เสียใจมั้ยถ้าเธอไม่อาจะรักฉันได้

8.0

วันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 17.32 น.

  7 บท
  34 วิจารณ์
  11.68K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) กลัวใจจะเจ็บ(Pim)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"อ้าว ฟางมาทำไมที่นี้อ่ะ"

 

หญิงสาวใบหน้าหวานเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นฟางที่นั่งกอดเขาตัวเองฟุบอยู่กับเข่าหลังสั่นๆ ฟางได้ยินเสียงผู้หญิงเอ่ยทัก

 

เลยรีบปาดน้ำตาที่ไหล่รินให้ออกจากแก้มใสไป

 

"อ้าว พิม มาทำอะไรที่นี้หรอ"

 

ฟางพยามที่จะไม่ให้เสียงมัน แต่ทำไมมันอยากลำบากเหลือเกินน่ะ "พิม"สังเกตใบหน้าที่ดูแดงและหนังตาที่บวม

 

เจ้อก็เริ่มจะจับใจความได้แล้ว ใช่เธอรู้ เธอรู้ว่าฟางกับป็อปปี้ชอบกัน เธอรุ้ว่ากวินก็แอบชอบฟาง คิดแล้วเศร้าดีจริงๆ

 

เธอยอมรักจริงๆเลยด้วยความไม่โกหก เธอแอบชอบป็อปปี้มานานแล้วแต่เขาไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาเลย

 

เธอก็เลยได้แต่อยู่ข้างหัวใจเขา มันได้แค่นั่น...จริงๆ  พิมคิดก่อนจะมานั้งข้างฟางใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาให้คนตัวเล็ก

 

ยิ้งอย่างจริงใจ จนคนตัวเล็กตรงหน้าสัมผัสได้จึงกอดคนตัวโตแล้วร้องไห้อย่างเงียบอยู่อย่างงั้น

 

"พิม เขาไม่รักเราแล้ว เราเจ็บ! ไหนเขาเคยสัญญากับเราไงว่าเขาจะรักเราอ่ะ เขาโกหกเราใช่มั้ย"

 

"ใจเย็นๆน่ะ"

 


 

ป็อปปี้เดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยเหม่อ โทโมะเห็นดังนั่นเลยอยากรู้ว่าเกิดอะไร ตั้งแต่ไปคุยกับกวินดูเหมือนป็อปปี้

 

จะเงียบไปเลย  ป็อปปี้ลองคิดทบทวนกับคำสุดท้ายของกวิน "นายไม่ผิดหรอก  แค่นายไม่ได้เห็นความรู้สึกของ

 

ฟางเลยไง" จู่ๆป็อปปี้ก็ลุกตัวขึ้นมาแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องเรียน ไปที่ห้องสมุดของโรงเรียนก่อนจะวางรองเท้าไว้

 

ที่ชั้นของห้องสมุดที่จัดเอาไว้ให้ แล้วรีบวิ่งไปที่โต๊ะที่เขาเห็นฟาง ป็อปปี้ลดเท้าวิ่งลงช้าก่อนจะพิมนั่งลูบหัวคนตัว

 

เล็กที่ฟุบหลับอยู่บนตักเธอ พิมรู้สึกเหมือนมีใครอยู่ข้างหลังเธอจึงหันไปเจอกับป็อปปี้เธอเริ่มประหม่าเล็กน้อย ●﹏●

 

"ฟางหลับแล้วหรอ"

 

ป็อปปี้เดินเข้ามาใกล้ แล้วก้มลงมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้หน้าใสๆเต็มไปด้วยน้ำตา 

 

"อือ หลับไปแล้วน่ะ ป็อปปี้ช่วยเฝ้าฟางให้เราหน่อยได้มั้ย เราต้องไปแล้วน่ะ"

 

พิมพูดก่อนจะยกหัวฟางออกจากตักก่อนจะดึงมือป็อปปี้ให้นั้งเก้าตัวเมื่อกี้ก่อนจะตั้งหัวฟางไว้ที่ตักป็อปปี้ ก่อนจะ

 

เดินออกไป เธอโกหกทั้งนั่นที่บอกว่าต้องเข้าเรียน เพราะเธอกลัวใจเธอเจ็บจี๊ดขึ้นมาเมื่อเห็น คนที่เธอรักมองคน

 

ที่เขารักได้หรอกจริงมั้ย(?)  พิมเดินก้มหน้าโดยไม่มองข้างหน้าจนไปชนกับใครเข้า

 

"โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ ไม่มีเห้นจริงๆขอโทษน่ะ พอดี..>﹏<  "

 

"55+ ไม่เป็นไรค่ะ พี่กวินเอง"

 

กวินหัวเราะในความเซ่อ ซ่า ของรุ่นน้องอย่างพิมจริงๆเลย พิมเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับรอยยิ้มอบอุ่นของกวินก่อน

 

จะยิ้มตอบ 。◕‿◕。 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


 

      


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา