ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

ร้านjust you
ฟาง:แก้ววันนี้ว่างป่าว
แก้ว:ก็ว่างนะ
ฟาง:เย็นนี้ไปร้านป๊อปกันนะ
แก้ว:ได้สิ
ฟาง:งั้นปิดร้านเสร็จเราไปกันนะ
แก้ว:อื้ม 
 
ผับp-pop
ป๊อปปี้:ไม่ไปทำงานหรอ
โทโมะ:อยากร้องเพลงว่ะ
ป๊อปปี้:ห๊ะ 
โทโมะ:ทำอย่างกับกูไม่เคยร้องเพลงที่นี่งั้นแหละ
ป๊อปปี้:กูรู้แต่ตอนนี้มึงต้องไปทำงานไม่ใช่หรอวะมาร้องอะไรตอนนี้
โทโมะ:กูลางานแล้ว
ป๊อปปี้:ลางาน แล้วใส่ชุดทำงานทำไมวะ
โทโมะ:จะถามอะไรนักหนาวะ
โทโมะตะคอกใส่ป๊อปปี้แล้วเดินขึ้นเวทีไปนั่งร้องเพลงกับพวกนักดนตรีประจำร้านทุกคนในร้านรู้จักโทโมะดีแล้วโทโมะก็อยู่ผับp-popทั้งวันจนช่วงเย็น
ป๊อปปี้:นี่มันไม่คิดจะลงจากเวทีเลยหรือไงเนี่ย
ฟาง:ป๊อปบ่นไรอยู่
ป๊อปปี้:อ้าวมาแล้วหรอ
ฟาง:รอนานมั้ย
ป๊อปปี้:ไม่ๆ หวัดดีแก้ว
แก้ว:หวัดดี ร้านใหม่สวยดีนะ
ป๊อปปี้:ขอบคุณนะ
ฟาง:แล้วเมื่อกี๊ยืนบ่นไรอยู่
ป๊อปปี้:ก็ไอ้โทโมะน่ะสิไม่รู้มันเป็นอะไรร้องเพลงมาทั้งวันละยังไม่ยอมลงมาเลย
ฟาง:แก้วนั่นคุณโทโมะร้องเพลงอยู่บนเวทีน่ะ น่ารักจังเลย
แก้ว:อืม
ป๊อปปี้:ไปนั่งหน้าเวทีกันเถอะ
ฟาง:ดีเลยจะได้ดูคุณโทโมะร้องเพลงด้วย
ป๊อปปี้พาฟางและแก้วมานั่งดูโทโมะร้องเพลงแล้วพูดคุยกัน
ฟาง:แก้วคุณโทโมะเค้าน่ารักดีเนอะว่ามั้ย
แก้ว:งั้นมั้ง
ป๊อปปี้:ไม่เจอกันนานพูน้อยเหมือนเดิมเลยนะครับ
แก้ว:ก็ปกติหนิคะ
ป๊อปปี้:คุณแก้วสนใจโทโมะมั้ยครับ
แก้ว:ถามทำไมคะ
ป๊อปปี้:ผมอยากให้มันมีใครสักคนน่ะครับ
แก้ว:เขาก็มีผู้หญิงตั้งมากมายแล้วไม่ใช่หรอคะ
ป๊อปปี้:มันก็แค่ข่าว จริงๆมันไม่มีใครหรอกครับ
แก้ว:ค่ะ
ฟาง:ป๊อปแล้วทำไมคุณโทโมะถึงมาร้องเพลงล่ะ
ป๊อปปี้:มันคงเครียดมากมั้ง เวลามันเครียดมันก็จะมาร้องเพลงที่นี่แหละ
ฟาง:แก้วรู้มั้ยคุณโทโมะเครียดเรื่องอะไร
แก้ว:แก้วจะรู้ได้ไงล่ะ
ฟาง:ก็เห็นคุณโทโมะเขาไปหาแก้วที่ร้านทุกวันมีวันนี้แหละที่ไม่เห็นที่ร้าน
แก้ว:แก้วไม่รู้หรอก
ป๊อปปี้:คุณแก้วรู้จักไอ้โทโมะด้วยหรอครับ
แก้ว:ก็แค่รู้จักค่ะ
ป๊อปปี้:ครับ
(เพราะผู้หญิงคนนี้สินะ)