วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

เช้าของวันต่อมาร่างทั้งสองร่างนั้นนอนกอดก่ายกันโดยที่ทั้งคู่ไม่ได้ใส่อะไรเลยและชายหนุ่มก็รู้สึกตัวขึ้นมาก่อน

โทโมะ:"เช้าแล้วเหรอเนี่ย"

แล้วชายหนุ่มก้อหันไปมองข้างกายของตนที่มีหญิงสาวนอนอยู่โดยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิด

แล้วโทโมะก้อก้มลงไปจูบหน้าผากของแก้วจนเธอตื่น

แก้ว:"ทำไรเนี่ยคุณ"

โทโมะ:"ก้อ คิสหน้าผากคุณไงครับที่รัก"แล้วโทโมะก้อกอดหญิงสาวและไร้จูบไปทั่วหน้าเธออีกครั้งจนหญิงสาวต้องดันปากของชายหนุ่มไว้

แก้ว:"พอเลยค่ะแก้วจะไปอาบนํ้าแล้ว"แก้วกำลังจะเดินไปอาบนํ้า แต่ก้อถูกชายหนุ่มรั้งเอวไว้และดึงมากอด

โทโมะ:"อาบด้วยสิ"แล้วโทโมะก้อเอาคางเกยไว้บนไหล่ของแก้ว

แก้ว:"ไม่ต้องเลยค่ะ "

โทโมะ:"อายไรอ่ะครับเห็นหมดแล้วน้า"ชายหนุ่มพูดและยิ้มหน้าตาเฉยผิดกับแก้วที่มีสีหน้าขึ้นสีเพราะความอาย

แก้ว:"พูดไรของคุณเนี่ยพอเลยน่ะ" แก้วจึงหยิบมาขนหนูมาพันกายไว้และเดินเข้าไปในห้องนํ้าตามด้วยโทโมะที่เดินเข้ามาทำให้หญิงสาวตกใจ

แก้ว:"นี่คุณจะทำไรนะ"

โทโมะ:"จะมาถูหลังให้คุณเมียนี่ครับ"

แล้วชายหนุ่มก้อหยิบขวดสบู่มาหญิงสาวจึงห้ามเค้าไว้

แก้ว:"นี่คุณชั้นทำเองได้แล้วอีกอย่างใคร มะ..เมียคุณ"คำหลังทำให้แก้วพูดไม่ค่อยออกเพราะเธออายอยู๋

โทโมะ:"หรือว่าคุณอยากจะให้ผมรื้อฝื้นความจำให้ว่าเมื่อคืนเรา.."โทโมะพูดแลลยิ้มไปด้วยเพราะเค้าแค่ต้องการจะแกล้งหญิงสาว

แก้ว:"หยุด หยุดเลยค่ะไม่งั้นชั้นโกรธคุณน่ะ"

แล้วทั้งคู่ก้ออาบนํ้าไปเรื่อยแต่เวลที่อาบนั้นชายหนุ่มก้อจะแกล้งหญิงสาวด้วยการเอามือไปขยุ้มที่อกสวยของเธอทำให้หญิงสาวต้องตีมือเค้าไปหลายรอบ

 

ฟาง:"เมบีค่ะทำไมคุณพ่อถึงให้เมบีมานอนกับน้าฟางค่ะ"

เมบี:"ป่าวค่ะเมบีอยากไปนอนเอง"
ป๊อปปี้:"เป็นเด็กเป็นเล็กเนี่ยโกหกไม่ดีน่ะครับ"
เมบีพยักหน้ารับ

ป๊อปปี้:"แล้วทำไมถึงมานอนครับ"

เมบี:"ก้อคุณพ่อ อยากนอนแม่แก้วนี่ค่ะแล้วเมบีก้อไม่อยากไปขวาง"
ฟาง:"เข้าข้างกันดีจิงน่ะพ่อลูกคู่นี้อ่ะ555" สักพักเขื่อนกับเฟย์ก้อเดินมาและถือกระเป๋ามาด้วยเพราะทั้งหมดเตรียมตัวจะกลับกันแล้วเหลือแค่สองคนที่ยังไม่มา

เฟย์:"นี่ยัยแก้วกับโทโมะยังไม่มาอีกเหรอเนี่ย"หญิงสาวบ่นทันทีที่เดินมาถึง

เขื่อน:"ใจเย็นครับเฟย์เด๊ยวพวกนั้นก้อมาน่าอาจจะจู๋จี๋กันอยู่ไง"

โทโมะ:"นินทาไรชั้นกับแก้วว่ะ ฮ่ะ"

ชายหนุ่มที่เขื่อนกับเฟย์พูดถึงก้อเดินมาพร้อมกับแก้วและทุกคนจึงไม่รีรออะไรเลยเตรียมตัวกลับกรุงเทพกันพอดี

 

 

หลายชั่้วโมงต่อมา

ทั้งหมดก้อมาถึงที่หมายโดยที่โทโมะให้คนรถแวะมาส่งทั้งสี่คนที่คอนโดก่อน

ป๊อปปี้/เขื่อน:"ไอ้โมะพรุ่งนี้เจอกันเว้ย"

เฟ/ฟาง:'แก้วเจอกันน่ะพรุ่งนี้ บ่ายจ๊ะเมบี"แล้วทั้งสองสาวพี่น้องก้อโบกมือให้กับทั้งสามคนจึงเดินกลับเข้าไปในคอนโดส่วนโทโมะแก้วและโทโมะก้อกลับบ้านของตน

 

บ้านไทยานนท์

โทโมะ:"กลับมาแล้วคร้าบบ"

เคนจิ:"ไงน้องชายตัวแสบไปเที่ยวต่างจังหวัดมาเหรอว่ะ"ชายหนุ่มต้องตกใจเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพี่ชายกลับมาจากญี่ปุ่นแล้วจึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

โทโมะ:"พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ยแล้วพี่กิล่ะ"

เคนจิ:"เมื่อวานนี้อ่ะยัยเจ๊ใหญ่อยู่ในครัวกับคุณแม่อ่ะแล้วเมบีไปไหนล่ะ"
แก้ว:"เมบีเดินดีๆน่ะค่ะถอดรองเท้าด้วย"แล้วเสียงของแก้วก้อทำให้ผู้เป็นพี่ชายของโทโมะหันไปมองแล้วทำตาโตทันทีเพราะตกตะลึงในความสวยของแก้ว

เคนจิ:"เฮ้ยๆๆ ไอ้โมะใครว่ะ น่ารักเชียวว"พี่เคนจิเอ่ยด้วยเสียงหวานแก้วก้อเดินมายืนข้างชายหนุ่มกับเมบี

เมบี:"ลุงเคนจิ สวัสดีค่ะแล้วป้ามากิล่ะค่ะ"

เคนจิ:"ดีครับหลานสาวคนสวย ป้ามากิอยุ่ในครัวครับ"

โทโมะ:"เอ่อ พี่เคนนี่แก้วภรรยาคนปัจจุบันผม แล้วแก้วนี่พี่เคนจิพี่ชายผมเอง"

แล้วโทโมะก้อแนะนำแก้วให้กับพี่ชายตนเองหญิงสาวจึงยกมือไหว้เคนจิชายหนุ่มจึงรับไว้แก้วแต่ก้อต้องตกใจกับคำพูกของน้องชายเมื่อกี๊

เคนจิ:"เมื่อกี้ชั้นคงฟังผิดไปแกว่าไรน่ะน้องแก้วเป็นภะ..ภรรยาแกแล้วยัยเบ.."

โทโมะ:"ถ้าพี่จะหมายถึงเบลเราเลิกกันแล้วครับ"

เคนจิ:"เฮ้ออ แกก้อเลยหาใหม่"
โทโมะ:"ใช่แล้วผมก้อรักแก้วมากด้วย"คำพูดของโทโมะทำให้แก้วหน้าแดงอีกครั้งมันคงจะดีมากถ้าไม่มีพี่เคนจิยืนอยู่ตรงนี้

มาซากิ:"อ้าวตาโมะหนูแก้วลูกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบนํ็ากันไปจะได้ลงมาทานข้าวกัน เราด้วยน่พเมบี" มารดาของโทโมะบอกให้ทั้งสามคนขึ้นไปอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อผ้า มากิจึงหันมาถามมารดา

