วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

 

แก้ว: “ อืมมมม....ละลูก ลูก”

 โทโมะ: “แดหน่ก้ว ฟื้นแล้วเหรอเป้นไงบ้างครับ”

 

 แก้ว: แก้วเจ็บแผลนิดหน่อย แ

แก้วจึงอุ้มลูกสาวบ้างและให้โทโมะอุ้มลูกชายทุกคนต่างมองภาพครอบครัวนี้อย่างล้วลูกละ

 แล้วสักพักพยาบาลก็เข็ฐเด็กน้อยสองคนที่นอนหลับอย่างน่าเอ็นดูสองคนมาที่เตียงแก้วนางพยาบาลจึงส่งลูกให้แก้วและโทโมะหญิงสาวจึงอุ้มลูกชายด้วยความรัก

แก้ว :ลูกแม่”มีความสุขโดยเฉพาระแม่ของทั้งคู่

มาซากิ : หลานย่า นี่น่าเกลียดน่าชังจังเลยลูก”

แม่มล:"นั่นสิ หลานยาย กับหลานย่าต้องเป็นเด็กดีของพ่อมแม่น่ะลูก"

มลพูดและเอื้อมมือลูบหัวหลานทั้งสองคนอย่างเอ็นดู

ฟาง:"แก้วชั้นดีใจด้วยน่ะมีความสุขสักที"

ป๊อปปี้:"ใช่ ผ่านเรื่องร้ายๆมาได้สักที"

โทโมะ:"ขอบใจพวกแกมากที่คอยช่วยชั้น"

เขื่อน:"ไม่เป็นไรเว้ยเพื่อน"

เขื่อนพูดและกอดคอโทโมะ

เฟย์:"แก้วลูกแกชื่อไรดีอ่ะ"

เมบี: แม่แก้วชอบมิ้กกี้เมาส์นี่ค่ะ”

แม่มล:แล้วมันเกี่ยวกันยังไงเหรอจะเมบี”
เมบี:ก้อมิ้กกี้เมาส์ให้เป้นชื่อผู้ชายส่วนมินนี่เป็นผู้หญิงจะได้คู่กันไงค่ะคุณยาย

แก้ว:"แก้วชอบชื่อนี้น่ะค่ะ"

ทุกคนก้อคุยกันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งพยาบาลเข้ามาเผื่อที่จะสอนการให้นมลูกและให้แก้วพักผ่อนจึงเหลือแค่โทโมะที่คอยเฝ้าแก้ว

โทโมะ:"พักผ่อนนะครับแก้ว"แล้วหญิงสาวจึงนอนหลับไปโทโมะจึงไปอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าและไปนอนที่โซฟาใกล้กับเตียงหญิงสาว

 

วันต่อมา

เฟย์:"เราแวะซื้อของไปเยี่ยมยัยแก้วเถอะ"
ฟาง:"ป๊อปกับเขื่อนรอบนรถน่ะ"
สองหนุ่มพยักหน้ารับแล้วป๊อปปี้ก้อหันไปเห็นอะไรบางอย่างข้างหน้าและดูคุ้นตาชายหนุ่มเลยเดินไปหยิบมาดูแต่ก้อต้องตกใจจนเขื่อนสงสัย

เขื่อน:"ไรว่ะ ดูดิ๊"

เมื่อเขื่อนเห็นสิ่งที่อยู่ในกระดาษก้อถึงกับตกใจเพราะมันคือใบประกาษครหายนั่นคือโฟร์เอง

เขื่อน:"ยัยนั่นคงหนีออกจากโรงบาลแน่เลยวะ"

ป๊อปปี้:"นั่นสิว่ะ ซวยแล้ว"

เฟย์:"มีไรกันหรอ หน้าตาตื่นจัง"

เขื่อน:"เฟย์ครับโฟร์หนีออกมาจากโรงบาล"

เฟฟาง:"อะไรน่ะ"

ป๊อปปี้:"เราต้องรีบไปหาไอโมะแล้วนะ"ทั้งสี่คนจึงรีบไปที่โรงบาลทันที

 

