วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

วันต่อมา บนโต๊ะอาหาร

เคนจิ:"โอ้โห่น้องเรานี่โคตรโรแมนติกเลยว่ะสุดยอด"แล้วเคนตะก้อทำท่ายกนิ้วโป้งให้โทโมะ

โทโมะ:"มันแน่อยู่แล้วครับพี่ชาย"
มาซากิ:"แล้วแกกับน้องแก้วตกลงจะแต่งกันเดือนไหนอ่ะ"

โทโมะ:"เดือนน้านะสิครับ เด๊ยวผมต้องพาแก้วไปเลือกของอีก"
แล้วแก้วกับเมบีก้อเดินลงมาพร้อมกันที้งคู่

เมบี:"ถ้าคุณพ่อแต่งงานกับแม่แก้วแล้วต้องมีน้องให้เมบีด้วยน่ะคะ หนูอยากมีน้อง"

โทโมะ:"ได้เลยครับเมบี เด๊ยวพ่อเนี่ยจะมีให้สองสามคนเลยดีมั้ย"
เมบี:"ดีค่า"เมบีพูดและพยักหน้าแบบดีใจแต่หญิงสาวได้ยินตีไปที่แขนชายหนุ่มหนึ่งทีด้วยความอาย

โทโมะ:"ที่รัก ผมเจ็บน่ะ"

แก้ว:"ก้อคุณอยากทำให้ชั้นอายทำไมล่ะ"

โทโมะ:"ขอโทษครับบ"

ทุกคนต่างหัวเราะชายหนุ่มที่ดูจะกลัวแก้วโดยเฉพาระเคนจิที่หัวเราะไม่หยุดแล้วแกล้งแหย่ชายหนุ่ม

เคนจิ:"นี่ยังไม่แต่งน่ะเนี่ยกลัวจนหางจุกตูดเลย5555"
มากิ:"เคนไม่ใช่หางจุกตูดน้าอย่างนี้เค้าเรียกว่า ขี้หดตดหาย5555"

ทั้งสองคนได้ทีรุมแกล้งชายหนุ่มกันใหญ่เลยทำให้โทโมะหน้าบึ้งแก้วและเมบีก็อดขำโทโมะไม่ได้เช่นกัน

โทโมะ:"นี่แก้วกับเมบีเป็นไปด้วยเหรอ ไม่รู้ล่ะงอนแล้ว"
แล้วชายหนุ่มก้อทำหน้าเชิแก้มป่องมารด่เดินมาเห็นเลยถามชายหนุ่ม

มาซากิ:"เป็นไรตาโมะหน้าบึ้งจัง"

โทโมะ:"ก้อแก้วนะสิครับเป็นไปกับพวกพี่เค้าด้วยนี่ครับแกล้งผมอ่ะ"

แก้ว:"ใครใช้ให้คุณทำให้ชั้นอายล่ะค่ะช่วยไม่ได้"

มาซากิ:"สมควรแหละ555"ชายหนุ่มจึงงอนผู้เป็นมารดาของตนและลุกออกจากโต๊ะอาหารทันที

โทโมะ:"ผมไปทำงานก่อนน่ะครับ"

แก้ว:"เดี๊ยวสิคุณรอด้วย"แล้วแก้วก้อเดินตามโทโมะไป

โทโมะ:"เชอะ งอนแล้ว"

แก้ว:"โอเค้ ถ้าไม่เลิก งานแต่งจะไม่เกิดขึ้น"หญิงสาวเริ่มเหนื่อยใจกับโทโมะเลยเอาเรื่องงานแต่งมาขู่และมันก็ได้ผลซะด้วยสิเพราะชายหนุ่มรีบหายงอนทันที

โทโมะ:"ไม่ได้น่ะครับแก้ว โมะหายงอลแล้วน้าครับ"
แก้ว:"ไม่รู้ไม่ชี้"แล้วแก้วก้อเบ้หน้าทำเป็นไม่สนใจชายหนุ่มโทโมะเองก้อพยายามง้อหญิงสาว

