Fic naruto ภาค พายุโลหิต
เขียนโดย 
นิกซ์
วันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 15.23 น.
แก้ไขเมื่อ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 16.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
23) บทที่ 23 อลวนคนเล่นเกมส์ 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันต่อมา...
เหล่านินจามาร่วมทานอาหารเช้าแต่ขาดสมาชิกหนึ่งคน
นารูโตะเกาหัว “กาอาระตื่นสายเหรอ”
กำปั้นหนักของเทมาริมะเหงกเข้าให้ “บ้าเหรอ น้องชายชั้นมีระเบียบ ไม่มีทางตื่นสายหรอก”
ชิกามารุหาววอดๆ”น่ารำคาญจริง นารูโตะ นายก็อย่าเอาตัวเองไปวัดกับเค้าซี่ แต่มันก็ผิดปกตินะ”
ซามุยที่มารอก็อาสา “เดี๋ยวผมไปตามให้นะขอรับ”
สักพัก
“คุณกาอาร๊า!!!”
ทุกคนรีบมาที่ห้องทันที ก็เห็นว่ากาอาระนั้นสลบอยู่
ซามุย”ชีพจรเต้นอ่อนมากเลยขอรับ”
อิโนะรีบมาดูอาการ “จริงด้วย เกิดอะไรขึ้น”
ซาสึเกะมองดูหน้าจอโทรทัศน์ ก็เห็นว่าเกมส์ยังคงดำเนินต่อไป “เกมส์นี่มันอะไร”
ซามุย”นี่มัน เกมส์รางวัลชมเชยที่พวกเราได้รางวัลมาเมื่อวานนี่”
นารูโตะหน้าถอดสี “ทำยังไงดี”
คุรามะที่อยู่ภายในจิตก็เอ่ยขึ้น “นารูโตะ ตามยัยนั่นมา”
“ยัยนั่นไหน?”
“ยัยเด็กหัวชมพูน่ะสิ ยัยนั่นมีเชื้อสายองคเมียวจิ เรื่องแค่นี้น่าจะทำได้”
“โอเค”
นารูโตะรีบกดโทรศัพท์หาซากุระทันที
[ว่าไง]
“คือว่านะซากุระจัง...”
[เข้าใจแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้]
เพียงห้านาที
ร่างบอบบางในเครื่องแบบทหารสวมหน้ากากจิ้งจอกแดงก็เข้ามา พร้อมกับคาโอรุในเครื่องแบบทหารองครักษ์
เธอแตะศีรษะหนุ่มผมแดงเบาๆ “เข้าใจแล้ว เอาล่ะบันไซ ชั้นจะเล่นเกมส์นายเฝ้าร่างนะ”
“หมายความว่ายังไง”
นารูโตะถาม”นี่ ก่อนจะทำอะไร ช่วยอธิบายให้ฟังหน่อยสิ”
คนสวมหน้ากากอธิบายเสียงเรียบ “นี่คือเกมส์วิญญาณ ภายนอกเหมือนเกมส์ปกติ แต่มีกฏง่ายๆคือถ้าแพ้คือตาย ทางรอดอย่างเดียวคือ ต้องชนะ ยังดีที่กาอารเล่นคนเดียว เกมส์ยังไม่เริ่ม ต้องมีผู้เล่นสองคน ถึงจะเล่นได้ ชั้นจะไปเอง ความผิดส่วนหนึ่งก็มาจากชั้นด้วย ศัตรูต้องการเล่นงานชั้น”
หนุ่มผมชมพูเอ่ยขึ้น “มันคงจะรู้ว่าเธอชอบเล่นเกมส์ เลยเอาเจ้านี่มาล่อ มันคงนึกไม่ถึงว่าพวกเราจะได้ที่สามล่ะมั้ง”
“ฝากด้วยนะเพื่อน”หญิงสาวจัดการเข้าเกมส์และสร้างอวตารของตนทันที พอสร้างเสร็จ ร่างของเธอก็ล้มตึงดีที่ซาสึเกะมารับได้ทัน
หนุ่มผมชมพูจัดการ เอาตัวแฝดสาวมานอนในท่าสบายๆ นารูโตะกับชิกามารุก็ช่วยวางร่างของกาอาระให้นอนในท่าสบายเช่นกัน
ซาอิมานั่งดูพร้อมกับคนที่เหลือ “เกมส์เริ่มแล้วครับ”
...