แก้ว:"โมะค่ะแก้วอยากเจอลูกอ่ะ"
โทโมะ:"ใจเย็นครับ เด๊ยวก้อได้เจอเด๊ยวพยาบาลก้อพามา"

ก๊อกๆๆๆ

เบล:"แก้ว เป้นไงบ้าง"
แก้ว:"เบลเองหรอค่ะ แก้วก้อสบายดีค่ะ"
โทโมะ:"เบล ไม่เจอกันนานน่ะ"
เบล:"ค่ะ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปงานแต่ง พอดีเบลติดธุระนะคะ แล้วพอดีว่าเมบีโทไปบอกว่าแก้วคลอดแล้วเลยมาเยี่ยมนะ"

แก้ว:"ขอบคุณมากค่ะ"

ก๊อกๆๆๆ

เขื่อน:"หวัดดีทุกคน เบลมาด้วยหรอ"หญิงสาวพยักหน้าให้เขื่อน

ฟาง:"ไงบ้างแก ซื้อของมาฝาก"

โทโมะ:"เยอะจังน่ะของกิน"
เฟย์:"ไม่ได้หรอกเพื่อนชั้นต้องแข็งแรง"

ป๊อปปี้:"เออ ไอโมะ มีเรื่องจะบอก"

โทโมะ:"ไรว่ะ"

ป๊อปปี้:"คือ..."ยังไม่ทันที่ป๊อปปี้จะได้พูดก้อมีพยาบาลวิ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว

พยาบาล:"ขอโทษน่ะค่ะ คือดิชั้นมีเรื่องจะบอกว่าลูกของคุณโดนลักพาตัวค่ะ"
ทุกคน:"อะไรน่ะ"

แก้ว:"มะ....ไม่จริง ฮึก ฮือ ลูกแม่'

โทโมะ"แก้ว พวกคุณทำงานทำงานกันแบบไหนถึงปล่อยให้,ูกผมโดนลักพาตัว ฮ่ะ!!!!"

เบล:"โทโมะใจเย็นสิ"
โทโมะ:"ผมจะฟ้องโรงพยาบาลคุณ"

พยาบาล:"ใจเย็นๆน่ะค่ะคือ.."
โทโมะ:"ไปตามหาลูกผมเดี๊ยวหนี้!! หาให้เจอ"ทุกคนในโรงพยาบาลต่างช่วยกันหาลูกของชายหนุ่มให้เจอจนชุลมุนไปหมดโดยที่ไม่มีใครทันสังเกตเลยว่ามีหญิงสาวคนนึงซึ่งปลอมตัวเข้ามาขโมยเด็กสองคนไป

แก้ว:"ฮือออออ ทำไม แก้วจะไปหาลูกๆๆๆๆ ฮือออ"
โทโมะ:"ไม่ได้แก้ว แก้วต้องอยู่นี่เดียวโมะไปเอง เฟย์ฟาง ดูแลแก้วด้วย คุณอยู่นี่นะเบล"

เบล:"เบลไปด้วยดีกว่าเพื่อจะช่วยไรได้บ้าง"

เขื่อน:"พวกกูไปช่วยหาเอง พวกกูรู้แล้วว่าเพราะอะไรที่ลูกมึงหายไป"
แก้ว:"ทำไมเขื่อน บอกมา!!"

ป๊อปปี้:"ที่ชั้นจะบอกว่า วันนี้พวกชั้นรู้ว่าโฟร์หนีออกมาจากโรงบาลและชั้นคิดว่าเธอน่าจะขโมยลูกมึงไป"
โทโมะ:"โธ่เว้ย!!"
แก้วว"ทำไมๆ ฮืออๆๆ"แก้วร้องไห้ออกมาอย่างหนักจนฟางกับเฟย์เดินเข้าไปกอดและคอยปลอบเธอ

ฟาง:"แก้วมิ้กกี้กับมินนี่ต้องปลอดภัยน้า ฮึก"
เฟย์:"ใช่ ฮือ ลูกแกต้องปลอดภัย"สองสาวอดที่สงสารแก้วไม่ได้เลยปล่อยนํ้าตาออกมาแล้วสักพักเสียงโทรศัพท์เบลก้อดังขึ้น

เบล:"โฟร์"ชื่อที่เบลเอ่ยทำให้โทโมะถึงกับรีบคว้ามือถือของเบลมาแล้วกดรับทันที

โทโมะ:"เธอเอาลูกชั้นไปไว้ที่ไหน บอกมา!!"