จุ๊ฟฟโทโมะหันไปหอมแก้มหญิงสาว

แก้ว:บ้า ไปทำงานได้แล้ว" แล้วทั้งคู่ก็ขึ้นรถเพื่อที่จะไปบริษัทของมารดาโทโมะเพราะวันนี้ชายหนุ่มจะต้องเริ่มทำงานเป็นวันแรกโดยมีแก้วเป็นเลขาส่วนตัว

ที่บริษัท

พอทั้งคู่มาถึงก้อมีการต้อนรับเป็นอย่างดีดโดยที่มาซากินั้นได้สั่งให้ลูกน้องของเธอจัดการเรียบร้อยแล้ว

โฟร์:"ยินดีต้อนรับค่ะคุณโทโมะ "

โทโมะ:"ครับ"แล้วชายหนุ่มก้อยิ้มให้หญิงสาวทำเอาสาวข้างหน้าเขินจนสาวๆหลายคนอิจฉาแต่มันก้อทำให้แก้วแอบส่งสายตาไม่พอใจให้ชายหนุ่ม

โทโมะ:"นี่แก้วจะมาเป็นเลขาของผมครับและเธอก็เป็นว่าที่ภรรยาของผมครับ"

โฟร์:"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณแก้ว ดิชั้นชื่อโฟร์ค่ะ"

แก้ว:"เช่นกันค่ะคุณโฟร์"แล้วแก้วจึงยิ้มกลับให้โฟร์แล้วเธอจึงแนะนำสถาณที่ต่างๆในบริษัทให้ทั้งคู่ดูและตลอดเวลาที่ทั้งคู่เดินผ่านพนักงานไม่ว่าชายหรือหญิงทั้งสองต่างก้อเป็นจุดที่สนใจแน่ล่ะเพราะทั้งสวยทั้งหล่อและเป็นลูกเจ้าของที่นี่เค้าต้องเป็นจุดเด่นอยู่แล้ว

โฟร์:"ถ้างั้นเด๊ยวดิชั้นจะพาคุณโทโมะและคุณแก้วไปที่ห้องทำงานน่ะค่ะ"แล้วหญิงสาวจึงนำทั้งคู่ไปที่ห้องทำงาน

โทโมะ:"อ้อ คุณโฟร์ครับรบกวนช่วยย้ายโต๊ะคุณแก้วไปไว้ในห้องผมด้วยน่ะครับ"

แก้ว:"มันจะดีเหรอค่ะรบกวนคุณโฟร์เค้าเปล่าๆ"

โฟร์:"ไม่เป็นไรค่ะเด๊ยวดิชั้นจะจัดการให้"แล้วหญิงสาวก้อเดินออกไปแต่สักพักก้อมีคนเดินเข้ามา

เฟย์:"แหมๆอยู่นี่เองเหรอย่ะแก้ว"

แก้ว:"เฮ้ย ยัยเฟย์ ฟางแกมาอยู่ที่นี่กันได้ไงเนี่ย"

ฟาง:"ก้อพวกชั้นนะเป็นเลขาของป๊อปกับนายเขื่อนเพราะว่าสองคนนั้นเองก้อเป็นหุ้นส่วนของที่นี่เหมือนกัน"

ฟางจึงอธิบายให้หญิงสาวฟังแก้วจึงเข้าใจหมดแล้วป๊อปปี้กับเขื่อนก้อเดินตามมา

ป๊อปปี้/เขื่อน:"หวัดดีไอ้โมะ หวัดดีแก้ว'

แก้ว;"ดีเขื่อน ป๊อปปี้"

โทโมะ:"เออ ชั้นมีเรื่องจะบอกพวกแกเว้ย เดือนหน้าชั้นกับแก้วจะแต่งงานกัน"

4คน:"ฮ่า!แต่งงาน"

ทั้งสี่คนตกใจเป้นอย่างมาก

ป๊อปปี้:"จริงเหรอว่ะ"

