วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

และแล้ววันนี้ก้อเปนวันที่หญิงสาวได้ย้ายเข้ามาในบ้านของชายหนุ่มซึ้งห้องของเธอนั้นได้ถูกจัดเรียบร้อยแล้วและอยู่ติดกับห้องของโทโมะ

เมบี:"ต่อไปนี้เมบีจะได้อยู่กับพี่แก้วนานๆแล้วดีใจจังเลยค่ะ เย้ๆ"เมบีวิ่งไปหาแก้วทันทีที่เธอเดินเข้ามาในบ้านและคนที่ไปรับเธอนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากโทโมะ

โทโมะ:"เมบีค่ะวิ่งไปหาแต่พี่แก้วไม่หาพ่อบ้างหรอพ่อน้อยใจน้า"โทโมะพุดเชิงน้อยใจเพื่อแกล้งลูกสาว ท่าทางของชายหนุ่มทำให้แก้วหลุดขำออกมา

เมบี:"ก้อเมบีกอดคุณพ่ออยู๋ทุกวันเลยอยากกอดพี่แก้วมั้งนี่ค่ะ555"ทั้งสามคนจึงยืนยิ้มจนกระทั่งผู้เป็นมารดาโทโมะเดินมา

มาซากิ:"แหมอยู่กันเป็นครอบครัวเลยน่ะลูก ไงจ๊ะหลานย่าเด๊ยวนี้ติพี่แก้วจังเลยน่ะดูสิคนบางคนเป็นหมาหัวเน่าแล้ว"มาซากิพูดแย่ใส่ลูกชายของตนเอง

แก้ว:"อืม แก้วว่าแก้วขอขึ้นไปเก็บของก่อนน่ะค่ะ'

มาซากิ:"ตามสบายจ๊ะของอยู่ข้างบนแล้วตาโมะดูน้องด้วยส่วนเมบีไปห้องนั่งเล่นกับย่าเถอะ"

แล้วมาซากิจึงพาหลานสาวของตนไปนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่น

ห้องแก้ว

แก้ว:"ที่จริงชั้นว่าคุณไปอยู่กับคุณน้าและเมบีดีกว่าน่ะค่ะเดียวชั้นจัดของเองดีกว่า"

โทโมะ:"ไม่เป็นไรครับผมอยากช่วย อันที่จริงผมดีใจมากเลยที่คุณมาอยู่ที่นี่"คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวต้องหันไปมองหน้าเค้า ด้วยความสงสัย

แก้ว:"ทำไมค่ะ"

โทโมะ:"เพราะว่าทุกครั้งที่ผมอยู๋ใกล้คุณผมมีความสุขและมันทำให้ผมลืมความเจ็บปวดนั้นไปได้คุณทำให้ผมลืมเธอคนนั้นไปจนหมด"คำพุดของชายหนุ่มที่พูดแบบจิงจังจนทำให้หญิงสาวนั้นถึงกับพูดไม่ออกได้แต่ยืนมองคนตรงหน้าแบบไม่วางตาจนไม่รู้ตัวเลยว่าใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มนั้นเคลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าอันสวยหวานของตนจนกระทั่งริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันจนทำให้หญิงสาวตกใจและผละออกจากชายหนุ่มเล็กน้อย

โทโมะ:"คือผมขอโทษ...เอ่อผม..ไม่ได้ตั้งใจ"

แก้ว:"ไม่เป็นไรค่ะดิชั้นเก็บของต่อดีกว่า"แล้วหญิงสาวจึงเก้บของต่อไปโดยไม่สนใจกับเรื่องเมื่อกี๊เลยส่วนชายหนุ่มก้อช่วยหญิงสาวเก็บของต่อไปจนเสร็จ

ฟาง:"เออนี่ยัยแก้วไปไหนเนี่ยไม่ติดต่อมา2วันล่ะหายเงียบเลย"