มากิ:"แม่ค่ะคนชื่อแก้วใครเหรอค่ะ"

เคนจิ:"ก้อเมียมันไงเจ๊เมียใหม่มันอ่ะ"

มากิ:"แล้วแกรู้ได้ไง"

เคนจิ:"ก้อมันบอกผมอ่ะ เจ๊นี่ถามมากจัง"

แล้วเคนจิก้อทำหน้าตากวนๆใส่มากิทั้งคู่จึงไล่กันเหมือนเด็กๆจนผู้เป็นมารดาต้องห้ามทั้งคู่

มาซากิ:"พอๆพอทั้งคู่เลยน่ะ"แล้วทั้งสองคนจึงยุติสงครามแห่งการไล่กันมันเป็นเรื่องปกติของทั้งคู่ที่มักจะทะเลาะกันเป็นประจำและต่างฝ่ายต่างนั่นั่ลงที่ของตัวเอง

มาซากิ:"แกสองคนนี่ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้"

มากิ:"ก้อ.."

แล้วมารดาของมากิชี้หน้าลูกสาวตัวเองเพื่อเป้นการห้ามปรามไม่ให้ทะเลาะกันอีก

โทโมะแก้วและเมบีก้อดเินลงมา

โทโมะ:"โห่ ของโปรดทั้งนานเลยคร้าบ"

มากิ:"นี่ไอ้โมะ มาถึงก้อจ้องแต่ของกินไม่คิดจะบอกหน่อยเหรอว่าสาวข้างกายอ่ะใคร หรือว่าแม่ใหม่ของหลานชั้น"มากิแซวผู้เป็นน้องชายตัวเอง

เมบี:"ใช่ค่ะป้ากิ นี่แม่แก้ว แฟนพ่อโทโมะค่ะ"

เคนจิ:"เห็นมั้ยบอกแล้วไม่เชื่อ"

มากิ:"เงียบเลยแก แล้วน้องแก้วเนี่ยไม่รังเกียจเหรอค่ะที่ไอ้น้องชายพี่มันมีลูกติด"

ประโยคแรกมากิหันไปค้อนให้เคนจิแล้วจึงหันมาคุยกับแก้ว

แก้ว:"ไม่หรอกค่ะพี่มากิแก้วรักน้องเมบีมากซะด้วยซํ้าเพราะเมบีเป็นเด็กน่ารักค่ะ"

โทโมะ:"นี่ๆแล้วไม่รักผมบ้างเหรอคร้าบ"

เคนจิ:"ไม่ต้องหวานกันเลยๆ อิจฉา"

แล้วทั้งหมดก้อหัวเราะกันและทานข้าวกันอย่างมีความสุขชายหนุ่มเองก้อคอยพยายามตักนู่นนี่ให้แก้วจนเคนจิอิจฉา

 

มาซากิ:"ไงพ่อลูกชายมีไรจะคุยกับแม่ล่ะ"มาซากิถามลูกชายอย่างมีชั้นเชิง

โทโมะ:"คือผมอยากจะ...ขอแก้วแต่งงานครับ ผมรักแก้ว"

มาซากิ:"นั่นแน่ ยอมรับแล้วเหรอว่ารักหนูแก้วอ่ะ"

โทโมะ:"ครับอีกอย่างคือ...เธอเป็นเมียผมแล้ว"

มาซากิ:"อะ..อะไรน่ะลูกนี่่ลูกกับหนูแก้ว....โอเคแม่จะช่วย"ตอนแรกมารดาของเค้าเองก้อตกใจไม่น้อยที่เรื่องเป็นแบบนี้แต่เค้าก็รับได้เพราะยังไงเธอเองก้อต้องการหญิงสาวเป็นลูกสะใภ้เหมือนกันและมันก้อทำให้ชายหนุ่มดีใจจนกอดมารดาแน่นๆ

มาซากิ:"งั้นเย็นนี้ลูกต้องพาหนูแก้วไปเดทและขอแต่งงานน่ะแม่จะเตรียมสถาณที่ให้และเรื่องชุดหนูแก้ว"

โทโมะ:"โอเคครับแม่ รักแม่ที่สุด"

 

