รอ...วันที่เธอจะรักกัน

             หลังจากฟางรู้ตัวว่าท้องก็เก็บเรื่องนี้ไว้ไม่ให้ใครรู้แม้กระทั่ง พ่อเเม่ของเขา เพราะเขารู้ดีว่าถ้าบอกพ่อกับแม่ไป เขาต้องบอกพ่อแม่ป็อบปี้ 

ฟาง: เรื่องนี้จะต้องไม่มีใครรู้ แม่จะเลี้ยงลูกเองนะ

แม่ฟาง: ฟางลูก คุณป้ากับคุณลุง แล้วก็ป็อบปี้มาแล้วลูก

ฟาง: คะแม่เดี๋ยวหนูลงไปคะ

        ด้านล่างทั้งพ่อแม่ของฟางและป็อบปี้ต่างไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ ส่วนป็อบปร้ก็นิ่งเย็นชา ไม่รู้สึกอะไรเลย จนกระทั่งฟางลงมาจากด้านบน เขามองไปที่เธอด้วยสายตาโกรธและโมโหมาก ที่ทำแบบนี้ ฟางดูเข้มแข็งขึ้นมาก และดูจะไม่สนใจป็อบปี้เลย

ฟาง: ฟางขอโทษนะคะที่ทำให้ทุกคนรอ

แม่ป็อบ: ไม่เป็นไรเลยหนูฟาง แม่หนูบอกว่าหนูไม่ค่อยสบาย หนูฟางลูกหนูคิดดีเเล้วเหรอลูก

ฟาง: คะ ฟางคิดดีแล้ว 

พ่อป็อบ: หนูเล่าให้พ่อกับแม่ฟังได้มั้ยว่าไอตัวดี มันไปทำอะไร ทำไมต้องถึงขั้นหย่าด้วย หนูฟาง

ฟาง: เปล่าหรอกคะ พี่ป็อบไม่ได้ทำอะไรฟางหรอกคะ ฟางก็แค่อยากอยู่คนเดียวนะคะ

แม่ป็อบ: อยู่คนเดียว หนูก็เอาอย่างนี้สิ ลูกหนูก็แยกกันอยู่กับป็อบสักพัก ดีมั้ยป็อบปี้

ป็อบ: ไม่ทราบครับ ถ้าฟางอยากจะหย่า ผม ผมก็พร้อมจะเซ็นทุกเมื่อ

ฟาง: คะ ฟางจะคืน อิสระ คืน หัวใจ คืน ทุกอย่างให้นะคะ

แม่ฟาง: คิดดีแล้วเหรอลูก คุยกันก่อนมั้ย

พ่อฟาง: ใช่ลูกลองคุยกันก่อนดีมั้ยฟาง

ฟาง: ไม่จำเป็นหรอกคะ พรุ่งนี้ 9โมง เจอกันที่อำเภอนะคะ 

ป็อบ: ได้ แล้วเจอกัน

ฟาง: ขอตัวนะคะ 

ป็อบ: ผมกลับนะคับ สวัสดีครับ 

        ด้านป็อบปี้ทำไมปากหนักอย่างนี้ ทำไมถึงพูดไรไม่คิด ทำไมต้องเสียใจที่จะหย่าด้วย เราไม่ควรรู้สึกแบบนี้ แต่ทำไม ทำไม 

ป็อบ: เธอต้องการแบบนั้นจริงๆใช่มั้ยฟาง

                 9โมง ที่อำเภอ

ฟาง: เชิญคะ เขารออยู่

ป็อบ: ไม่ต้องรีบขนาดหรอก ฉันหย่าแน่ เธอก็รู้ดี ว่าถึงยังไงฉันก็ต้องหย่า เพราะฉัน รอวันนี้มานานแล้ว

ฟาง: คะ ฟางรู้ดี ฟางก็กำลังคืน อิสระ ให้อยู่นี้ไงคะ 

ป็อบ: เธอเปลี่ยนไปมากนะ กล้าขึ้นกว่าเดิม

ฟาง: เพราะฟางไม่อยากอ่อนแออีกแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฟางคงหลับหูหลับตาถ้าพี่พูดเรื่องหย่า แต่วันนี้ ฟางจะหยุดทุกอย่าง หยุดความรักของฟาง ที่มันไม่มีทางเป็นไปได้ ฟางถึงต้องเลือก เลือกเลือกที่จะทำแบบนี้ แล้วอีกอย่างตอนนี้คุณพิม เธอไม่มีใคร พี่ก็ควรจะรักษาเธอเอาไว้ อย่าให้เธอจากไปอีก 

ป็อบ: ก็ดีแล้วนิ ที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ ตอนนี้พิมก็ไม่มีใคร ฉันควรจะได้ดูแลพิม รักษาพิมไว้อย่างที่เธอพูด 

ฟาง: ถ้าอย่างงั้น เชิญคะ 

นายอำเภอ: คุณทั้งสองคนแน่ใจนะครับ

ฟาง: คะ แน่ใจคะ

ป็อบ: ครับ แน่ใจ

นายอำเภอ: เซ็นตรงนี้ได้เลย ครับ

   ฟางกับป็อบปี้ เซ็นเอกสารเส็จ

นายอำเภอ: ตอนนี้คุณทั้งสองคนหย่ากัน เรียบร้อยแล้วนะครับ

ป็อบ: หึให้ว่าที่สามีใหม่ มารอรับเลยนะ

ฟาง: คะ ไม่ใช่แค่รอรับ อย่างเดียวนะ เดียวฟางกับกั้ง ต้องไปเลือกชุดแต่งงานกันอีก

ป็อบ: ในที่สุดเธอก็แสดงตัวตนที่เเท้จริง ออกมาแล้วสินะ 

ฟาง: คะ ฟางก็เป็นแบบนี้แหละ เป็นทั้งๆที่ไม่อยากเป็น

ฟาง: ไปกันเถอะกั้ง รอนานมั้ย 

กั้ง: ไม่นานหรอก เออ โอเคนะ 

ฟาง: โอเค 

    บนรถ 

กั้ง: โชคดีนะที่เราไม่ได้ทำงานกับพี่เขาแล้วอะ 

ฟาง: อืม (ฟางรู้สึกอยากอาเจียน) กั้งจอดรถก่อน จอดก่อน

กั้ง: ฟางๆ เป็นไร 

ฟาง: อ้วก อ้วก อ้วก 

กั้ง: เดี๋ยวๆ หายาดมให้นะ 

    กั้งค้นหายาดมในกระเป๋าฟางก็พบ ถุงยา แล้วก็หยิบขึ้นมาดูว่าพอจะมีอะไรช่วยฟางได้บ้าง แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อที่หน้าซองยา เป็นยา บำรุงครรภ์ 

ฟาง: กั้ง ทำอะไรอะ 

กั้ง: ฟาง ทำไม ฟางทำแบบนี้ หย่ากัน ทั้งๆที่

ฟาง: กั้ง อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร ฟางขอร้อง นะกั้ง 

กั้ง: ฟาง โถ่ ไม่น่าทำแบบนี้เลยรู้มั้ย 

ฟาง: มันดีแล้ว ที่เป็นอย่างนี้ มันดีแล้ว 

       กั้งรู้แล้ว จะทำยังไงต่อ