Fic naruto ภาค พายุโลหิต
เขียนโดย 
นิกซ์
วันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 15.23 น.
แก้ไขเมื่อ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 16.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
22) บทที่ 22 เที่ยวเอโดะ 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากกินข้าวเที่ยง ทั้งก็เดินทางไปเทศกาลขนมหวานด้วยรถราง ซึ่งมีคนขึ้นหนาแน่น...
ถามว่าทำไมถึงเลือกที่จะไปโดยรถราง เพราะรถม้าและรถไฟฟ้าต่างใช้เวลานานผิดกับรถราง
เมื่อมาถึงหน้างานเทศกาลก็เห็นว่านินจาโคโนฮะที่เหลือมารออยู่ก่อนแล้ว
นารูโตะโบกมือเรียก “ทางนี้ๆ”
ซากุระตรงไปหา”รอนานไหม”
ฮินาตะเอ่ยขึ้น”พวกเราเพิ่งมาถึงเมื่อกี้เองค่ะ”
ซากุระยิ้มหวาน”ดีแล้ว ขี่ม้าสนุกไหมนารูโตะ เลือดหมดตัวรึยัง”
งานนี้สองสามีภรรยาสะดุ้ง รู้ได้ไงว่าไปขี่ม้าและนารูโตะดันเลือดกำเดาพุ่งเพราะหนองโพมันแนบหลัง
คนอื่นงุนงง
ซาสึเกะเอ่ยขึ้น”รู้ได้ไง”
ซากุระยิ้มหวาน “ก็คราบเลือดยังเลอะอยู่ที่เสื้อนี่ไง”
นารูโตะมองเสื้อกันหนาวที่สวม พบว่ามีคราบเลือดเลอะอยู่
นารูโตะหน้าขึ้นสี“เอ่อ...รู้ได้ไงว่า เลือดกำเดาออกเพราะขี่ม้าน่ะ ซากุระจัง”
“เท็นเท็นบอกชั้นว่า พวกนายสองคนไปสนามขี่ม้า ง่ายๆ ไม่ต้องเปลืองพลังนัก”
นารูโตะหัวเราะแห้งๆ“ฮ่ะๆนั่นสินะ”
“ไปเที่ยวกันเถอะ”
เทศกาลขนมหวาน เต็มไปด้วยขนมหลากชนิดที่เหล่าร้านค้านำมาขาย งานนี้สาวๆตาเป็นประกาย รวมถึงโจจิ ที่น้ำลายส่อ พุ่งเข้าไปดูร้านขายขนมโดยไม่รอใคร
กาอาระนึกสงสัยจึงเอ่ยถาม”ทำไมจึงเทศกาลขนมหวานในฤดูหนาวล่ะ”
ซากุระเอ่ยอย่างอารมณ์ดี “ฤดูร้อนขนมจะเสียง่าย ฤดูร้อนของที่นี่จึงจัดเทศกาลที่เกี่ยวกับชายทะเลน่ะนะ ฤดูฝนก็จะจัดเทศกาลอาหาร แต่เทศกาลขนมหวานจะจัดนานที่สุด ตลอดฤดูหนาว ยกเว้นช่วงที่หิมะตกหนักเท่านั้นที่จะหยุดไป แต่ก็ไม่ได้มีหิมะตกหนักในแคว้นนี้นานแล้วน้า...”
ยังไม่ทันที่สาวผมชมพูจะเอ่ยอะไรต่อ ก็มีผ้าพันคอสีขาวมาคล้องคอ
“หนาวขนาดนี้ พันซะ”
“คาโอรุ”หญิงสาวหันไปหา ก็พบฝาแฝดที่ยังสวมเครื่องแบบทหารองครักษ์ “เพิ่งเลิกงานรึ?”
“เอ่อ...แค่โดดงานมาน่ะ อยากหาอะไรร้อนๆดื่ม”
หญิงสาวถอนใจพลางยิ้ม”จริงๆเลย”
หนุ่มผมชมพูก็ควงแขนแฝดสาวเดินงาน
นารูโตะมอง “เหมือนกันมาก แต่หมอนั่นตัวสูงแฮะ”
อิโนะ”แหมๆสองคนนั้นทำตัวเป็นเด็กๆเชียว”
ซาอิ”แต่โหดพอกันเลย”
ซาสึเกะแอบตามสองแฝดไป
ส่วนคนอื่นก็แยกย้าย
...
ซากุระที่ควงแขนมากับคาโอรุ เอ่ยขึ้น “งานเป็นไง”
“เรื่อยๆนะ เหนื่อยไหม”
“นิดหน่อยแต่...หิวอยากกินขนม”
คาโอรุตรงไปซื้อชาร้อนมาสองแก้ว และส่งแก้วหนึ่งให้ “ดื่มซะ เดี๋ยวตัวจะเย็น”
ซากุระรับแก้วชาร้อนมาจิบ “ชั้นไม่ได้ขี้หนาวเหมือนนายนะ”
“ถึงยังไงเธอก็น่าห่วงอยู่ดี...”
