วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

เฟย์:"เป็นยังไงบ้าง เรียบร้อยมั้ย"
โทโมะ:"ไม่มีไรแล้วทุกอย่างจบแล้ว"

ฟาง:"แล้วยัยโฟร์"

ป๊อปปี้:"เธอกำลังจะทำร้ายเบลนะแต่ถูกตำรวจวิสามัญจนเสียชีวิต"

เฟย์:"อดสงสารยัยนั่นไม่ได้อยู่ดีที่ต้องมาจบชีวิตแบบนี้"ทั้งหมดจึงเดินเข้าไปที่ห้องพักของแก้วหญิงที่นอนหลับอยู่ก้อยังไม่ฟื้นจากการโดนยาสลบ

โทโมะ:"พวกแกกลับไปพักผ่อนเถอะ"

เขื่อน:"แกเองพักนะเว้ยอย่าหักโหมมากไป"และก้อเดินสวนกลับมารดาของแก้วและโทโมะโดยบังเอิญทั้งสี่คนจึงขอตัวกลับก่อน

แม่มล:"โทโมะแม่ได้ข่าวว่าหลานแม่โดนขโมยมันเกิดไรขึ้นลูก"
มาซากิ:"ใช่แล้วหลานแม่เป็นไงบ้างแล้วหนูแก้วล่ะ"

โทโมะ:"ใจเย็นๆครับแม่แก้วพักผ่อนอยุ่ส่วนลูกผมปลอดภัยแล้วครับ"

มาซากิ:"แล้วใครมันเป็นคนทำบอกแม่มาน่ะแม่จะจัดการมันให้ถึงที่สุด'

โทโมะ:"เลขาแม่ไงครับโฟร์เป้นคนทำ แต่แม่ไม่ต้องห่วงน่ะครับทุกอย่างมันจบแล้วโฟร์เธอถูกวิสามัญแล้วครับ"เรื่องทั้งหมดที่ชายหนุ่มเล่ามาทำให้ทั้งสองคนตกใจอย่างมากนึกไม่ถึงว่าคนที่ทำแบบนี้จะเป็นคนที่ทั้งคู่ไว้ใจมากที่สุด

แม่มล:"น่าเสียดายนะไม่คิดว่าคนอย่างยัยโฟร์จะทำแบบนี้"

มาซากิ:"นั่นสิแต่มันจบไปแล้วก้อจบไป"สัพักแก้วจึงรู้สึกตัวขึ้นมา

แก้ว:"โทโมะ ลูกลูกล่ะ"เมื่อแก้วตื่นขึ้นมาก้อถามหาเจ้าตัวเล็กทันที

โทโมะ:"ลุกปลอดภัยแล้วครับแก้วไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจบแล้ว"
แก้ว:"หมายความว่าไงค่ะ"

แม่มล:"หมายความว่าคนที่ก่อเรื่องตายแ้วนะสิลูก"

แก้ว:"คุณโฟร์ตายแล้วเหรอค่ะ"หญิงสาวถามด้วยความตกใจ

โทโมะจึงพยักหน้าตอบ

มาซากิ:"แล้วนี่หนูแก้วจะออกจากโรงบาลวันไหนจ๊ะ"

โทโมะ:"พรุ่งนี้ก้อออกได้แล้วล่ะครับ"

สักพักนางพยาบาลก้อพาลูกของโทโมะเข้ามาที่ห้องพักแก้ว

พยาบาล:"ทางเราต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะที่ทำให้เกิดเรื่อง"

โทโมะ:"ไม่เป็นไรครับถือว่ามันผ่านไปแล้วผ่านไป"

แก้ว:"ไหนดูลูกหน่อยสิค่ะ"แล้วแก้วจึงอุ้มลูกทั้งสองมาไว้ในอ้อมกอดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

มารดาทั้งสองและโทโมะเห็นก้อยิ้มตามแก้วอย่างมีความสุขเช่นกัน

แก้ว:"เมบีน่าจะมาด้วยน่ะค่ะ"

มาซากิ:"พอดีว่าวันนี้วันเปิดเทอมนะเลยมาไม่ได้"

โทโมะ:"จริงด้วยสิครับลืมไปเลยอ่ะ"

มาซากิ:"มีลูกใหม่แล้วลืมลูกเก่าเลยน่ะ เด๊ยวเมบีก้อน้อยใจหรอก"

