ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

โทโมะเดินลงมาจากเวทีแล้วมานั่งโต๊ะเดียวกับป๊อปตรงข้ามกับแก้ว

ป๊อปปี้:ลงมาได้แล้วหรอมึง

โทโมะ:มีผู้หญิงในผับแนะนำมั้ย

ป๊อปปี้:ไม่มีว่ะ 

โทโมะ:........

ป๊อปปี้:ไหนมึงบอกว่าไม่สนผู้หญิงพวกนี้ไงวะ

โทโมะ:ก็วันนี้สนหนิ

ป๊อปปี้:อะไรของมึงวะ

ฟาง:ทำไมวันนี้คุณโทโมะไม่เห็นไปที่ร้านล่ะคะ

โทโมะ:ผมก็มีธุระของผมมั่งสิงครับเวลาของผมมีค่ามากกว่าที่จะไปนั่งรอใคร

ฟาง:ทำไมวันนี้คุณพูดแบบนี้ล่ะ คุณดูเปลี่ยนไปนะ

โทโมะ:แบบนี้แหละปกติ ไอ้ที่อยู่ร้านคุณต่างหากที่เรียกเปลี่ยน

ฟาง:งั้นที่เห็นว่าดีทุกวันนี่สร้างภาพหรอคะ

โทโมะ:ผมพูดชัดเจนขนาดนี้ยังต้องให้พูดอีกหรอครับ

ป๊อปปี้:ไอ้โทโมะมึงเป็นบ้าอะไรวะ ทำไมมึงพูดจาเลวแบนี้วะ

โทโมะ:ใช่กูมันเลว แล้วกูก็ไม่เคยบอกว่ากูดีเลยซักครั้ง

แก้ว:หึ โทโมะก็คือโทโมะสินะ

โทโมะ:ฉันก็คือฉันจะให้ไปเป็นใครล่ะ

แก้ว:นั่นมันเรื่องของนาย

โทโมะ:งั้นเธอก็คือเธอสินะคงไม่มีใครเปลี่ยนเธอได้ คนที่มีแต่กำแพงคอยขวางทางที่คนอื่นจะเข้าไปกำแพงของเธอมันใหญ่จริงๆฉันพยายามปีนขึ้นไปแค่ไหนก็ตกลงมาเสมอมันไม่มีทางที่ฉันจะเข้าไปได้เลยงั้นสิ

แก้ว:.........

ป๊อปปี้:พูดบ้าอะไรวะ

แก้ว:ฟางแก้วกลับก่อนนะ

แก้วเดินออกไปแบบไม่พอใจ

ฟาง:ไปก่อนนะป๊อป

ป๊อปปี้:อื้ม

ฟางนีบวิ่งตามแก้วออกไป