หญิงสาวไม่เอื้อนเอ่ยอะไร เธอจิบชาไปอึกหนึ่ง และเดินดูขอต่อ แต่จู่ๆก็มีผลไม้เคลือบน้ำตาลถูกส่งมา
“มาเที่ยวกันสองคนแบบนี้ ผมน้อยใจนะครับ”
“เรม นายโดดงานมารึ?”
เรมที่สวมเสื้อแขนยาวสีดำกางเกงสแล็ค สวมเสื้อกันหนาวสีน้ำตาลหนาทับ และรองเท้าบู๊ทสีดำสุดเท่
“เปล่า ผมเลิกงานแล้ว จึงเปลี่ยนชุดมาเที่ยวครับ ไม่เหมือนบันไซคุงหรอกที่ทิ้งงานมาเที่ยวแบบนี้ อร่อยนะครับ ผลไม้เคลือบน้ำตาลเจ้านี้”
แต่แทนที่ซากุระจะกิน เป็นหนุ่มผมชมพูที่กินเสียเอง “อร่อยดีว่ะ เข้าใจซื้อนะ”
เรมยังยิ้มแม้จะรู้ว่า ไอ้เกรียนหัวชมพูกำลังกันซีนตนต่อหน้าคนที่แอบชอบ
คาโอรุมองเพื่อนหัวเงินอย่างรู้ทัน ส่งสายตากวนๆใส่
ซากุระมองการกระทำของเพื่อนและแฝดอย่างหน่ายๆ”จะจ้องให้ท้องใช่มั้ย”
คาโอรุโวย”คนนะไม่ใช่ปลากัด”
เรมไม่ยิ้มอะไรก่อนจะยื่นผลไม้เคลือบให้หญิงสาว “ลองกินดูนะครับ บันไซคุงอุตส่าห์ยืนยัน
ซากุระกัดผมไม้เคลือบน้ำตาล”อร่อยดีนะ ไม่เลี่ยน”
เรมยิ้มบาง“ดีใจจังที่ชอบ ตรงนู่นมีการประกวดปั้นหิมะ เราจะลงแข่งดีไหมครับ”
สาวผมชมพูดูกระดี๊กระด๊า“จริงเหรอ ไปซี่ไป”
ทั้งสามตรงไปที่ลานแข่งปั้นตุ๊กตาหิมะ
...
อีกด้าน โจจิ ชิกามารุและเทมาริ เดินมาถึงโซนที่มีการประกวดดนตรี
หนุ่มอวบก็เห็นสาวสวยผิวเข้มที่คุ้นเคย “คารุย...”
“โจจิ มาทำอะไรที่นี่”
“มาเที่ยวน่ะ แล้วเธอ”
“ก็ท่านบี จะมาประกวดร้องเพลงที่นี่น่ะ อ๊ะเริ่มแล้ว”
คิลเลอร์บี เริ่มออกมาแสดง
งานนี้ที่ไม่ชอบฟังแร๊พอุดหูหนีแทบไม่ทันส่วนคนที่ชอบแร๊พก็ตะโกนเชียร์
นารูโตะจูงมือภรรยามาที่เวทีการแสดง “ลุงบีนี่นา”
คิลเลอร์บีลงจากเวที”ไง ไอ้บ้าเก้าหางมาเที่ยวรึ?”
“ครับๆ”
“ดีจังน้า ที่มีเพื่อนเป็นถึงคนใหญ่คนโตของเอโดะน่ะ”
ฮินาตะเอ่ยขึ้น”คุณรู้เหรอคะ”
“แน่นอนเบบี๋ เรื่องนี้แคว้นนินจารู้กันทั่วแล้ว แต่ชั้นก็ห่วงว่าเด็กคนนั้นอาจต้องขึ้นศาล5แคว้นก็ได้”
นารูโตะถาม”ทำไมล่ะ”
“ก็มีกฎว่า ห้ามซามูไรเข้ามายุ่งกับการปครองนินจาน่ะสิ”
งานนี้ทำเอาเทมาริที่ได้ยินคิดหนักไม่ได้ เพราะซากุระเป็นเก่งและฉลาด เธอมีส่วนช่วยพัฒนาจิตใจของเด็กๆในซึนะ
ชิกามารุคิด...จะจัดการยัยนั่นได้เหรอ...เอโดะคงไม่อยู่เฉยแน่...
