วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

อีก3ปีต่อมา

แก้ว:"มิว ค่ะอย่าดื้อสิค่ะเด๊ยวป๊าตีเอาน้ะ"

มิว:"ก้อพี่มิกแกล้งมิลก่อนนี่ค่ะ"

แก้ว:"มิกก้ออีกคนถ้าไม่แกล้งพี่ก้อแกล้งน้องอยู่อย่างแบบนี้ไม่ดีเลยน่ะค่ะรู้มั้ย"

มิกกี้"ม๊า มิกเปล่าน่ะฮ่ะ มิกแค่อยากเล่นกะน้องอ่ะ"

โทโมะ:"มีไรกันหรอครับแม่ลูก"

ชายหนุ่มเลิกงานก้อกับมาที่บ้านทันที

แก้ว:"กลับมาแล้วเหรอค่ะ"
โทโมะ:"ครับผมคิดถึงแก้วกับลูกนี่"
มินนี่:"ป๊านี่หวานกะม๊าไม่เกรงใจลูกๆเลยน่ะค่ะ"

เมบี:"มินนี่นี่ยังไม่เท่าไหร่นะพี่เจอมาเยอะกว่าอีก"
โทโมะ:"เงียบๆไปเลยน่ะครับลูกๆ"

มิว:"ป๊าค่ะน้องมิวโดนพี่มิกแกล้งอีกแล้ว"

มิลได้ทีก้อฟ้องโทโมะทันที(มิลเป็นลูกคนเล็กของโทโมะเท่ากับว่าโทโมะมีลูกสี่คนแล้ว)

โทโมะ:"มิกแกล้งน้องอีกแล้วหรอลูก"

มิกกี้:"เปล่าครับป๊ามิกไม่ได้แกล้งน่ะครับ"

แล้วพวกป๊อปปี้ก้อเดินเข้ามาในบ้านของชายหนุ่มพร้อมกับพวกลูกๆ

ป๊อปปี้:"หวัดดีเว้ยเพื่อนยาก'
โทโมะ;"เออ หวัดดี'
เขื่อน:"แหมแกนี่ ลูกสี่แล้วน่ะ"

โทโมะ:"เค้าเรียกว่าเชื้อนํ้าดีเว้ย555"

ทั้งสองหนุ่มทำหน้าหมันไส้ให้โทโมะอีก

มาซากิ:"อ้าวพวกเธอเองเหรอจ๊ะ"

เฟ/ฟาง:"หวัดดีค่ะ/ครับ"

มาซากิ:"จ้า งั้นตามสบายกันเลยน่ะ"
ฟาง:"แก้วแกเลี้ยงไหวเหรอเนี่ยฮ่ะ"
แก้ว:"ชั้นไม่ได้อยากจะมีเยอะหรอกน่ะ แต่ไอ้คุณสามีเนี่ย  เฮอะ"

โทโมะ:"อ้าวก้อโมะอยากมีเยอะๆนี่ครับ"

แก้ว:"แต่แก้วไม่"

หญิงสาวเน้นคำชัดๆอีกที

ฟาง:"น้องพูค่ะไปเล่นกะพวกพี่มิกก่อนน่ะลูก"
เฟย์:"เฟนไปเล่นกับพวกพี่ๆก่อนน่ะค่ะ"

แล้วเด็กๆก้อออกไปเล่นข้างนอกเหลือแต่พวกแก้ว

เฟย:"แก้วชั้นว่าเราน่าจะให้พวกลูกๆเรานี่รักกันเอามะ"
แก้ว:"ดีเหมือนกันน่ะ"

ฟาง:"ชั้นว่าน่ะน้องพูเหมาะกะน้องมินนี่มากเลยนะถึงมินนี่จะเป็นพี่แต่เค้าสองคนก้อไม่ห่างกันเท่าไหร่"

 แก้ว:"ดีเหมือนกันน่ะ"

เขื่อน:"นี่จะจับคู่ให้ลูกตั้งแต่เด็กเลยหรอเนี่ย"

เฟย์:"แล้วจะทำไมอ่ะ มันผิดตรงไหนค่ะคุณเขื่อนชั้นยังไม่ได้จับลูกแต่งงานตอนนี้สักหน่อย"

เฟย์ว่าสามีเธอมาเป็นชุด

ป๊อปปี้:"เออไอโมะเมบีเป็นไงบ้างว่ะ"

โทโมะ:"ตอนนี้ก้อสบายดีไปเรียนกะเบลที่นู่นอ่ะ"

ทั้งหมดก้อนั่งคุยกันไปเรื่อย

ฝั่งเด็กๆ

ที่ตอนนี้กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานจนกระทั่งเฟนวิ่งหกล้มและร้องไห้

