ยังรักกันอยู่ไหม...
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.15 น.
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) ตอนที่ 24
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" ว๊ายย คุณ " เสียงของฟางร้อง เมื่อเช้าของวันถัดมา เธอตื่นมาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อก่อนจะเดินมาเพื่อที่จะมาปลุกชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงก็ต้องตกใจเมื่อโดนชายหนุ่มดึงมากอด
" ปล่อยฉันนะ " ฟางดิ้นไปมา ป๊อปปี้ยิ่งกอดแน่นขึ้น
" ให้โอกาศป๊อปไม่ได้เลยใช่ไหม " ป๊อปปี้พูดเรียบๆๆ ฟางนิ่ง
" ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวสายจะไปอำเภอไม่ทัน " ฟางพูดนิ่งๆแล้วแกะมือป๊อปปปี้เดินออกจากห้องไปป๊อปปี้มองตามฟางไปอย่างเศร้าใจ
" อื้อ.... หือที่นี่มัน" เช้าวันถัดมาแก้วตื่นมาอย่างงัวเงีย ก่อนจะต้องตกใจเมื่อห้องที่เธออยู่มันคือห้องของชายหนุ่มที่เธอเพิ่งจะทะเลาะไปเมื่อวาน
" จะไปไหน ลุกไหวหรือไงกัน " เสียงโทโมะที่เพิ่งจะเดินออกมาจากห้องน้ำเรียกแก้วเอาไว้ แก้วหยุดแล้วหันมามองโทโมะ
" ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง " แก้วพูดกับโทโมะ
" โมะก็ไปพาแก้วกลับมาไงละ ทำไมถึงไปกินเหล้าแบบนั้น มันไม่ดีรู้ใช่ไหม "โทโมะพูดกับแก้ว แก้วเบือนหน้าหนี
" คะ รู้ว่ามันไม่ดี แต่ถ้ามันช่วยให้ฉันลืมเรื่องเลวๆๆที่มันทำร้ายหัวใจของฉันไปได้ฉันก็พร้อมจะทำ " แก้วพูด โทโมะมองแก้วอย่างหนักใจ
" จะให้โมะทำยังไง เราถึงจะมาคุยกันดีดีละแก้ว " โทโมะเดินเข้าไปยืนประจันหน้ากับแก้ว
" ไปให้ไกลๆฉัน อย่ามายุ่งกันอีก คุณทำได้ไหมคะ " แก้วพูดแล้วมองโทโมะ โทโมะมองแก้ว
" โมะทำไม่ได้ เพราะโมะจะหนีหัวใจตัวเองไม่ได้จริงๆ " โทโมะดึงแก้วเข้ามากอด
" ฮึกฮืออ " แก้วร้องไห้กอดโทโมะแน่น เอาเข้าจริงเธอก็ทำใจปล่อยเขาไปไม่ได้จริงๆ
" รอโมะน่ะ ให้โมะไปจัดการกับทุกอย่าง แล้วโมะสัญญา ว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก " โทโมะคลายอ้อมกอดจากแก้วแล้วพูด แก้วพยักหน้าก่อนจะโผกอดโทโมะ ทั้งสองคนกอดกันเนิ่นนาน ก่อนที่โทโมะจะค่อยๆดันแก้วลงไปที่เตียง แล้วปลดปล่อยตามหัวใจที่ทั้งสองห่างหายกันไป
" อื้ออ... " เสียงครางดังเบาๆเมื่อแสงแดดกระทบที่ผิวตา ของร่างบาง เฟย์ค่อยๆลืมตาก็ต้องอมยิ้มเมื่อเห็นเขื่อนและเด็กน้อยกอดกันกลม
" แล้วทำไมไม่ห่มผ้าเนี่ย ทั้งำ่อทั้งลูก " เฟย์บ่นเบาๆๆ ก่อนจะค่อยๆๆดันตัวเองให้พิงกับหัวเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาห่มให้เขื่อนและเด้กน้อย
" ถ้าคุณไม่เจ้าชู้ อะไรอะไรมันคงดีกว่าน่ะน่ะ ... เขื่อน " เฟย์มองเขื่อนที่นอนกอดเด็กน้อยอย่างอบอุ่น ถ้าเธอไม่เลิกกับเขา ป่านนี้คงแต่งงาน แล้วมีลูกน่ารักๆๆแล้วเธอก็เชื่อว่าเขาจะเป็นพ่อที่ดีได้ แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
" ฮัลโหลคะพี่กาย เฟย์อยู่บ้านคะ เอ่อ...วันนี้เฟย์ไม่ว่างน่ะคะขอโทพี่กายด้วยน่ะ เอางี้คะเดี่ยวพรุ่งนี้เฟย์ไปหาที่บ้านนะคะ " เฟย์ยิ้มมองเขื่อนสักพักก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็รีบกดรับ
" ทำไมไม่บอกไปละว่าอยู่กับแฟนเก่า " เขื่อนพูดหลังจากที่เฟย์วางสาย โดยที่ตัวเองยังไม่ลืมตาและยังนอนท่าเดิม
" นี่คุณไม่ได้หลับงั้นหรอ " เฟย์เด้งตัวลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าเขื่อน
" ถอยจะไปอาบน้ำ " เขื่อนไม่ตอบแต่เดินมาพูดกับเฟย์ เฟย์มองเขื่อนๆ งงก่อนจะเลี่ยงให้ทางกับเขื่อน เขื่อนเดินชนใหล่เฟย์เบาๆๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
" ตาบ้าเดี่ยวดีเดี่ยวร้ายเอาไงกันแน่ฮ้ะ "เฟย์พูดเบาๆๆด้วยความหมันไส้
หน้าอำเภอ...