ทางด้านกาอาระที่เดินเที่ยวงานโดยมีซามุยเดินเป็นเพื่อน เช่นเดียวกับเท็นเท็นและลี
กลิ่นอันหอมหวานของขนมอบโชยมา เสียงเชิญชวนให้มาซื้อขนมดังเซ็งแซ่ คนที่มาร่วมงานก็มีทุกเพศทุกวัย ส่วนมากจะเป็นสาวๆ และครอบครัว
กาอาระนึกอิจฉาเด็กๆที่มีพ่อแม่พามาเที่ยวงาน มันดูอบอุ่นและมีความสุข เทศกาลนี้เหมาะที่จะมากับครอบครัวจริงๆ
เท็นเท็นมองไปตามร้านขายขนมแบบต่างๆเพื่อจะหาร้านขายขนมงา ที่เธอชอบ และก็เดินมาเจอแต่ผู้คนรุมเบียดกันซื้อ
“ผมช่วยนะเท็นเท็น”
แต่นินจาคิ้วเหลี่ยมก็ไม่สามารถฝ่าเข้าไปได้ โดนเบียดกระเด้งกลับมา
ซามุยตรงเข้าไปถาม “คุณเท็นเท็นต้องการซื้อขนมอะไรรึขอรับ”
“ขนมงาค่ะ ในโบว์ชัวร์นี้บอกว่าร้านนั่นเป็นร้านที่ขายขนมจีนที่เดียว”
“มีอีกทีหนึ่งนะขอรับ ที่นั่นมีขนมหลายแบบขาย”
“จริงเหรอคะ”
“ขอรับ ร้านนั้นเป็นท่านเบนิชอบมาก แต่ก็หายากเอาเรื่อง เพราะตำแหน่งของร้านจะย้ายที่ตลอด แต่โชคเข้าข้างเราแฮะ ร้านนั้นอยู่ตรงนั้น”
ทั้งหมดตามไปที่กระโจมๆหนึ่งที่ไม่ค่อยมีเข้ามา “ยินดีต้อนรับ อ้าว ซามุย นายเองรึ? มาซื้อขนมให้ท่านเบนิรึไง เธอพึ่งจะมาซื้อไปเองนะ”
ซามุยยิ้ม”เปล่าขอรับ ผมแค่พาคุณเท็นเท็นมาซื้อขนมขอรับ”
ชายเจ้าของร้านตรงไปหาสาวหมวยก่อนจะถามอย่างอารี “คุณหนูผู้น่ารัก ไม่ทราบว่าต้องการขนมแบบไหนครับ”
“ขนมงาค่ะ”
“โอ้ ขอดูสักครู่นะครับ”ชายคนนั้นตรงไปที่ชั้นวางของ
กาอาระมองภายในร้าน มีขนมหวานหลากหลายแบบ ดูน่าสนใจ ลีเองก็เช่นกัน”แหม...ดูน่ากลัวไปหน่อยแต่ขนมน่ากินมากๆเลยนะครับ”
เจ้าของร้านเอ่ยอย่างอารมณ์ดี”แน่นอนครับ ที่นี่คือร้านขนมพิศวง มีขนมทุกรูปแบบ และนี่สำหรับคุณหนูนะครับ”เจ้าของร้านส่งกล่องขนมลายดอกโบตั๋นสีแดงให้
“ขอบคุณค่ะ ว้าว น่ารักจัง”พอเปิดออกมาก็พบว่ามันคือขนมงาที่เธอชอบ
เจ้าของร้านนำขนมอีกสองสามอย่างออกมา ก่อนจะส่งขนมสีแดงให้ลี “หวังว่าคุณจะชอบนะครับ”
ลีมองดูก็พบว่ามันคือเซมเบ้นรกจัดให้ ซึ่งเผ็ดมาก “ขอบคุณครับ”
เจ้าของร้านนำกล่องขนมส่งให้ กาอาระปฏิเสธ “ผมไม่ได้...”
“นี่น่ะคือขนมเทวดา จะทำให้คนที่กินจิตใจผ่อนคลาย ทำจากสมุนไพรหลายชนิดเลยนะครับ ลองกินก่อนก็ได้ อร่อยไม่หวานจนเกิดไปแน่นอน...”
กาอาระหยิบขนมรูปจันทร์เสี้ยวสีขาวมากัดกิน “อร่อย...”รู้สึกจิตใจสบาย...
