Love

          หลังจากยูลงไปจากรถ ผมก็ยังจอดรถเพื่อรอดูยูให้เข้าบ้านให้ปลอดภัย แต่กลับเห็นการกระทำของยูกับผู้ชายคนหนึ่งที่จุนยองไม่รู้จัก แต่คุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนไม่รู้แต่จำไม่ได้แค่นั้นเอง พอสองคนนั้นเข้าไปในบ้านจุนยองก็เคลื่อนรถไปส่งอังต่อ
"อัง คนที่ออกมารับยูพี่ชายหรอ" 
"เอ่อ คือค่ะ" 
"โกหก" 
"อะไรเนีย" 
"พี่จะจีบยู เราต้องช่วย"
"เข้าใจไหม"จุนยองย้ำ
"เดี๋ยวๆๆรุ่นพี่จะจีบยู แล้วถามยูหรือยังว่าชอบหือปาว"
"ฝากไปถามด้วย" อ้าวไรว่ะเนียจะจีบแต่ให้อังถามเพื่ออออออ กรรมจริงๆเล้ยอังโก๊ะ ดีน่ะที่เกิดมาไม่น่ารักเลยไม่ต้องมารบศึกชายสองหญิงหนึ่ง ยูจะไงละเนีย เฮ้ยคิดแล้วเหนื่อยแทน
 
       
      มหาลัยกรุงโซล
"ถึงแล้วคร๊าบบบบบบ คุณแฟน" วันนี้ผมตื่นเช้ามาส่งคุณแฟนที่มหาลัย จริงๆยูไม่อยากให้ตื่นมาส่งหรอก เพราะกว่าจะกลับหอเมื่อคืนดึกอยู่ก็อย่างอยู่กับคุณแฟนนานๆดิครับ
"ง่วงไหมค่ะพี่ชานยอลตื่นเช้ามาส่งยูเนีย"
"ไม่เลยค่ะ แค่นี้สบายมาก ให้ทำมากกว่านี้พี่ก็ยอม แค่ได้อยู่กับคุณแฟนที่น่ารักแบบนี้ยอมค่ะ"
"เวอร์ค่ะ" ยูยู้หน้าใส่ผม แล้วกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ
"ยู....รางวัลของพี่ละค่ะ ขับรถมาส่งเนียเพื่อจะมารับรางวัลนะ"
ผมจับดึงมือยูและยื่นแก้มไปให้หอม ยูที่กำลังยื่นจมูกมาหอม แต่ผมกลับหันหน้าไปหา เลยทำให้จมูกชนกันนิ่งสบตากันผมค่อยๆจรดริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากนิ่มๆของยู แล้วถอดจูบออกอย่างอ้อยอิ่งสบตาใสและกดจูบลงไปอย่างหนักหน่วงอีกครั้งดูดเม้มขบริมฝีปากบางเบาๆ จนปากเล็กเปิดออกรับลิ้นอุ่นๆของผมมันชั่งหวาน ยูคงไม่เคยโดนใครจูบเลยทำอะไรไม่ค่อยถูก แต่ผมชอบนะไม่ต้องกลัวจะสอนคุณแฟนเอง ผมจูบนานกว่าเก่าจนยูจะหมดลมหายใจ ทุบอกผมเบาๆเพื่อให้ถอดจูบออก
"ขอบคุณครับ สำหรับรางวัลหวานมาก" ^^
แป๊ะ/// "ยูไปได้หรือยังค่ะ"  
"ครับตั้งใจเรียนนะ เรียนเสร็จส่งไลน์มานะครับ" ฟอด/// ผมหอมลงไปที่แก้มใส ยูพยักหน้า แล้วก็ปล่อยให้ยูลงจากรถแต่หน้ายูยังแดงไม่หาย ผมรอดูจนยูเดินหายเข้าไปในตัวตึกคณะ แล้วขับรถออกไปทำงานต่อ