(โฟร์:"ใจเย็นสิค่ะ โมะ)

โทโมะ:"เธอต้องการไร"ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงที่เย็นชา

(โฟร์:"ต้องการให้คนอย่างคุณได้รับความเจ็บปวดไงค่ะ ถ้าอยากได้คืนก้อทำตามที่ขั้นบอกสิแล้วคุณจะได้ลูกคืน ฮาาๆๆๆๆๆๆ)

เสียงโทรศัพท์ดังออกมาเพราะชายหนุ่มเปิดลำโพงไว้ทุกคนเลยได้ยินหมด

แก้ว"คุณโฟร์ค่ะ ฮืออ ได้โปรดคืนลูกแก้วมาเถอะค่ะฮืออออ แก้วยอมทุกอย่างฮือออ"

(โฟร์:"เธอกล้ายกสามีเธอให้ขั้นรึป่าวล่ะถ้ายอมเธอก้อได้ลูกเธอคืน แต่ถ้าไม่......)

แล้วก้อมีเสียงเด็กร้องออกมาอย่างดังจากโทรศัพท์ทำให้ทุกคนเริ่มใจดีแล้วเพราะกลัวว่าโฟร์จะทำอะไรบ้าๆ

โทโมะ:"โอเคชั้นยอม อย่าทำไรลูกขั้นเลยน่ะ"โทโมะอ้อนวอนโฟร์อย่างหมดหนทางแล้วนํ้าตาของลูกผู้ชายก้อไหลออกมา

(โฟร์:"มาหาชั้นที่......มาคนเดียวล่ะถ้าคุณโกงลูกคุณไม่รอด!!.)

หยิงสาวก้อวางโทรศัพท์ไป

เขื่อน:"ไอ้โมะ มึงไปตามที่เค้าบอกก่อนเด๊ยวพวกกูจะตามเป็นกองหลังไปช่วยยังไงมึงต้องไปคนเดียวก่อนเค้าจะได้เชื่อ"

แก้ว:"แก้วไปด้วย แก้วเป้นห่วงลูกนะๆๆ"

โทโมะ:"ไม่แก้ว มันอันตรายอยู่ที่นี่ห้ามไปไหนทั้งนั้น แล้วผมจะพาลูกกลับมา"

เบล:"เบลขอตามไปด้วยเผื่อจะช่วยไรได้ เบลรู้จักยัยนั่นดี"

โทโมะกับเบลจึงไปช่วยลูกส่วนป๊อปปี้กับเขื่อนไปแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจไว้ก่อน

เฟย์:"แก้วแกอยู่ที่นี่ดีกว่าน่ะ"

แก้ว:"ไม่ ปล่อย!!ชั้น ชั้นจะไปหาลูก "

ฟาง:"ไม่ไ้แก้ว"ตอนนี้แก้วดิ้นไม่หยุดจนสองสาวทนไม่ไหวเลยต้องไปตามหมอมาให้ฉีดยาสลบไป

 

โทโมะ:"โฟร์ ผมมาแล้ว"
โฟร์:"มาแล้วเหรอค่ะที่รัก"หญิงสาวเข็ญเด็กน้อยสองคนออกมาจากที่มุมมืดที่แห่งหนึ่งโทโมะจึงหันไปมอง

โฟร์:"ดูสิ ลูกเราน่ารักจังน่ะค่ะ"ตอนนี้เธอเสียสติปแล้ว

โทโมะ:"โฟร์คืนลูกให้ผมเถอะน่ะคุณต้องการไรผมให้คุณหมดทุกอย่าง"

โฟร์:"ไม่!จนกว่าคุณจะมาเป็นของโฟร์ จนกว่านังแก้วมันจะตาย!"