“คุณเครียดนะครับ ท่าทางจะมีหลายเรื่องให้คิด จริงๆคุณน่าจะเป็นคนไร้เดียงสาในหลายๆเรื่องเลย”
ลีกับเท็นเท็นตะลึงเมื่อเจ้าของร้านเอ่ยแบบนี้กับกาอาระ
“ดูท่าคุณจะดูคนเก่งนะ”
“ไม่เท่าไหร่หรอกครับ เพียงแต่คุณทำให้ผมนึกถึงเด็กคนหนึ่งก็เท่านั้น เค้าก็คงจะต้องรับภาระหลายๆอย่างคล้ายๆคุณ คุณน่าจะต้องมีภาระหลายอย่างที่แบกไว้บนบ่า แต่ผมอยากจะบอกคุณว่า คุณไม่ได้สู้หรืออยู่เพียงลำพัง คนที่คุณคิดว่าจากไปนั้น เค้าอาจจะไม่ได้ไปไหน พวกเค้ายังอยู่ อยู่ในใจของคุณเสมอ และคุณก็ยังมีเพื่อนดีๆอีกหลายคน ผมว่าบางเรื่องที่ปล่อยวางได้ ก็ควรปล่อยวางนะครับ ขอให้สนุกกับงานเทศกาลนะครับ”
หลังจากจ่ายเงินค่าของเรียบร้อย
เท็นเท็นถาม”ซามุย ดูเหมือนว่านายจะรู้จักเจ้าของร้านดีเลยนะ”
“ไม่หรอกขอรับ ผมแค่มาเป็นธุระมาซื้อขนมให้ท่านเบนิกับท่านบันไซก็เท่านั้น เค้าอายุเท่าไหร่หรือชื่ออะไรไม่มีใครรู้ รู้แต่ว่าขนมแทบทุกอย่างนั้น ร้านเค้ามีหมด และขนมที่ร้านเค้าทำนั้นส่วนมากจะเป็นช็อกโกแลต สินค้าที่ขายดีที่ขายดีที่สุดคือ ช็อกโกแลตแคท ของโปรดท่านเบนิกับท่านบันไซ ชอบมาก มีหลายรส ชิ้นใหญ่ “
กาอาระ“นายติดตามเธอมานานแล้วสินะ”ท่าทางจะรู้ใจเธอดี
“ก็ เกือบสิบปีขอรับ แต่ไม่ค่อยเห็นหน้าท่านเบนินะขอรับ ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่อยากเรียกชื่อจริงเพราะผมไม่กล้า...”
เท็นเท็นเอ่ยขึ้น “คุณซามุยชอบซากุระสินะ”
จึ้ก!เหมือนลูกดอกแทงใจ
“ผมแค่แอบชอบขอรับ แต่ไม่กล้าอาจเอื้อม”
ลีถาม”ทำไมล่ะครับ”
“แหมๆ ถ้าต้องเป็นศัตรูกับสามคนนั่น ผมไม่กล้า...”
เท็นเท็นพยักหน้าอย่างเข้าใจเพราะซากุระเป็นคนสวยและเก่งย่อมมีคนมากหน้าหลายตาหมายปอง ยิ่งรู้มาว่ามาจากตระกูลซามูไรตระกูลใหญ่ ยิ่งเหมือนดอกฟ้า แต่สามคนนั่น คือใคร
“โอ้ นั่นงานประกวดการปั้นหิมะนี่ขอรับ”
ทั้งสี่ก็ได้เห็นว่าที่งานประกวดมีพลั่วถึงไว้บริการพร้อม ซึ่งเงินรางวัลที่หนึ่งคือบัตรกินบุพเฟ่ของโรงแรมสุดหรูไม่จำกัดเวลา รางวัลที่สองคือบัตรกินของหวานจำนวนไม่จำกัด ร้านขนมเจ้าดัง ประจำแคว้น รางวัลที่สามคือบัตรกินราเม็งฟรีไม่จำกัดที่จะมากี่คนก็ได้ รางวัลชมเชยคือ เครื่องเกมส์รุ่นใหม่ล่าสุด
แต่ละทีมก็พยายามปั้นหิมะกันอย่างเต็มที่
ลีเอ่ยขึ้นอย่างมีไฟ “น่าสนุกจัง เท็นเท็น กาอาระคุง ซามุยคุง มาแข่งกันเถอะ”
คนที่เหลือไม่ทันได้ปฏิเสธก็โดนลากมาสมัครได้อุปกรณ์ และได้สถานที่เรียบร้อย
“อ้าว ซามุย นายมาแข่งด้วยรึ?”
ซามุยหันมา”ท่านเรม ท่านเองก็ลงแข่งเหรอ”
เท็นเท็นเห็นเรมก็หน้าแดงเพราะเรมนั้นจัดว่าเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ
ลีตะโกน “คุณซากุระ”
“ไงคะ”
สาวผมชมพูทัก ขณะที่ตนกำลังลงมือปั้น ตุ๊กตาหิมะเป็นแมวสวมชุดสูท สวมหมวกทรงสูง
“โอ้โห ซากุระ เธอปั้นเก่งจัง”
“ไม่หรอกจ้ะ เท็นเท็น ทีมอื่นสวยๆมีเยอะแยะ นี่มือสมัครเล่นนะ”
กาอาระมอง...บางทีชั้นก็ไม่เข้าใจว่าเธอถล่มตัวเองไปทำไมนะ...
พอมองไปที่หนุ่มผมชมพูที่กำลังปั้น ปราสาทขนาดใหญ่ เท็นเท็น”นี่ทำได้ยังไงก๊าน ใหญ่เกินไปแล้ว”
“ใครตะโกนฟะ หนวกหูจิงน่อ!!”เสียงที่คุ้นๆดังขึ้นริวโอเดินมาออกมาจากหลังปราสาทด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ “เสียสมาธิน่อ มืออั๊วสั่งหมดเลี้ยว”
ลีเอ่ยขึ้น “มือนะครับไม่ใช่ปาก”
“มือสั่งยังงี้ไง”มือหนาที่ถือหิมะสั่น
เท็นเท็นทำหน้าจ๋อย ส่วนกาอาระทำสีหน้าเรียบเฉย “คงจะใช่สมาธิมากสินะ...”
ซามุยเข้าไปกระซิบ”ท่านริวโอ มีเชื้อสายจีนเลยพูดไม่ค่อยชัดน่ะขอรับ”
ลีมองตำรวจหนุ่มอย่างสงสัย “ปกติคนจีนจะตัวขาวแต่ทำไมคุณผิวคล้ำล่ะครับ”
งานนี้ริวโอหลุดจะเข้ามาจัดการ แต่ดีที่เรม ซามุยและคาโอรุเข้ามาล็อคตัว
“ปล่อยอั๊วน่อ อั๊วจะถอดขนคิ้วมัน ไอ้คิ้วเหลี่ยม ปล่อยอั๊วๆๆๆ”
ซากุระจัดการตบกบาลเพื่อนขี้โมโหไปฉาดหนึ่ง “ใจเย็นๆ ไปหิมะต่อไป๊ คนมันปากมอมก็งี้แหละ”เธอหันไปมองลีด้วยสายตาเฉียบ”ส่วนคุณลี ช่วยเก็บความสงสัยเอาไว้บ้างก็ดีนะ ไม่งั้น ชั้นจะ...ปั้นโลงศพให้สวยๆเลย...”
งานนี้นินจาคิ้วเหลี่ยมสะดุ้งเมื่อโดนขู่
เท็นเท็นส่ายหน้า อยากจะบอกว่าคนจีนที่ผิวคล้ำน่ะ มีหลายสาเหตุนะ “พวกเราจะปั้นรูปอะไรดีล่ะ”
ลีเสนอ”อาจารย์ไก”
เท็นเท็นก็มะเหงกใส่ “แบบนั้นเราแพ้แถมคะแนนติดลบแน่ย่ะ”
ซามุยเสนอ“เอาอย่างนี้ดีมั้ยขอรับ เราปั้นรูปหมี ดีไหมขอรับ น่าจะง่าย แต่กฌหลือเกินนะ ท่านเบนิกับท่านบันไซน่าจะเล็งรางวัลชมเชยนะ”
กาอาระ”ชอบเล่นเกมส์สินะ”
“ขอรับ ถ้าว่างผมจะเห็นท่านเล่นเกมส์คลายเครียดบ้าง”
เท็นเท็น“ก็จริงนะ บางครั้งชั้นก็ชอบไปเล่นเกมส์กับเค้าอยู่เลย”
กาอาระงง ไม่เข้าใจผู้หญิงเอาเสียเลย โดยเฉพาะสาวผมชมพูที่บางทีเธอก็เหมือนผู้ชายมาก มากจนเกินเหตุ
“ลองปั้นตุ๊กตาหมีดูก็แล้วกัน”
หลังจากนั้นทั้งสี่ก็ช่วยกันปั้นตุ๊กตาหมี ขนาดใหญ่ขึ้น
ลีชมเป๊าะ “แหม กาอาระคุงนี่ปั้นตุ๊กตาเก่งจัง”
“ปกติชั้นก่อแต่ทราย”
เท็นเท็นหัวเราะแห้งๆ”ก็จริงนะที่ซึนะไม่ค่อยมีหิมะตก”
เพียงไม่นาน ตุ๊กตาหมีตัวโตก็ปั้นเสร็จ เท็นเท็นมอง”น่ารักอ่ะ”
ลี”กาอาระคุงกับคุณซามุย ปั้นเก่งมากเลย”ใช่งานนี้ กาอาระกับซามุยเป็นคนปั้น ส่วนเค้ากับเท็นเท็นก็คอยส่งหิมะให้
กาอาระมอง”ปั้นเพิ่มดีกว่า บ้านหิมะดีไหมนะ”
“ลองดูมั้ยขอรับ”
หนุ่มผมแดงพยักหน้า สองหนุ่มก็ช่วยกันสร้างบ้านหิมะและตุ๊กตาหมีอีกตัว
เสียงผ่านลำโพงประกาศขึ้น“หมดเวลาคร้าบ ตอนนี้ คณะกรรมการกำลังจะตรวจนะคร้าบ...”