กาอาระมองสภาพรอบตัวก็เห็นว่าตนนั้นสวมชุดตามแบบอวตารที่ได้ออกแบบไว้ เป็นชุดเสื้อแขนยาวคือตั้งสีแดงและกางเกงสีดำ รองเท้าบู๊ทสีเดียวกัน แถมเหน็บหอกยาวไว้ที่หลัง เหน็บมีดสั้นไว้ที่เอวและมาอยู่ในป่าที่ไม่คุ้นเคย
“ที่นี่ ที่ไหน”
“ฮี่ๆ”เจ้าก๊อบบิ้น สองตัวโผล่มา มันมีตัวสีเขียวถือกระบองอันใหญ่
‘ปัง!ปัง!’
ร่างสองร่างที่ถือกระบองล้มลงเพราะโดนยิงกลางหน้าผาก
“ยังไม่รู้ตัวรึไงว่า ถูกดึงเข้ามาในเกมส์”
กาอาระหันไป ก็เห็นสาวผมชมพู สวมชุดเหมือนในเกมส์ เป็นชุด เสื้อเชิ้ตสีขาวคอตั้งแขนยาวเข้ารูป สวมเสื้อกั๊กสีน้ำตาล กางเกงสแล็คสีเดียวกับเสื้อกั๊ก และสวมรองเท้าบู๊ทยาวสีดำ ที่เอวบางมีเข็มขัดเส้นโตสีดำที่เหน็บกระเป๋าและดาบคาตานะยาว แขนบางๆนั้นก็สวมปลอกแขนอีก มือขวาถือปืน มือซ้ายเท้าสะเอว
“นี่เธอ”
หญิงสาวควงปืนทีหนึ่งก่อนจะเก็บเข้าที่ซองข้างเอว “ชั้นมาช่วยแล้วนะ”
หลังจากนั้นซากุระก็ได้อธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ซึ่งกาอาระก็พยักหน้ารับรู้
“ไม่นึกเลยว่า เกมส์จะอันตรายแบบนี้”
“คงไม่เสมอไปนะ ดีนะที่นายไม่เอาไปเล่นที่ซึนะ ไม่งั้นกว่าจะช่วยได้ทัน คงแย่”
“ชั้นทำให้เธอลำบากรึเปล่า”
“ไม่หรอก ความจริงชั้นต่างหากที่ต้องขอโทษน่ะนะ งั้นเรามาร่วมมือกันพิชิตด่านกันเถอะ”
“อืม...”
“ขอชั้นร่วมวงด้วยคนสิ”เสียงผู้มาใหม่ดังขึ้น
...
ชิกามารุขมวดคิ้ว “นั่นมันใครน่ะ”
ทุกคนมองไปที่ตัวละครใหม่ที่โผล่มาข้างตัวซากุระอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ซาสึเกะหน้าหงิก...ไอ้บ้านั่น!...
คาโอรุเองก็หน้าหงิก...เร็วเชียวนะ ไอ้ทวดคนนี้นิ...”อย่าห่วง หมอนั่นเป็นมิตร...ไว้ใจได้...”
อิโนะมองชายหนุ่ม?ผู้มาใหม่ด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม”หล่ออ่ะ...”
ซาอิชักสีหน้าเล็กน้อย”ก็ธรรมดา”
คาโอรุนึกหมั่นไส้เอ่ยด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิด”คิดว่าตัวเองหล่องั้นสิ”ถึงจะไม่ชอบใจหลายเรื่องแต่มาว่าหน้าตาทวดเค้าธรรมดาแบบนี้มันก็เท่ากับด่าเค้าวนะเฮ้ย!
งานนี้ทำเอาหนุ่มผิวซีดสะดุ้งเพราะเคยเจอความโหดอำมหิตของหนุ่มผมชมพูมาดกวนมาแล้ว เกือบตาย
นารูโตะกระซิบถามเพื่อนรักอย่างซาสึเกะ “ท่าทีซาอิแปลกไป มีอะไรรึเปล่า”
“เจ้านั่นโดนคาโอรุกดน้ำเกือบตายมารอบหนึ่งน่ะ”
นารูโตะสะดุ้ง เพราะคุรามะนั้นมีท่าทีที่หวาดกลัวคาโอรุมาตั้งแต่แรกที่เห็น แถมรู้ว่าซากุระจะช่วยได้จึงเข้าไปถาม
“นี่ๆคุรามะ นายกลัวอะไร”
“ไม่ให้กลัวได้ยังไง สองคนนั้นมันฆ่าชั้นได้นะเฮ้ย!”