โทโมะ:"ไม่หรอกครับถึงผมจะลูกสามแต่ก้อรักเท่ากันทุกคนน่ะครับ"
แก้ว:"แก้วก้อเหมือนกันค่ะถึงจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของแก้วแต่แก้วก้อรักเมบีมากน่ะค่ะ"

แม่มล:"งั้น วันพรุ่งนี้แม่มารับน่ะลูก อ้อ แม่มีเรื่องจะบอกนะลูกพี่สาวเรานะะกลับพรุ่งนี้แล้วน่ะ"

แก้ว:"ค่ะแม่"
มาซากิ:"ตาดมะดูแลหนูแก้วกับหลานแม่ด้วยน่ะ แล้วพรุ่งนี้แม่จะมารับกลับ"

โทโมะ:"ครับแม่"

แก้ว:"แก้วหวังว่าครอบครัวเราจะไม่เจอเรื่องเลวร้ายอีกน่ะค่ะ"

โทโมะ:"ต่อไปนี้ครอบครัวเราจะมีความสุขตลอดไปครับ"แล้วโทโมะก้อกอดแก้วกันอย่างมีความสุขโดยมีเจ้าตัวเล็กทั้งสองอยู่ในอ้อมกอดแก้วแต่ยังเหลือแค่คนเดียวที่ไม่ได้กอด

 

วันต่อมา

บ้านไทยานนท์

มาซากิ:"ถึงบ้านเราแล้วน่ะหลานย่า"มาซากิอุ้มหลานชายเล่นแล้วเดินเข้าไปในบ้านส่วนมลก้ออุ้มหลานสาวตามมา

แม่มล:"ไงหลานยาย หนูหลับมาตลอดเลยนะทั้งคู่เลย"แล้วแม่ๆทั้งสองจึงนั่งเล่นกับหลานทั้งคู่ไปจนกระทั่งมินนี่ร้องขึ้น

แก้ว:"เอ่อ แม่ค่ะแก้วว่ามินนี่คงจะหิวนมแล้วนะคะ"

แม่มล:"งั้นไปหาแม่ก่อนลูกหลานยาย ไปกินนมก่อนเนอะ"

โทโมะ:"แม่ครับงั้นเด๊ยวผมอุ้มมิ้กกี้เองครับแม่จะได้ไปพักผ่อน"

มาซากิ:"จ้าๆๆไม่กวนล่ะคุณพ่อลูกสาม555"แล้วมาซากิก้อส่งมิกกี้ให้กับโทโมะและแก้วจึงพาลูกทั้งสองขึ้นไปให้นม

มาซากิ:"ชั้นว่าเราปล่อยให้เค้าอยู่ด้วยกันเถอะ"

แม่มล:"นั่นสิเราก้อไปดูร้านเพชรเราหน่อยเถอะน่ะ"ทั้งสองคนจึงออกไปข้างนอก

 

โทโมะ:"แก้วครับ"

แก้ว:"ค่ะ"หญิงสาวเงยหน้ามองชายหนุ่มหลังจากที่ให้นมมินนี่เสดแล้วก้อให้นมมิ้กกี้ต่อ

โทโมะ;"โมะอิจฉาลูกอ่ะ"

แก้ว:"ทำไมล่ะ่ะ"
โทโมะ:"ก้อลูกได้กินนมแก้วทุกวันเลยโมะอยากกินบ้างอ่ะ"

แก้ว:"ทะลึ่งน่ะคุณพอเลยหันไปทางอื่นเลย"

แก้วหน้าแดงขึ้นมาทันที

โทโมะ:"โมะไม่หันโมะจะ มอง "ชายหนุ่มมองอย่างเดียวไม่พอก้อไปเล่นหน้าอกอีกข้างนึงของหญิงสาวอย่างมันมือ

แก้ว:"แก้วเจ็บน่ะพอเลย อุ้มมินนี่ไปนอนด้วยน่ะค่ะ"

แล้วแก้วก้ออุ้มมิกกี้ไปที่ห้องที่แม่ของโทโมะเตรียมไว้เพื่อหลานทั้งสองและให้มีพี่เลี้ยงคอยดุแล

โทโมะ:"ครับคุณภรรยาที่รัก"โทโมะจึงอุ้มลูกสาวไปไว้ที่ห้องนอนและเดินกลับมาที่ห้องกับแก้วแล้วชายหนุ่มก้อสวมกอดแก้วจากด้านหลังแล้วหอมแก้มแก้ว