เหล่ากรรมการต่างเดินตรวจดูจนมาถึงกลุ่มของกาอาระ
กรรมการเบอร์1”นี่มัน...ครอบครัวหมี”
กรรมการเบอร์2 “น่ารักอ่ะ”
กรรมการเบอร์3”ตุ๊กตาหิมะ?”
“เปล่า คนทำ น่ากินทั้งคู่”กรรมการเบอร์2เลียริมฝีปากขณะที่มองสองหนุ่ม
กาอาระและซามุยสะดุ้งเพราะกรรมการน่ะเป็นกระเทย
กรรมการทั้งสามก็ลงคะแนน มาพอมาถึงกลุ่มของสี่แสบแห่งเอโดะ รูปที่ปั้นคือ แมวสวมสูทกำลังเชื้อเชิญให้เด็กสาวปี่ปราสาทแสนอลังการ
“งดงามมาก!!”
เมื่อกรรมการตรวจครบทุกทีมแล้ว ก็ลงคะแนน
และทีมที่ได้รางวัลที่หนึ่งนั้นเป็นรูปปั้นของเจ้าหญิงทอผ้า
รางวัลที่สอง รูปปั้น สวนอีเดน
รางวัลที่สามคือ สี่แสบเอโดะ คือ เด็กสาวที่เดินทางมาสู่ปราสาทหรรษา
รางวัลชมเชยคือ ครอบครัวหมีกับบ้านหลังน้อย
งานนี้ทำเอากาอาระตะลึงไม่นึกว่าจะได้รางวัล พอรับรางวัลมา ทุกคนก็พร้อมใจยกให้กาอาระ
กาอาระงงไม่รู้จะเอาไปให้ใคร แต่อีกใจ...ลองเอาไปเล่นดูท่าจะดี...
สี่แสบแห่งเอโดะ ก็ดีใจ แต่แรงหมดแล้ว
ริวโอ”ที่นี่ก็เอาบัตรนี่ไปคืนป๋าได้เลี้ยว”
เรม”ดีแล้วคร้าบ เหนื่อย”
คาโอรุ “โล่งอก ไม่งั้นป๋าเอาปืนยิงกบาลแน่”
ซากุระ “เฮ้อ ดีแล้ว จะได้ไม่ไปเดตกับมิกิ”
เพราะว่าบัตรรางวัลที่สามน่ะเป็นของมิคาโดะที่โดนหยิบผิดน่ะสิ งานนี้ทั้งสี่เลยต้องแข่งให้ได้ที่สาม ไม่งั้นโดนหักเงินเดือน พวกเค้าไม่อยากเพิ่งเงินจากทางบ้านหรอกนะ
...
ทางด้านนินจาโคโนฮะกำลังเล่นปาหิมะอยู่เว้นซาสึเกะ ที่กำลังเดินหาแม่ตัวดีที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปอยู่ส่วนไหนของงาน
แต่ก็เห็นว่า ซากุระกำลังดื่มชาร้อนๆพร้อมกับเพื่อนๆ
กาอาระหัวเราะเบาๆถึงสาเหตุที่สี่แสบต้องลงแข่งปั้นตุ๊กตาหิมะ
เท็นเท็นทำสีหน้าปั้นยากเมื่อรู้สาเหตุ แต่ก็อดถามไม่ได้เพราะรู้มาว่าทั้งสี่มีฐานะ
“ทำไมถึงกลัวจะโดนหักเงินเดือนล่ะ”
ริวโอเฉลย”ก็พวกอั๊วน่ะ ไม่อยากกวนเงินของทางบ้านน่ะนะ ถ้าหลังเกษียญเลี้ยวค่อยใช้ ความจริงกินบำนาญก็ล่ายแต่อั๊วคิกว่าเอาเงินบำนาญนั้นไปพัฒนาแคว้นจะดีกว่า”
ลีน้ำตาซึม “ตื้นตันจัง แล้วคุณซากุระล่ะครับ ถ้าเป็นเงินเดือนของนินจาแพทย์กับหัวหน้าศูนย์ฟื้นฟูน่าจะมาก”
ซากุระยิ้ม”ที่ผ่านมาชั้นใช้เงินเดือนของทหารองครักษ์และตำแหน่งเสนาธิการทหารค่ะ ส่วนเงินเดือนแพทย์ชั้นก็บริจาคให้คนป่วยที่ไม่มีค่ารักษา ส่วนเงินเดือนหัวหน้าศูนย์ชั้นไม่ได้รับ ชั้นเอาเงินนั้นไปพัฒนาศูนย์แทน ถ้าเงินเดือนทหารถูกตัดล่ะก็...กินแกร๊บแน่...”
