วยมือของเธอเองยังจะมีหน้าให้ฉันมาเข้าใจอย่างนั้นหรอ” เป้ง! เป้ง! เบลโจมตีใส่ไว๊ร์ไม่หยุด ไว๊ร์นั้นแค่เอาดาบรับกงเร็บนั้นเอวไว๊ร์ไม่ให้โดนตัว แต่แค่กันเอาไว้ก็เต็มกลืน เพราะความเร็วที่เหนือกว่าของเบลเฟกอร์ทำให้เธอลพบาก
“ฉันไม่ได้อยากฆ่าเธอ เบล.. ฉันไม่มีทางเลือกฉันต้องปกป้องเมืองตอนนั้น เรายังเด็ก” ปึก! ไว๊ร์ใช้ดาบกันมือข้างหนึ่งของเบลเอาไว้ก่อนจะจับแขนอีกข้างหนึ่งของเธอถุ้มลงกับพื้น ทำให้เบลลงไปนอนหงายกับพื้น ไว๊ร์รีบลงไปนั้งทับตัวของเบล เอาดาบจ่อที่คอหอยของเธอ
“จะทำอะไรอีกไว๊ร์ เธอจะฆ่าฉันอีกรอบอย่างงั้นหรอ” ไว๊ร์ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะตั้งสติจับดาบแน่ขึ้น
“เธอไม่เคยเห็นทางเลือกฉันเลยเบลไม่ว่าตอนไหน ฉันตามใจเธอมาตลอด เพราะฉันรักเธอแต่เมื่อถึงเวลาที่หน้าที่จะต้องมาก่อน เธอจะให้ฉันทำยังไงกันละ เมื่อฉันจะฆ่าเธอเพราะหน้าที่ เธอจะให้ฉันทำยังไงละ” ยิ่งไว๊ร์พูดเท่าไหร่เธอก็เริ่มมือสั่นขึ้นเลื่อยๆ
“คิดว่าเพราะฉันเป็นปีศาจ เลยฆ่าเพื่อนตัวเองได้อย่างงั้นหรอ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