โทโมะ:"โมะรักแก้วกับลุกจัง"
แก้ว:"มาไม้ไหนเนี่ย"
โทโมะ:"อะไรครับทำไมต้องคิดว่าโมะต้องทำไม่ดีด้วยอ่ะ"โทโมะพุดแล้วทำท่างอนแก้ว

แก้ว:"เปล่าค่ะ แต่ไม่ง้อน่ะ"แล้วหญิงสาวก้อเดินหนีชายหนุ่มจนโทโมะต้องเป็นฝ่ายง้อแทน

โทโมะ:"ที่รักจ๋ารอด้วยยเค้าขอโทษ"

ตกเย็น

โทโมะมารับเมบีที่โรงเรียน

เมบี:"เย้ ดีใจจังคุณพ่อมารับเมบีด้วย"

โทโมะ:"ครับ วันนี้พ่อมีไรจะเซอร์ไพร์สเมบีด้วย'

เมบี:"อะไรค่ะ อยากรู้จัง"
โทโมะ:"กลับบ้านแล้วจะรู้น่ะครับคนเก่ง ขึ้นรถปะ" สองพ่อลูกจึงขับรถกลับบ้านทันทีและเมื่อมาถึงที่บ้านเมบีเมื่อรู้ว่าแก้วกลับมาแล้วก้อดีใจแล้ววิ่งไปกอดหญิงสาวทันที

เมบี:"เย้ๆๆ แม่แก้วกลับมาแล้ว"

แก้ว:"คิดถึงจังเลยค่ะเมบี"

แล้วแก้วก้ออุ้มเมบีขึ้นมา

เมบี:"น้องล่ะค่ะ"

แก้ว:"อยู่กับคุณย่าน่ะคะ"แล้วแก้วก้อวางเมบีลงเด็กน้อยจึงวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นแต่ก้อถูกโทโมะปรามไว้ว่าห้ามวิ่งเมบีจึงเดินไปดูน้องของตนทันที

เมบี:"คุณย่า เมบีอยากเล่นกับน้องจังเลยค่ะ"
มาซากิ:"ถ้าหนูอยากเล่นกับน้องไปล้างมือให้สะอาดก่อนน่ะลูก"

เมบี:"ค่ะ"

โทโมะ;"แม่ครับ แล้วพี่กิกับพี่เคนจะกลับมาวันไหนอ่ะครับ"โทโมะถามถึงพี่ทั้งสองคนที่ไปดูงานที่ต่างประเทสเพราะหลังจากวันงานแต่งของเค้าพี่ทั้งสองก้อต้องรีบกลับญี่ปุ่นทันทีจึงทำให้ไม่ได้เจอกัน

มาซากิ:"เห็นบอกว่าเร็วนี้ล่ะลูก"

ปี๊ดๆๆ 

แม่บ้าน:"เด๊ยวป้าไปดูก่อนน่ะค่ะว่าใครมา"

ฟาง:"หวัดดีค่ะป้าแก้วอยู่มั้ยค่ะ"
แม่บ้าน:"อยุ่ค่ะงั้นเชิญพวกคุณเข้ามาก่อนน่ะค่ะ"
เฟย์:"ขอบคุณค่ะ"ทั้งหมดจึงเดินเข้าไปในบ้าน

แก้ว:" อ้าว พวกแกเองเหรอ"

เขื่อน:"ใช่พวกเรามาเยี่ยมนะ"

เฟย์:"นี่แก้วชั้นซื้อของมาฝากเต็มเลย มีของคุณแม่ด้วยน่ะค่ะ"
มาซากิ:"ขอบใจลูกเย้นนี้ทานข้าวเย็นด้วยกันสิ"

ฟาง:"ขอบคุณน่ะค่ะ"

ป๊อปปี้:"เออ ชั้นมีข่าวดีจะบอกแกวะ"
โทโมะ:"ไรว่ะ"
เขื่อน:"เดือนหน้าพวกชั้นสี่คนจะแต่งงานแล้ววะ"

โทโมะ:"เฮ้ยจิงดิ ดีใจด้วยน่ะ"
ป๊อปปี้:"เออ แกต้องต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้พวกชั้นด้วยน่ะเว้ย"
โทโมะ:"อยู่แล้วเว้ย"

เมบี:"ถ้าพวกน้าๆมีลูกลูกออกมาต้องน่ารักแน่ๆเลยค่ะ"
ฟาง:"ปากหวานนะเราเนี่ย ไงจ๊ะเห่อน้องมั้ย"
แก้ว:"จะเหลือหรอฟาง หวงสุดๆ555จนคนบางคนแถวนี้น้อยใจเลยละ"