เรมเอ่ยขึ้น”ดูท่า เรื่องนั้นจะเป็นเรื่องจริงสินะ”
ซากุระหันไปถาม”นายรู้อะไรรึ เรม”
หนุ่มผมเงินจิบชา“ก็ได้ยินว่างบประมาณของหมู่บ้านโคโนฮะถูกดึงไปให้หน่วยลับเป็นส่วนมาก รู้มาว่าทางนั้นอ้างว่าต้องใช้งบสำหรับการคุ้มครองท่านไดเมียว แต่ศูนย์ฟื้นฟูจิตใจเด็กที่จำเป็นต้องได้งบนั้นยังอยู่ได้ เพราะใครบางคนนำเงินเดือนของตนมาใช้แทน เบนิคุงทำไม คุณถึงไม่เรียกร้องอะไรล่ะครับ อย่างน้อย...ท่านโฮคาเงะรุ่น6ก็เป็นอาจารย์ของคุณนะ สถานการณ์ในโลกนินจาก็สลบลงแล้ว ถ้าผมเป็นผู้นำ ก็ควรจะพัฒนาฟื้นฟูแคว้น”
หญิงสาวผมชมพูเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์“ชั้นขี้เกียจไปมีเรื่องกับพวกตาแก่ฝ่ายปกครอง นายก็รู้นิ ตอนนี้ใช้เงินเดือนชั้นพยุงได้ก็พยุงไปก่อน ถ้าเหตุการณ์สงบเมื่อไหร่ งบประมาณคงจะถูกจัดสรรได้ลงตัวเอง”
เท็นเท็นเอ่ยถาม “ท่านซึนาเดะรู้บ้างไหม แล้วคุณชิสึเนะล่ะ”
“อาจารย์ไม่รู้หรอก คุณชิสึเนะเอง...ชั้นขอให้เค้าไม่บอกอาจารย์เอง อาจารย์ควรจะพักได้แล้ว...คุณเท็นเท็น อย่าไปบอกท่านซึนาเดะหรือคนอื่นเลยนะ ตอนนี้ชั้นเหนื่อย...ยังไม่พร้อมที่จะรับมือกับปัญหาที่โคโนฮะ อย่างน้อยไม่ใช่ตอนนี้ คุณลีก็ด้วยนะ”
หลังจากที่นั่งพักดื่มชา ก็มีใครบางคนยื่นพุดดิ้งแอปเปิ้ลมาให้
พอหันไปก็พบว่าเป็นซาสึเกะ “โทดที พอดีมันไม่มีพุดดิ้งแมงโก้ ที่เธอชอบ”
“ขอบใจ”ซากุระรับพุดดิ้งนั้นมา
สามหนุ่มสุดร้ายจ้องเขม็ง...ร้ายกาจ!...มันเล็งถูกจุดด้วย...
คาโอรุเลยจัดการกันซีนโดย “ป้อนชั้นหน่อย”
“เห๋?”
ซาสึเกะจ้องเขม็ง...ชั้นไม่ได้ซื้อให้แกนะ...
หนุ่มผมชมพูก็อ้าปากรอ ทำให้หญิงสาวถอนใจก่อนจะยอมป้อนแต่โดยดี ก่อนจะตักใส่ปากตัวเองบ้าง
“อร่อยดีแฮะ”
ลีนึกอยากจะเอาอย่างเลยอ้าปากรอปากแต่โดนริวโอเอาหิมะยัดปากแทน
“อ๊ากกกก เย็น!!”
“ก๊ากๆๆขำว่ะ”ริวโอหัวเราะจนตัวงอ
เรมเข้าล็อคคอเพื่อนซี้”เล่นแรงเกินไปนะครับ ริวโอคุง”
“อ่อย อัว นอ”แปลได้ว่า ปล่อยอั๊วน่อ”
เท็นเท็นส่ายหน้า พอมองการกระทำของหนุ่มผมชมพู ดูรู้เลยว่า หวงฝาแฝด
กาอาระมองความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้ก็รู้สึกว่า น่ารัก แม้ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันก็ตาม
ลีที่โดนแกล้งได้ปาหิมะมา สามซามูไรหลบทัน บอลหิมะจึงโดนกาอาระเข้าจังๆ
ฟิ้ว!