เฟย์:"เฟย์ก้ออยู่กับพี่แล้วเฟย์จะรู้มั้ยค่ะยัยแก้วก้อปิดโทรศัพท์ทำไมไม่รู้"สองสาวพี่น้องบ่นหาเพื่อนสาวด้วยอารมเสียหน่อยๆเพราะเธอไม่ได้ติดต่อเลยไปบ้านของหญิงสาวก้อไม่อยู่

เขื่อน:"สาวๆครับเป็นไรกันเอ่ยทำหน้าเซ็งเชียว"เขื่อนเดินเข้ามาในบ้านของสองสาวตามด้วยป๊อปปี้

เฟย์:"ก้อยัยแก้วนะสิไปไหนไม่รู้ที่บ้านก้อไม่อยู่โทรศัพท์ก้อไม่รับ"

ป๊อปปี้:"บางทีแก้วเค้าอาจจะอยู่กับไอ้โมะก้อได้น่ะ"ทุกคนหันไปมองที่ป๊อปปี้กันเป็นตาเดียว

ฟาง:"หมายความว่าไงป๊อป:"ฟางถามแฟนหนุ่มด้วยความสงสัย

ป๊อปปี้ซ:"ก้อคือว่าในเมื่อเค้าไม่อยู่ที่บ้านอาจจะไปบ้านไอ้โมะก้อได้เพราะว่าแก้วเค้าก้อตกลงเรื่องที่จะไปเป็นแม่ใหม่ชั่วคราวให้เมบีอ่ะ"

เขื่อน:"งั้นชั้นว่าเราไปหาสองคนนั้นหน่อยดีกว่ามั้ยเผื่อจะเจอแก้วจริงๆ"

ทั้งสามคนจึงพยักหน้าเห็นด้วยแล้วไปบ้านโทโมะกัน

บ้านโทโมะ

มาซากิ:"อ้าวเขื่อน ป๊อปปี้ เฟย์ ฟาง มาหาโทโมะหรอจ๊ะ" มาซากิทักทายทั้งสี่คนด้วยรอยยิ้ม

เฟฟาง/ป๊อปเขื่อน:"สวัสดีค่ะ/ครับ"

ฟาง"ใช่ค่ะเรามาหาโทโมะค่ะ"

มาซากิ:"อ้อ อยู่ข้างบนจ๊ะ นั่นไงลงมาพอดี"แล้วโทโมะก้อเดินลงมาพร้อมกับแก้วจนทั้งสี่หันไปมอง

เฟย์:"ทำไมแกมาอยุ่นี่ได้ล่ะะแก้ว"ทั้งสี่คนมองหน้าแก้วกับโทโมะด้วยความสงสัย

มาซากิ:"อ้อ คือหนูแก้วนะเค้าย้ายมาอยุ่นี่แล้วนะจะ"มาซากิอธิบายให้ทั้งสี่ฟังทั้งสี่จนต้องตกใจเป็นอย่างมาก

แก้ว:"คือว่าคุณน้าท่านอยากจะให้ขั้นมาดูแลน้องเมบีนะเลยให้ชั้นย้ายมาอยู่นี่"

โทโมะ:"แล้วพวกแกมีไรกันป่าวว่ะ"

เขื่อน:"อ้อ พวกชั้นอยากมาหาเฉยนะ จะว่าไปเราไปเที่ยวกันหน่อยมั้ยว่ะแก้เซ็งให้พวกสาวๆ"

ป๊อปปี้:"ชั้นว่าก้อดีน่ะพาเมบีไปด้วยดิ"

โทโมะ:"ดีเหมือนกัน แก้วไปกับผมน่ะ"

ที่ห้าง

เมบี:"ว้าว วันนี้ได้มาเที่ยวแล้ว"

โทโมะ:"ดีใจจนออกนอกหน้าไปแล้วน่ะเรานะ"