ในครัว

หญิงสาวที่กำลังทำขนมคุ๊กกี้อยุ่ในครัวก้อต้องตกใจเมื่อมีคนมากอดทางด้านหลังจะเป็นใครไม่ได้นอกจากโทโมะ

แก้ว:"เล่นบ้าไรเนี่ยคุณ"

โทโมะ:"หอมอ่ะ จุ๊ฟ"แล้วชายหนุ่มก้อจุ๊ฟแก้มหญิงสาว

โทโมะ:"น่ากินจัง"

แก้ว:"ไว้ให้มันเสดก่อนค่ะ"

โทโมะ:"ใครว่าผมอยากกินคุ๊กกี้ล่ะผมอยากกิน....แก้วต่างหาก"ชายหนุ่มกระซิบข้างหูของแก้ว

แก้ว:"ทะลึ่งคุณ"

แล้วหญิงสาวก้อเอามือฟาดไปที่แขนชายหนุ่มหนึ่งที

โทโมะ:"เจ็บน่ะครับ แก้ววันนี้เราไปทานข้าวนอกบ้านน่ะครับ"

แก้ว:"ทำไมค่ะมีไรป่าว"

โทโมะ:"ไม่มีไรหรอกครับโมะแค่อยากทานข้าวกับแก้ว ไปน่ะครับน้าๆๆๆ"

แก้ว:"ก้อได้ค่ะ"แล้วชายหนุ่มก้อจุ๊ฟแก้มหญิงสาวหนึ่งทีก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้หญิงสาวยืนเขินอยู่คนเดียว

 

ตอนคํ่า

แก้ว:"ทำไมต้องให้แก้วใส่ชุดนี้ด้วยค่ะ"

หญิงสาวเดินลงมาจากบันไดก้อเห้นชายหนุ่มยืนรออยู่แล้วจึงบ่นเรื่องชุดนิดหน่อย

โทโมะ:"สวยมากเลยครับแก้ว สวยมากๆ"ชายหนุ่มตะลึงในความสวยของหญิงสาวเพราะว่าเธอใส่ชุดเดรสสีชมพูอ่อนสั้นเหนือเข่าเข้ากับเธอพอดี

เคนจิ"โห่น้องสะใภ้พี่สวยมากเลยอ่ะ"

โทโมะ:"ไม่ต้องเลยพี่เคน ไปเถอะครับแก้ว"แล้วชายหนุ่มก็ยกแขนให้หญิงสาวคล้องแล้วเดินไปขึ้นรถพร้อมกัน

 

โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพ

ในร้านอาหารแห่งนี้ชายหนุ่มได้เตรี๊ยมกับพนักงานไว้หมดแล้วทั้งหมดจึงรู้ว่านี่คือแผนของโทโมะที่จะขอแก้วแต่งงาน

พนักงาน:"รับอะไรดีครับ"แล้วชายหนุ่มก้อสั่งนู่นนี่ให้ตัวเองและหญิงสาวตามปกติแบบไม่มีอะไร

แก้ว:"บรรยากาศดีจังเลยค่ะ"
โทโมะ:"ใช่ครับผมรู้สึกมีความสุขจังที่ได้อยู่กับคุณ"
ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กันอย่างมีความสุขในร้านอาหารแห่งนี้โต๊ะของเขานั้นอยู่ติดกับวิวและเป็นที่ที่เห็นบรรยากาศดีที่สุด

โทโมะ:"เอ่อ แก้วครับโมะไปห้องนั้าก่อนน่ะครับ"

แล้วชายหนุ่มก้อปล่อยให้แก้วรอส่วนตัวเองก้อไปดำเนินตามแผน

แต่ทั้งคู่คงไม่รู้หรอกว่ามีใครบางคนนั้นจับตามองอยู่

...:"โรแมนคิกดีน่ะเห็นแล้วชั้นนึกถึงของตัวเองบ้างจัง"

หญิงสาวหันมาทางต้นเสียงที่คุยกับเธอและก้อต้องตกใจอีกเพราะนั่นคือ

แก้ว:"คุณ..คุณคือแม่ของเมบี"

เบล:"ความจำดีนี่ค่ะ แหมนึกว่าจะลืมกันซะแล้ว"

แก้ว:"คุณต้องการอะไรค่ะ"

เบล:"ถ้าชั้นบอกไปเนี่ยเธอจะให้ขั้นไๆด้มั้ยล่ะ"

แก้ว:"..."