เบล"พอสักทีเถอะโฟร์"แล้วเบลก้อเดินออกมาจากที่ซ่อนเลยทำให้โฟร์ตกใจ

โฟร์:"แก นังเบล นังเพื่อนเลว"
เบล:"พอที่เถอะ ปล่อยมันได้แล้วน่ะ แล้วแกก้อกลับไปมีชีวิตใหม่เริ่มต้นใหม่ซะ"

โฟร์:"ไม่ต้องมาทำพูดดีเลย แกมันก้อแค่เพื่อนเห็นแก่ตัว!!!"ตอนนี้โฟร์ออกห่างจากรถเข็ญของของเด็กน้อยแล้วเพราะตอนนี้เธอกำลังสนใจเบลโทโมะจึงค่อยแอบไปเอารถเข็ญออกมาโดยที่ดโฟร์ไม่รูตัว

เบล:"ชั้นขอโทษที่ทำให้แกเสียใจ แต่แกควรจะเลิกจมปลักกับอดีตสักที"

โฟร์:"ไม่มีทาง ลูกของนังแก้วมันต้องตาย!!!"โฟร์หยิบปืนขึ้นมาแล้วเตรียมที่จะยิงไปที่ลูกของแก้วที่โทโมะกำลังเข็ญออกไปแต่ก้อถูกเบลยื้อปืนเอาไว้

ปัง ปัง ปัง เสียงปืนดังลั่นไปทั่วจนกระทั่งรถตำรวจมาและตามมาด้วยป๊อปปี้กับเขื่อน

ที่มาช่วยเอาลูกของชายหนุ่มไปไว้ที่ปลอดภัยตอนนี้เด็กน้อยทั้งสองต่างร้องไห้ออกมาเพราะตกใจ

แล้วตอนนีโฟร์ก้อจับเบลเป็นตัวประกันได้แล้ว

โฟร์;"อย่าเข้ามานะไม่งั้นนังนี้ตายแน่"

ตำรวจ:"วางอาวุธลงซะแล้วปล่อยตัวประกันออกมา"

โฟร์:"ไม่!!"

โทโมะ:"ปล่อยเบลน่ะโฟร์ทำแบบนี้มันไม่ดีขึ้นเลยน่ะ'

โฟร์:"ทำไมค่ะฮึก ฮืออ ทำไมคุณไม่รักโฟร์เลย ฮือออออๆๆ"ตอนนี้หญิงสาวเอาแต่ร้องไห้เสียใจจนเผลอทำให้เบลพลักเธอออกและหนีออกมาได้โฟร์ที่ตนนี้กำลังจะคว้าปืนๆไปยิงเบลแต่ก้อถูกตำรวจวิสสามัญจนเธอตายในที่สุด

เบล:"ยัย โฟร์ ฮึก ฮือออ ชั้นขอโทษ"เบลวิ่งไปที่ร่างของโฟร์ที่แน่นิ่งและหมดลมหายใจแล้ว

โทโมะ:"อโหสิให้ผมด้วย"แล้วทั้งหมดจึงปล่อยเป้นหน้าที่ของตำรวจเบลเองก้อเอาแต่ร้องไห้เสียใจ

โทโมะ;"ไม่เป็นไรนะเบลทำใจเถอะ'
เบล:"ค่ะ เบล จะพยายาม"หญิงสาวเช็ดนํ้าตาตัวเองทันที

โทโมะ:"ลูกขั้นล่ะ"

เขื่อน:"ปลอดภัยแล้วส่งกลับไปที่โรงบาลแล้วล่ะ"

ป๊อปปี้:"ทางนี้ปล่อยให้เป้นหน้าที่ตำรวจเถอะ เรากลับโรงบาลกันเถอะวะพวกสาวๆคงเป็นห่วงแย่แล้ว"

ทั้งหมดจึงกลับไปที่โรงบาลทันที

 

 

---

 

เป็นไงเอ่ยตอนนี้บทสรุปของโฟร์55555 ไม่ได้อัพหลายวันเลยยยวันี้มาอัพแล้วน้าาาาาาาา อ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอัพเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วไรเตอร์จะมาอัพใหม่ค่ะ จุ๊ฟฟๆๆๆ