" พวกคุณแน่ใจน่ะครับ ว่าจะหย่ากันจริงๆ " เสียงของเจ้าหน้าที่ถามหญิงสาวและชายหนุ่มที่นั่งมองเอกสารใบการหย่าที่ทางพนักงานน้ำมาวางไว้ให้เพื่อเซ็นนานมากแต่ทั้งสองคนก็ไม่มีใครเป็นคนเริ่ม
" ........"
" ........ "
" พอ ไม่ต้องเซ็น " ไปป์เห็นว่ทาทั้งสองคนยังไม่ยอมเซ็นก็เดินเข้ามาพูด ป๊อปปี้และฟางมองหน้าไปป์
" ถ้ารักกันก็กลับไปเคลียร์กันเถอะ ฟางไปป์อยากให้ฟางมีความสุข มากกว่าที่จะต้องอมทุกข์ไปตลอดน่ะ " ไปป์จับมือฟางเอาไว้ป๊อปปี้มองอย่างไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
" ฟาง.. " เสียงใสๆดังขึ้นมาจากด้านหลังของพวกเขา
" แพท.... " ฟางเรียกชื่อเพื่อนสาว ที่เธอเคยไว้ใจมากที่สุด อย่างแผ่วเบา
" แพท...แพทขอโทษ " แพทเดินเข้ามาแล้วมองหน้าทั้งป๊อปปี้และฟางแล้วกอดฟางแน่น
" มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ " ไปป์พูดนิ่งๆ
" ขอโทษ ฮึกฮืออ ทุกอย่างที่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ป๊อปเขารักฟางคนเดียวน่ะ " แพทพูดแล้วสะอึกสะอื้น ฟางกอดปลอบเพื่อนสาว แล้วสบตากับป๊อปปี้
" หยุดพูดเถอะแพท ฟางไม่อยากฟังมันอีก ฟางไม่โกรธแพทหรอก " ฟางพูด ด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
" ตลอดเวลา แพทเอาแต่เอาเปรียบฟาง เอาแต่หักหลังฟาง ตอนเรียนแพทก็ทำให้ฟางกับไปป์ต้องเลิกกัน แพทขอโทษ ไหนจะครั้งนี้อีก ฮึกฮือ ขอโทษ " แพทปล่อยโฮ
" เฮ้ยแพท ..." ไปป์เรียกชื่อเพื่อนสาวก่อนจะรีบเข้าไปประคองฟางและป๊อปปปี้ตกใจมาก
" พาแพทไปหาหมอเถอะไปป์ " ฟางพูด ไปป์พยักหน้าก่อนจะเดินอุ้มพาแพทออกไปฟางจะตามไปแต่ป๊อปปี้รั้งเอาไว้
" ไปพร้อมกันก็ได้ " ป๊อปปี้พูดฟางพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินป๊อปปี้ไป
โรงพยาบาล....