บอลหิมะถูกปาใส่นินจาคิ้วเหลี่ยมโดยคาเซะคาเงะ
ลีปาบอลหิมะโต้แต่งานนี้กาอาระหลบได้ แต่เท็นเท็นโดนเสียเอง
“ลี!!!”งานนี้สาวหมวยปาบอลใส่ไม่ยั้งทำให้บอลลูกหนึ่งไปโดนมือของซากุระที่กำลังกินพุดดิ้ง ส่งผลให้ พุดดิ้ง ร่วง ลง พื้น
พวกที่ปาหิมะอย่างเมามันส์ต้องชะงักเมื่อมีรังสีบางอย่างโพยพุ่งออกมา
“จะปาหิมะก็ไปปาที่อื่นสิวะ จะปาแถวทำแมวอะไร!!!”สิ้นเสียงบอลหิมะถูกปามาเป็นกระสุนทำเอาหลบแทบไม่ทัน
ห้านาทีผ่านไป
ร่างบอบบางของซากุระต้องนอนหนุนตักฝาแฝดแล้วบ่นปนหอบ “เปลืองพลังงานว่ะ”
คาโอรุที่เอาผ้ามาโบกให้ “น่าๆ ผลาญพลังงานดีนะ หุ่นจะได้สวยๆไง”
ริวโอโวย”แต่พวกอั๊วจะโดนฝังคาหิมะนะโว้ย”
เรมที่โดนลูกหลงจากกระสุนหิมะเอ่ยขึ้น “มันก็น่าเหนื่อยนะ เล่นปาหิมะรัวๆแบบนั้น แต่ผมว่าเบนิคุง น่าจะอ้วนกว่านี้นะ แบบนี้มันแห้งไป เดี๋ยวไม่สมกับขนาดหนองโพซีพลัสนะครับ”
งานนี้ริวโอจัดการเตะขาเรมจนหน้าทิ่ม
เท็นเท็นเลยพุ่งเข้าไป”โทดนะซากุระ”ว่าจบก็จับหน้าอกคนที่นอนบนตักฝาแฝดทันที”มายก้อด ของจริง!!!นี่เธอไปทำอะไรมา!!”
“คุณเท็นเท็นปล่อยชั้นก่อน”
งานนี้หนุ่มๆตะลึง
ซาสึเกะ”ทำไมชั้นเห็นดอกลิลลี่เรือนรางวะ”
กาอาระ”อืม ผู้หญิงมีการละเล่นที่แปลกดี”
ริวโอ”อาเท็นเท็นจะเสร็จเบนิรึเปล่าเนี่ย...”
เรม”ไม่รู้ว่าใครเสร็จใครนะครับ”
ซามุย/ลี”อิจฉา”
คาโอรุ”คุณเท็นเท็น ปล่อยน้องผมเถอะ”
สาวหมวยเอ่ยขึ้น “โทดทีๆแต่แปลกใจที่มันใหญ่กว่าเดิม”
สามผมชมพูตอบ“ไม่รู้สิ ปกติใช้ผ้ารัดตลอด เวลาวิ่งมันสะดวกดี แต่มีไอ้บ้า มันเอาไปเผาทิ้ง”
คาโอรุจัดการแบกฝาแฝดใส่หลัง “กลับกันเถอะ ริวโอ เรม ฝากเอาบัตรนั่นไปคืนป๋าด้วย”
สองแฝดจากไป
เรมเอ่ยขึ้น”ภาพหายากนะ ที่บันไซคุงจะแบกเบนิแบบนี้”
กาอาระถาม”อย่าบอกนะว่า..”
“ครับ ปกติบันไซคุงจะถูกแบกมากกว่าครับ”
กาอาระ”อืม พอเข้าใจ คนอื่นคงแยกชายหญิงไม่ออก”
ริวโอยกนิ้ว “ถูกเลี้ยวน่อ ก็เมื่อก่อนสองคนนั้นหน้าเหมือนกันแถมสมัยนั้นชอบแต่งตัวเหมือนกันอีก พวกอั๊วแยกลำบากมาก แถมเจ้าบันไซยังชอบดัดเสียงเล่นอีก”
ลีทำหน้างง”ดัดเสียง”
เรมพยักหน้า”ใช่แล้วครับ และใครบางคนก็โดนเค้าแกล้งมาหยกๆ”
ซาสึเกะสะดุ้งเพราะเค้านี่แหละที่โดนมันแกล้ง!นึกแล้วก็น่าโมโห แถมทำอะไรมันก็ไม่ได้ เจ็บใจ!
...
หลังจากที่เที่ยวกันจนสนุกพอสมควร ทุกคนก็พากันกลับที่พัก
กาอาระนึกอยากจะลองเล่นเกมส์ที่ได้มา จึงขอให้คุณยายผู้ดูแลโรงแรม หาทีวีมาเชื่อมต่อลองเล่นเกมส์ที่ห้องดู
พอเปิดเกมส์ แล้วลองเล่น “ไม่น่ายากนะ ภาพสวยดี”
...
“บ้าจริง คนที่ได้เกมส์ไปไม่ใช่เบนิ”
“แต่ก็ยังดี ที่คนที่ได้ไปเป็นเพื่อนของมันนะ มันต้องมาติดกับแน่”
“ชิ!”
...
ตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นกับกาอาระ ถ้าอยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม
ปล.คนอ่านจ๋า กรุณาเม้นบ้าง ไม่สะดวกเม้นในนี้ ก็คอมเม้นในเว็บเด็กดีได้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