เบล:"ได้ ชั้นอยากได้ สามีชั้นคืนให้ได้มั้ยล่ะ"

แก้ว:"แต่คุณทิ้งเค้า คุณทำให้เค้าเสียใจแล้วคุณกลับมาทำไมอีก'

เบล:"เรื่องของชั้น"เบลเดินเข่ามาใกล้แก้วมากกว่าเดิมจนแก้วต้องถอยหนี

แล้วโทโมะที่กำลังเดินมาทางนี้ก้อต้องตกใจเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่กับแก้ว

โทโมะ:"เบล"

เบล:"โทโมะ เบลคิดถึงโมะน่ะ'หญิงสาวกำลังเดินเข้าไปกอดชายหนุ่มแต่ก้อถูกชายหนุ่มดันตัวออกห่างและทำสายตาเย็นชาใส่

เบล:"ทำไมค่ะโมะ เบลเป็นเมียโมะน่ะค่ะ"

โต๊ะที่ทั้งคู่จองไว้นั้นอยุ่ในสุดจึงไม่มีใครเห้นว่าเกิดอะไรขึ้น

โทโมะ:"ฮึ เมียเหรอครับแค่อดีตนะปัจจุบัน ไม่ใช่!"

แล้วโทโมะก้อผลักร่างเบลออกแก้วที่ยืนดูอยู่ก้อไม่รู้จะทำยังไง

เบล:"เพราะมันใช่มั้ยค่ะ!!"เบลชี้หน้าไปทางแก้วแล้วจ้องแบบเกียจชัง

โทโมะ:"มันไม่เกี่ยวกับแก้ว ทุกอย่างคุณทำมันเอง!! คุณทำมันพังเอง!"โทโมะตะคอกใส่เบลจนแก้วต้องห้าม

แก้ว:"พอเถอะค่ะโทโมะ"
เบล:"มีความสุขมากสิน่ะแย้งผัวชาวบ้านนะ!!"

โทโมะ:"เบล! ออกไปเด๊ยวนี้!"ตอนนี้ความอดทนของชายหนุ่มเหลือน้อยเต็มที

เบล:"รักมันมากถึงขั้นจะขอมันแต่งงานเลยสิน่ะ!! แต่จำไว้เบลจะไม่ยอมมันแน่!!"แล้วเบลก้อเอานํ้าเปล่าในแก้วสาดใส่หญิงสาวแล้วเดิออกไป

โทโมะ:"ผมจะยอมให้เค้ามาทำอะไรคุณเด็ดขาด"แล้วชายหนุ่มก้อควักผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าออกมาเ๙้ดให้หญิงสาว

แก้ว:"เธอคงอยากกลับมาหาคุณ"

โทโมะ:"ผมไม่มีวันคืนดีกับเค้าอีก"
แก้ว:"แล้วเมบีล่ะค่ะคุณควรจะเห้นแกลูกคุณ"

โทโมะ:"เพราะผมทำเพื่อลุกผมไม่อยากให้เค้าเจ็บอีก แก้วแต่งงานกับผมน่ะผมสัญญาว่าจะดูแลและรักคุณตลอดไป" โทโมะนั่งคุกเข่าเพื่อที่จะขอแก้วแต่งงานโดยที่เขาหยิบแหวนเชรที่อบไปซื้อเมื่อกลางวันมาทำให้หญิงสาวถึงกลับนํ้าตาคลอ

 แก้ว:"คือ..แก้ว"

โทโมะ:"แต่งน่ะครับ"

แล้วหญิงสาวก้อพยักหน้ารับคำทำให้ชายหนุ่มดีใมากและอุ้มหญิงสาวขึ้นและหมุนไปรอบๆด้วยความดีใจและพนักงานที่คอยดูสถาณการณือญุ่ต่างก็อปรบมือแสดงความยินดีให้ทั้งคู่

 

---

 

โอ๊ะโอ่มีใครอิจฉาบ้างเอ่ย5555ไรเตอร์อิจฉามากเลยยยยย วันนี้มาอัพแล้ววววน้าอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะค่ะแล้วจะมาอัพใหม่