Love

-

เขียนโดย ฮานา

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 11.13 น.

  37 ตอน
  0 วิจารณ์
  30.37K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2559 21.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
            โรงพยาบาลฮันวา
ตอนนี้ผม อัง อาทั่งสองนั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉินเพื่อรอหมอที่ตรวจยู อาน้อยที่รู้เรื่องหลานสาวจากอังก็รีบให้สามีขับรถมา พอมาถึงก็ถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับยู อาน้อยรู้สึกผิดที่ส่งยูเข้าไปเรียนที่นั้นจริงๆ 
"อังขอโทษค่ะที่ปล่อยอยู่ไว้คนเดียวแบบนั้น...อึก"
" ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอลูก อาเข้าใจ" อาสาวเดินไปกอดอังที่ยื่นร้องไห้โดยไม่ได้คิดโกรธ
"มันนานไปแล้วนะ ฉันทนไม่ไว้แล้วนะคุณ หลานน้อยเป็นไรทำไม่หมอตรวจนานจัง"
"คุณใจเย็นยูไม่เป็นไรหรอก ใจเย็นก่อนเชื่อผมนะ" อาเขยที่นั่งกอดอาน้อยช่วยพูดให้อาสาวใจเย็น
คาระห์ดีจริงๆยูทำมือถือตกไว้ที่เบาะรถ ผมเห็นเข้าเลยขับรถไปหาที่จอดใส่ชุดหลางตัวเสร็จก็จะเดินเข้าไปในตึกแต่เห็นสองสาวรีบเดินไปไหนสักที่นึงเลยเดินตามไป สองสาวหายเขาไปในห้องๆนึงแต่สักพักมีแค่อังที่ออกมา ผมเลยเดินเข้าไปอังทำหน้าอิ้งตกใจตาโตที่เห็นผม ถามหายูอังเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นพอจบเท่านั้นก็ต้องพังประตูเข้าไปเลย  ผมนั่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาเลย กำมือตัวเองแน่นมือที่แดงจากการต่อยหน้าไอ้เลวนั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกเจ็บอะไรเลย นึกถึงแต่คนที่นอนอยู่ในห้องฉุกเฉินเท่านั้น ถ้ายูเป็นไรขึ้นมากูไม่เอามึงไว้แน่ไอ้จุนยอง 
        ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก พร้อมเตียงนอนที่ร่างเล็กนอนอยู่ถูกเข็นออกมาตามด้วยคุณหมอหนุ่ม
"คุณหมอหลานของดิฉันเป็นไงบ้าง" อาสาวเดินเข้าไปหาแล้วถามคุณหมอทันที่
"ไม่เป็นไรแล้วครับ คนไข้เกินสภาวะช็อกเลยทำให้หมดสติ อ่อนเพลีย แต่อย่าให้เกิดขึ้นบ่อยๆนะครับมันจะส่งผลให้กลายเป็นโรคหัวใจได้ ตอนนี้หมอจะให้คนไข้นอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลหนึ่งคืนนะครับ แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านนะครับ ขอตัวก่อน"
"ค่ะขอบคุณนะค่ะคุณหมอ" คุณหมอโคร้งตัวให้ทั้งสองอาและเดินไปตรวจคนไข้ต่อ ทุกคนตอนนี้มารวมอยู่ห้องพักผู้ป่วย ที่เตียงมีร่างเล็กนอนหลับอยู่
"คุณค่ะน้อยกลัว หลานไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะค่ะ....อึก" อาสาวยืนน้ำตาหนองหน้าสงสารหลานที่นอนอยู่ ยูไม่เคยไม่สบายแกแข็งแรงมาตลอดไอบ้าง มีน้ำมูลแต่ไม่เคยต้องมานอนที่โรงพยาบาลสักครั้ง
"หลานไม่เป็นไรแล้วนะคุณ พรุ่งนี้ก็ได้กลับบ้านแล้ว" อาผู้ชายกอดอาสาวเพื่อให้กำลังใจ
"พรุ่งนี้ผมจะไปคุยกับอธิการบดีของมหาลัย คุณไม่ต้องห่วงผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด"
"คุณอาค่ะ อังอยากจะบอกว่าผู้ชายคนนั้นเขาเป็นลูกชายอธิการบดี"
"อาไม่สนมหาลัยนั้นอาก็เป็นหุ้นส่วนถึงจะไม่ได้เข้าไปบริหาร อาก็จะเอาเรื่องมันให้ได้" อังเข้าใจแล้วค่ะงานนี้อังเอาด้วยค่ะ  ตายแน่
 
   
 
 
        
  
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา