วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

เวลาพักเที่ยง

ฟาง:"แก้ววววไปทานข้าวกัน:"ฟางที่ยังไม่เห็นหน้าเพื่อนสาวชัดๆก้อเลยยังไม่รู้ว่าหน้าของแก้วไปโดนอะไรมาเพราะแก้วก้มหน้าเก็บเอกสารที่โต๊ะอยู่

เฟย์:"แกนี่ขยันจังน่ะเนี่ยแก้ว"

แก้ว:"ไม่ขนาดนั้นหรอกแก"แล้วหญิงสาวก้อเงยหน้าขึ้นมาทำให้เพื่อนทั้งสองตกใจมาก

ฟาง:"แก้ว!!หน้าแกไปโดนอะไรมา บอกมาน่ะ"

แก้ว:"ไม่ไรหรอกแก ช่างเถอะ"
เฟย์:"ช่างได้ไงบอกว่าฝีมือใคร'แล้วป๊อปปี้โทโมะเขื่อนก้อเดินเข้ามาในห้อง เฟย์และฟางจึงพุ่งเป้าหมายไปที่โทโมะทันที

เฟย์/ฟาง:"~นายทำอะไรเพื่อนชั้นฮ่ะ"

โทโมะ:"ขอโทษทีทำให้เพื่อนเธอเจ็บ ชั้นเสียใจ"

ฟาง:"~เสียใจ เหรอนี่มันรอยมือคนชัดๆเลยบอกมาน่ะว่าใครทำ!"

ตอนนี้หญิงสาวเริ่มเดือดขึ้นมาทันทีเพราะเธอต้องกายอยากรู้ใครทำร้ายเพื่อเธอ

ป๊อปปี้:"ฟางครับใจเย็นๆเถอะน่ะ"

โทโมะ:"เบล เองเบลเป็นคนทำ ขอโทษน่ะ"

เฟย์:"ยัยนั่นมันหมาห่วงก้างชัดแย่จริงๆเลย"

แก้ว:"ช่างเถอะ ไปทานข้าวกันเถอะหิวแล้ว"

ทั้งหมดจึงเบนความสนใจไปที่เรื่องอื่นเพราะไม่อยากให้ฟางเอาเรื่องนี้มาอาละวาดอีกเพราะเธอนั้นเกลียดเบลมาก

ร้านอาหารหรู

ทั้งโทโมะป๊อปปี้เขื่อนแก้วฟางเฟย์ต่างก้อนั่งเป็นคู่ไปทั้งหมดจึงสั่งอาหารมาทาน

ฟาง:"นี่ชั้นอยากจะฆ่ายัยนั่นจังเลย"

เขื่อน:"โหดนะครับพี่สะใภ้ อะไรจะขนาดนั้น"

ฟาง:"แต่ถ้านายไม่หุบปากเนี่ยชั้นแทงนายแน่เขื่อน"

แล้วเขือนจึงยอมหุบปากแต่โดยดีและอาหารที่ทั้งหมดสั่งมาก้อเตรียมวางตรงหน้าเรียบร้อยแล้วทุกคนจึงไม่พูดอะไรมากเลยทานอาหารกันโดยเฉพาระแก้วที่ไม่ค่อยปริปากพูดกับใครโทโมะจึงถาม

โทโมะ:"แก้วคุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"

แก้ว:"อ้อ เปล่าค่ะ คือแก้วว่าเรารีบทานกันเถอะค่ะ"

เฟย์:"จะรีบทำไมยัยแก้ว ชั้นยังไม่ได้กินไอติมร้านนี้เลยได้ยินว่าร้านนี้อ่ะไอติมขึ้นชื่อเชียวน่ะ"

ฟาง:"~นี่แกจะห่วงกินมากกว่าห่วงเพื่อนเหรอยัยเฟย์"

เฟย์:"ขอโทษค่าพี่สาว"

แล้วทั้งหมดก้อทานอาหารกันจนหมดเลยแยกย้ายกันกลับไปที่ทำงานต่อ

พอตอนเย็นทุกคนก้อแยกย้ายกันกลับบ้านไป

ที่บ้านไทยานนท์

มาซากิ:"มากันแล้วเหรอลูก อ้าวหนูแก้วหน้าไปโดนอะไรมา"มารดาถามแก้วด้วยความเป็นห่วงปนตกใจเมื่อเห็นว่าหน้าและมือของหฐิงสาวมีรอยแดงเหมือนรอยมือคนตบหน้า

แก้ว:"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณน้า คือหนูซุ่มซ่ามเองค่ะ"

โทโมะ:"แม่ครับเด๊ยวผมพาแก้วไปข้างบนก่อนน่ะครับ"ชายหนุ่มตัดบทกับผ฿เป็นแม่ทันทีเพราะไม่อยากให้มารดารู้ว่าใครเป็นคนทำแก้วแบบนี้

เมบี:"คุณพ่อกับแม่แก้วกลับมาแล้วเหรอค่ะ'

แล้วเมบีก้อวิ่งไปหาโทโมะกับแก้วที่เดินขึ้นบันไดมามา

แก้ว:"ยังไม่นอนอีกเหรอค่ะคนเก่ง"

เมบี:"หนูยังไม่ง่วงค่ะ แม่แก้วกับพ่ออ่านหนังสือให้เมบีฟังก่อนนอนได้มั้ยค่ะ"

โทโมะ:"ได้สิครับคนเก่ง"

แล้วโทโมะก้ออุ้มเมบีไปนอนบนเตียงส่วนแก้วไปเลือกนิยายมาให้เมบี

แก้ว:"เรื่องไหนดีน้าระหว่างเจ้าหญิงวโนไวท์กับเจ้าหญิงซินโดเรร่า"

เมบี:"หนูอยากฟังเจ้าหญิงซินเดอร์เรร่าค่ะ"

โทโมะ:"ถ้างั้นพ่อจะเป็นเจ้าชายให้เมบีเองน่ะลูก"แล้วสามคนก้อนอนบนเตียงของเมบีโดยที่เมบีนอนกลางซึ่งเหมือนพ่อแม่ลูกนอนด้วยกันแล้วทั้งคู่ก้อเริ่มเล่านิทานไปเรื่อยๆจนเด็กน้อยเผลอหลับไปโทโมะและแก้วจึงห่มผ้าให้เมบีแล้วปิดไฟแล้วเดินออกจากห้องแก้วเลยแยกย้ายไปห้องของตนแต่ถูกโทโมะคว้ามือไว้ก่อน

แก้ว:"อะไรค่ะ"

โทโมะ:'แก้ว คุณไม่โกรธผมเรื่องเมื่อเช้านี้ใช่มั้ย"

แก้ว:"ไม่ค่ะแก้ว ไม่คิดอะไร"คำตอบของแก้วทำให้โทโมะยิ้มออกมา

โทโมะ:"ถ้าคุณไม่โกรธผมแล้วคุณเงียบทำไมครับ"โทโมะดึงแก้วมากอดไว้แน่นทำให้หญิงสาวหายใจไม่ออก

แก้ว:"แก้วหายใจไม่ออกน่ะ"

ทโมะ:"ปล่อยก้อได้.....บนเตียงน่ะ"แล้วโทโมะก้ออุ้มแก้วไปไว้บนเตียงที่ห้องหญิงสาวเองแล้วขึ้นคร่อมตัวแก้วไว้

แก้ว:"จะทำอะไรค่ะโมะ"

โทโมะ:'ก้อ...ทำเหมือนที่เคยทำไงครับแก้วโมะขอน่ะ"

แก้ว:"ไม่...อุ๊บ"แล้วแก้วก้อโดนโทโมะประกบปากอย่างรวดเร็วและร้อนแรงทั้งคู่จูบตอบกันเพื่อต่างฝ่ายต่างปลุกอารมของกันและกันโดยที่โทโมะเริ่มเอามือใต่ไปตามเนื้อตัวของหญิงสาวจนทนไม่ไหวเลยเลยกระชากเสื้อของแก้วออกแล้วถอดบราตัวจิ๋วของหญิงสาวออกจนหญิงสาวไม่เหลืออะไรและชายหนุ่มก้อปลดเปลื้องของตัวเองออกจนหมดเช่นกัน

โทโมะ:"พร้อมมั้ย"

แก้ว:"อะ...อืม"ตอนนี้หญิงสาวเริ่มบิดตัวไปมาเพราะความเสียวซ่านไปทั้งตัวที่ชายหนุ่มมอบให้โทโมะจึงเอานิ้วสอดเข้าไปที่ช่องทางรักจากหนึ่งเป็นสองเพื่อเบิกช่องทางให้กับของจริงที่กำลังจะเข้าไป

โทโมะ:"กะ..แก้ว ผมระ..รักคุณนะ'ตอนนี้ชายหนุ่มเริ่มขยับเข้าออกช้าจากช้าและเริ่มเร็วขึ้นหญิงสาวทนไม่ไหวจึงเอาเล็บยาวของเธอระบายไปที่แผ่นหลังของชายหนุ่มทั้งคู่บรรเลงเพลงรักปเรื่อยๆๆๆๆๆจนถึงเที่ยงคืนทั้งคู่จึงหมดแรงแล้วโทโมะจึงห่มผ้าให้หญิงสาวที่หลับไปด้วยคามเหนือ่ย

วันต่อมา

เคนจิ:"ไงวะหนักหรอเมื่อคืนถึงตื่อนสายซะป่านี้เนี่ย"

โทโมะ:"เช้า มาก้อกัดเลยน่ะพี่"

เคนจิ:"ชั้นไม่ใช่หมาเว้ย '

มากิ:"ไม่ใช่แต่ใกล้เคียง55"

เคนจิ:"เอาเข้าไปยัยเจ๊บ้า"

แล้วมากิก้อชี้หน้าวิ่งไล่เตะเคนจิจึงทำให้โทโมะนั่งส่ายหน้า

แล้วแก้วก้อเดินลงมา

โทโมะ:"แก้วครับมาทานข้าวเถอะ"แล้วโทโมะก้อดึงเก้าอี้เพื่อที่จะให้หญิงสาวนั่ง

มาซากิ;"แหมๆหวานกันจังลูกชั้น55"

เมบี:"หวานกันมากๆดีค่ะหนูจะได้มีน้อง"

เคนจิ:"555แก่แดดจังหลานจังหลานชั้น"

แล้วทุกคนก้อทานอาหารกันมีแต่แก้วเท่านั้นที่มีสีหน้าซีดจนทุกคนสงสัย

มากิ:"น้องแก้วไม่สบายหรือเปล่าหน้าซีดจัง"

แก้ว:"แก้วไม่เป็นไรค่ะ อึก.."แล้วแก้วก้อมีสีหน้าที่ซีดแล้วจะอาเจียนแก้วจึงไปที่ห้องนําและอาเจียนออกมาชายหนุ่มก้อวิ่งตามและรูบหลังให้แก้ว

โทโมะ:"แก้ว คุณเนไรของคุณนะไปหาหมอมั้ย"

แก้ว:"~ไม่ค่ะ ไม่ไปแก้วไม่เป็นไรแล้ว"แล้วหญิงสาวก้อเดินออกมาจากห้องนําแต่ชายหนุ่มก้อคอยประคองไว้

เฮ้อออออออออออออ แก้ววววเป็นไรเนี่ยยยยยยยยยหรือว่า......ถ้าอยากรู้ว่าแก้วเป็นอะไรก้อติดตามตอนต่อไปน้าและอย่าลืมอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้าเด๊ยวมาอัพใหม่