แก้ว:"ก้อคุณโทโมะเล่นไม่ค่อยได้ให้เมบีออกจากบ้านนี่ค่ะแกเลยต้องดีใจเป็นธรรมดา"ตอนนี้ทั้งสามคนยืนอยู่ในมุมที่ขายตุ๊กตาเพราะอีกสี่คนนั้นไปทางอื่นแล้วจะมาเจอกันที่เดิม

ทั้งสามเดินดูตุ๊กตาไปเรื่อยๆ

เมบี:"คุณพ่อเมบีอยากได้มิ้กกี้เม้าส์จังเลยค่ะ"เมบีหยิบตุ๊กตาขึ้นมา

โทโมะ:"อยากได้ตัวนี้หรอลูก"เมบีพยักหน้าให้กับโทโมะ

แก้ว:"เมบีนี่ชอบเหมือนพี่แก้วเลยน้าค่ะพี่ว่าเหมาะกับเมบีมากเลยน่ารักเหมือนกันเลยน่ะ"หญิงสาวยิ้มให้กับเมบีแล้วหยิบตุ๊กตามินนี่เม้าส์มาดูทำให้โทโมะที่ยืนดูอยู่แอบอมยิ้มขึ้นมา

โทโมะ:"ถ้างั้นเอาสองตัวเลยดีกว่า"

แก้ว:"คุณซื้อให้แต่เมบีดีกว่าค่ะ"หญิงสาวปฏิเสธชายหนุ่มทันที

โทโมะ:"ไม่เปนไรครับผมอยากให้"แล้วหญิงสาวก้อไม่ปฏิเสธอะไรชายหนุ่มจึงซื้อทั้งสองตัวให้กับลูกสาวและแก้วจากนั้นทั้งสามจึงเดินเล่นไปเรื่อยๆดูเผินๆทั้งสามคนเหมือนจะเป้นครอบครัวที่อบอุ่นแต่ทั้งที่จิงแล้วมันไม่ใช่เลยไม่เลย เธอไม่ใช่แม้แต่แม่แท้ๆของลูกเค้า

โทโมะ:"เอ่อ แก้วพาเมบีไปหาพวกนั้นก่อนน่ะเด๊ยวผมไปห้องนํ้าก่อน"แล้วชายหนุ่มก้อเดินแยกตัวไป

หลังจากที่ชายหนุ่มเข้าห้องนํ้าเสดเค้าก้อเดินออกมาโดยที่ไม่ได้มองว่ามีคนเดินมาทางเค้าแล้วก้อชนกันอย่างจัง

โทโมะกับคนนั้น:"ขอโทษครับ/ค่ะ"

เสียงที่คุ้นเคยทำให้ทั้งคู่ต่างเงยหน้ามองกัน

โทโมะ/เบล:"เบล/โทโมะ'

ทั้งคู่ต่างเอ่ยเรียกชื่อกันต่างคนต่างยังตกอยู่ในอาการที่ตกใจแต่สักพักเบลก้อมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป

"ที่รักทำอะไรอยู่รับรอนานแล้วน่ะ"

แล้วชายหนุ่มนิรนามก้อเดินมากอดเอวเบลทำให้โทโมะมีสีหน้าที่เศร้าขึ้นมาหลังจากที่เค้าคิดว่าเค้าทำใจเรื่องเธอได้แล้ว

เบล:"""ไม่มีไรหรอกค่ะ เบลกับเค้าแค่เดินชนกัน ขอโทษอีกครั้งน่ะค่ะ"

แล้วหญิงสาวก้อทำท่าทีเป็นไม่รู้จักชายหนุ่มทันทีแล้วเดินกอดเอวออกไปกับชายหนุ่มคนนั้นโดยไม่หันมามองเค้าเลย

โทโมะ:"นี่เหรอสาเหตุที่คุณทิ้งผมกับลูกไป"ชายหนุ่มพูดด้วยนํ้าเสียงเศร้า

แล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที

5555มาอัพแล้วน้าาาหลังจากหายไปหลายวัน55555อัพกันเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะค่ะแล้วจะมาอัพใหม่