โทโมะ:"อะไรแก้ว ว่าโมะเหรอ'

แก้วทำเป้นไม่รู้เรื่องอะไรทุกคนต่างพูดคุยกันอย่างมีความสุขและเล่นกับเจ้าตัวเล็กไปด้วยจนกะทั่งมีคนมาใหม่ทุกคนจึงหันไปมอง

เบล:"ขอโทษน่ะค่ะที่มาขัดจังหวะ"

มาซากิ:"ไม่เป็นไรหรอกเข้ามาสิ"เบลจึงเดินเข้ามาข้างใน

เมบี:"คุณแม่มาดูน้องของเมบีสิค่ะ"แล้วเมบีก้อเดินไปจูงมือเบลเข้ามาดูน้องของตน

เบล:"น่าเกลียดน่าชังจังเลยค่ะ ดูสิ"

เมบี:"หนูตั้งชื่อให้น้องด้วยค่ะ มิกกี้ กับมินนี่"

เบล:"เก่งจังเลยลูกแม่"

โทโมะ:"แล้วคุณมีธุระอะไรหรอครับ"
เบล:"คือเบลอยากจะมาบอกทุกคนว่า เบลจะไปอยู่ที่เมืองนอกนะค่ะ"

เมบี:"อ้าว เมบีก้อไม่ได้เจอแม่สิค่ะ"เมบีพูดด้วยสีหน้าเศร้าทุกคนเองก้อนิ่งเงียบไปเหมือนกัน

เบล:"ไม่ใ่อย่างนั้นลูกยังไงแม่ก้อจะกลับมาหาเมบีทุกเดือนทุกครั้งแน่นอน"

เฟย์:"แล้วนี่เธอไปวันไหนล่ะ"

เบล:"อาทิดหน้าอ่ะ "

แก้ว:"ถ้างั้นแก้วขอให้คุณโชคดีน่ะค่ะ"

เบล:"ค่ะ งั้นเบลลาน่ะค่ะ"เบลยกมือไว้มาซากิแล้วลาทุกคนก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มลุกสาวแล้วเดินออกไปแต่ก้อถูกชายหนุ่มเรียกไว้ก่อน

โทโมะ:"เด๊ยวก่อนเบล'

เบล:"คะ"
โทโมะ:"ขอบคุณน่ะที่ช่วยผม"

เบล;"ไม่เป็นไรค่ะถือว่าเป็นการขอโทษที่เบลเคยทำไม่ดีไว้กับคุณ เบลไปน่ะค่ะ"

โทโมะ:"ครับ โชคดีน่ะ"แล้วเบลก้อขับรถออกไปทันที

 

 

4ปีต่อมา

มินนี่:"พี่มิกอ่ะแกล้งมินนี่อีกแล้วน่ะ มินนี่ไปฟ้องแม่แล้ว"มินนี่ก้อวิ่งไปหามารดาของตนเองที่นั่งร้อยมาลัยอยู่ในสวน

แก้ว:"เป็นไรลูกมินนี่"
มินนี่;"พี่มิกแกล้งมินนี่อีกแล้วค่ะม๊า"

มิกกี้:"มิกเปล่าน่ะครับม๊ามินนี่ใส่ร้ายมิก"
มินนี่:"ไม่จิง"

มิกกี้:"จิง"

มินนี่:"ไม่จิง"

แก้ว:"เอาล่ะๆไม่เถียกันน่ะค่ะลูก เดียวถ้าป๊ารู้ว่าทะเลาะกันอีกเดียวโดนดุเอาน้าา"ทั้งสองคนจึงเงียบไปโทโมะกับเมบีก้อเดินมาและพวกป๊อปปี้

 

โทโมะ;"ไงครับสามคนแม่ลูก"

เฟย์:"หวัดดียัยแก้ว"

แก้ว:"ไงพวกแกตั้งแต่แต่งงานไปไม่ค่อยได้เจอเลยน่ะ"

ฟาง:"ก้อชั้นต้องอญุ่ดูแลที่บ้านนี้ตอนนี้ป๊อปก้อไม่ค่อยให้ออกจากบ้านด้วย"

แก้ว:"ทำไมล่ะ หรือว่าแก"

ป๊อปปี้:"ใช่ ฟางท้องนะ"

เขื่อน:"แล้วอีกไม่นานคนที่ตามไปก้อคือเฟย์"

เฟย์:"พุดไรเนี่ยกบ" 