“ห๋า จริงดิ”
“สองคนนั้นมีเชื้อสายองคเมียวจิ พวกเราที่เป็นปีศาจ โดนเจ้าองคเมียวจิพวกนี่มันเล่นงานจับเป็นขี้ข้าจนอ่วมต้องหนีมาโลกนินจาไง!”
“งี้นี่เอง”
จิ้งจอกเก้าหางเตือน“ระวัง ไอ้คนชุดดำนั่นมันตัวอันตรายที่สุด!”
ซาสึเกะเอ่ยถามคาโอรุที่จ้องหน้าจอไม่กระพริบ “เล่นสามคนได้ไหม”
“จะเป็นตัวถ่วงรึ?”
งานนี้ทำเอาคนอื่นที่เฝ้าดูตะลึง
คาโอรุอธิบายต่อ”เกมส์นี้ถ้าแพ้เท่ากับตาย โชคดีที่พลังวิญญาณของกาอาระคุงมีมาก เลยไม่เป็นอะไร แถมเจ้าตัวก็เลือกอาวุธได้ดี ไม่เปลืองพลัง แต่นาย เท่าที่ดูพลังวิญญาณไม่น่าเยอะอะไร อยู่เฉยๆเถอะ”
ซาสึเกะไม่ฟังจะหยิบจอยเกมส์แต่คมดาบสั้นมาจ่อมือไว้ “อย่า ยัยนั่นจะลำบากนะ ดูอยู่เฉยๆ ถ้ายังอยากมีมือเช็ดก้น ชั้นไม่ใช่ยัยนั่นที่มีความเมตตา”
งานนี้อุจิวะหนุ่มจำต้องยอมอยู่เฉยๆเพราะแววตาของอีกฝ่ายมันไม่ได้หมายความว่าล้อเล่น
...
กาอาระมองชายหนุ่มที่มาอยู่ข้างๆหญิงสาว เค้าสวมชุดรัดรูปและผ้าคลุม ทุกอย่างที่สวมคือสีดำ ข้างเอวเหน็บดาบยาวสีเดียวกัน อายุนั้นน่าจะยี่สิบห้า
“ท่าน...”ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้เอ่ยอะไร นิ้วเรียวก็แตะเข้าที่ริมฝีปาก
“เรียกชั้นว่า คุโระ ก็พอแล้ว ตอนนี้พวกเธอสองคนสงวนแรงไว้จัดการบอสใหญ่ดีกว่า...”
“เราจะไว้ใจได้ยังไง”
ซากุระยักไหล่”ไว้ใจได้ เค้าเก่งกว่าชั้นนะ ตอนนี้เราต้องรีบพิชิตเกมส์ให้ได้เสียก่อน”
ทั้งสามก็เดินทาง
ระหว่างทาง กาอาระมีท่าทีระแวงคุโระเอามากๆ เพราะสายตาที่มองมาที่สาวผมชมพูน่ะมันดูไม่น่าวางใจเลย เค้าเลยมาเดินกั้นกลางระหว่างทั้งคู่
ซากุระมองภาพธรรมชาติเสมือนจริงก็อดที่จะร้องเพลงออกมา
เสียงที่ใสราวกับระฆังแก้วและบทเพลงชวนเคลิบเคลื้ม ทำเอาคนทั้งในจอนอกจอเคลิ้ม โอ้ แม่นกไนติงเกลน้อยทำใจใครหลายคนเต้นไม่เป็นจังหวะ
ทั้งสามเดินทางจนมาถึงในเมือง...
เมืองร้าง...
หญิงสาวเกาหัว”นี่มันเกมส์ประเภทไหนเนี่ย ถ้าเป็นแนวผจญภัย ไม่น่าจะเจอเมืองร้างนะ”
.....
คาโอรุนำใบเกี่ยวกับเกมส์มาดู “เวรแล้ว...”ชายหนุ่มหยิบจอยมาแล้วจัดการพิมพ์ข้อความส่งไปทันที
ชิกามารุมอง...อะไรเร็วขนาดนั้น...
...