มิกกี้:"น้องเฟนเป็นอะไรมั้ย"
เฟน:"ฮืออๆเฟนเจ็บแผลค่ะมิก ฮือๆๆๆ"

แล้วมิกกี้ก้อเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าแล้วห้ามเลือดให้กับเฟน

ทำให้เธอหยุดร้องไห้

มิกกี้:"ไม่เจ็บแล้วน่ะครับ"

เด็กน้อยพยักหน้าและเช็ดนํ้าตาออกให้หมดและนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาทั้งสามครอบครัวนั้นก้อเจอกันบ่อยขึ้นๆจนทำให้เด็กทั้งสี่คนใกล้ชิดกันมากกว่าเดิมจนกระทั่ง

18ปีต่อมา

วันหมั่นของมิกกี้และเฟน

เฟย์:"แหมไม่นึกเลยนะว่าสองคนนี้จะได้หมั่นกันเนอะ"
แก้ว:"นั่นสิจะว่าไปก้อเหมาะกันน่ะลูกทั้งสองคนเนี่ย"

มิกกี้:"ครับม๊า"

ฟาง:"แล้วเราสองคนล่ะฮ่ะพู"
พู:"อีกไม่นานหรอกครับแม่เด๊ยวผมจะตามพี่มิกกับยัยเฟนให้ทันเลย55"
มินนี่:"ฝันไปเถอะพ่อคุณ"แล้วมินนี่ก้อเดินหนีพูไปอีกทางหนึ่ง

ฟาง:คบกันมาตั้งหลายปีและทะเลาะกันทุกวัน55"

โทโมะ:"โอ้โห่วันนี้ลูกชายพ่อหล่อจังเลย"

มิกกี้:"ก้อผมลูกพ่อนี่ครับ55"

มิว:"พี่มิกนี่ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยน่ะ"

มิกกี้:"จะไม่แขวะพี่สักวันได้มั้ยครับคุรน้องสาว"

แก้ว:"เอาล่ะ พอทั้งคู่เลยน่ะ มิลไปดูเฟนสิลูก ว่าเสดยัง"แล้วมิวก้อเดินขึ้นไปดูว่าที่พี่สะใภ้ของตนที่กำลังแต่งตัวอยู่ใกล้เสดหรือยัง

มิว:"โอ้โห่ สวยมากเลยอ่ะเฟน(เฟนรุ่นเดียวกับมิว)"

เฟน:"ขนาดนั้นเลยอ่อมิว"

มิว;"อืม ไม่นึกมาก่อนน่ะว่าเธอจะได้มาเป็นว่าที่พี่สะใภ้ชั้นนะ"

เฟน:"ทุกอย่างมันไม่แน่ไม่นอนหรอก"แล้วหญิงสาวก้อเสดหมดทุกอย่างแล้ว

จึงเดินลงมาข้างล่างและเมื่ีอทุกคนเห็นต่างก้อก้ออึ้งในความสวยของเธอโดยเฉพาะมิกกี้

เขื่อน:"อ่ะแอ่มมองลูกสาวอาตาเป็นมันเลยน่ะ"

มิกกี้:"ก้อ...ลูกสาวอาเขื่อนสวยนี่ครับ"มิกกี้พูดไปแล้วเขินไปทำใหทุกคนยิ้มออกมา

...:"อ่ะแฮ่มจะเริ่มงานทั้งทีไม่รอหนูหน่อยเหรอค่ะ"

ทุกคนก้อหันไปมองต้นเสียง

โทโมะ:"เมบี!"

ทุกคนต่างดีใจที่ได้เจอเมบีโดยเฉพาะโทโมะที่ไม่ได้เจอลูกสาวนานถึงสิบกว่าปี

ทั้งคู่จึงกอดกันแน่นมาก

เมบี:"หนูคิดถึงคุณพ่อจังเลยค่ะ"

โทโมะ:"พ่อก้อคิดถึงเหมือนกันลูก"แล้วเมบีก้อเดินเข้าไปหาทุกคน

แก้ว:"เมบี แม่แก้วคิดจังเลยค่ะ"แก้วก้อกอดกับเมบี

เมบี:"หนุเหมือนกันค่ะ"

ป๊อปปี้:"โตเป็นสาวจนพวกอาจำไม่ได้เลยน่ะแถมสวยด้วย"

ฟาง:"นั่นสิ มีแฟนยังเนี่ยเรา"

เมบี:"เอ่อ.."