" ยินดีด้วยนะ่ครับคุณแม่มือใหม่ แต่ช่วงนี้คุณแม่ต้องดูแลตัวเองดีดีน่ะครับ" คุณหมอพูดกับแพทที่นอนเป็นคนไข้อยู่บนเตียง สร้างความสงสัยให้ทั้งไปป์ ฟาง และป๊อปปี้ได้
" หมายความว่ายังไครับ " ไปป์ถามอีกครั้ง
" คนไข้ท้องได้สองเดือนกว่าแล้วนะ่ครับ งั้นหมอขอตัวก่อนดีกว่านะครับ " หมอพูดจบก็เดินออกไป ฟางยืนอุึ้ง ท้องหรอ..แล้วคือพ่อของเด็กละ
" แพทใครคือพ่อของเด็ก " ป๊อปปี้รีบปรี่เข้าไปถามแพท แพทร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว
" ไอ้เลว ทำเพื่อนฉันท้องขนาดนี้ยังมีหน้ามาถาม ถามแบบนี้จะไม่รับผิดชอบใช่ไหมฮ้ะ " ไปป์ที่เข้าใจผิดคิดว่าป๊อปปี้เป็นพ่อของเด็กก็ปรี่มากระฉากป๊อปปี้ออกจากแพทแลวชกไป ฟางรีบเข้าไปห้าม
" พอแล้วไปป์ ฮืออ ป๊อปไม่ไ้เป็นพ่อของลูกฉัน " แพทพูด ไปป์หยุดหมัดกลางอากาศแล้วหันกลับมามองแพท
" แล้วใครละแพท บอกฟางมาสิ " ฟางเดินเข้าไปหาแพท แพทกอดฟางแล้วสบตากับไปป์
" ฮึกฮืออ " แพทส่ายหน้า
" โถ่เว้ย ทำไมมันเป็นแบบนี้ว้ะ " อยู่ดดีดีไปป์ก็โมโห แล้วพูดเสียงดังก่อนจะเดินออกไป
" มันเกิดอะไรขึ้นน่ะแพท บอกฟางได้ไหม " แพทมองหน้าฟาง แล้วยอมเล่าเรื่องต่างๆๆใ้หฟางฟัง
" ตกลงว่าพ่อของเด็กคือไปป์งั้นหรอ " ป๊อปปี้พูดอีกครั้งหลังจากที่อยู่ฟังเหตุการณ์ต่างๆๆ
" ช่างมันเถอะป๊อป คืนนั้นมันเป็นความผิดพลาดของฉันเอง แพทจะไปอยู่ที่อเมริกา แล้วจะเลี้ยงเขาเอง อย่างน้องเขาก็เป็นลูกของแพท " แพทพูดแล้วลูบท้องตัวเองเบาๆๆ
" ได้ยังไงกันแพท คนเป้นพ่อก็ต้องอยู่ดูแลลูก ฟางจะไปคุยกับไปป์ " ฟางำไท่าจะไปเดินออกไป แต่แพทจับมือเอาไว้ก่อน
" แพทขอร้อง " แพทพูด ฟางมองหน้าแพทแลวไปมองที่ป๊อปปี้
ปัง
" เธอจะไปไหนไม่ได้ แพท " ไปป์เปิดประตูเข้ามาอย่างดัง
" เคลียร์กันเองน่ะ " ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือฟางเดินออกไป แพทมองตามฟางและป๊อปปี้ นิ่งๆ
" ไม่หย่าแล้วใช่ไหม " ป๊อปปี้พูดหลังจากที่พาฟางเดินออกมาจากห้องพักของแพท
" ถ้าคุณต้องการ ฉันก็พร้อมคะ " ฟางพูดโดยที่ไม่มองหน้าปีอปผปี้
" ไม่ต้องหาร และไม่มีวันต้องการ " ป๊อปปี้พูด ฟางแอบอมยิ้ม
" ป๊อปขอโ?ษน่ะฟาง ต่อไปนี้ป๊อปจะไม่ทำให้ฟางต้องเสียใจอีก จะเลิกให้หมดเลยโอเคไหม " ป๊อปปี้พูดพร้อมกับขับรถไปมองหน้าฟางไป
" ครั้งที่แล้วคุณก็พูดแบบนี้ " ฟางพูดนิ่งๆ
" ให้โอกาศคนเลวคนนี้อีกครั้งน่ะครับ " ป๊อปปี้เอื้อมไปกุมมือของฟาง แล้วพูดฟางมองหน้าป๊ปปี้อย่างชั่งใข
" ถ้าทำอีกละก็โดนดีแน่ " ฟางพูติดตลก จนป๊อปปี้ขำ
" คร๊าบบบ จะยอมให้เป็นคนคุมเกมทั้งคืนเลยดีไหมโอ๊ยย... " ป๊อปปี้พูดติดทะลึ่งจนฟางปาดเข้าไปที่แขนทีหนึ่ง
" สมน้ำหน้าตาบ้า " ฟางพูด แล้วทั้งสองก็ไปทานอาหารด้วยกันอย่างมีความสุข
คือก็พลิกเรื่องเลยแล้วกัน เห็นว่มันไม่ค่อยมีอะไรกะเตื้งไง เราเลยรู้ว่าเรื่องนี้ไม่หนุกเอาเรื่องอื่นละกันน่ะจะจบละตอนหน้าจบเลยฮ่าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