ขณะที่ทั้งสามกำลังดูบรรยากาศรอบๆตัว
คุโระเอ่ยขึ้น”ดูท่าจะมีข้อความส่งมานะ”
สองหนุ่มสาวเงยหน้าพร้อมกัน
‘ไอ้คุณเพื่อนที่เคารพ เกมส์ที่แกเข้ามาเป็นเกมส์ผี พวกแกต้องไปที่คฤหาสน์ร้างเพื่อปราบผีโว้ย!! คาโอรุ’
หญิงสาว “งานนี้ ท่าจะยากแฮะ”
กาอาระ “หมายความว่ายังไง”
“ถ้าเข้าคฤหาสน์เมื่อไหร่ เราอาจถูกจับแยก งานนี้มันส์แน่”
ทาเคโนมารุเข้ากุมมือของร่างบอบบาง “แต่ชั้นจะไม่แยกจากเธอแน่”
ชั่วพริบตาร่างสูงชุดดำก็ถูกทุ่มลงพื้น “จะทำอะไรก็ดูสถานการณ์ด้วยนะคะ เราไปจบเกมส์เกมส์ดีกว่า”
คนโดนทุ่มเอ่ยเสียงอ่อย “เพิ่งจะเริ่มเกมส์จะจบแล้วรึ”
กาอาระบ่น “ผมเองก็ไม่ได้อยากติดอยู่ในเกมส์นี่นะครับ”
ชายชุดดำยิ้ม”น่าๆคิดซะว่า มาเล่นเกมส์เสมือนจริง หาประสบการณ์เถอะนะ คุณชาย”
หนุ่มผมแดงรู้สึกไม่ชอบใจสักเท่าไหร่
ซากุระเห็นท่าไม่ดีจึงห้าม “ใจร่มๆนะ ตอนนี้เรารีบไปที่คฤหาสน์เถอะ”ว่าจบก็จัดการลากกาอาระไป
กาอาระ“นี่เธอ จะแรงช้างไปไหน”
ซากุระ“หนวกหูจริง รีบๆเดินเถอะ”
พอเดินทางมาถึงคฤหาสน์ร้างหลังใหญ่ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น “ขอต้อนรับสู่ เกมส์กุหลาบน้อยรอรัก กติกาง่ายๆขอเพียงพวกคุณช่วยคุณหนูยูเรตี้ออกมาได้ เกมส์ก็จะสิ้นสุด แต่ตอนนี้ขอให้ผู้เล่นกำจัดปีศาจในด่านแรกที่อยู่ในห้องนี้ให้ได้ก่อน”
กาอาระมองแล้วมันไม่น่าอันตราย ถ้าเป็นเกมส์ผี เค้าน่ะไม่ใช่คนจิตอ่อนอะไร แค่นี้สบาย
ซากุระพยายามใช้พลังมองอนาคตอันแน่นอน แต่ก็มองไม่เห็น
ทาเคโนมารุกระซิบ”อย่าเปลืองพลัง การทำแบบนั้น ร่างจริงเธอจะแย่นะ”
หญิงสาวไม่เอื้อนเอ่ยอะไร “พร้อมรึยังล่ะ ท่านกาอาระ”
“ไม่ต้องขึ้นคำว่าท่านหรอก ชั้นกับเธอก็อายุๆพอๆกันนะ อีกอย่างเรียกแบบนั้นมันดู...ห่างเหินชอบกล”
“ก็ได้ กาอาระ พร้อมรึยัง”
“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้วล่ะ เธอเล่นเกมส์บ่อยสินะ”
“อืม แต่แนวนี้ไม่ค่อยได้เล่นเลย”
“เธอชอบเล่นแนวไหนล่ะ”
“ก็ผจญภัยและปลูกผัก”
ทั้งสามเริ่มมองภายในห้องโถงที่เปิดเข้ามา สภาพนั้นเต็มไปด้วยข้าวของที่รถ ระเกะระกะ ใยแมงมุม มีตะขาบเดินผ่าน ทำเอาคนที่เกลียดตัวขาเยอะอย่างซากุระสะดุ้งเมื่อตะขาบวิ่งผ่าน
กาอาระหลุดขำเบาๆ จนหญิงสาวหันขวับมองตาเขียว
“ไม่นึกว่าคนเก่งอย่างเธอจะกลัวตัวขาเยอะนะ”
“ไม่ใช่กลัวหรอก หยะแหยง อี๋!”
ทาเคโนมารุกวาดตามองไปรอบๆ...อะไรน่ะ... “ทั้งสองคนระวังตัวด้วย”
หญิงสาวชักดาบออกมาเตรียมพร้อม “กาอาระ ถอยห่างจากชั้นสามก้าว”
“ทำไม”
“มันจะได้ไกลจากระยะการโจมตีของชั้น”
ทันทีที่หนุ่มผมแดงถอยห่างคมดาบของหญิงสาวก็ฟันบางสิ่งที่เข้ามาใกล้ๆ
กร๊าซซซซ!!!