โทโมะ:"แล้วชั้นจะโกหกเพื่อ"

ฟาง:"แล้วแกพร้อมแล้วเหรอยัยแก้ว"

แก้ว;"อืม พร้อม"แล้วหญิงสาวก้อพยักหน้าให้เพื่อนๆ

โทโมะ:"เอาเป็นว่าพวกแกมาเป็นมาเจ้าบ่าวส่วนฟางกับเฟย์มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวน่ะ"

เฟย์/ฟาง:"แน่อยู่แล้ว"

เขื่อน:"ถ้างั้นพวกชั้นไม่กวนล่ะ ไปเถอะให้เค้าสวีทกัน"

เฟย์:"แล้วเจอกันตอนเที่ยงน่ะ"แล้วทั้งหมดก้ออกไปโฟร์จึงย้ายโต๊ะทำงานของแก้วเข้ามาโดยให้ยามช่วยย้ายให้

โฟร์:"เรียบร้อยแล้วค่ะ"

แก้ว:"ขอบคุณค่ะ"

โฟร์:"ถ้ามีอะไรเรียกใช้ได้น่ะค่ะคุณโทโมะคุณแก้ว"แล้วหญิงสาวก้อเดินออกจากห้องไป

โทโมะ:"คุณทำงานแบบนี้ได้น่ะ"

แก้วว:"ไม่มีปัญหาค่ะแก้วจบด้านนี้มา เริ่มงานเถอะค่ะ"

โทโมะ:"คร้าบ"แล้วทั้งคู่ก้อนั่งทำงานไปเรื่อยๆแต่ชายหนุ่มก้อแอบมองหญิงสาวตลอดจนกระทั่งแก้วลุกและเดินมาที่โต๊ะชายหนุ่ม

แก้ว:"นี่ชั้นจะไปเอากาแฟนะคุณจะรับอะไรมั้ยค่ะ"

โทโมะ:"ไม่อยากได้กาแฟอ่ะอยากได้แก้ว55'

แก้ว:"คนบ้า ชั้นถามคุณดีดีน่ะ"

โทโมะ:"โอเคครับๆ ผมเอากาแฟใส่คอฟฟี่เมทใส่นํ้าตาลช้อนเดียวพอ เพราะไม่อยากกินหวานมากแต่ถ้าไ้กินแก้วนี่นํ้าตาลไม่ต้องเติมเลยเพราะแก้วหวานอยุ่แล้ว"โทโมะพูดและทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่หยิงสาวแก้วจึงเดินหนีชายหนุ่มออกมา

 แก้ว:"คนบ้าหื่นได้ตลอดเวลาเลยน่ะ"หญิงสาวยืนกดนํ้าร้อนและยืนบ่นถึงชายหนุ่มโดยที่ไม่รู้ว่ามีคนยืนอยู่ข้างหลัง

เบล:"มาบ่นถึงสามีชั้นเนี่ยไม่มากไปหน่อยเหรอค่ะ"

แก้ว:"คุณ คุณมาได้ไง"แก้วตกใจมากเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าคือเบล

เบล:" ฮึ!มาได้ไงไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญคือเธอต้องคืนโทโมะให้ชั้น!"

แก้ว:"แล้วทำไมชั้นจะต้องยอมคุณด้วย" แก้วจ้องตากลับไปที่หญิงสาวอย่างไม่ยอมแพ้

เบล:"แกอยากลองดีกับชั้นใช่มั้ย ได้!"