เฟย์:"แสดงว่ามี"

เมบี:"เอ่อ..ไงน้องชายหมั่นแล้วเหรอฮ่ะเรา"

มิกกี้:"ครับ คิดถึงพี่จัง"หญิงสาวยิ้มให้กับน้องชาย

มินนี่:"พี่เม มาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ"

เมบี:"ก้อเพิ่งมาถึงไม่นานเองนะ แล้วนี่ยัยตัวแสบล่ะ"

แล้วมิวก้อเดินออกมาจากห้องนํ้าพอดี

มิว:"เฮ้ พี่เมบี!มาได้ไงเนี่ยค่ะ"

เมบี:"เหาะมาจะ55 ก้อนั่งเครื่องบินมาสิถามได้"

มิว:"มุขน่ะพี่555'ทุกคนก้อยืนหัวเราะกันอย่างมีความสุขตอนนี้แขกในงานเริ่มเยอะแล้ว

แล้วมาซากิกับคนอื่นก้อมาทางนี้

มาซากิ:"จะมาไม่เห็นบอกย่าเลยลูก"

เมบี:"เซอร์ไพร์ค่ะย่า"

เคนจิ:"ว้าว หลานลุงโตขึ้นแล้วสวยแหะ"

มากิ:"ใช่ ป้าแถบจำไม่ได้เลยน่ะ"

เคนจิ:"คนแก่ก้อเงี้ยอย่าสนใจเลย ...โอ๊ย"และเคนจิก้อโดนมากิหยิกแขนอย่างแรงจนทุกคนหัวเราะทั้งสองคนยังทะเลาะกันม่เคยเปลี่ยน

แม่มล:"แม่ว่านี่ก้อใกล้เวลาและไปกันเถอะน่ะ"

....:"เดี๊ยวครับผม"ทุกคนต้องหันไปมองอีกตามเคย

เมบี:"อ้าวธามเสดธุระแล้วเหรอ"

ทุกคนแปลใจมากกับชายแปลกหน้าคนนี้

ธามไท:"อืม พอดีเรานึำกขึ้นได้ว่าเธอบอกว่าพี่เธอจัดงานหมั่นที่นี่เราเลยมาแสดงความยินดีด้วยนะ"

เมบี:"อ้อ นี่พ่อเราน่ะ พ่อค่ะนี่ธามไทเพื่อนหนูเองค่ะ"

ธามไท:"หวัดดีครับ"แล้วโทโมะก้อรับไหว้ธามไทชายหนุ่มมองธามไทด้วยสายตาอย่างพิจารณาแล้วเมบีก้อแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับธามไทจนถึงเวลาทำพิธีหมั่น

และก้อผ่านพิธีไปอย่างเรียบร้อย

โทโมะ:"อะ แฮ่มๆ นายคบกับูกสาวชั้นนานยัง"

ธามไท:"ก้อเรารู้จักกันมาห้าปีแล้วครับ"

โทโมะ:"งั้นเหรอ งั้นนายจงรู้ไว้น่ัว่า ลูกชั้น ชั้นไม่คิดจะให้ใครง่ายๆน่ะ"โทโมะพูดแค่นั้นแล้วเดินออกมาทิ้งไว้ให้ธามไทยืนคนเดียว

ธามไท:"เจอว่าที่พ่อตาโหดแล้วเรา" ชายหนุ่มนึกในใจเพราะเค้านั้นคิดจะจีบเมบีอยู่แล้วแต่คงลำบากแน่งานนี้

มิว:"อิจฉาพวกพี่ไอ่ะมีคู่กันหมดเลย"
มินนี่:"แกก้อรีบมีแฟนสิยัยมิว"

มิว:"พี่ก้อรู้นี่ว่าป๊าต้องไม่ยอม ที่พี่อ่ะมีได้เพราะติดว่าเป็นลูกอาป๊อปกะอาฟางพี่ถึงคบกะพูได้"

เมบี:"ช่วยไม่ได้นี่แกเป็นลูกคนเล็กซะด้วย"

แล้วทั้งสองสาวก้อหัวเราะน้องสาวที่ยืนหน้ามุ่ยเพราะหงุดหงิดที่ตัวเองไม่มีคู่กะเค้า

มิว:"ไม่ต้องหัวเราะเลยพี่เมหนูรู้หรอกว่าป๊าอ่ะไม่ยอมให้เพื่อนพี่อะจีบพี่ง่ายๆแน่"

เมบี:"งั้นแล้วแต่พ่อสิ555เนอะยัยมิน"แล้วมินนี่ก้อหัวเราะกับเมบีต่อจนมิวอารมเสียและเดินหนีไปทางอื่น เฮ้ออออออออออเราจะมีคู่มั้ยเนี่ยยยยยยยยยย

 

 

---

 

---

 

พอดีว่าไรเตอรฺ์ลังเลมากที่จะแต่งตอนพิเศษอ่ะ55555คิดไปคิดมาแต่งดีกว่า เป็นไงมั้งค่ะสนุกมั้ย ยังไงก้อขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้น่ะค่ะ อย่าลืมตามเรื่องอื่นของไรเตอร์ด้วยน้าาาาาจุ๊ฟๆๆๆๆๆๆๆ555