ร่างโปร่งสีขาวกรีดร้องเมื่อถูกดาบฟัน
ทาเคโนมารุจัดการใช้ดาบในมือสับร่างนั้นทันที ร่างโปรงนั้นกรีดร้องโหยหวน
‘ด่านที่1 เคลียร์’ประตูสีดำก็ปรากฏขึ้น
ทาเคโนมารุชมโหลนคนสวย “เก่งดี สัญชาตญาณไวกว่าเดิมนะ”
กาอาระมอง...ถ้าความเร็วระดับนี้ ตอนสมัยเกะนิน เธอฆ่าเราได้สบายๆแต่ทำไม...
“อย่าสงสัยเลย กาอาระ เอาไว้ออกจากเกมส์ได้แล้วจะบอกให้นะ”
ทั้งสามเข้าไปสู่ด่านต่อไปก็พบว่ามันเป็นทางโล่ง
หญิงสาวเอ่ยขึ้น “เหมือนสนุกเกอร์ยักษ์เลยแฮะ”
กาอาระพยักหน้า “หวังว่าอย่าเป็นไปตามที่เธอพูดเลยนะ”
‘ทรี ทรู...’
เสียงสัญญาณที่ดัง
ทั้งสามค่อยๆหันไปทางด้านหลัง
ตึง!
แรงสั่นสะเทือนที่มากมายทำเอาร่างของทั้งสามกระเด้งพร้อมกัน
ทาเคโนมารุหันไปหา ก็เห็นว่า “เตรียมวิ่งแล้วเหรอทั้งสองคน”ใช่ทั้งคู่ตั้งท่าพร้อมวิ่งแล้ว
ซากุระ”คุณน่ะไม่เป็นอะไรหรอก แต่พวกหนูถ้าบาดเจ็บล่ะก็...ร่างจริงเดี้ยง!”
‘วัน โก’
สิ้นเสียงสัญญาณทั้งสามวิ่งแบบไม่คิดชีวิต เช่นเดียวกับลูกหินขนาดมหึมากลิ้งตามหลังด้วยความเร็วสูง
...
“โอ้ สมแล้วที่เป็นเกมส์ใหม่ ทำให้ผู้เล่นได้เล่นเกมส์หลากสไตล์ในอันเดียว”คาโอรุเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยขณะที่มองนิตยสารเกมส์ที่ให้ซามุยซิ่งไปซื้อมา
เทมาริต้องโวยพร้อมชี้ไปที่หน้าจอ”นี่จะชิวเกินไปแล้วนะ สามคนนั้นกำลังหนีสุดชีวิตอยู่นะย๊ะ”
หนุ่มผมชมพูหาววอดสองที“อย่ากังวลครับพี่สาว จะเคลียร์เกมส์ได้ต้องวิ่งไปให้ถึงเส้นชัย อีกอย่าง ถึงวิญญาณจะไม่มีพลังจักระ กาอาระคุงก็เป็นคนแข็งแรงพอสมควร น่าจะอึดพอที่จะวิ่ง4คูน100ได้ เบนิเองก็วิ่งเร็ว อึด ถึก ทน ด้วย เพราะเป็นทหารต้องฝึกร่างกายให้แข็งแรงอยู่เสมอ“
เทมาริโวย”นั่นแหละปัญหา! กาอาระน่ะแม่เค้าคลอดก่อนกำหนดแถมทุกวันนี้ทำงานนั่งโต๊ะตลอดแถมวิ่งช้าพอๆกับเต่าคลาน ขี้เกียจออกกำลังกาย แบบนี้จะไหวเหรอ”
งานนี้ทำเอานินจาโคโนฮะตะลึง
ลียิ้มแห้งๆ”จะว่าไป ก็ไม่เคยเห็นกาอาระคุง สู้ประชิดตัวเลย เพราะมีทรายเป็นโล่ตลอด”
ซาสึเกะ”สมควร จะรอดไหมเนี่ย ว่าแต่นายดูใจเย็นจังนะ”
คาโอรุที่กำลังเคี้ยวขนมอยู่นั้น “กังวลไปก็ช่วยไม่ได้หรอกนะเหวย สู้เป็นกำลังใจเบื้องหลังเงียบๆดีกว่า อีกอย่างเกมส์นี้มีแค่ห้าด่านเองนะ”
...
