My Love ปฏิบัติการรักพิชิตใจยัยจอมจุ้นและนายแบดบอย

15

  ตั้งแต่ที่ฉันถูกไปขังยูม ชินจิ และเรียว ตามฉันไปตลอดเลย แม้จะไปห้องน้ำยูมิก็ต้องตามาถึงแม้ตัวเองจะไม่อยากเข้าก็เหอะ ไปซื้อของที่ซุปเปอร์ทั้งสามคนต้องมาด้วยเสมอทำเหมือนฉันเป็นคุณหนูเลยละต้องมีบอร์ดี้กาดตลอด แต่ที่หนักที่สุดนะไม่ใช่ใครอื่นก็เรียวนะสิ ก็เขาน่ะจะโทรตามตลอดถ้าเขาไม่อยู่ด้วยและต้องอยู่ในสายตากับชินจิและยูมิ และบลาๆ

“นี้คารุเธอจำได้ไหมว่าใครทำร้ายเธอน่ะ” ยูมิถามขึ้นระหว่างพักคาบเรียน

          ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอถามฉันมากกว่าร้อยครั้งแล้วน๊า!!!

“ฉันก็บอกตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วเธอละเห็นไหม” ฉันตอบกลับไป

“ก็พวกนั้นมันหันหน้าไปอีกทางนี้”

“เอาเถอะน่า ถ้าเธอเห็นว่าคนไหนคุ้นหน้าและสีผมทรงผมก็รู้แล้ว” ชินจิพูดขัดขึ้นมา

“ไอ้ทรงผมน่ะฉันจำได้แม่น และทรงผมกับสีน่ะไม่ใช้แค่คนเดียวด้วย” ยูมิว่าอีก

“เอาเถอะเรื่องมันผ่านแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ” เรียวขัดขึ้นมา

 “ใครชื่อ คารากิสาว่า คารุ” เด็กหนุ่มคนหนึ่งเรียกหาชื่อใครคนหนึ่ง และนั้นมันก็คือฉัน

“ฉันเอง” ฉันลุกขึ้น

“อ๋อเธอเหรอ อาจารย์วิชาว่ายน้ำบอกให้เธอไปเจอที่สระว่ายน้ำหลังโรงเรียนตอนหลังเลิกเรียนหน่อยนะ” เด็กหนุ่มนั้นพูดรัวเร็วเหมือนกำลังแร็พเลย

          แต่เอ๋ ทำไมเหงื่อต้องไหลละมันฤดูหนาวแล้วนะ

“อืม ขอบใจนะ” ฉันพูดขอบใจเด็กหนุ่ม และเด็กหนุ่มคนนั้นก็รีบวิ่งไปทันที

“นี้เด็กคนนั้นไม่น่าไว้ว่างใจเลย” ยูมิพูดขึ้นเมื่อฉันนั่งลงที่เดิม ฉันกะว่าจะพูดออกไปถ้าไม่อาจารย์เข้ามาสอนแล้วนะ

  การสอนก็ดำเนินไปเรื่อยๆ

          ออด~

  เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญาณเตือนว่าหมดเรียนแล้ว ฉันลุกขึ้นพร้อมจะออกจากห้องแล้วมุ่งหน้าไปสระว่ายน้ำหลังโรงเรียน

“นี้เธอจะไปจริงๆเหรอคารุ” ยูมิถามขึ้นมาเมื่อเห็นฉันจะเดินไปทางหลังโรงเรียน

“อืม”

“ฉันว่าเด็กคนนั้นไม่หน้าไว้ใจยังไงไม่รู้” ชินจิพูดบ้าง

“เอาเถอะน่า ครูเรียกฉันไปหานะไม่ได้ไปขังสักหน่อย”

“มันก็ใช่ แต่...” ชินจิพูดได้แค่นั้นเพราะเรียวพูดขัดขึ้นมา

“มันก็ไม่น่าไว้ใจอยู่ดี” แล้วเรียวก็เดินมาใกล้ฉัน สายตาของเขาที่มองมานั้นฉันรู้สึกได้มันมีแต่ความห่วงใย

“เอานะ ถ้าเสร็จแล้วฉันจะรีบกลับทันทีนะ ไปละ” ฉันรีบบอกและเริ่มวิ่งทันที ถ้าฉันอยู่ต่ออีกละก็ทุกคนคงต้องพยายามที่จะให้ไม่ไปหรือไม่ก็จะตามมาละนะ

          สระว่ายน้ำหลังโรงเรียน...

“คุณครูค่ะ” ฉันร้องเรียกอยู่นานแต่ไม่เห็นอาจารย์หรือคุณครูเลยสักคน

“นั้นหนูกลับนะค่ะ” ฉันตะโกนก่อนจะหันหลังก้าวเท้าเดิน แต่ฉันเดินยังไม่เต็มก้าวเลยก็มีใครมาจับแขนฉันทั้งสองข้าง

“อ๊ะ!!!” ฉันร้องออกมา

“ห้ามร้อง” ผู้หญิงผมสีทอง บ็อบสอยสั้นเหมือนทอม พูดออกมา

“ตามมากับพวกเราซะดีๆ” ผู้หญิงผมสีน้ำตาล ยาวลอน พูดขึ้น

          ต้องจำรายละเอียดเอาไว้ เพื่อเป็นพยานอีกคน

“พวกเธอจะพาฉันไปไหน”

          ถ้าฉันเดาไม่ผิดก็ต้องถูกลอบทำร้ายละมั้งหรือไม่ก็ต้องถูกขังนั้นแหละ

“หยุดพูดแล้วตามมา” ผู้หญิงผมสีน้ำตาล

“แต่...”

“อย่าตายเหรอ” ผู้หญิงผมสีทองตะโกนออกมา

“เอาน่า อีกหน่อยมันคงตายละ” ผู้หญิงผมน้ำตาล

“นั้นสิ เอาละพายัยนี้ไปได้แล้ว” ผู้หญิงผมสีทองพูดก่อนจะลากฉันไป

  พวกเขาลากฉันมาเรื่อยจนมาถึงห้องเก็บอุปกรณ์สระว่ายน้ำ

          นั้นไงเดาไม่ผิดจริงๆด้วย

“พวกเธอพาฉันมาที่นี้ทำไม”

“ฮึก เธอโง่หรือว่าแกล้งโง่ ห๊ะ!!!” ผู้หญิงผมทองตะโกนลั่น

           ฉันไม่ได้โง่นะย่ะจะบอกให้

“พวกเธอมาแล้วเหรอ” เสียงแหลบดังมาจากข้างประตูห้องเก็บอุปกรณ์

“จะเอาไงกับยัยนี้น่ะ อาราสาว่า ไอโกะ” ผู้หญิงผมน้ำตาลหันไปพูดกับใครไม่รู้แต่ฉันตอนนี้พยายามดิ้นจากปลาหมึกสองตัวนี้อยู่ ชิ!!!เมื่อชาติก่อนพวกเธอเป็นปลาหมึกหรือไงเกาะเหนียวเป็นบ้า

          อาราสาว่า ไอโกะเหรอ ชื่อประทานนักเรียนนี้ ประทานนักเรียนมาที่นี้ทำไมและจะทำ

          ไรฉันหรือว่า!!!

“เอามาไว้ในห้องเก็บของหน่อยสิ ฉันจะสั่งสอนคนสักหน่อยน่ะ”