เมบี:"แม่แก้วร้อยดอกไม้สวยจังเลยค่ะเมบีอยากลองทำบ้าง"
แก้ว:"งั้น ไว้วันหยุดเด๊ยวแม่ก้วจะสอนน่ะค่ะ"
โทโมะ;"วันนี้เราสองคนดื้ออะไรมั้ย"โทโมะหันไปถามลูกทั้งสองคน

มิกกี้:"ไม่ดื้อหรอกครับป๊าเราเป็นเด็กดีกันเนอะมินนี่"

มินนี่:"พี่มิกพูดถูกค่ะป๊า"แล้วมินนี่ก้อไปนั่งบนตักโทโมะ

ฟาง:"เดียวนี้อ้อนป๊าจังน่ะเรานะ"

เมบี:"มิกกับมินนี่วันนี้พี่มีขนมมาให้ด้วยน่ะเราไปกินกันเถอะ"
มิกกี้/มินนี่:"จิงเหรอพี่เมบี ไปกันเถอะ"แล้วเด็กๆก้อวิ่งออกไปจนเหลือแก้วกับโทโมะคนและพวกฟาง

ฟาง:"เออ ป๊อป เฟย์ เขื่อน เราไปช่วยคุณแม่ทำอาหารเถอะ"ทั้งสี่คนจึงเดินเข้าไปในบ้านเพราะไม่อยากเป็น กขค ของทั้งคู่

โทโมะ:"ทีนี่ก้อเหลือแค่เราสองคน"

แก้ว:"แล้วไงค่ะ"

โทโมะ:"แก้วอ่ะไม่โรแมนติกเลยอ่ะ'

แก้ว"ก้อบรรยากาศไม่ให้นี่ค่ะ"
โทโมะ:"ถ้างั้นไปบนห้องมั้ยล่ะรับรองว่าโรแมนติกจนคุณลืมไม่ลงเลย"ชายหนุ่มกะซิบข้างหูหญิงสาวทำให้แก้วหน้าแดงและตีไปที่แขนของชายหนุ่มทีนึงอย่างแรง

โทโมะ:"แก้วโมะเจ็บน่ะคร๊าบ"
แก้ว:"สมนํ้าหน้า"แก้วกำลังจะเดินหนีโทโมะแต่ก้อถูกชายหนุ่มคว้าเอวเอาไว้แล้วโดนดึงมาหอมแก้ม

แก้ว:"โทโมะ ไม่เอาน่ะ"
โทโมะ:"โมะรักแก้วนะแล้วแก้วอ่ะรักโมะมั้ย"
แก้ว:"ถ้าแก้วไม่รักโมะแล้วแก้วจะแต่งงานกับโมะทำไมล่ะค่ะ"

โทโมะ:"ก้อโมะอยากรู้นี่ว่าแก้วรักโมะมากขนาดไหน"

แก้ว:"รักมากที่สุดเลยค่ะ"

จุ๊ฟฟ ชายหนุ่มจึงจุ๊ฟฟไปที่แก้มหญิงสาวหนึ่งทีทำให้แก้วเขิน

มินนี่/มิกกี้:"โอ๊ะโอ่ ป๊าม๊าสวีทกัน"

โทโมะ:"ตัวแสบไหนบอกว่าจะไปกินขนมกันไง ทำไมมาอยู่นี่"

มิกกี้/มินนี่:"พี่เมบีพามา"ทั้งสองพี่น้องก้อชี้ไปที่พี่สาวของตัวเองที่ยืนอยู่ข้างกัน

เมบี:"ป่าวน่ะค่ะ เมบีไม่ได้ชวน ไปกินหนมดีกว่า"แล้วเมบีก้อวิ่งไปตามด้วยสองฝาแฝดพี่น้องทั้งโทโมะและแก้วต่างยิ้มให้กันอย่างมีความสุขและกอดกัน

จากที่ทั้งคู่เป้นแค่คนรู้จักกันกลับกลายมาเป็นเนื้อคู่กันอย่างไม่คาดฝัน

 

 

---

 

จบบบบบบแล้วน่ะค่ะๆๆๆๆๆๆเย้ๆๆๆเป็นไงบ้างหนุกมั้ยอ่ะ 5555แต่ถึงเรื่องนี้จะจบแล้วไรเตอร์ก้อมีแพลนจะอัพเรื่องใหม่ให้ทุกคนอ่านน่ะอย่าลืมติดตามน่ะค่ะๆๆๆเร็วๆๆนี้แน่นอน จุ๊ฟฟฟฟฟๆๆๆๆๆๆๆๆ