สามคนที่วิ่งหนีลูกหินมหึมาก็ต้องเร่งสปีดเป็นเท่าตัวเมื่อลูกหินได้มีไฟท่วม
ซากุระ “ถ้าโดนเจ้านี่ทับมีหวังกลายเป็นเนื้อย่างแน่!”
กาอาระรู้สึกปวดอกมาก เพราะไม่ค่อยได้วิ่ง ที่ผ่านมาที่วิ่งได้เร็วเพราะใช้จักระช่วย แต่ตอนนี้ จะตายแล้ว
เมื่อหนุ่มผมแดงจวนจะล้ม ชายชุดดำก็กระชากแขนให้วิ่งไปข้างหน้า
“คนหนุ่มสมัยนี้ อ่อนชะมัด”
ซากุระ”ขอโทษนะกาอาระ”
หญิงสาวจัดการอุ้มหนุ่มผมแดงด้วยท่าเจ้าหญิง
“นี่เธอ ปล่อยชั้นนะ”แบบนี้เสียศักดิ์ศรีโคตรๆ
“ช่างเรื่องศักดิ์ศรีตอนนี้หนีก่อน เดี๋ยวได้ตายหรอก!”
ทาเคโนมารุ”เส้นชัยอยู่ข้างหน้าแล้ว”
ซากุระ”ฮึ่บ!”หญิงสาวรวบรวมแรงฮึดวิ่งไปข้างหน้า
‘ปิ๊งป่องๆ ด่านที่สอง เคลียร์’สิ้นเสียงสัญญาณประตูสีดำก็ปรากฏ
ซากุระทิ้งร่างของหนุ่มผมแดง ก่อนจะหอบหายใจอย่างหนัก ทั้งสามยังไม่ไปที่ด่านต่อไป เพราะเหนื่อย
...
ชิกามารุ”เหลือเชื่อเลย...”
โจจิ”อึดมากเลย ตัวซากุระออกจะเล็กแบบนั้น”
ซาอิ”ท่าทางกาอาระคุงจะดู เสียศักดิ์ศรีเอามากๆนะครับ”
นารูโตะ”กาอาระ น่าสงสาร...”
ซามุย”แบบนี้...ไม่ต้องเป็นนินจา ท่านเบนิก็ตบคนตายห่าได้สบายเลยนะขอรับ”
คาโอรุ “ก็นะ มันอึดจนชายอาย สาวๆนี่กรี๊ดวี้ดว๊าย ตายสลบหมด”
ซาสึเกะ “ซากุระ เธอนี่มัน...อึดเป็นบ้า”น่าทำเมีย
เท็นเท็น”ท่าทางซากุระ จะถูกฝึกมาดีนะเนี่ย”
ฮินาตะ”สตรองมานะคะ ไม่บอกว่าเป็นผู้หญิงไม่เชื่อนะคะ”
อิโนะ”สมแล้ว ที่เคยดำน้ำวิ่งไปวางระเบิดยานรบเป็นสิบๆลำมาแล้ว”
เทมาริ”จบงานนี้ จะบังคับให้กาอาระออกกำลังกายให้ได้เลย”
...
กาอาระมองสาวผมชมพูที่ตอนนี้นอนแผ่หลาเป็นปลาดาวใกล้ตาย
“นี่เธอ...อึดมาจากไหน”
ซากุระหอบหายใจอย่างหนัก “ก็ ชั้นจะออกกำลังกายตอนกลางคืน อาทิตย์ละสามครั้ง ครั้งสี่ชั่วโมงน่ะ ไม่มีอะไรมาก”
กาอาระ”มิน่า กินจุดีนะเธอ”
“ใครจะกินน้อย ประหนึ่งคนขี้โรคแบบนายล่ะ”
“ยัยปากร้าย!”
“เจ้าแพนด้าต้วมเตี้ยม!”
สองหนุ่มสาวเถียงกันไปเรื่อยๆ ทำเอาทาเคโนมารุที่นั่งมองต้องบ่น”เถียงพอยัง เด็กๆ”
ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน
กาอาระ”คราวหลังอย่าทำให้ชั้นเสียศักดิ์ศรีนะ”
ซากุระ”ถ้ากลับไปได้ นายต้องหาเวลาออกกำลังกายบ้างนะ ร่างกายจะได้แข็งแรงนะ”
“ขอคำแนะนำด้วยก็แล้วกัน”
ทาเคโนมารุ”ทั้งสองคนไปด่านต่อไปเถอะ”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