แล้วเบลก้อเอาแก้วนํ้าที่มีนํ้าร้อนที่วางอยุ่ข้างๆตัวเองสาดใส่มือของหญิสาวเต็มๆจนทำให้แก้วปล่อยแก้วที่อยู่ในมือหล่นแตกแล้วเอามือจับแผลที่โดนนํ้าร้อนลวก

เบล:"คราวหน้ามันไม่ใช่แค่นํ้าร้อนแน่ถ้าแกยังไม่ยอมคืนลูกผัวให้ชั้น!" แล้วเบลก้อเดินออกไปแก้วจึงเดินกลับไปที่ห้องทำงานเมื่อโทโมะเห็นสภาพของแก้วที่เสื้อมีแต่นํ้าและมือที่พองก้อเดินไปขว้ามือหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง

โทโมะ:"แก้ว!คุณไปโดนไรมาทำไมมันถึงพองแบบนี้ครับ"
แก้วว:"แก้วซุ่มซ่ามไปหน่อยคะนํ้าร้อนเลยโดนมือ"

แล้วก้อมีบุคคลที่สามเดินมาโดยไม่ได้รับอนุญาติ

เบล:"คุณนี่ช่างเป็นแม่นางเอกจริงเลยน่"

โทโมะ:"คุณมาที่นี่ทำไม ออกไป"
เบล:"ไม่ค่ะ เบลไม่ออก โทโมะค่ะเรากลับมาคื.."

โทโมะ:"ถ้าคุณจะขอกลับมาคืนดีกับผม ผมขอบอกเลยว่ามันไม่มีวันนั้นเด๊ดขาด!!"

เบล:"ทำไมล่ะค่ะ คุณไม่เห็นแกลูกเราหรอค่ะ"

โทโมะ:"เพราะว่่าผมเห็นแกลูกไงล่ะ ผมเลยไม่ขอกลับไปคืนดีกับคุณเพราะว่าผมไม่อยากให้ลูกต้องเจ็บชํ้าและเสียใจกับสิ่งที่แม่แท้ๆเค้าทำไว้!!! "

เบล:"ไม่จริงใช่มั้ยค่ะโมะ ฮฮึก ฮือ"แล้วเบลก้อร้องไห้ออกมาทำให้แก้วอดที่จะสงสารเธอไม่ได้ผิดกับโทโมะที่สายตาเย็นช่าจนน่ากลัว

โทโมะ:"ต่อให้คุณจะร้องให้สักกี่ครั้งมันก้อเปล่าประโยชน์"

เบล:"เพราะแกนังแก้ว!"แล้วเบลก้อเดินเค้าไปตบหญิงสาวจนหน้าแก้วหันไปตามแรงลมและนั่นทำให้โทโมะเดือดขึ้นกว่าเดิม

โทโมะ:"หยุดน่ะเบล!! กลับไปได้ล่ะก่อนที่ผมจะให้ยามมาลากคุณออกไป !!"

เบล:"ไม่!!เบลไม่กลับ ฮือๆเบลจะต้องได้คุณคืนมา!!"

โทโมะ:"ผมจะบอกอะไรคุณให้น่ะ! ผมกินข้าวไม่ได้กินหญ้า! และผมเจ็บแล้วจำ! ออกไป ออกไป!!!" แล้วเบลก้อรีบวิ่งออกไปจากห้องแต่มันไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมแพ้แก้ว

เพราะเธอนั้นต้องเอาโทโมะคืนมาให้ได้

ตอนนี้โทโมะจึงหันไปหาแก้วที่ยืนอยู่โดยมีรอยมือบนใบหน้าทำให้เค้าแทบจะบ้า

โทโมะ:"ผมทำคุณเจ็บอีกแล้ว"

แก้วว:"ไม่เป็นไรค่ะแก้วไม่เป็นไรแล้ว คุณไปทำงานเถอะ"

โทโมะ:"แต่.."

แก้วว:"ไม่มีแต่ค่ะ"แล้วทั้งคู่ก้อต่างทำงานต่อแ่ในใจของโทโมะกลับไม่เป็นอันทำไไรเลยเพราะเอาแต่ห่งหญิงสาวที่ดดนอดีตภรรยาเค้าทำร้าย

เบลร้ายยยยมากๆๆๆๆใครเห็นด้วยยกมือ555 ติดตามกันเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะค่ะไว้จะมาอัพใหม่